he bah ik voel een knobbeltje

Ik voel in mijn linker borst ineens een knobbeltje. Onderaan mijn borst, bijna op mijn ribben zeg maar. Het is echt een soort knikkertje die ik onder mijn vingers heen en weer kan laten gaan. En nu maak ik me dus zorgen. Zo moe als ik net was, zo klaar wakker zit ik nu in bed....

Bah, ik denk dan alweer veel te ver. Kijk naar mijn kinderen en er vliegen allerlei vreselijke gedachtes door mijn hoofd...

Iemand wel eens in hetzelfde schuitje gezeten?

Morgen ga ik sowieso de dokter meteen bellen

Ik weet niet of het je een beetje gerust stelt maar een kwaadaardig knobbeltje kun je in de meeste gevallen niet op en neer bewegen. Dat nestelt zich vast.

Morgen gewoon even langs de dokter. Het helpt nu helemaal niets om jezelf gek te maken van angst.

Ik had ook een knobbeltje net nadat ik bevallen was. De huisarts gaf aan dat het vaak opgezette kliertjes zijn door de hormonen. Hopelijk is dit bij jou ook zo.

Ik heb pas geleden hetzelfde gehad. Ging naar de huisarts waar ik meteen terecht kon. Normaal moet je een week wachten. Maar nu kon het meteen. De huisarts vertrouwde het ook niet en moest naar het ziekenhuis voor een echo en gelukkig was en een kliertje inmiddels is het weer wat kleiner geworden

Snap dat je meteen in de stress schiet had ik ook. Morgen meteen de huisarts bellen en hopelijk weet je snel meer

Sterkte

Ons jongste is ook pas 2 maanden oud en ik geef natuurlijk ook bv dus kliertjes genoeg. Deze valt alleen wel erg op en is een stuk groter.

Feline, thnx dat stelt idd wel wat gerust. Ik kan hem namelijk echt heen en weer bewegen.

Helaas in hetzelfde schuitje gezeten. Kon mijn knobbeltje ook heen en weer bewegen en week later de diagnose borstkanker. Wil je niet bang maken want het is in veel meer gevallen een onschuldig iets. Maar ik snap helemaal hoe je je voelt. Morgen direct even de ha bellen idd en vragen of je meteen even langs mag komen. Ik zou me niet laten afschepen met wacht je volgende ongesteldheid maar af, je bent nog jong etc. etc. Als jij het onderzocht wilt hebben moet je dat aangeven. Sterkte! Als je iets wilt weten mag je me pm'en.

Ja, ik. Ondertussen alweer 6 jaar geleden. Voelde met douchen ineens een knobbel ook links. Naar de dokter gegaan en daar moest ik eerst een menstruatie cyclus afwachten om te kijken of het niet iets met hormonen te maken had, maar na een maand zat ie er nog steeds. Terug en meteen verwijs voor een echo in het ziekenhuis. Ging maar een paar dagen overheen toen ik al terecht kon. Daar gekomen werd er een echo gemaakt, maar toen was er niet meteen duidelijk wat het was. Een cyste schijnt doorzichtig te zijn, en bij mij was het troebel, dus het kon of een onstoken cyste zijn of erger borstkanker. Meteen werd er een mammografie van beide borsten overigens waaruit bleek dat rechts niks te zien was, en links er nog een knobbel zat dieper gelegen die ik zelf niet voelen kon, en nog niet kan voelen. Deze zijn toen beide aangeprikt voor een biopt. Bij de ene die ik voelde hebben ze verdoofd en een klein sneetje gemaakt, toen 2 hapjes genomen de andere is aangeprikt met hetzelfde naaldje enz als waarmee ze de verdoving zette. Ik denk dat ze daar gewoon wat uit hebben gezogen. Dit alles was geloof ik op een maandag, en de uitslag duurde 3-5 werkdagen. Toen ik vrijdag nog niks had gehoord baalde ik want met het weekend zou ik ook niks horen. Gelukkig belde mijn huisarts me zaterdagochtend op dat hij de brief met de uitslag had gehad en dat alles gelukkig allemaal goed was.

Hier dus een positief verhaal, de knobbel die ik kan voelen zit er nog steeds, is nog steeds voelbaar en verschilt wel eens van grootte, dus ik denk toch iets hormonaals ofzo. De andere kan ik nog steeds(gelukkig maar)zelf niet voelen. Eruit halen was niet nodig. Tijdens het hele gebeuren bleef er trouwens wel heel lief een verpleegkundige bij me die tijdens de punctie ook mijn hand vast had zodat ik kon knijpen als het pijnlijk was haha (was het want hij nam het eerste hapje buiten de verdoving auw!!)Dat vond ik zelf wel fijn omdat ik alleen gerekend had op een echo en weer weg.

Heel veel succes, sterkte en snel naar je huisarts.

Jeetje bisq, wat vreselijk. Ik krijg er een draai in mijn buik van. Hoe gaat het nu met je?
Ik werd de vorige x pas 17 maanden na mijn bevalling weer ongesteld dus mijn menstruatie afwachten is geen optie. We hebben wel een fijne ha dus kan wss morgen wel terecht.

Ik wil je ook niet ongerust maken maar mijn moeder heeft in April wel de diagnose borstkanker gehad, en ook bij haar was de knobbel te bewegen. Geen pus of bloed uit haar tepel, niet pijnlijk enz. De huisarts dacht dat het niks was zag het positief in. Maar toch was het niet goed. Gelukkig waren we er snel bij en waren er geen uitzaaiingen naar de poortwachterklier wat dus erg positief is. Maar goed dit is niet de plek voor mijn verhaal

Ik wist vanaf het moment dat ik het knobbeltje op zondagochtend 1 april voelde dat het niet goed was, dat voelde ik gewoon. Maar iedereen om me heen reageerde, logischerwijs, met maak je niet druk het is vast een vetknobbeltje want je bent pas 25. Ik kon daar zo verdrietig en kwaad om worden want ik voelde dat het erger was. Mn eerste reactie bij de uitslag was zelfs zie je nou wel dat ik gelijk had!  Nu 1,5 jaar later gaat het redelijk met me. 
Nogmaals ik wil je niet bang maken, maar aangeven dat je vooral je gevoel hierin moet volgen.

Dat was zelfs toen ook de reactie van mijn huisarts, ik was pas 21 dus veeeeel te jong voor borstkanker. Heb hem toen gezegd waarom er dan kindjes met kanker zijn, want die zijn toch verdikke ook veeeel te jong daarvoor. Maar het gebeurd wel. Daar was ik zo boos om.

Dat lijkt me ook zoiets, hoe kan een ha met een beetje voelen bepalen of het al dan niet iets is om je zorgen om te maken?

Feit is natuurlijk wel dat het zelden voorkomt voor 35 jarige leeftijd dus in dat opzicht snap ik het wel. Mijn 'geluk' was dat mijn moeder ook bk gehad heeft waardoor ze bij mij liever het voordeel van de twijfel namen.

Ik mocht toen wel zelf kiezen of ik direct de hele molen in wilde van het sneltraject of dat ik rustig een afspraak bij het ziekenhuis wilde maken voor over een week of langer. Gelukkig voor het eerste gekozen.

Feit is zeker dat het vaker voorkomt vanaf een bepaalde leeftijd, maar wil niet zeggen dat het daaronder niet voorkomt. Waarom dan niet gewoon het zekere voor het onzekere. Als ik nu kijk naar mijn moeder die de zwaarste gradatie had de hormoonafhankelijke was die in een maand tijd een ruime cm gegroeid. Gelukkig is het vaak goed op jongere leeftijd. En kon ik na die maand afwachten ook snel het hele traject in (mammografie en punctie waren niet afgesproken maar ik werd tussendoor meegepakt omdat het ziekenhuis het dus blijkbaar ook niet vertrouwde). Je wil met zoiets toch ook niet afwachten of afgescheept worden. Nu zou ik niet eens die maand meer afwachten.

Ik snap helemaal wat je zegt en ben het met je eens, maar ik snap ook waarom artsen niet altijd direct uitgaan van het ergste hoe fout dat soms ook kan lopen.

Ja dat snap ik ook wel. Ze willen je ook niet bang maken natuurlijk. Maar vaak voelen mensen prima zelf aan hoe en wat. En ja ik vind gewoon dat je met dingen als dit niet te lang kan wachten.

Bisq schreef:Ik wist vanaf het moment dat ik het knobbeltje op zondagochtend 1 april voelde dat het niet goed was, dat voelde ik gewoon. Maar iedereen om me heen reageerde, logischerwijs, met maak je niet druk het is vast een vetknobbeltje want je bent pas 25. Ik kon daar zo verdrietig en kwaad om worden want ik voelde dat het erger was. Mn eerste reactie bij de uitslag was zelfs zie je nou wel dat ik gelijk had!  Nu 1,5 jaar later gaat het redelijk met me. 
Nogmaals ik wil je niet bang maken, maar aangeven dat je vooral je gevoel hierin moet volgen.

Lijkt mij zo erg om mee te maken! Mijn vriend heeft een andere vorm gehad. Toen hij het knobbeltje had ontdekt, voelde hij ook van binnen dat het foute boel was. Mijn vriend is iemand die nooit ziek is en het tegenovergestelde is van een hypochonder. Mensen uit onze directe omgeving zeiden toen ook dat hij zich niet druk moest maken en dat het waarschijnlijk niks was. Toch de stap genomen om naar de huisarts te gaan en daar zijn we tot op de dag van vandaag zo blij mee!

Toen ik 16 was had ik een beweegbaar knobbeltje in mijn boets. Meteen naar de huisarts gegaan en ondanks dat ik zo jong was heeft ze me meteen voor een echo gestuurd. Zij doet niet aan cyclus afwachten of je bent zo jong gelukkig. Uit de echo was niet helemaal duidelijk wat het nu was toen hebben ze hezegd we nemen geen risico's we halen het er gewoon uit. Dus geopereerd. Uiteindelijk was het goedaardig, maar ik was blij dat ze zodoortastend  waren. Mammografie was hier geen optie, borstweefsel was nog veel te dicht om iets te zien.

Oh wat eng zeg. Ik heb er geen ervaring mee maar ik zou snel de dokter bellen. Mocht het verkeerd zijn ben je er op tijd bij al hoop ik dat het alleen een kwestie van hormonen is.

Hormonen zijn er idd in overvloed:lol: 

Ik kan vanmiddag al komen, heb net meteen ff gebeld.

Fijn dat je zo gauw kan komen. Laat je weten wat de dokter zei?

Fijn dat je meteen terecht kunt! Hou je ons op de hoogte?

JustMeDaan schreef:Ja dat snap ik ook wel. Ze willen je ook niet bang maken natuurlijk. Maar vaak voelen mensen prima zelf aan hoe en wat. En ja ik vind gewoon dat je met dingen als dit niet te lang kan wachten.

Mensen voelen zelf niet altijd dondersgoed dat het ernstig is. Dat is het juist, mensen gaan met dit soort dingen vaak van het meest ernstige uit. Dan kun je als huisarts best wel via palpatie en  risicofactoren inschatten hoe groot het risico is. 

Maar heftig maia! Ik heb het ook gehad en bleek niet ernstig.  Hou goed in gedachte dat de kans dat het goedaardig is, veel groter is dan dat het kwaadaardig is.

Ja hormonen heb je wel haha, misschien is het wel een ontstoken melkkliertje ofzo.
Fijn dat je meteen vanmiddag al terecht kan!

Veel sterkte bij de ha. Hopelijk is het niets ernstigs