Wat is verstandig?

Lagom schreef:

Susan schreef:Het valt mij zo vaak op dat mensen die nog maar net voor het eerst gaan samenwonen meteen van die hoge eisen stellen aan een huis. Zat mensen beginnen op een kamer. Je kunt echt prima met z'n tweeën op 45m2 wonen, hoor. Gewoon samen de kosten delen, dan hou je ook wat over om te sparen en dan kun je je over een paar jaar wat groters veroorloven.

Dat valt mij ook op. Vooral zo van 'ik wil het in 1 keer goed doen en niet over 5 jaar weer moeten verhuizen'. Terugkijkend op waar ze vandaan komen beseffen ze vaak niet dat hun ouders dat huis ook niet zo is aan komen waaien...

Dat dus. En dan tot je 26e thuis blijven wonen omdat je 'toch zeker niet op een kamer gaat wonen' en pas uit huis willen gaan als er een compleet ingerichte eengezinswoning is, met nieuwe meubels, tuin en nieuwe auto voor de deur. Vast heel fijn, maar of je er nou zoveel van leert....

Ik moet wel zeggen dat als wij het over mochten doen, we liever langer hadden gehuurd en daarna meteen een huis hadden gekocht waar we met twee kinderen konden wonen, in plaats van tussendoor nog een koopappartement, want daar hebben we wel nadeel aan gehad. Maar goed, dat is een heel ander verhaal en dat is voor de TO nog lang niet aan de orde. Voor het eerst samenwonen kan prima in een klein appartement, zeker als dat kleine appartement al beschikbaar is.

Lilith schreef:
Dat dus. En dan tot je 26e thuis blijven wonen omdat je 'toch zeker niet op een kamer gaat wonen' en pas uit huis willen gaan als er een compleet ingerichte eengezinswoning is, met nieuwe meubels, tuin en nieuwe auto voor de deur. Vast heel fijn, maar of je er nou zoveel van leert....

Ja, of stellen van een jaar of 19/20 die meteen een huis met vier kamers willen, want je wil natuurlijk niet de hele avond op elkaars lip zitten, dus je moet allebei je eigen plekje hebben om je terug te trekken, en dan het liefst ook nog een riante huiskamer en een ruime slaapkamer. Dan denk ik, hallo, de meeste mensen van die leeftijd die net op zichzelf wonen hebben een kamer van 9 vierkante meter.

Nou ja ik vond het ook wel belangrijk dat we in ieder geval 1 kamer hadden waar we ons terug konden trekken. Ik ben gek op mijn vriend maar soms heb ik even tijd alleen nodig, of ik nou 19 of 99 zou zijn. Maar goed, ik snap wel wat je bedoelt, je kunt gewoon geen gigantisch huis kopen of huren meestal. Deal with it, of ga nog niet samenwonen.

Ik zou als ik jou was bij hem in trekken en dan hard gaan sparen. Is dat geen optie dan? Wij hebben op een appartement van 50 vierkante meter gewoond en oké het was wel krap, maar het was wel uit te houden hoor. En bovendien sowieso al leuk dat we konden samenwonen, ook al was het klein.

Susan schreef:

Lilith schreef:
Dat dus. En dan tot je 26e thuis blijven wonen omdat je 'toch zeker niet op een kamer gaat wonen' en pas uit huis willen gaan als er een compleet ingerichte eengezinswoning is, met nieuwe meubels, tuin en nieuwe auto voor de deur. Vast heel fijn, maar of je er nou zoveel van leert....

Ja, of stellen van een jaar of 19/20 die meteen een huis met vier kamers willen, want je wil natuurlijk niet de hele avond op elkaars lip zitten, dus je moet allebei je eigen plekje hebben om je terug te trekken, en dan het liefst ook nog een riante huiskamer en een ruime slaapkamer. Dan denk ik, hallo, de meeste mensen van die leeftijd die net op zichzelf wonen hebben een kamer van 9 vierkante meter.

Inderdaad. Wij wonen nu in een appartement, hoe groot weet ik niet, met 4 mensen. Wij hebben nog een slaapkamer over omdat de kinderen bij elkaar slapen (wat héél raar gevonden wordt, want kinderen hebben toch privacy nodig... kennelijk). En ik zou best een groter huis willen, graag zelfs, maar dan meer om de tuin, die mis ik. Maar verder? En toch worden we vaak raar aangekeken hoor, zielig voor de kinderen vinden ze dan, een flatje.
Terwil 30 jaar geleden was het volgens mij doodnormaal dat je niet meteen een groot huis had. Mijn ouders waren ook ergens in de 30 toen ze hun eerste huis konden kopen, en die hebben het nu uitstekend voor elkaar. Mijn man was ook een jaar of 5 toen hij uit een flat naar een rijtjeshuis verhuisde, en die heeft daar ook nooit last van gehad.

Susan schreef:Het valt mij zo vaak op dat mensen die nog maar net voor het eerst gaan samenwonen meteen van die hoge eisen stellen aan een huis. Zat mensen beginnen op een kamer. Je kunt echt prima met z'n tweeën op 45m2 wonen, hoor. Gewoon samen de kosten delen, dan hou je ook wat over om te sparen en dan kun je je over een paar jaar wat groters veroorloven.

Eens! Op het andere forum was er toch een jongen die meteen een 2 onder 1 kap wilde? En tot dan gewoon thuis bleef wonen? Haha, mén, wat verwend..

Darcy schreef:Nou ja ik vond het ook wel belangrijk dat we in ieder geval 1 kamer hadden waar we ons terug konden trekken. Ik ben gek op mijn vriend maar soms heb ik even tijd alleen nodig, of ik nou 19 of 99 zou zijn. Maar goed, ik snap wel wat je bedoelt, je kunt gewoon geen gigantisch huis kopen of huren meestal. Deal with it, of ga nog niet samenwonen.

Daar is toch altijd wel een mouw aan te passen? Je kunt toch ook de slaapkamer toch ook zo inrichten dat je er ook kunt zitten, bijvoorbeeld door een slaapbankje te nemen in plaats van een gewoon bed, dan kun je daar ook televisie kijken of lezen of wat dan ook. Als je op kamers woont, gebruik je je kamer ook voor meerdere doeleinden, dan kan het ook prima. Ik vind het echt een beetje verwend om als jonge twintiger alleen in een huis met 3+ kamers te willen wonen.

Liva schreef:

Eens! Op het andere forum was er toch een jongen die meteen een 2 onder 1 kap wilde? En tot dan gewoon thuis bleef wonen? Haha, mén, wat verwend..

Ja, dat was Fred. Als hij in een appartement ging wonen ging hij er wel heel erg op achteruit en een dorp verderop wonen kon ook niet, want dat ging tegen de plattelandsregels in of zo. Volgens mij komt die jongen echt nooit het huis uit.

[quote]
Dat valt mij ook op. Vooral zo van 'ik wil het in 1 keer goed doen en niet over 5 jaar weer moeten verhuizen'. Terugkijkend op waar ze vandaan komen beseffen ze vaak niet dat hun ouders dat huis ook niet zo is aan komen waaien...[/quote]

Daar geef ik je helemaal gelijk in! Sommige familieleden vertellen wel eens hoe hun begonnen zijn en dat is vaak precies hetzelfde maar als ik naar mijn omgeving kijk is dat totaal anders! 'Bijna' alle vrienden hebben een geweldig mooi huis (koop en huur) en hebben het zo mooi en goed voor elkaar en daar kan ik écht jaloers op worden want dat wil ik ook namelijk en dan voel ik mij minderwaardig dat wij op een appartementje zitten. Want het allerliefste wil ik ook een gewoon leuk en fatsoenlijk huis waar je de trap op kan stampen, dat je niet continue alles moet opruimen omdat het al snel rommelig oogt, dat je ruimte voor dingen hebt, dat je je slaapkamerraam open kan gooien, dat je naar buiten stapt en de auto pal voor je deur hebt. Heel stom maar ik ben altijd fel tegen lenen geweest maar wij willen zóó graag samenwonen in een leuk huisje en in principe kan ik het afbetalen betalen maarja het is toch een lening en wij zijn al bijna 6 jaar samen en wij willen nu wel graag een keer een huisje wat we écht samen hebben geschildert e.d. Ik weet het gewoon niet, wij willen het liefst nu meteen een huisje maar mijn/ons verstand zegt dat we beter een jaartje kunnen sparen........

Susan schreef:


Ja, of stellen van een jaar of 19/20 die meteen een huis met vier kamers willen, want je wil natuurlijk niet de hele avond op elkaars lip zitten, dus je moet allebei je eigen plekje hebben om je terug te trekken, en dan het liefst ook nog een riante huiskamer en een ruime slaapkamer. Dan denk ik, hallo, de meeste mensen van die leeftijd die net op zichzelf wonen hebben een kamer van 9 vierkante meter.

Mijn vriend en ik zijn 21 en willen ook niet elke avond op elkaars lip zitten. De oplossing? Nog niet samenwonen . Als ik behoefte zou hebben aan een heel huis om mijn vriend te kunnen ontlopen, dan wil ik gewoon nog lekker mijn eigen kamertje houden. Dat wil ik trouwens sowieso voorlopig nog wel.

@TO: prima dat jij 45m2 te klein vindt, maar je kunt gewoon niet alles hebben. Lenen zou ik pas doen als er echt geen andere mogelijkheid meer is, zoals voor een operatie die je moet hebben, maar niet vergoed krijgt of zo (de kans dat zoiets gebeurt, acht ik vrij klein). Ik zou er voor kiezen om óf een jaar te wachten óf nu gewoon wel bij hem in te trekken en vanuit daar verder te sparen. Als je zó graag wilt samenwonen, dan overleef je dat ook wel op 45m2, maar blijkbaar wil je het niet graag genoeg om dat te doen, maar je hebt het er wel voor over om geld te gaan lenen. Voor mij zou de keuze simpel zijn, als ik echt zo graag samen zou willen wonen, dan liever op een klein oppervlak, dan met een schuld.

Ik snap niet dat je niet al flink bent gaan sparen in al die tijd dat je nog thuis woont?
Zou echt never nooit geen geld lenen hiervoor.

[quote="S@nne"]

Dat valt mij ook op. Vooral zo van 'ik wil het in 1 keer goed doen en niet over 5 jaar weer moeten verhuizen'. Terugkijkend op waar ze vandaan komen beseffen ze vaak niet dat hun ouders dat huis ook niet zo is aan komen waaien...[/quote]

Daar geef ik je helemaal gelijk in! Sommige familieleden vertellen wel eens hoe hun begonnen zijn en dat is vaak precies hetzelfde maar als ik naar mijn omgeving kijk is dat totaal anders! 'Bijna' alle vrienden hebben een geweldig mooi huis (koop en huur) en hebben het zo mooi en goed voor elkaar en daar kan ik écht jaloers op worden want dat wil ik ook namelijk en dan voel ik mij minderwaardig dat wij op een appartementje zitten. Want het allerliefste wil ik ook een gewoon leuk en fatsoenlijk huis waar je de trap op kan stampen, dat je niet continue alles moet opruimen omdat het al snel rommelig oogt, dat je ruimte voor dingen hebt, dat je je slaapkamerraam open kan gooien, dat je naar buiten stapt en de auto pal voor je deur hebt. Heel stom maar ik ben altijd fel tegen lenen geweest maar wij willen zóó graag samenwonen in een leuk huisje en in principe kan ik het afbetalen betalen maarja het is toch een lening en wij zijn al bijna 6 jaar samen en wij willen nu wel graag een keer een huisje wat we écht samen hebben geschildert e.d. Ik weet het gewoon niet, wij willen het liefst nu meteen een huisje maar mijn/ons verstand zegt dat we beter een jaartje kunnen sparen........

Maar je kunt dat niet betalen, dus dan houdt het op.

Zoals ik al zei: ik woon nu ook al 5 jaar in een appartement, met 2 kinderen. Ik zou hier ook graag weg willen, hadden bijna een huis gekocht, ging op het laatste moment niet door. Balen natuurlijk. Maar aan de andere kant: als we het wél hadden gedaan hadden we nu een probleem gehad. Hier in huis is het snel stoffig, ik heb te weinig ruimte, het is niet meer mooi afgewerkt, het is een slechte buurt, we zijn altijd aan het sjouwen met spullen naar de auto enzo, omdat je met de lift moet.

Maar aan de andere kant: Het is een huis, het is gezellig, we zijn er gelukkig, we zitten droog en warm, we gaan hier nog leuke herinneringen aan hebben als we iets anders hebben. Dus waarom niet gewoon roeien met de riemen die je hebt? Ookal koopt iedereen om ons heen een huis, voor ons zit het er even niet in. Balen, maar niets aan te doen.

@ S@nne: Uit je laatste post begrijp ik voornamelijk dat je graag een huis wilt, omdat andere mensen het ook hebben en je daar jaloers op bent. Echte vrienden kijken echt niet op je neer omdat ik je in een kleiner huis woont. Prima dat jij dat ook graag wilt, maar het kan blijkbaar niet. Ik ga zelf in januari verhuizen (in mijn huis) naar een grotere kamer (die wel even duur is), maar ik heb geen geld om te schilderen. Dat doe ik dus nog niet. Ik vind het ook heel jammer dat mijn kamer er dan niet zo mooi uitziet als die van mijn vriendinnen, maar dat maakt verder toch niks uit? Uiteindelijk komt dat allemaal wel. Doe wat jij denkt dat verstandig is, niet wat het meest jaloersmakend is naar de buitenwereld toe.

Mijn zusje is een tijdje geleden in een leuke eengezinswoning getrokken met alles erop en eraan. Super leuk natuurlijk. Maar daarvoor heeft ze al die tijd thuis gewoond om te kunnen sparen daarvoor.
Ik ben toen ik net 18 was meteen op mezelf gaan wonen. Vaak verhuisd en vaak kleine kamers, maar wel in de stad waar ik zo graag wou wonen. En ik had dat zeker niet willen missen! Ik ben blij dat ik zo heb kunnen beginnen. Ook al heb ik nu nog geen eengezinswoning, maar wel een hele leuke, ruime bovenwoning met lekker dakterras.
Ik zou niet te veel kijken wat anderen hebben. Ben blij met wat je hebt, en het komt allemaal wel.

Ten wij heel klein woonden was ik ook best jaloers op wat anderen voor moois hadden, maar toen wij verhuisden was dat weer andersom. Tot vrienden verhuisden, toen was hun huis weer mooier.

Zo kun je bezig blijven.

Nu zijn we blij met wat we hebben, maar dromen stiekem ook wel van een twee onder een-kapper. Die gaat ook wel komen ooit. Tot dan kunnen we genieten van het wonen vlakbij het centrum.

Joh, ik ben ook wel eens jaloers op mensen met een heel groot huis met kamers te over en een enorme tuin, maar we wonen hier gewoon prima, we hebben alles wat we wilden in een huis, voor nu. Het is een schattig sfeervol huisje in een superleuke buurt en dat het wat klein is, nou ja, soit. Dat grotere huis komt misschien ooit nog wel.

Susan schreef:

Darcy schreef:Nou ja ik vond het ook wel belangrijk dat we in ieder geval 1 kamer hadden waar we ons terug konden trekken. Ik ben gek op mijn vriend maar soms heb ik even tijd alleen nodig, of ik nou 19 of 99 zou zijn. Maar goed, ik snap wel wat je bedoelt, je kunt gewoon geen gigantisch huis kopen of huren meestal. Deal with it, of ga nog niet samenwonen.

Daar is toch altijd wel een mouw aan te passen? Je kunt toch ook de slaapkamer toch ook zo inrichten dat je er ook kunt zitten, bijvoorbeeld door een slaapbankje te nemen in plaats van een gewoon bed, dan kun je daar ook televisie kijken of lezen of wat dan ook. Als je op kamers woont, gebruik je je kamer ook voor meerdere doeleinden, dan kan het ook prima. Ik vind het echt een beetje verwend om als jonge twintiger alleen in een huis met 3+ kamers te willen wonen.

Ik snap de vergelijking van op kamers gaan geloof ik niet zo. Dan woon je toch alleen? Ik vond mijn kamer van 13 m2 in mijn studentenhuis prima. Bovendien vond ik toen ik ging samenwonen 1 extra kamer genoeg Ik hoef er geen 3.

[quote="S@nne"]

'Bijna' alle vrienden hebben een geweldig mooi huis (koop en huur) en hebben het zo mooi en goed voor elkaar en daar kan ik écht jaloers op worden want dat wil ik ook namelijk en dan voel ik mij minderwaardig dat wij op een appartementje zitten. ..

Hebben die vrienden van jou geleend of gespaard?

Heb je mijn stukje wb het afbetalen gelezen? Denk daar nog eens wat meer over na want dat werkt meestal toch niet zo makkelijk als het lijkt...

Daarnaast moet het geen wedstrijd worden en mensen horen je niet minder te vinden omdat jij minder woont lijkt mij. Helemaal niet als het je vrienden zijn. Dus om je daarvoor in de schulden te gaan steken... Nee, dat zou ik niet doen. Trek bij je vriend in en geef desnoods aan dat jullie sparen voor een grotere woning als je je dan echt zo schaamt.

Maar in een groter huis word je echt niet gelukkiger hoor!

Wij hebben er bewust voor gekozen om in een kleiner appartementje te gaan wonen omdat we geld over willen houden om geregeld uit eten te gaan, lekker op vakantie enz. Wij kunnen ook best een huis kopen maar dan moeten we bepaalde dingen laten en dat wil ik niet. Ik geniet nu van het leven en lig niet krom om mijn huur of hypotheek te betalen en dat vind ik een stuk belangrijker dan in een even groot huis wonen als mijn vrienden.

Ik hoef trouwens helemaal geen groot huis, natuurlijk willen we over een paar jaar wel wat groter (en in ieder geval een buiten) maar zo'n groot huis als mijn schoonouders hebben, of zelfs zoals mijn ouders hebben dat zou ik niet willen, dan staan er allemaal kamers leeg die alleen maar als opslag dienen en je moet het allemaal maar schoon houden en onderhouden. Je kan het ook anders bekijken ik vind ons huisje nu gezellig en knus ipv klein en krap.

TO: Ik vind je eerlijk gezegd verwend over komen, je kan het gewoon niet betalen dus dan houd het op. Wat is er nou zo erg aan om een jaartje in een kleiner appartementje te wonen, kleed het aan met jouw spulletjes, verf desnoods een muur in een andere kleur zodat jij je er ook thuis voelt en klaar. Dan gewoon sparen, genieten van jullie tijd samen en dan verder kijken naar een huisje als je daar het geld voor hebt. En wat maakt het nou uit dat vrienden wel een groot huis hebben en jullie niet, zijn die vrienden dan gelukkiger dan jullie? Nee.

Darcy schreef:

Ik snap de vergelijking van op kamers gaan geloof ik niet zo. Dan woon je toch alleen? Ik vond mijn kamer van 13 m2 in mijn studentenhuis prima. Bovendien vond ik toen ik ging samenwonen 1 extra kamer genoeg Ik hoef er geen 3.

Als je op kamers woont heb je maar één kamer waar je alles doet, slapen, studeren, met je vriendinnen kletsen, enzovoort. Als je samenwoont kun je dus de slaapkamer ook op die manier inrichten, als je behoefte hebt aan een plek om je terug te trekken. Dan heb je niet per se een extra kamer nodig naast de huiskamer en de slaapkamer.

minoessepoes schreef:Maar in een groter huis word je echt niet gelukkiger hoor!

Nee, dat is waar, maar ik droom wel echt van een grote speelkamer voor de kinderen en ik zou ooit ook wel een eigen schrijfkamer willen met een mooi bureau en veel boekenkasten. Het lijkt me ook heel leuk om lekker landelijk en vrijstaand te wonen, in het dorpje dat aan de stad grenst waar wij wonen staat een heel leuke boerderij te koop en daar dromen we allebei van. Maar het is niet dat ik er 's nachts van wakker lig dat we dat nu niet hebben.

Susan schreef:

Darcy schreef:

Ik snap de vergelijking van op kamers gaan geloof ik niet zo. Dan woon je toch alleen? Ik vond mijn kamer van 13 m2 in mijn studentenhuis prima. Bovendien vond ik toen ik ging samenwonen 1 extra kamer genoeg Ik hoef er geen 3.

Als je op kamers woont heb je maar één kamer waar je alles doet, slapen, studeren, met je vriendinnen kletsen, enzovoort. Als je samenwoont kun je dus de slaapkamer ook op die manier inrichten, als je behoefte hebt aan een plek om je terug te trekken. Dan heb je niet per se een extra kamer nodig naast de huiskamer en de slaapkamer.

Dat begrijp ik wel, maar dan stel je je daarop in. En je woont alleen, dus je hoeft je niet terug te trekken (ja voor huisgenoten misschien maar dan heb je dus je kamer). Maar goed, dat verschil heb je dus alleen als je maar 1 kamer hebt én je samenwoont. Als je een huiskamer en 1 slaapkamer hebt is dat wat mij betreft genoeg. Ik trek me ook gewoon terug op de slaapkamer als ik even alleen wil zijn, dan ga ik gewoon op bed zitten

Oh, maar twee kamers vind ik ook geen absurde eis, ik heb het meer over mensen die voor het eerst gaan samenwonen en minimaal drie slaapkamers willen, dat vind ik een beetje overdreven als je nog maar net uit huis bent.