Na straffen komt huilen

Ik zet veel dingen die ze niet mogen hebben meestal gewoon buiten hun bereik, maar ik weet dat ik in de minderheid ben en dat de meeste mensen hier vinden dat kinderen het maar gewoon moeten leren.

.

Inderdaad, voor Yrsa is het ook een spelletje. Als zij iets ondeugends doet slaat ze haar twee handen voor haar mond, maar daarboven zie je haar ogen glimmen van plezier.

Minneke schreef:

Giacomo schreef:Oké, ieder zijn gevoel, maar ik vind het toch een béétje apart dat je daar al buikpijn van krijgt.

Tja, dat kun je apart vinden. Ik kreeg oprecht een steek in mijn buik toen ik het las. Moet ik me daarvoor al verontschuldigen dan ?

Nee hoor, ik zeg alleen dat ik het overdreven vind. Ik zeg nergens dat je je moet verontschuldigen. Ik kan me wel voorstellen dat Razz je reactie niet zo leuk vindt.

Giacomo schreef:

Minneke schreef:

Giacomo schreef:Oké, ieder zijn gevoel, maar ik vind het toch een béétje apart dat je daar al buikpijn van krijgt.

Tja, dat kun je apart vinden. Ik kreeg oprecht een steek in mijn buik toen ik het las. Moet ik me daarvoor al verontschuldigen dan ?

Nee hoor, ik zeg alleen dat ik het overdreven vind. Ik zeg nergens dat je je moet verontschuldigen. Ik kan me wel voorstellen dat Razz je reactie niet zo leuk vindt.

Maar er mogen toch niet alleen maar mensen reageren die het met jouw manier van aanpak eens zijn als je een topic opent? En volgens mij heb ik mijn reactie heel erg bij mezelf gehouden; ik geef aan dat ík het niet zou doen en dat ík het een naar idee vind.

En je zegt nergens dat ik me moet verontschuldigen nee, dat klopt. Maar zo komt het op mij wel over. Alsof ik er geen buikpijn van mag krijgen, omdat ik dan 'apart' reageer. Maar ik voel wat ik voel, of dat in jouw ogen nu apart/overdreven/wat dan ook is.

Ik ben gewoon een watje

Razz_ schreef:

PiP schreef:oei, dit is een linke! Ik opende zo`n soort topic met 11 maanden......

Hoezo link?

Link is misschien verkeerd verwoord, maar het stukje over een tik op de vinger werd bij mij ook een beetje verkeerd opgevat. Ik kreeg meteen alleen maar reacties van moeders die dit niet deden en het kwam op mij over alsof ik een slechte moeder was.
Ik trek me heel snel wat aan wat anderen ergens van vinden en was behoorlijk op mijn teentjes getrapt.

Minneke, laat maar. Je gaat er nu allemaal dingen bij halen die ik niet denk, niet insinueer etc. Lees Pips reactie en hopenlijk snap je dan wat ik bedoel.

En ik geef mijn zoon ook geen tik hoor, dus over 'mijn aanpak' gaat het helemaal niet

Tja, andersom heb ik (en Minneke waarschijnlijk ook) ook al vaak genoeg commentaar gehad. Heb al vaak genoeg gehoord dat het maar gemakzuchtig is om spullen buiten het bereik van kinderen te zetten en dat je daarmee kinderen krijgt met wie je niet eens meer fatsoenlijk op visite kunt omdat ze dan daar de tent afbreken.

Susan schreef:Tja, andersom heb ik (en Minneke waarschijnlijk ook) ook al vaak genoeg commentaar gehad. Heb al vaak genoeg gehoord dat het maar gemakzuchtig is om spullen buiten het bereik van kinderen te zetten en dat je daarmee kinderen krijgt met wie je niet eens meer fatsoenlijk op visite kunt omdat ze dan daar de tent afbreken.

Heb je het tegen mij? Want ik heb daar nooit iets over gezegd?

Giacomo schreef:Minneke, laat maar. Je gaat er nu allemaal dingen bij halen die ik niet denk, niet insinueer etc. Lees Pips reactie en hopenlijk snap je dan wat ik bedoel.

En ik geef mijn zoon ook geen tik hoor, dus over 'mijn aanpak' gaat het helemaal niet

Ik heb het helemaal nergens over jouw aanpak gehad hoor. Ik denk dat je mijn reactie hiervoor dan niet goed hebt gelezen. Ik zei alleen dat wanneer iemand een topic opent, diegene niet kan verwachten geen tegengeluid te krijgen.

Giacomo schreef:

Susan schreef:Tja, andersom heb ik (en Minneke waarschijnlijk ook) ook al vaak genoeg commentaar gehad. Heb al vaak genoeg gehoord dat het maar gemakzuchtig is om spullen buiten het bereik van kinderen te zetten en dat je daarmee kinderen krijgt met wie je niet eens meer fatsoenlijk op visite kunt omdat ze dan daar de tent afbreken.

Heb je het tegen mij? Want ik heb daar nooit iets over gezegd?

Dat zegt ze toch niet? Ze heeft het over reacties in het algemeen, niet over jouw reacties in het bijzonder.

Het wegzetten van spullen vind ik persoonlijk geen oplossing. Ik ieder geval voor mijn kind echt niet. Dat wil niet zeggen dat het bij andere ook zo is.
Ik heb een tijd lang alles van de salontafel ect weg gezet. Maar als ik dan bij andere op bezoek was kon ik 3x zo hard achter hem aan rennen omdat hij juist dan alles wilde pakken wat op de tafel stond ect.

Ik ben ermee gestopt en ben consequent nee gaan zeggen en hem weg zetten. Heeft even energie gekost maar ik hem mijn doel ermee kunnen bereiken. Want nu probeert hij het heel af en toe nog eens maar zodra ik nee zeg en hem aan kijk stopt hij er meteen direct mee !

Dus voor mij was dit een betere manier !

Minneke schreef:

Giacomo schreef:

Susan schreef:Tja, andersom heb ik (en Minneke waarschijnlijk ook) ook al vaak genoeg commentaar gehad. Heb al vaak genoeg gehoord dat het maar gemakzuchtig is om spullen buiten het bereik van kinderen te zetten en dat je daarmee kinderen krijgt met wie je niet eens meer fatsoenlijk op visite kunt omdat ze dan daar de tent afbreken.

Heb je het tegen mij? Want ik heb daar nooit iets over gezegd?

Dat zegt ze toch niet? Ze heeft het over reacties in het algemeen, niet over jouw reacties in het bijzonder.

Daarom staat er ook: 'Heb je het tegen mij?'

Hier staat vanaf dat mijn dochtertje een maand of 10 is ook niks meer op de salontafel. Gek werd ik van dat corrigeren. Er staat nu niks binnen handbereik waar ze niet aan mag komen. En bij iemand op visite snapt ze het dondersgoed dat ze ergens niet aan mag komen.

Alleen nu is de salontafel weer favoriet om op te klimmen..
Ze zijn lekker op de ontdekkingstoer en willen graag alles uitproberen.

Ik pak mijn dochtertjes hand of armpje vast en zeg Nee, dat mag niet want bla bla.. Na 3x gaat ze in de box en dat maakt behoorlijk indruk dus na 2x keer zeg ik de volgende keer moet je in de box en dan gaat ze nu meestal iets anders doen. Ze is lekker aan het papegaaien want ze zeg al vaak als ik er aan kom en ze heeft iets gedaan. Nee, nee met zo'n onschuldig schuddend gezichtje erbij. Lastig hoor!

Een kindje van 8 maanden kan je wel corrigeren door het telkens te herhalen en te vertellen wat jij niet wil. Maar echt een tik(je) op zijn vingers maakt nog geen indruk. Of tenminste het maakt wel indruk maar niet op de manier hoe jij het wil, daarom gaat hij huilen. Dat komt wel als ze iets ouder zijn.

Succes ermee!

Bloempjuh23 schreef:Hier staat vanaf dat mijn dochtertje een maand of 10 is ook niks meer op de salontafel. Gek werd ik van dat corrigeren. Er staat nu niks binnen handbereik waar ze niet aan mag komen. En bij iemand op visite snapt ze het dondersgoed dat ze ergens niet aan mag komen.

Precies. En er blijft altijd nog genoeg nee over om te verkopen de hele dag.

@ Susan -> Nou dat is zeker waar.. Soms vraag ik me weleens af of ze inmuun is voor het woordje nee.. Maar ja als je je grenzen niet aan blijft geven dan wordt het helemaal een potje.

Dit topic doet me denken aan een tijdje terug toen mijn schoonfamilie hier op bezoek was met m'n nichtje van toen net 1. Eerst zat ze aan de bloemen op tafel, haar ouders pakten haar handje weg en zeiden: "Nee, daar mag je niet aankomen, dat is van tante Novalee." Bij de boeken ook: "Nee, daar mag je niet aanzitten, dat is van tante Novalee." Zo ging het nog even door. Tot ze bij het wijnrek zat. Toen was het: "Nee, daar mag je niet aanzitten, dat is van oom J."

Ik heb natuurlijk nog geen ervaring, maar ik zou geen tikje geven of op een andere manier straffen. Dat snappen ze op die leeftijd toch nog niet. Ik zou het handje wegpakken en uitleggen waarom het niet mag. Dat snappen ze met 8 maanden natuurlijk ook nog niet, maar als je het consequent blijft doen dan snappen ze al snel heel veel. Verder zou ik denk ik net als Susan veel dingen waar ze niet aan mogen komen gewoon buiten hun bereik zetten. Ik heb zelf geen zin om de hele dag nee te verkopen, en in mijn ogen worden kinderen het ook zat om de hele tijd nee te horen. Dan maar even aanpassen en tegen de tijd dat ze het wel echt begrijpen langzaamaan weer dingen terug gaan zetten.

Hier was ik ook van plan niks aan de kant te zetten, maar toen het eenmaal zover was, begreep ze gewoon nog geen nee.
Dus toen heb ik de rvs onderzetters maar vervangen voor plastic en een paar dingetjes aan de kant.
Niet alles, want daar keek ze niet naar om.

Als ze wat mobieler gaat worden denk ik trouwens dat ik hier een sort combinatie ga doen wat wegzetten betreft Dingen waar ik echt niet van wil dat ze stuk gaan zet ik voorlopig buiten bereik, maar ik wil ook wat dingen laten staan. Anders vind ik het en ongezellig dat ik vanalles weg moet halen, en ik wil haar de kans geven om te leren hoe het zit met waar ze wel en niet aan mag zitten. Breekbare spullen waar ik aan gehecht ben gaan dus eventjes buiten bereik, verder denk ik een hoop te laten staan. Hopen dat het gaat werken!

Razz_ schreef:Even over het tikje. Het is een zacht tikje met één vinger en dat doet zeker weten géén pijn bij hem hoor. Dit wil ik wel even duidelijk melden. Het gaat er bij mij om dat hij met zijn handje mij pijn doet en ik hem duidelijk wil maken dat hij dat niet mag met zijn handje.

Dat dacht ik al, en hij zal er vast niets van krijgen want je doet hem geen zeer. Zelf kies ik voor een andere aanpak, maar als deze voor jullie werkt is het toch goed?