Eigen kamer op ruimen? Vanaf hoe oud?

Mijn jongste zoon is nu ruim 3, en hij ruimt al een hele tijd zijn eigen zooi op. Hij helpt ook al met het afdrogen van de afwas

Wij hebben ook hulp in de huishouding omdat ik naast het alleenstaande-moederschap en mijn studie fulltime werk. Maar no way dat mijn zoons daar zo mee omgaan, het is niet hun persoonlijke sloof. Sterker nog: als ze een grote rotzooi gemaakt hebben in hun kamer, dan leg ik een briefje voor haar neer dat ze de kamers van de jongens maar even moet overslaan, omdat ze het zelf moeten doen. Zo zijn we niet getrouwd zeg.

Roze Roos schreef:Nou ik bedoelde meer in de zin van helpen met opruimen, die kinderen laten alles slingeren en ouders ruimen alles op. Als ik er ben moeten ze zelf dingen opruimen en dat wekt irritatie op! Ik vind dat als je 3.5 bent dat je best kan helpen met opruimen!
Dus je spullen terug stoppen in de bak, je bakje op het aanrecht zetten..

Mijn dochter is bijna 3 en ze/we ruimt/ruimen samen op als ze met het speelgoed heeft gespeeld, als haar beker leeg is zet ze hem ook op het aanrecht. Dat soort kleine dingen kan ze wel doen vind ik.

Mijn dochter hoeft van mij niet steeds het speelgoed op te ruimen als ze iets anders pakt. Maar dat komt omdat ik heb gemerkt dat ze zichzelf op die manier beter vermaakt; ze heeft een korte spanningsboog en gaat dan van het ene speelgoed naar het andere. Maar als het bedtijd/middagslaaptijd is, dan ruimen we samen alles weer op. Ze kan het nog niet helemaal zelf, maar als ik help dan gaat het prima.

Sterker nog; als ik bijvoorbeeld een spelletje even snel opruim, dan wordt ze boos omdat ze dat ZELF wilde doen

zodra Y. enig benul krijgt van opruimen zal ze dat meteen moeten, ook haar slaapkamer. Ik denk ook dat je daar niet vroeg genoeg mee kunt beginnen, waarom zou je wachten

Ik vind dat wanneer ze besef hebben van rommel maken/opruimen, ze daar ook zelf aan mee kunnen werken.

En ik denk dat dat bij elk kind op een andere leeftijd is.

Ook al zijn ze nog jong, kun je het bv. wel samen doen om er kennis mee te laten maken. Ik begeleid nu een jongen van 9 met Asperger en opruimen is voor hem bv. een heel lastig punt. Ik vraag mij dan wel eens af of dit te maken heeft met zijn beperking of door de opvoeding die hij gekregen heeft.

Carola589 schreef:Ook al zijn ze nog jong, kun je het bv. wel samen doen om er kennis mee te laten maken. Ik begeleid nu een jongen van 9 met Asperger en opruimen is voor hem bv. een heel lastig punt. Ik vraag mij dan wel eens af of dit te maken heeft met zijn beperking of door de opvoeding die hij gekregen heeft.

Misschien heeft het ook wel te maken met de opvoeding, maar dat zal dan niet zijn uit laksheid, maar omdat dingen nou eenmaal niet zo vanzelfsprekend zijn als ze lijken als je kind anders is dan andere kinderen.

Susan schreef:
Misschien heeft het ook wel te maken met de opvoeding, maar dat zal dan niet zijn uit laksheid, maar omdat dingen nou eenmaal niet zo vanzelfsprekend zijn als ze lijken als je kind anders is dan andere kinderen.

Is idd ook zo denk ik. Maar ik vind het met sommige gevallen (zoals hier bv. het opruimen) wel moeilijk om te zeggen het komt door de beperking of het komt door de opvoeding/karakter.

Carola589 schreef:

Susan schreef:
Misschien heeft het ook wel te maken met de opvoeding, maar dat zal dan niet zijn uit laksheid, maar omdat dingen nou eenmaal niet zo vanzelfsprekend zijn als ze lijken als je kind anders is dan andere kinderen.

Is idd ook zo denk ik. Maar ik vind het met sommige gevallen (zoals hier bv. het opruimen) wel moeilijk om te zeggen het komt door de beperking of het komt door de opvoeding/karakter.

Wat ik vaak mee zie spelen is ook het feit dat ouders het lastig vinden dat hun kind anders is dan dat ze gehoopt hadden en dat ze het lastig vinden om met de stoornis om te gaan. Vaak doen ze veel zelf om heftige confrontaties met hun kind te voorkomen, om de rust thuis te bewaren.

Roze Roos schreef:Wat ik vaak mee zie spelen is ook het feit dat ouders het lastig vinden dat hun kind anders is dan dat ze gehoopt hadden en dat ze het lastig vinden om met de stoornis om te gaan. Vaak doen ze veel zelf om heftige confrontaties met hun kind te voorkomen, om de rust thuis te bewaren.

Dat is toch ook slecht eigenlijk? Althans, ik vind dat geen goede manier. Ik begrijp wel dat je als ouder geen zin heb ik een hok vol bonje elke keer, maar dan maar zelf doen lijkt mij ook niet de beste oplossing.

Carola589 schreef:

Roze Roos schreef:Wat ik vaak mee zie spelen is ook het feit dat ouders het lastig vinden dat hun kind anders is dan dat ze gehoopt hadden en dat ze het lastig vinden om met de stoornis om te gaan. Vaak doen ze veel zelf om heftige confrontaties met hun kind te voorkomen, om de rust thuis te bewaren.

Dat is toch ook slecht eigenlijk? Althans, ik vind dat geen goede manier. Ik begrijp wel dat je als ouder geen zin heb ik een hok vol bonje elke keer, maar dan maar zelf doen lijkt mij ook niet de beste oplossing.

Tja, de beste stuurlui staan aan wal.
Het is altijd zo makkelijk om ouders op hun fouten te wijzen als buitenstaander. Als ouder kun je het wat dat betreft nooit goed doen.

Mijn dochter helpt nu al vaak mee op ruimen.
Al het losse speelgoed gaat in een tonnetje. Als ik haar dat vraag dan gaat ze mee helpen en ze weet dat ze daarna met papa mee naar boven mag voor de pyjama aan te doen.

Vaak vind ze ineens iets waar ze dan mee gaat zitten spelen maar goed... Ze begint het nu redelijk te snappen en heeft er nog lol in ook.
En met 13 maanden verwacht ik niet van haar dat ze alles keurig opruimt

Minneke schreef:

Carola589 schreef:

Roze Roos schreef:Wat ik vaak mee zie spelen is ook het feit dat ouders het lastig vinden dat hun kind anders is dan dat ze gehoopt hadden en dat ze het lastig vinden om met de stoornis om te gaan. Vaak doen ze veel zelf om heftige confrontaties met hun kind te voorkomen, om de rust thuis te bewaren.

Dat is toch ook slecht eigenlijk? Althans, ik vind dat geen goede manier. Ik begrijp wel dat je als ouder geen zin heb ik een hok vol bonje elke keer, maar dan maar zelf doen lijkt mij ook niet de beste oplossing.

Tja, de beste stuurlui staan aan wal.
Het is altijd zo makkelijk om ouders op hun fouten te wijzen als buitenstaander. Als ouder kun je het wat dat betreft nooit goed doen.

Eens, en 'slecht' vind ik ook wel een heel vervelende term in zo'n context.

Ik hoefde al die dingen pas toen ik het huis uit ging dus denk ik dat je er in principe niet vroeg genoeg mee kunt beginnen want dan leer je dat het erbij hoort. Niemand die mijn huis wil zien nu ik alleen woon want ik denk nog steeds dat de kabouters het doen ;-)

Susan schreef:

Minneke schreef:

Carola589 schreef:

Roze Roos schreef:Wat ik vaak mee zie spelen is ook het feit dat ouders het lastig vinden dat hun kind anders is dan dat ze gehoopt hadden en dat ze het lastig vinden om met de stoornis om te gaan. Vaak doen ze veel zelf om heftige confrontaties met hun kind te voorkomen, om de rust thuis te bewaren.

Dat is toch ook slecht eigenlijk? Althans, ik vind dat geen goede manier. Ik begrijp wel dat je als ouder geen zin heb ik een hok vol bonje elke keer, maar dan maar zelf doen lijkt mij ook niet de beste oplossing.

Tja, de beste stuurlui staan aan wal.
Het is altijd zo makkelijk om ouders op hun fouten te wijzen als buitenstaander. Als ouder kun je het wat dat betreft nooit goed doen.

Eens, en 'slecht' vind ik ook wel een heel vervelende term in zo'n context.

Daarachter schreef ik ook dat ik het geen goede manier vind. Ik ben zelf dan ook geen ouder, maar ik beoordeel het ook meer vanuit mijn werk. Zeg niet dat ik alle fouten bij ouders neerleg hoor, zeker niet!

Mijn zoontje heeft een behoorlijke taalachterstand waardoor veel dingen ook moeizamer gaan omdat we niet zo makkelijk met hem kunnen communiceren, maar wij moeten soms wel keuzes maken wat we nu belangrijk vinden voor hem om te leren, aangezien het erg moeilijk is om alles op hetzelfde moment aan te pakken. Ook vergt het hele traject waar we in zitten (hoe fijn het ook is om professionele ondersteuning te krijgen) en eigenlijk de hele situatie behoorlijk veel van ons als ouders, dus het is soms gewoon ook moeilijk om de energie op te brengen om de strijd aan te gaan. Uiteraard mag hij niet alles en zijn er dingen die hij gewoon moet, maar soms is het wel pick your battles.

Ik snap ook wel dat je niet altijd de strijd aan wilt gaan, maar ik neem als dat je ouder wel het beste voor je kunt wilt en hem/haar dus ook betrekt bij hoe het leven in elkaar zit. Naar mijn mening betekent dit bv. door je kind ook bepaalde dingen te laten en niet alles over te nemen.

Maar nogmaals, misschien denk ik er later als ik moeder ben heeeel anders over!

Mijn kinderen ( bijna 7 en 4 ) moeten wel hun speelgoed zelf opruimen. Maar soms hebben ze bijvoorbeeld met vriendjes boven gespeeld en dan is het echt een zooi. Dan help ik ze wel want anders weten ze amper waar te beginnen en samen is het leuker en sneller.
Ik denk dat het ook per kind anders is. De ene is heel netjes en zuinig en de andere totaal niet.

Mijn kinderen moeten meestal ook zelf hun kleren in de wasmand gooien en soms hun brood bordje in de keuken zetten. Soms moeten ze ook meehelpen de tafel te dekken maar dat vinden ze alleen maar leuk.

Carola589 schreef:Ik snap ook wel dat je niet altijd de strijd aan wilt gaan, maar ik neem als dat je ouder wel het beste voor je kunt wilt en hem/haar dus ook betrekt bij hoe het leven in elkaar zit. Naar mijn mening betekent dit bv. door je kind ook bepaalde dingen te laten en niet alles over te nemen.

Maar nogmaals, misschien denk ik er later als ik moeder ben heeeel anders over!

Ik denk dat je er wel gewoon vanuit kunt gaan dat vrijwel iedereen het beste voor zijn kind wil. Ook als ze andere keuzes maken dan jij. Het beste voor je kind willen zit in wel wat meer dan in dit soort dingen.

Ik geloof ook zeker dat het als ouder anders is dan wanneer je als professional in een gezin kom. Heb diep respect voor ouders en ook al denk ik soms "dat zou ik anders doen" dan is dat zo. De kunst is om met ouders samen te werken en zo de beste situatie voor het kind te creeëren.

Roze Roos schreef:Ik geloof ook zeker dat het als ouder anders is dan wanneer je als professional in een gezin kom. Heb diep respect voor ouders en ook al denk ik soms "dat zou ik anders doen" dan is dat zo. De kunst is om met ouders samen te werken en zo de beste situatie voor het kind te creeëren.

+1 Ik bekeek de situatie ook manier vanuit de kant van professional en niet van ouder, want dat kan ik niet weten.

@ Susan, ik begrijp wel dat het beste voor kind je willen uit meer dingen bestaat dan alleen maar dit, maar ik richtte het even op het opruimen omdat ik door zelf tegenaan liep in mijn werk.

Storm schreef:Ik leer mijn zoon van 1,5 ook zijn eigen speelgoed op te ruimen, m.i kun je daar niet te vroeg mee beginnen. Het is belangrijk dat kinderen leren dat als je iets niet meer gebruikt of niet meer mee speelt, dat ze het op moeten ruimen.

+1. Alleen leer ik het mijn dochter

Ja ik vind ook dat hetm oet kunnen dat kinderen van 3,5 hun speelgoed opruimen.
heb ook een nichtje van die dat nooit heeft hoeven doen. Maar moeders deed dat altijd want tja kinderne moeten toch kunnen spelen... Wel irritant want ze vertikt het dus om overal haar speelgoed op te ruimen. Of ze nu hier is/ op school bij andere familie