Ik weet niet wat ik met papa's kleding moet doen...

Zo vat ik het ook niet op hoor Ik begrijp wel wat je bedoelt.

Gelukkig

Leaf, ik kan er niet eens met mijn verstand bij hoe jij je moet voelen en wat je hebt meegemaakt

Vreselijk.

Ja, het is mijn ergste nachtmerrie. Ik voel me ook heel erg in de steek gelaten, helaas...

Kan ik me goed voorstellen dat het zo voelt. Zo machteloos ook.

Kan ik me ook heel goed voorstellen!!

Als je er nog niet achterstaat om het weg te doen dan zou ik er nog even mee wachten. Het aan een goed doel geven of iets is wel mooi om te doen. Je heb ook van de containers ( weet niet hoe ze anders heten ) waar je kleding in kan doen en dat wordt dan verstuurd naar een ander land ofzo. Misschien zoiets als je eraan toe bent.

Je moet echt pas iets met die kleding doen als je er zelf aan toe bent. MIjn schoenmoeder heeft veel te resoluut alles weggedaan en heeft er nu spijt van..
Doe het op je eigen tempo.

Maar misschien heb ik iets verkeerd begrepen maar ik dacht dat je vaders kleding weg was door de ontruiming uit zijn huis? Had je gelukkig zelf nog wat kleren bij jou thuis liggen?

Ik zou wel echt iets bewaren wat van hem is.. ongeacht wat je met de rest doet :-)

Mijn moeder is 9 jaar geleden overleden, en ik weet nog goed dat voor mijn gevoel mijn vader haar kleding heel snel aan ´t opruimen was (na ongeveer een maand...) ik werd daar heel verdrietig van, voor mijn gevoel wilde mijn pa heel snel door en alles wat me aan haar herinnerde 'wegdoen'. dat was natuurlijk helemaal niet, maar ik wilde gewoon alles het liefst laten zoals het was. Hij is er toen toch mee doorgegaag (heel goed natuurlijk, want voor hem was dat ook een verwerkingsproces) Mijn tante en de beste vriendin van mijn moeder hebben toen sommige dingen verdeeld, en de rest is naar de kringloopwinkel gegaan. Sierdaden hebben mijn schoonzusje en ik verdeeld.

Misschien kun je iets (laten) maken van zijn kleding, een lapjesdeken bijvoorbeeld?

Mijn opa (vader van mijn moeder) is een jaar of 7 geleden overleden.
Nu zijn mijn moeder/ tante pas aan het opruimen. Alles lag er verder nog.
Ze willen het niet aan iemand anders geven, omdat het toch iets is wat ze aan hun vader doet herinneren. En het lijkt me ook niet prettig als je iemand anders ziet lopen in de kleren van je overleden vader.
Ze hebben alles naar het Leger des Heils gedaan

Ik heb de kleding van mijn vader ook pas na een jaar uitgezocht. Mijn moeder wilde daar al helemaal niet aan beginnen.
Ik heb de doos eerst een jaar in de berging gehad. Toen ik het gevoel kreeg dat ik het weg kon doen, ben ik het uit gaan zoeken.
Heb een paar dingen gehouden en de rest naar een kledingbak van een goed doel voor derde wereldlanden gebracht.
Ik wilde er liever mensen mee helpen, dan het weggooien.

Papa's kleding lag inderdaad in de ontruimingscontainer bij het ontruimingsbedrijf, maar omdat mijn vader bleek te zijn overleden hebben ze zijn kleding, administratie en foto's vrijgegeven. Het is dus ook meer dan 1 doos met kleding, helaas...

Het is niet zo dat ik alles van hem weg wil doen of zo snel mogelijk de deur uit wil hebben...ik heb zijn horloges, zijn zonnebril...dat is waardevoller voor mij.

_Leaf_ schreef:Papa's kleding lag inderdaad in de ontruimingscontainer bij het ontruimingsbedrijf, maar omdat mijn vader bleek te zijn overleden hebben ze zijn kleding, administratie en foto's vrijgegeven. Het is dus ook meer dan 1 doos met kleding, helaas...

Het is niet zo dat ik alles van hem weg wil doen of zo snel mogelijk de deur uit wil hebben...ik heb zijn horloges, zijn zonnebril...dat is waardevoller voor mij.

Zo jammer dat er dus veel weg is!
Kan me erg goed voorstellen dat je daar van baalt
Als jouw gevoel zegt; ik wil de rest niet meer bewaren moet je het niet doen. Het komt echt niet over als of je er zo snel mogelijk vanaf wilt hoor.
Snap wel dat het erg dubbel is allemaal.
Als je voor jouw gevoel de voor jou waardevolste spulletjes hebt, kun je goed nadenken over de rest.
Dit is zo lastig om te doen.
Ik was erg bang dat ik spijt zou krijgen van het wegdoen. Dat heb ik gelukkig niet gehad.

Zoals iedereen al aangeeft, vooral niet weggooien als je er gevoelsmatig nog niet klaar voor bent. Dan staat het maar even in de weg toch? Er zijn ergere dingen..

Verder heb ik echt totaal geen advies, ik kan me niet eens voorstellen wat je doormaakt afgelopen tijd. Hele dikke knuffel lieverd..

Antibes schreef:Zoals iedereen al aangeeft, vooral niet weggooien als je er gevoelsmatig nog niet klaar voor bent. Dan staat het maar even in de weg toch? Er zijn ergere dingen..

Verder heb ik echt totaal geen advies, ik kan me niet eens voorstellen wat je doormaakt afgelopen tijd. Hele dikke knuffel lieverd..

Toen ik er klaar voor was heb ik al mijn vaders kleding weg gedaan.

Er lag wat nieuwe kleding die is naar een van zijn broers gedaan. De rest heb ik naar een collega van hem gebracht, die brengt het altijd naar Roemenie. Daar komt het goed terrecht en mijn vader en ik zochten om die reden een keer per jaar onze kast al uit om het weg te geven.

Alleen de 10 PallMall jassen heb ik gehouden, dat was echt zijn "handelsmerk" en die heb ik bewaard. Staan nu ergens in een doos en bij de volgende verhuizing gaan ze naar het goede doel. Achteraf hebben ze toch geen waarde voor me.

Ik wacht er nog even mee. Heb eigenlijk ook helemaal geen zin om door zijn kleding te gaan nu...

Dat hoeft ook nog niet hoor, Leaf. De kledingdozen van je pa doorspitten kan over een maand ook nog. Doe het wanneer je er aan toe bent of als je er toevallig tijd voor hebt. Ik.kan me ook voorstellen dat het ook verdrietig kan zijn als je zijn kledingdozen doorgraaft. Neem er een keer de.tijd voor.

Mijn vader heeft dat probleem ook. Mijn moeder heeft drie naaimachines, veel naaispullen, breispullen en heel veel zelfgemaakte kleding. Het voordeel is dat ik het met mijn zusjes onderling kan verdelen. Maar we weten niet wat wij met haar naaimachines moeten doen. :-/

Knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel knuffel !!!

Ennn volgens mij gewoon lekker op je eigen gemakkie, je eigen tijd doen en wanneer jij er klaar voor bent, komt er vanzelf een briljante ingeving, waar het naar toe moet

Doe het inderdaad niet als je er gevoelsmatig niet aan toe bent! Ik weet nog wel dat ik het héél moeilijk vond dat mijn vader mijn moeders kleding weg wilde doen... Mijn broertje en ik hebben toen wat kleding eruit gehaald, we weten ook niet wat we er mee moeten maar we wilden het ook niet allemaal weggooien. Gelukkig hebben we ruimte genoeg om het op te slaan dus het staat nu op zolder. En ik zou nog niet weten wat ik met die kleding moet maar weggooien lukt me niet...

Zo stond ik za op de rommelmarkt spullen te verkopen die van m'n moeder waren, mijn hemel wat had ik 't even moeilijk zeg toen ik die spulletjes daar zo zag staan. En dan is het al 3,5 jaar geleden dat m'n moeder is overleden... Ik had er wel 'n kwart weer tussenuit willen halen maar ja dat gaat ook niet want wat moet ik met die spullen? Niets! Maar het deed echt even pijn...

Heel veel sterkte Leaf! Doe de dingen zoals jij ze graag wilt doen op een manier waar jij je goed bij voelt!

Ik krijg het idee dat je er nog niet aan toe bent. Dan moet je het ook echt nog niet doen meis! Volgens mij heeft mijn schoonmoeder de kleding van haar man (mijn schoonvader dus) nog hangen. 3,5 jaar geleden is hij overleden. Overigens hetzelfde verhaal als bij jouw vader Leaf.. ook hij heeft zelfmoord gepleegd. Ondanks dat het mijn eigen vader niet was heb ik alles net zo vreselijk hard gevoeld en van 'dichtbij' meegemaakt en heb een idee van wat jij nu allemaal doorstaat. Heb mijn vriend ook een moeilijke tijd zien doorstaan.. vreselijk! Als je dus wilt praten of vragen hebt of iets dergelijks.. je mag me altijd PM-en!