Ben jij makkelijk emotioneel te krijgen? (heftige tekst!)

Bolleke schreef:

Rush schreef:Ik heb eigenlijk precies hetzelfde als Elliot.

Ik ook, ik kan om de gekste kleine dingen de tranen in mijn ogen voelen. Maar als er iemand in mijn omgeving sterft bijvoorbeeld lijkt het net alsof mij dat niet raakt. Van binnen wel, maar van buiten zie je dat niet.

Bij mij is dit ook zo, fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.
Vind mezelf af en toe best raar dat ik tranen laat bij gtst, maar niet als mijn opa overlijdt.

Nee doet mij ook niks.

Die tekst doet me helemaal niks.

Maar programma's als over de streep, over mijn lijk of hello goodbye maken het monster in me los, dan grijp ik op de een of andere manier terug naar allemaal littekens op mijn ziel en blijf ik janken. Daarom kijk ik die programma's maar niet zo veel  

Ik heb hetzelfde als Elliot, ik kan heel erg huilen bij dingen op tv of in films.
(Zoals dat stukje uit Komt een vrouw bij de dokter, dat Carmen afscheid neemt van Luna, daar huil ik na 20 keer nog om)

Maar als er iets ergs gebeurt met een familielid ofzo,dus echt een crisissituatie, dan ben ik meer van het direct handelen en vlucht ik daar in en dan moet ik na verloop van tijd natuurlijk wel ontladen door heel hard te huilen.

_Fem schreef:Ik heb hetzelfde als Elliot, ik kan heel erg huilen bij dingen op tv of in films.
(Zoals dat stukje uit Komt een vrouw bij de dokter, dat Carmen afscheid neemt van Luna, daar huil ik na 20 keer nog om)

Oh vreselijk ja, daar heb ik laatst ook weer om zitten janken! ("Ik vind het niet leuk dat je doodgaat." )

Oh ja, bij Komt een vrouw bij de dokter moest ik wel even 5 keer slikken bij het stukje dat hij met haar gaat dansen. En dat was bij het lezen van het boek, de film wil ik niet zien.

Exogenesis schreef:Oh ja, bij Komt een vrouw bij de dokter moest ik wel even 5 keer slikken bij het stukje dat hij met haar gaat dansen. En dat was bij het lezen van het boek, de film wil ik niet zien.

OOh dat boek, dikke dikke tranen (meerdere malen) de film vond ik overigens enorm tegenvallen, echt een afknapper. Heb daar ook echt niet om hoeven huilen.

De film heb ik in de bios gezien, samen met mijn zussen.
De dochter van mijn zus heet nagenoeg hetzelfde als het meisje uit de film, én mijn zus haar zoontje is overleden. Was een heel slecht plan daarheen te gaan, we zaten met zijn 3en te janken als een klein kind.

Snoopy schreef:

Bolleke schreef:

Rush schreef:Ik heb eigenlijk precies hetzelfde als Elliot.

Ik ook, ik kan om de gekste kleine dingen de tranen in mijn ogen voelen. Maar als er iemand in mijn omgeving sterft bijvoorbeeld lijkt het net alsof mij dat niet raakt. Van binnen wel, maar van buiten zie je dat niet.

Bij mij is dit ook zo, fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.
Vind mezelf af en toe best raar dat ik tranen laat bij gtst, maar niet als mijn opa overlijdt.

Ik heb heus wel gehuild toen m`n vader was overleden, maar ook best weinig eigenlijk. Ik laat dat niet zo zien, maar het lukt ook gewoon niet echt. Soms wil ik wel, maar komt het niet.

En dan gisteren zit ik alweer te janken op de bank bij Army Wives.  Ach, dat lucht ook op toch, heerlijk!

Printje schreef:

Exogenesis schreef:Oh ja, bij Komt een vrouw bij de dokter moest ik wel even 5 keer slikken bij het stukje dat hij met haar gaat dansen. En dat was bij het lezen van het boek, de film wil ik niet zien.

OOh dat boek, dikke dikke tranen (meerdere malen) de film vond ik overigens enorm tegenvallen, echt een afknapper. Heb daar ook echt niet om hoeven huilen.

Ja inderdaad. De film kan je beter niet kijken!

Soms ben ik best wel bang dat als mijn eigen ouders zouden overlijden dat ik dan ook niet kan huilen. Terwijl als ik er alleen al aan denk, mij de tranen wel in de ogen springen, zo ook als ik er aan denk dat er iets met Christian gebeurd.
Vind het best "fijn" om te lezen dat het dus toch niet zo raar is. Ik spring dan in de overlevingsstand ofzo, en toen mijn oom en opa overleden heb ik mijzelf sterk gehouden voor mijn moeder.

Rush schreef:

Snoopy schreef:

Bolleke schreef:

Rush schreef:Ik heb eigenlijk precies hetzelfde als Elliot.

Ik ook, ik kan om de gekste kleine dingen de tranen in mijn ogen voelen. Maar als er iemand in mijn omgeving sterft bijvoorbeeld lijkt het net alsof mij dat niet raakt. Van binnen wel, maar van buiten zie je dat niet.

Bij mij is dit ook zo, fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.
Vind mezelf af en toe best raar dat ik tranen laat bij gtst, maar niet als mijn opa overlijdt.

Ik heb heus wel gehuild toen m`n vader was overleden, maar ook best weinig eigenlijk. Ik laat dat niet zo zien, maar het lukt ook gewoon niet echt. Soms wil ik wel, maar komt het niet.

En dan gisteren zit ik alweer te janken op de bank bij Army Wives.  Ach, dat lucht ook op toch, heerlijk!

Bij mij is dat ook zo. Ik jank wel af en toe heel erg, als ik alleen ben en de aanleiding is over het algemeen iets raars, zoals idd een tvprogramma. Maar dan komt alles er inderdaad uit.

Pff ik ben zo dom om van die return-filmpjes te kijken van soldaten... Nou, ik zit echt zwáár te janken!

Bazinga schreef:Pff ik ben zo dom om van die return-filmpjes te kijken van soldaten... Nou, ik zit echt zwáár te janken!

Ohh ik jank daar ook altijd om! Vooral die met die honden, die dan helemaal gek worden als ze hun baasje weer zien!

Nu oudere broers met zusjes en broertjes... Ik moet echt stoppen met die shit, ik moet over een half uur weg :/

Bazinga schreef:Pff ik ben zo dom om van die return-filmpjes te kijken van soldaten... Nou, ik zit echt zwáár te janken!

Die kijk ik altijd als ik zin heb om te huilen.

Nu moet ik een nieuw topic openen.. "Hoe kom je 't snelst van blotchy wangen af?" Ga maar even m'n kop onder de kraan houden

Man man man, waarom delen mensen dit soort onzin.

Ik word op dit moment heel verdrietig van de foto's op facebook over de gifgaskindjes. Je ziet ze dan dood liggen. Bah, daar krijg ik echt tranen van in mijn ogen. Onvoorstelbaar. Ik snap dat mensen dit delen om kenbaar te maken maar ik schrik er wel van. Effe facebook checken met mijn kleine meid naast me op de bank dat doe ik niet meer. Ik denk overigens dat ik maar weer is van FB afga.  

Gisteren was ik mijn hondje aan het uitlaten. Toen hoorde ik in de verte een doffe knal en toen riep iemand ARTHURRRR, NNNNEEE, zijn rotweiler aangereden. Toen had ik ook tranen in mijn ogen. Te zielig voor het beestje en zijn baasje. Die angst en emotie in die twee woorden, bah.

SDL schreef:Man man man, waarom delen mensen dit soort onzin.

Ik word op dit moment heel verdrietig van de foto's op facebook over de gifgaskindjes. Je ziet ze dan dood liggen. Bah, daar krijg ik echt tranen van in mijn ogen. Onvoorstelbaar. Ik snap dat mensen dit delen om kenbaar te maken maar ik schrik er wel van. Effe facebook checken met mijn kleine meid naast me op de bank dat doe ik niet meer. Ik denk overigens dat ik maar weer is van FB afga.  

Gisteren was ik mijn hondje aan het uitlaten. Toen hoorde ik in de verte een doffe knal en toen riep iemand ARTHURRRR, NNNNEEE, zijn rotweiler aangereden. Toen had ik ook tranen in mijn ogen. Te zielig voor het beestje en zijn baasje. Die angst en emotie in die twee woorden, bah.

Of kritisch naar je facebookvrienden kijken. Ik lees dit soort dingen vaker, maar zie dit soort dingen nooit op mijn eigen facebook.

Ik word emotioneel van love is in the air of all you need is love.
Dat vind ik zo mooi!

Ik word chagrijnig van dat soort gedramatiseerde verhalen.

Artemis schreef:Wat een idioot, stemmingmakend en moralistisch verhaal. Bah. 

Ik word er wel emotioneel van, maar meer in de zin van boos en geërgerd dat mensen dat verzinnen, en dat serieus nemen.

Nou precies dit. Geschreven door iemand die tegen abortus is en op deze manier tot mensen door probeert te dringen. Pfff..

Artemis schreef:En in week 19 krijg je niet zomaar meer een abortus ook. 

Daarnaast, ik kan wel een leuk verhaaltje schrijven voor het geval er geen abortus plaatsvindt. 

Mama is altijd weg, ze laat me alleen thuis, vaak 's nachts ook, ik ben groot genoeg zegt ze, ik ben al  6. Want ze wil de kroeg in. Het is wel soms eng alleen thuis. Papa zie ik af en toe, als hij er zin in heeft en als hij een tijdje nuchter genoeg is, volgens mij vindt hij me niet zo lief, want meestal is hij weg. Hij vindt mama ook niet meer lief, hij scheldt vaak op haar.  Mijn mama heeft vaak nieuwe vriendjes, ik moet dan uit de buurt blijven, anders wordt ze boos, en dan slaat ze me.

Ik heb jouw verhaaltje even gebruikt bij iemand die dat abortusverhaaltje op FB had geplaatst. Ik kon het niet laten even te reageren.

Snoopy schreef:

SDL schreef:Man man man, waarom delen mensen dit soort onzin.

Ik word op dit moment heel verdrietig van de foto's op facebook over de gifgaskindjes. Je ziet ze dan dood liggen. Bah, daar krijg ik echt tranen van in mijn ogen. Onvoorstelbaar. Ik snap dat mensen dit delen om kenbaar te maken maar ik schrik er wel van. Effe facebook checken met mijn kleine meid naast me op de bank dat doe ik niet meer. Ik denk overigens dat ik maar weer is van FB afga.  

Gisteren was ik mijn hondje aan het uitlaten. Toen hoorde ik in de verte een doffe knal en toen riep iemand ARTHURRRR, NNNNEEE, zijn rotweiler aangereden. Toen had ik ook tranen in mijn ogen. Te zielig voor het beestje en zijn baasje. Die angst en emotie in die twee woorden, bah.

Of kritisch naar je facebookvrienden kijken. Ik lees dit soort dingen vaker, maar zie dit soort dingen nooit op mijn eigen facebook.

Dit dus! Van mijn bijna 500 FB vrienden is er maar één die soms van dit soort achterlijke dingen op FB zet. Een stief-nichtje van me, die op haar 17e al haar eerste kind kreeg, in een achterstandswijk woont en vrij asociaal is in haar doen en laten. Ik heb inmiddels haar berichten geblokkeerd op mijn tijdlijn, merkt zij verder niks van en dan krijg ik het niet steeds te zien. Probleem opgelost.