Hoeveel minimaal op spaarrekening?

Coco schreef:

Birgit schreef:
Heb wel vanaf dat ik een baan had mijn eigen zorgverzekering betaald en hoefde geen kostgeld te betalen (mijn moeder heeft het er weleens over gehad, maar is verder nooit naar gevraagd). Ik had het hartstikke goed.

+1, ik heb nooit hoeven sparen omdat ik al een leuke buffer had/heb. Daarnaast betaalden mijn ouders tot mijn 18de al mijn kleding en krijg ik nog altijd vaak kleding, betalen ze alweer 10 jaar mijn studies en blijven dat doen tot mijn 30ste. Wanneer je al die luxe niet hebt (gehad) is het denk ik best moeilijk om goed te kunnen sparen als je niet tot (ongeveer) je 25ste thuis woont.

Ik denk trouwens dat het ook wel makkelijk gezegd is te moeten leven naar wat er binnenkomt. Uiteraard doe/moet je dat, maar met lagere inkomens is dat niet altijd even makkelijk/fijn.
Ik denk dat het heel deprimerend kan zijn wanneer je moet afwegen tussen het één en het ander wat nog niet eens hele grote uitgavens zijn.

Dat is zeker niet grappig.. als je over een broek van 20 euro al enorme rekensommen moet gaan maken hoe je het dan de rest van de maand eventueel gaat doen.

Kocht overigens toen ik 19 was al een huis... Daarna was het sparen over.

Zusje van Bert schreef:Ik begrijp het wel hoor, de gedachtengang is vrij logisch maar ik vind het te simpel om te stellen dat je niet kunt sparen als je alleen woont. Net als stellen dat je niet kunt sparen omdat je van jongs af aan geen geld opzij kon zetten omdat je geen rijke ouders had en alles zelf moest sparen. Ik heb echt geen spaargeld meer van vroeger over hoor... Het is bijna altijd een kwestie van keuzes maken. Een andere woning, nog geen kinderen, werken, ipv studeren, ander werk etc. Ik zeg niet dat het slecht is als je niet kunt sparen maar ik krijg altijd een beetje kriebels van opmerkingen als 'waar doen ze dat toch van, ik werk ook en kan dat niet' (alsof ik me zou moeten verdedigen of een speciaal plekje heb gevonden en geheim houd ofzo) of 'ik moest van jongs af aan alles zelf betalen'. Dat laatste zegt trouwens toch weinig over nu?

Ik denk juist dat dat heel veel zegt. Want heel veel forummers die het over dat soort bedragen hebben, hebben dit al door de jaren heen gespaard. Dus ook toen ze nog thuis woonden. Zie het andere topic.. En het is niet altijd een kwestie van keuzes maken, het is ook maar net hoe je leven loopt. Het is niet altijd zo zwart-wit. Helaas loopt het leven niet altijd zoals je gehoopt had.

Dat het leven niet altijd loopt zoals je zou willen zal ik als geen ander begrijpen dacht ik zo. Ik heb zelfs schulden gehad. Ik zeg gewoon dat het echt geen onmogelijk iets is als jij soms doet lijken. Nogmaals, jij kiest voor een gezin en een studie tegelijk. Dan lijkt het me vrij logisch dat je weinig tot niets kunt sparen omdat je gewoon maar weinig bij kunt werken en ik neem aan dat school en kids ook geld kosten. Is absoluut niets mis mee maar dat zijn weldegelijk keuzes. Ik heb er niet voor gekozen om een huis met verlies te verkopen, ik mocht het niet alleen behouden en ik had een vriend die vreemd ging. Het was een redelijk gedwongen keuze op dat moment. Maar ik koos er wel voor om keihard te werken, dan maar niet te reizen etc. Dat het uiteindelijk niet zo zwart-wit is, begrijp ik ook wel. Daarom zeg ik ook dat het bijna altijd om keuzes gaat die je maakt.

Ik vind het daarnaast ook gewoon simpel om te zeggen 'oh jij hebt een partner, dus je kunt meer sparen' of 'oh jij bent alleen, dus je kunt niks sparen'. Als je bv naar Marin kijkt, zij kiest ervoor om te reizen. Helemaal leuk maar dat is dan wel geld dat ze niet kan sparen. Ook kiest zij ervoor om niet helemaal fulltime te werken. Ook heerlijk, ik wil het ook, maar dat betekent dus dat er minder geld binnenkomt en minder overblijft.

Nogmaals, ik val niemand aan op haar keuzes, ik probeer er alleen wat mee uit te leggen. Ik zou zelf niet zonder spaargeld kunnen. Sterker nog, ik heb nu zo'n 6000 euro en krijg het al benauwd als ik denk dat ik daar weer iets vanaf moet halen voor mijn vaste lasten. Als zo'n tijdbom die bij 0 afgaat. Als ik daar aan denk, wou ik dat ik nooit mijn baan had opgezegd en dat terwijl ik het op het laatst echt niet meer leuk had. Ik ben gewoon echt bang dat er iets gebeurd en ik niet voor mezelf kan zorgen. Ik ben heel erg opgevoed met het idee dat ik mezelf moet kunnen onderhouden en dat heb ik dan ook altijd zo geprobeerd.

Maar ik zeg toch ook niet dat ik niet rond kan komen? Ik zeg alleen dat ik het deprimerend vind omdat ik nooit de kans heb gehad om te sparen en waarschijnlijk dat soort bedragen ook nooit zal kunnen sparen. En dat er dan mensen zijn die kriegelig worden van een spaarrekening van €5000, dat snap ik niet. En ik heb je mijn situatie al eens uitgelegd, dus ik snap niet waarom je daar nou weer over begint. En ik ga het ook niet nog een keer uitleggen. Ik had het ook liever anders gezien. Heel graag zelfs. En ik zou ook heel graag 32 uur willen werken, alleen dat wordt 'm niet als je geen baan kan vinden voor 32 uur

Zusje van Bert schreef: Als je bv naar Marin kijkt, zij kiest ervoor om te reizen. Helemaal leuk maar dat is dan wel geld dat ze niet kan sparen. Ook kiest zij ervoor om niet helemaal fulltime te werken. Ook heerlijk, ik wil het ook, maar dat betekent dus dat er minder geld binnenkomt en minder overblijft.

Nou dat gaat dit jaar dus echt absoluut niet op en dat weet je best. Ik heb enorm geluk gehad dat ik afgelopen half jaar behoorlijk wat heb kunnen reizen op kosten van anderen (ouders, school etc), maar jij weet als geen ander wat mijn uitgaven op 't moment zijn. Dus ik kies momenteel helemaal niet om te reizen, ik kies er voor om boodschappen te kopen. Andere jaren wel, dat klopt, maar dit jaar dus niet. En niet full time werken..nee tja. Dat klopt, maar ben blij dat ik dat niet gedaan heb. Dat werd heel erg afgeraden het eerste jaar in 't onderwijs omdat dat echt niet te doen is als beginnend docent. Nou ja, geloof wel dat duidelijk is dat ik 't uberhaupt niet aan kon
En natuurlijk is het logisch dat je als 1 persoon minder de besteden hebt dan met 2 personen. De vaste lasten blijven grotendeels hetzelfde, dus je houdt in elk geval meer geld over. Of je het dan spaart of uitgeeft is aan diegene de keuze, maar je hebt in elk geval meer te besteden, als je allebei een beetje een baan hebt.

Je berichten komen op mij gewoon zo over van 'oh jij had het thuis vroeger makkelijk dus heb je dat nu ook' of 'oh jij hebt een partner dus kun je vast makkelijk sparen'. Alsof het dan maar vanzelfsprekend is. Het geld dat ik in al die jaren heb gespaard heb ik voor gewerkt, heb ik andere dingen voor gelaten. Ik weet wat mijn vaste lasten zijn per maand. Ik heb een koopwoning die ik moet betalen want anders kom ik in de problemen. Dan is het niet raar dat ik minimaal drie maanden vaste lasten achter de hand wil hebben, lijkt mij zo. De basis (3500 euro) wil ik hebben voor het geval dat ik mijn baan kwijt raak. De rest daarboven spendeer ik vaak aan vakanties of andere dingen. Maar ja, idd ik word kriegelig als ik minder dan 3500 euro heb. Begrijp je dat, nu ik het op deze manier uitleg? Sowieso begrijp ik niet hoe mensen per maand kunnen sparen gezien ik altijd te kort kom op maandbasis... Daarom spaar ik de grote bedragen die ik binnenkrijg. Zo heb ik bv de keuze gemaakt mijn voorlopige teruggave niet aan te vragen per maand maar per jaar. Een hoop mensen maken de keuze om een huis te kopen waarbij ze uitgaan van de maandelijkse teruggave. Dat heb ik aanvankelijk ook gedaan maar dus altijd zonder geprobeerd. Zo knoop ik vaak aan het eind van de maand de eindjes aan elkaar maar heb ik wel op jaarbasis een smak geld dat ik weer op mijn spaarrekening kan zetten...

Je doelt vast met 'je' niet op mij, maar wil toch even antwoorden: Ik had thuis juist vroeger makkelijk, maar heb totaal geen waarde van geld meegekregen. Er werd waanzinnig geheimzinnig gedaan over hoeveel mijn vader verdiende, en werden ook totaal niet verwend (wel veel vakanties bijvoorbeeld, maar hoefden niet te denken dat we onze hand op konden houden). Affijn, dat resulteert dus in dat ik totaal geen realistisch beeld heb van geld en het 'volwassen' leven. Ik heb echt nooit wat geleerd daarover. Kom mezelf dus kei en kei hard tegen nu.

Daar naast is het natuurlijk ieders goed recht om te sparen wat ze willen, en degenen die een bedrag van 5000 of wat dan ook (hell 5 euro is al meer dan ik!) mogen zichzelf echt gelukkig prijzen. Ik geloof dat Giac en ik alleen maar zeggen wow ik wou dat ik dat kon Ik kan me niet eens voorstellen hoe het is om 100 euro spaargeld te hebben, laat staan 5000 en kriegelig worden van onder de 5000 komen. Dat is voor mij zo'n ondenkbare luxe. Maar dus wel je goed recht en logisch met huis en alles om dat te willen hebben en naar te streven.

Marin schreef:

Zusje van Bert schreef: Als je bv naar Marin kijkt, zij kiest ervoor om te reizen. Helemaal leuk maar dat is dan wel geld dat ze niet kan sparen. Ook kiest zij ervoor om niet helemaal fulltime te werken. Ook heerlijk, ik wil het ook, maar dat betekent dus dat er minder geld binnenkomt en minder overblijft.

Nou dat gaat dit jaar dus echt absoluut niet op en dat weet je best. Ik heb enorm geluk gehad dat ik afgelopen half jaar behoorlijk wat heb kunnen reizen op kosten van anderen (ouders, school etc), maar jij weet als geen ander wat mijn uitgaven op 't moment zijn. Dus ik kies momenteel helemaal niet om te reizen, ik kies er voor om boodschappen te kopen. Andere jaren wel, dat klopt, maar dit jaar dus niet. En niet full time werken..nee tja. Dat klopt, maar ben blij dat ik dat niet gedaan heb. Dat werd heel erg afgeraden het eerste jaar in 't onderwijs omdat dat echt niet te doen is als beginnend docent. Nou ja, geloof wel dat duidelijk is dat ik 't uberhaupt niet aan kon
En natuurlijk is het logisch dat je als 1 persoon minder de besteden hebt dan met 2 personen. De vaste lasten blijven grotendeels hetzelfde, dus je houdt in elk geval meer geld over. Of je het dan spaart of uitgeeft is aan diegene de keuze, maar je hebt in elk geval meer te besteden, als je allebei een beetje een baan hebt.

Als je samenwoont ga je vaak toch ook groter wonen is mijn ervaring. Dat brengt weer meer lasten met zich mee, in mijn ervaring... En ik weet wat je huidige situatie is maar ik doelde meer op voorgaande jaren. Ik ga er niet vanuit dat je het waardeert als ik nu hier jouw huidige financiele plaatje uit de doeken ga doen haha. Daar doel ik dus absolut niet op. Ik probeer alleen wat uit te leggen met een voorbeeld. Had ook meisje X kunnen heten . Ik loop ook met de gedachte om minder te gaan werken maar zal er dan dus rekening mee moeten houden dat ik minder geld overhou en dus minder kan sparen, minder kan reizen etc. Maar het is voor mij nu een overweging waard omdat mijn wensen veranderen...

Oh en qua werk... Ik vind net zo goed dat het een keuze blijft. Ik had graag in de kinderopvang willen werken, verdient mij te weinig. Ik had ook graag iets in het toerisme willen doen maar ook dat loont niet naar mijn idee. Daarom kies ik voor administratie. Bij lange na niet wat ik met mijn leven wil doen qua werk maar het loont wel waardoor ik in mijn vrije tijd kan doen wat ik wil en dat was reizen... Soms moet je daar dus ook gewoon keuzes in maken.

Het is niet vanzelfsprekend, maar het is wel makkelijker. Dat zie ik ook in mijn omgeving. En als je samenwoont, heb je nou eenmaal minder hoge vaste lasten in verhouding, dus ja, logisch dat je dan meer kan sparen. Maar ik heb daar verder weinig over gezegd. Ik woon immers zelf ook samen en merk dus ook dat ik meer overhou met de inkomens die wij samen hebben dan dat ik dat alleen zou moeten betalen.

Ik snap het wel als je een koophuis hebt trouwens.

Marin schreef:
Daar naast is het natuurlijk ieders goed recht om te sparen wat ze willen, en degenen die een bedrag van 5000 of wat dan ook (hell 5 euro is al meer dan ik!) mogen zichzelf echt gelukkig prijzen. Ik geloof dat Giac en ik alleen maar zeggen wow ik wou dat ik dat kon Ik kan me niet eens voorstellen hoe het is om 100 euro spaargeld te hebben, laat staan 5000 en kriegelig worden van onder de 5000 komen. Dat is voor mij zo'n ondenkbare luxe. Maar dus wel je goed recht en logisch met huis en alles om dat te willen hebben en naar te streven.

Dat bedoel ik dus ook

Zusje van Bert schreef:
Als je samenwoont ga je vaak toch ook groter wonen is mijn ervaring. Dat brengt weer meer lasten met zich mee, in mijn ervaring...

Jij zal er wel meer verstand van hebben dan ik, want je bent ervaringsdeskundige, maar hoe ik het voor me zie: In eerste instantie als ik zou gaan samenwonen zou ik waarschijnlijk gaan huren. Hier in Den Haag kan je voor rond de 800 euro wel een prima appartement huren wat net wat groter is dan dat van mij. Dat is dus 200 euro meer dan dat ik nu uitgeef. Deel je dat door twee, kom je dus op 400 pp uit. Scheelt dus al 200 euro op mijn kosten nu, en dan heb je dus ook 2 inkomens. Energie zal duurder zijn etc, maar wederom, dat deel je. Ik weet wel 100% zeker dat ik goedkoper uit zou zijn als ik samen zou wonen.

maar goed, dat is natuurlijk heel de realiteit niet, dus het heeft ook geen nut om daar over na te denken. Dat komt vanzelf ooit wel.

Ok

En Marin, ik doelde idd niet op jou maar bij deze snap ik je weer wat meer

Marin, heb je trouwens nog gesolliciteerd?

Marin schreef:

Zusje van Bert schreef:
Als je samenwoont ga je vaak toch ook groter wonen is mijn ervaring. Dat brengt weer meer lasten met zich mee, in mijn ervaring...

Jij zal er wel meer verstand van hebben dan ik, want je bent ervaringsdeskundige, maar hoe ik het voor me zie: In eerste instantie als ik zou gaan samenwonen zou ik waarschijnlijk gaan huren. Hier in Den Haag kan je voor rond de 800 euro wel een prima appartement huren wat net wat groter is dan dat van mij. Dat is dus 200 euro meer dan dat ik nu uitgeef. Deel je dat door twee, kom je dus op 400 pp uit. Scheelt dus al 200 euro op mijn kosten nu, en dan heb je dus ook 2 inkomens. Energie zal duurder zijn etc, maar wederom, dat deel je. Ik weet wel 100% zeker dat ik goedkoper uit zou zijn als ik samen zou wonen.

maar goed, dat is natuurlijk heel de realiteit niet, dus het heeft ook geen nut om daar over na te denken. Dat komt vanzelf ooit wel.

Toen ik met M samenwoonden hadden we een hypotheek van 169000. Nu ik alleen woon heb ik een hypotheek van 118000. Natuurlijk deel je het door twee maar dan nog scheelt het in mijn ervaring gewoon niet zo heel veel. Daarnaast is het dus ook nog maar de vraag met wie je samenwoont en wat hij graag doet met zijn leven. M's leven bestond voornamelijk uit dure kleding, dure schoenen, veel DVD's en CD's. Kopen, kopen, kopen... Probeer dan nog maar eens te sparen .

Hoe het op dit moment komt dat ik niks overhou zou ik eigenlijk nu aan het uitzoeken moeten zijn

Zusje van Bert schreef:
Oh en qua werk... Ik vind net zo goed dat het een keuze blijft. Ik had graag in de kinderopvang willen werken, verdient mij te weinig. Ik had ook graag iets in het toerisme willen doen maar ook dat loont niet naar mijn idee. Daarom kies ik voor administratie. Bij lange na niet wat ik met mijn leven wil doen qua werk maar het loont wel waardoor ik in mijn vrije tijd kan doen wat ik wil en dat was reizen... Soms moet je daar dus ook gewoon keuzes in maken.

Vind je dat niet onwijs zonde? Dat je dus eigenlijk een baan neemt in iets wat je misschien minder leuk vind (je vorige baan vond je volgens mij wel leuk, maar nu hop je beetje tussen banen en heb niet het idee dat dit nou echt je passie is). Terwijl je misschien bij een andere baan in de kinderopvang of toerisme minder had verdiend, maar wel iets zou doen wat je echt graag had gedaan?
Toen ik aan de lerarenopleiding begon zei iedereen: Oh dat verdient zo weinig! Dus dat wist ik voor ik er aan begon. Maar ik dacht wel dat ik er echt mijn hart in kwijt kon. Dat dat niet zo blijkt te zijn, is jammer, maar dat je meer zou verdienen zou voor mij persoonlijk geen pure keuze zijn om dan maar in een ander werkveld te zoeken. Even los van de geld discussie, maar dit wist ik helemaal niet van je!

Giacomo schreef:Marin, heb je trouwens nog gesolliciteerd?

Yesh Ben best tevreden met mijn brief, dus heb wel goede hoop want de functie zou echt perfect zijn. Maar ja, ga maar niet te veel hopen.

Zusje van Bert schreef:
Toen ik met M samenwoonden hadden we een hypotheek van 169000. Nu ik alleen woon heb ik een hypotheek van 118000. Natuurlijk deel je het door twee maar dan nog scheelt het in mijn ervaring gewoon niet zo heel veel. Daarnaast is het dus ook nog maar de vraag met wie je samenwoont en wat hij graag doet met zijn leven. M's leven bestond voornamelijk uit dure kleding, dure schoenen, veel DVD's en CD's. Kopen, kopen, kopen... Probeer dan nog maar eens te sparen .

Hoe het op dit moment komt dat ik niks overhou zou ik eigenlijk nu aan het uitzoeken moeten zijn

Hmm van hypotheken heb ik dus echt geen verstand. Kwam er een paar jaar geleden pas achter dat je dan ook elke maand een bedrag x betaald, net als huur. Wist ik veel! Dat bedoel ik: NIKS meegekregen van dat soort dingen van m'n ouders. Best een interessant topic zou dat zijn trouwens
Of ik ga tegen die tijd wel dingen vragen aan m'n financieel adviseur, maar vrees dat jij, Bliss en VH dan met een koekenpan achter me aankomen

Marin schreef:

Zusje van Bert schreef:
Oh en qua werk... Ik vind net zo goed dat het een keuze blijft. Ik had graag in de kinderopvang willen werken, verdient mij te weinig. Ik had ook graag iets in het toerisme willen doen maar ook dat loont niet naar mijn idee. Daarom kies ik voor administratie. Bij lange na niet wat ik met mijn leven wil doen qua werk maar het loont wel waardoor ik in mijn vrije tijd kan doen wat ik wil en dat was reizen... Soms moet je daar dus ook gewoon keuzes in maken.

Vind je dat niet onwijs zonde? Dat je dus eigenlijk een baan neemt in iets wat je misschien minder leuk vind (je vorige baan vond je volgens mij wel leuk, maar nu hop je beetje tussen banen en heb niet het idee dat dit nou echt je passie is). Terwijl je misschien bij een andere baan in de kinderopvang of toerisme minder had verdiend, maar wel iets zou doen wat je echt graag had gedaan?
Toen ik aan de lerarenopleiding begon zei iedereen: Oh dat verdient zo weinig! Dus dat wist ik voor ik er aan begon. Maar ik dacht wel dat ik er echt mijn hart in kwijt kon. Dat dat niet zo blijkt te zijn, is jammer, maar dat je meer zou verdienen zou voor mij persoonlijk geen pure keuze zijn om dan maar in een ander werkveld te zoeken. Even los van de geld discussie, maar dit wist ik helemaal niet van je!

Voor mij is dit dus wel een bewuste keuze geweest. En ja, ik had het erg naar mijn zin in de baan die ik had, tot ze hem bij reorganisatie gingen veranderen EN mij met een dolgedraaide psycho lieten werken. Daar hield het voor mij op. Nu zoek ik dus eigenlijk iets in dezelfde richting. Het hoeft geen passie te zijn, mijn werk, zolang ik maar genoeg verdien om mijn leven leuk mee in te kunnen richten. Ik heb nooit mijn passie gevonden. Ik vind reizen leuk maar als ik dat zelf niet meer kan doen omdat ik in het toerisme werk gaat daar iets fout. Dan vind ik het zelf kunnen reizen belangrijker dan een leuke baan. Zelfde geldt voor de kinderopvang. Ik zou niet eens mijn vaste lasten kunnen betalen van een fulltime baan daarin en dat maakt mij dan dus afhankelijk van bv een partner of ik zou kleiner/ goedkoper moeten gaan wonen. Geen idee hoe ik dat zou moeten doen dus.

Inmiddels heb ik wel iets gevonden wat me onwijs leuk lijkt. Daarom wil ik minder gaan werken en daar mijn tijd in gaan steken. Dan maak ik dus wel de keuze om minder te gaan reizen en minder over te houden maar ik hoop dat ik hier wel een passie in gevonden heb, als het zo wordt hoe ik het voor ogen heb .

Marin schreef:Hmm van hypotheken heb ik dus echt geen verstand. Kwam er een paar jaar geleden pas achter dat je dan ook elke maand een bedrag x betaald, net als huur. Wist ik veel! Dat bedoel ik: NIKS meegekregen van dat soort dingen van m'n ouders. Best een interessant topic zou dat zijn trouwens
Of ik ga tegen die tijd wel dingen vragen aan m'n financieel adviseur, maar vrees dat jij, Bliss en VH dan met een koekenpan achter me aankomen

Ik bedoel het niet gemeen maar ik wist niet dat het zo erg was . Je mag me alles vragen hoor! Leren we elkaar wel wat bij . Had je mijn mail op FB nog gezien? Ik ga ff offline uit dit topic haha. Ik moet mijn eigen administratie regelen .

Ik ben toch zo benieuwd wat dat is ZvB

Zusje van Bert schreef:

Marin schreef:Hmm van hypotheken heb ik dus echt geen verstand. Kwam er een paar jaar geleden pas achter dat je dan ook elke maand een bedrag x betaald, net als huur. Wist ik veel! Dat bedoel ik: NIKS meegekregen van dat soort dingen van m'n ouders. Best een interessant topic zou dat zijn trouwens
Of ik ga tegen die tijd wel dingen vragen aan m'n financieel adviseur, maar vrees dat jij, Bliss en VH dan met een koekenpan achter me aankomen

Ik bedoel het niet gemeen maar ik wist niet dat het zo erg was . Je mag me alles vragen hoor! Leren we elkaar wel wat bij . Had je mijn mail op FB nog gezien? Ik ga ff offline uit dit topic haha. Ik moet mijn eigen administratie regelen .

Haha ja ik heb je mail gelezen! We hebben 't er morgen wel even over! En anders via pm op fb. En ja, dat is best heel erg onhandig merk ik. Ik schaam me ook altijd zo tegenover S, hij lacht me vierkant uit. Maar is wel heel behulpzaam en heb al heel veel van 'm geleerd.


Edit: En ik begrijp het, van je baan en je keuzes. Ik denk niet dat ik dat zelf zou kunnen. Ik hoop echt dat ik een baan kan vinden waar ik mijn ei echt zo in kwijt kan dat ik er echt van geniet, dat ik er echt gelukkig van word. Je zit zo veel uren per dag op je werk, dat moet je gewoon niet haten (even andere uiterste hoor, maar dat was bij mij dus het geval nu).

Haten moet je het ook niet, daarom ben ik nu weg bij T en ik mis het soms zelfs... Maar het was niet gezond om daar te blijven. Ik vind het trouwens niet echt nodig om je uit te lachen. Zeker niet nu je dit zo uitlegt begrijp ik het wel.

Sorry G. all in time .

Haha hij lacht me ook niet echt uit hoor, maar ik voel me over sommige dingen zo werelds, en volwassen en draai ik m'n hand niet voor om, maar andere dingen dus totaal geen weet van. Maar ik ben een goede leerling:)

Ik heb het geluk gehad geen kostgeld te moeten betalen, ik heb mijn rijbewijs cadeau gekregen. Ik deed sinds mijn 14de bijbaantjes, en bijna al dat geld kon ik sparen, want ik kreeg ook zakgeld. Ook heb ik wel eens mooie giften gekregen (bijv van mijn grootouders een keer 2500, zomaar aan alle 4 de kleinkinderen). Na mijn afstuderen ben ik gelijk fulltime gaan werken, en aangezien ik thuis niets moest betalen qua kostgeld, kon ik maandelijks 1300 euro sparen. Dat tikt ook snel aan. Ook kreeg ik vorig jaar 2500 euro terug van de belastingen, dat gaat ook gelijk naar de spaarrekening, net zoals vakantiegeld en eindejaarspremie. Ik zal dus zeker niet zeggen dat ik dit allemaal zelf heb gespaard, maar 75% toch wel.

Nu woon ik samen, hebben we een koophuis met bijhorende hypotheek/vaste lasten, maar kunnen we maandelijks nog sowieso minstens 1000 sparen (en vaak wel meer dna dat). We werken beiden fulltime met een zeer mooi loon. Daarbovenop wederom belastingteruggave, vakantiegeld, eindejaarspremie (en voor mijn vriend ook nog eens 2x per jaar een extra premie) en dan tikt de spaarrekening wederom goed aan. Zonder dat we hierbij moeten inboeten aan leuke dingen doen/kopen.