Ik weet niet meer hoe het verder moet.

Hallo meiden,

Ik weet niet eens goed hoe ik moet beginnen en het huilen staat mij nader dan het lachen. Maar ik weet niet meer hoe het verder moet tussen mij en mijn vriend.

Wij zijn beide 25 jaar en zijn sinds 16 maanden een stel en wij wonen sinds 3 maand ook officieel samen. Wij kennen elkaar al sinds de brugklas en zijn eigenlijk van vrienden een verliefd stel geworden. Het eerste jaar was op een paar kleine dingetjes na echt supergoed! De dingen waar wij tegen aan liepen-lopen is dat hij heel jaloers is en ondanks dat ik geen mooie meid ben (vind ik dan tenminste) krijg ik op de één of andere manier regelmatig aandacht van mannen en thuis is het dan weer mis. Mijn vriend verwijt mij dat ik het zelf uitlok door sneaky te kijken maar naar mijn idee doe ik helemaal niets! Hij word dan heel kwaad omdat ik het toch echt uitlok en het niet eens toe durf te geven.

Mijn vriend heeft vroeger veel meegemaakt; zijn ouders zijn gescheiden toen hij 12 was en hij is daarvoor 3 jaar mishandelt door zijn moeder. Die overigens niet meer in Nederland woont. Zijn vader is een hele aardige man maar is bar slecht op liefdesgebied, hij heeft elk jaar een andere vriendin en doet gewoon zijn eigen ding. Als hij vrijgezel is zit hij dag en nacht thuis maar zogauw hij weer een vriendin heeft zit hij daar constant. Mijn vriend heeft een 2 jaar oudere zus en zij woont samen maar zij spreken elkaar zo goed als nooit. Dus mijn vriend word min of meer aan zijn lot overgelaten, ondanks dat hij nu oud en wijs genoeg is. En ik heb het idee dat hij door deze dingen ontzettend gesloten is geworden, bang dat iemand dichtbij komt, bang dat hij gekwetst word. Want dat is mijn vriend; een gesloten dagboek met een enorm hangslot erop. Als wij praten over bijv. wat ik niet zo leuk vind aan hem (hij is een ster in overleggen..ahum) dan word hij meteen boos en 'moet ik maar gaan'. Geen idee waarom hij zo doet maar het is behoorlijk frustrerend want ik wéét dat hij gek van mij is en helemaal niet wil dat ik ga. En de laatste tijd hebben we steeds vaker ruzie. Ik wil het dan goed maken en erover praten. Hij word boos omdat ik 'zeur' en dat het hem weinig kan schelen of het nog goed komt.

Tussen alle buien door hebben en kunnen wij het superleuk samen hebben! Samen lachen om onze eigen dingen, leuke dingen doen maar het slechte overheerst nu behoorlijk en ik hoop dat jullie mij advies kunnen geven. Want ik weet het echt niet meer en ondanks alles wil ik hem niet kwijt en ben ik nog ontzettend gek met hem.

Als er niet met hem te praten valt, denk ik dat je goed zult moeten nadenken of je nog wel met hem verder wilt.

Weet je wat het is? Hij blijft mij dingen verwijten, ik doe alles fout en hij is perfect (bij wijze van). In het begin konden we uren praten over echt alles maar daar is nu niks meer van over. Net of hij het eng vind; hoe langer wij met elkaar gaan, hoe 'dichterbij' ik kom. Hij zegt ook altijd: Ik ben alleen gekomen en ik ga ook alleen.

Jullie relatie verloopt 'nu al' met zoveel ups en downs, dat het mijns inziens belangrijk is om NU stappen te ondernemen. Gezien zijn verleden is hij het punt van aanpak. Praat hij met jou veel over vroeger of is hij ook tegen jou gesloten?

Ik zou hem duidelijk proberen te maken dat jullie op deze manier niet samen gelukkig kunnen worden. Mocht hij er aan willen werken, maar blijkt het nog niet goed te gaan, dan zou ik hem adviseren eens met een professional te gaan praten.

Sp0ngeb0b schreef:Weet je wat het is? Hij blijft mij dingen verwijten, ik doe alles fout en hij is perfect (bij wijze van). In het begin konden we uren praten over echt alles maar daar is nu niks meer van over. Net of hij het eng vind; hoe langer wij met elkaar gaan, hoe 'dichterbij' ik kom. Hij zegt ook altijd: Ik ben alleen gekomen en ik ga ook alleen.

Oei. Dit klinkt niet zo heel goed. Heeft hij al professionele hulp gehad om over zijn verleden te praten?

Youandi: Nee hij praat vrijwel nooit over zijn verleden met mij. Hij heeft welgeteld 3x gepraat met mij daarover. Twee keer over wat zijn moeder allemaal heeft gedaan en hoe zijn gevoel tegenover zijn vader+zus is en een keer waarom hij zo jaloers is (heel bang om mij kwijt te raken) en verder komt er nooit wat uit.

Een proffesional heb ik ook al eens aangeraden maar daar heeft hij totaal geen behoefte aan, zij kunnen hem toch niet helpen en 'ik heb altijd alles alleen gedaan dus nu ook' . Dat zijn zijn woorden daarover en tja als ik tegen hem zeg dat hij moet veranderen omdat het anders over is dan zegt hij heel simpel 'Dan ga je toch' dus dat schiet ook niet op.

Jeetje wat lastig Dan kun jij dus ook weinig beginnen.
Je staat gewoon met je rug tegen de muur. Wil je zo doorgaan? Ik denk dat je je dat nu toch zal moeten gaan afvragen. Want op deze manier sta je je eigen geluk in de weg. Hoe sneu het ook voor je vriend is. Hij reageert nu namelijk vanuit zelfmedelijden, heb ik het idee. Als hij zich daar niet overheen kan zetten, wordt het voor jou wel heel moeilijk.

Je hebt helemaal gelijk!
En ik wil zo echt niet door maar ik wil hem ook niet kwijt, hoe raar dat ook klinkt.
Ik hoop zelf dat we straks nog even kunnen praten en dan zal ik zeker nog een keer toewijzen op hulp.
En het stomme is dat echt iedereen ziet dat hij wél heel gek met mij is maar dan denk ik; waarom gedraagt hij zich dan zo?

Ik wilde allemaal dingen zeggen, maar dat heeft Youandi al gedaan.

Ik denk in ieder geval dat het niet gaat zoals het nu is en nu als ik het verhaal van jouw kant lees, denk ik dat hij enorme problemen heeft die opgelost moeten worden. Ik zou er trouwens niet per se voor kiezen om te zeggen dat hij moet veranderen, maar wel dat hij zijn problemen op moet lossen. Ik denk dat dit hem altijd in de weg zal blijven staan.

Sterkte en denk vooral even vanuit jezelf en niet vanuit je medelijden voor hem.

Sp0ngeb0b schreef:Youandi: Nee hij praat vrijwel nooit over zijn verleden met mij. Hij heeft welgeteld 3x gepraat met mij daarover. Twee keer over wat zijn moeder allemaal heeft gedaan en hoe zijn gevoel tegenover zijn vader+zus is en een keer waarom hij zo jaloers is (heel bang om mij kwijt te raken) en verder komt er nooit wat uit.

Een proffesional heb ik ook al eens aangeraden maar daar heeft hij totaal geen behoefte aan, zij kunnen hem toch niet helpen en 'ik heb altijd alles alleen gedaan dus nu ook' . Dat zijn zijn woorden daarover en tja als ik tegen hem zeg dat hij moet veranderen omdat het anders over is dan zegt hij heel simpel 'Dan ga je toch' dus dat schiet ook niet op.

Ik raad je aan om goed naar jullie relatie te kijken en jezelf af te vragen wat je wilt. Van wat je in dit topic vertelt zie ik vooral iemand die vastzit in zijn eigen ideeën en gedachtes en iemand die vooral alles zelf wil doen. Je hebt meerdere keren tips gegeven en hij slaat het in de wind. Ik denk niet dat dit spontaan op korte termijn zal veranderen.

Het klinkt alsof hij jou niet toelaat als hij bij elke "confrontatie" reageert met iets als: zie je wel dit gaat toch niet werken, ik zorg maar alvast dat ik alleen verder ga. Zo komt het op mij over. Het is idd wel noodzakelijk voor je relatie dat hij in ieder geval met jou erover kan praten en dat hij je anders juist kwijtraakt door zo te doen denk ik.

Sp0ngeb0b schreef:Een proffesional heb ik ook al eens aangeraden maar daar heeft hij totaal geen behoefte aan, zij kunnen hem toch niet helpen en 'ik heb altijd alles alleen gedaan dus nu ook' . Dat zijn zijn woorden daarover en tja als ik tegen hem zeg dat hij moet veranderen omdat het anders over is dan zegt hij heel simpel 'Dan ga je toch' dus dat schiet ook niet op.

Als hij zich er niet voor openstelt, kunnen ze hem inderdaad niet helpen. Na jaren heb ikzelf professionele hulp gezocht en het was de beste keuze ooit.

We hebben ondertussen gepraat, sinds hele tijd ook echt goed gepraat en dat was wel fijn!
Hij geeft zelf ook aan dat hij ontzettend bang is om mij kwijt te raken en door die dingen te zeggen als ´dan ga je toch´ houd hij zichzelf in bescherming en het is veel makkelijker om boos te worden dan iemand toe te laten. Zoveel mensen en vooral diegene die vaak het dichtst bij je staat (zijn moeder) hebben hem ontzettend gekwetst en hij vind het heel moeilijk om te zien dat ik wel van hem hou en om zichzelf dan bloot te geven. Ik heb zelf ook aangegeven dat ik op deze manier niet verder wil en dat hij moet veranderen óf hulp zoekt. Hulp zoeken ziet hij nog steeds niet zitten maar hij wou wel veranderen. En ik zag ook aan hem dat hij het echt meende dmv emoties (huilen) want hij wou mij echt niet kwijt. Ik hoop ook echt dat hij gaat (en kan) veranderen, ik weet dat als hij iets wil dat hij het ook doet.

Fijn dat jullie een goed gesprek hebben gehad! Ik hoop dat jullie er samen uit komen. Probeer er voor te zorgen dat hij echt verandert en het niet alleen maar zegt.

Daar zal ik ook zeker voor zorgen

Sp0ngeb0b schreef:We hebben ondertussen gepraat, sinds hele tijd ook echt goed gepraat en dat was wel fijn!
Hij geeft zelf ook aan dat hij ontzettend bang is om mij kwijt te raken en door die dingen te zeggen als ´dan ga je toch´ houd hij zichzelf in bescherming en het is veel makkelijker om boos te worden dan iemand toe te laten. Zoveel mensen en vooral diegene die vaak het dichtst bij je staat (zijn moeder) hebben hem ontzettend gekwetst en hij vind het heel moeilijk om te zien dat ik wel van hem hou en om zichzelf dan bloot te geven. Ik heb zelf ook aangegeven dat ik op deze manier niet verder wil en dat hij moet veranderen óf hulp zoekt. Hulp zoeken ziet hij nog steeds niet zitten maar hij wou wel veranderen. En ik zag ook aan hem dat hij het echt meende dmv emoties (huilen) want hij wou mij echt niet kwijt. Ik hoop ook echt dat hij gaat (en kan) veranderen, ik weet dat als hij iets wil dat hij het ook doet.

Hmmm om heel eerlijk te zijn klinkt dit gesprek een beetje als een tijdelijke oplossing. Hij heeft veel meegemaakt in zijn verleden en als ik dit zo lees een behoorlijk trauma opgelopen. Ik vraag mij af of dit wel zonder professionele hulp is op te lossen. Je laat je in mijn ogen nu te makkelijl afschepen met de woorden " ja ik zal proberen te veranderen" Je moet je realiseren dat er altijd nog een klap kan komen waarbij hij of jij het uitmaakt. En dan? Wat gaat hij dan doen? Dan pas ziet hij in hoe fout hij bizig is geweest en wat jij allemaal voor hem gedaan hebt. Dan pas zien mensen ook vaak dat ze hulp nodig hebben. En dan kan je vriend WEL ineens hulp gaan zoeken. Hij heeft aan dat hulpverleners niks voor hem kunnen doen. Dat kunnen ze wel! Alleen jou vriend wil zijn trauma zelf oplossen en verwerken, kan je nu al garanderen dat dit niet gaat lukken. Als hij echt veel meegemaakt heeft zit dat zo diep van binnen dat kan hij nooit zelf doen, hoe graag hij ook wil. Je kan hem niet dwingen. Ik denk dat hij zijn problemen pas gaan inzien als hij echt fout gaat tussen jullie. Ik heb best een harde mening hierin, maar persoonlijk vind ik dat je met de woorden " ik ga er wat aan doen" vaker een misstap begaat dan dat je hulpt zoekt. Het is zijn eige keuze en jij gaat er ook alles aan doen. Maar je moet een ding goed onthouden? JIJ kan zijn problemen niet oplossen hoe graag je ook zou willen. Jij bent zijn vriendin en jij bent niet degene die zich nu als een hulpverlener moet gaan gedragen.

Wil je heel veel sterte wensen als ik dit zo lees gaat het een moeilijle tijd worden voor beide wat niet met dit laatste gesprek opgelost kan worden.