Gevoel of verstand gevolgd?

Verstand! Anders was ik op mijn 20e ofzo al zwanger geweest Nu was ik 23 bij de eerste.
edit : Dit topic stond er net heel even onder jouw eigen naam...Maar blijkbaar wil je deze vraag toch anoniem stellen

Verstand. Wij wilden perse bepaalde dingen op orde hebben. Gevoelsmatig was ik er wel eerder klaar voor.

Beide. Ik vond het belangrijk om financieel alles op een rijtje te hebben, een plek om te wonen en een stabiele relatie. Maar nu gaan we voor een tweede en heb ik lang getwijfeld tussen gevoel en verstand (geen vast contract), maar kies ik toch voor gevoel op dat vlak.

Gevoel. En het voelt nog steeds verdomde goed. Geen spijt van. (Ik was 22, studeerde nog, vriend vaste baan)

Gevoel ik volg vrijwel altijd mijn gevoel..

Gevoel, als we op verstand af waren gegaan hadden we wel gewacht tot na onze verhuizing en bruiloft. Uiteindelijk duurde het anderhalf jaar voordat ik zwanger was dus hadden we dat alsnog allemaal al achter de rug.

Ik zag dit topic net ook onder een andere naam staan, heb je je naam veranderd of wil je anoniem blijven onder deze naam?

Tania, nieuwe naam inderdaad.

Oh, wat was je oude naam dan?

Ontopic: ik zou het liefst m'n verstand volgen, maar ik denk dat ins gevoel het uiteindelijk
toch gaat winnen van het verstand.

Beide. Ik had nog net geen vast contract, we woonden in een te klein appartement....en alles is prima terecht gekomen. Verhuisd, vast contract beide, etc..
Ik raakte meteen zwanger terwijl ik uitging van 6-12 mnd....toen schrok ik heel erg, maar toen het mis ging was het gevoel zo sterk dat we meteen weer probeerden en meteen weer zwanger raakten.

Beide, gevoelsmatig wilde we wel eerder kinderen maar gewacht tot we een huis hadden met genoeg ruimte enzo.

Gevoel, maar we hadden misschien net wat meer verstand moeten gebruiken. Waarom gevoel? Omdat we graag wilden en er klaar voor waren.

Met mijn verstand heb ik mijn gevoel gerationaliseerd; wij waren uit op de ideale situatie (gezinswoning, enz), maar realistisch gezien verkopen wij mijn flat niet voor nog minimaal twee jaar. Hoe lang moet je dan je kinderwens wegstoppen?

Verstand....

Ik wilde op m ijn 20ste toen mijn man en ik net 1 jaar samen waren al een kindje, hij gelukkig niet!!
We hebben uiteindelijk 6 jaar gewacht en hadden toen gewoon een hele goede basis, mooi huis, goed inkomen, genoeg geld, zoals het hoort in ons idee.

Bij de eerste verstand en gevoel
Bij de tweede alleen gevoel.

Geen van beide  , was ongepland zwanger.

Gevoel, we hebben maar 1 slaapkamer, ze slaapt dus nog bij ons en ideaal is anders. Financieel en qua relatie zit het wel goed, dus als dit alles is 

Eerst verstand, het kriebelde al wel, maar ik wilde eerst mijn studie afmaken. Na mijn afstuderen wist ik niet zo goed of ik nou eerst een flinke carrière wilde maken of eerst een kindje en toen zijn we ons gevoel maar achterna gegaan, een kindje dus.

Vooral gevoel, hoewel er wel zaken zijn die we geregeld willen/wilden hebben voor echt voor een kindje gingen.

Annemie schreef:Bij de eerste verstand en gevoel
Bij de tweede alleen gevoel.

Hier hetzelfde

Razz schreef:

Annemie schreef:Bij de eerste verstand en gevoel
Bij de tweede alleen gevoel.

Hier hetzelfde

 Hier ook

Van allebei een beetje, maar grotendeels verstand (en dan met name dat van mijn man ). Ik wilde drie jaar geleden al beginnen, mijn man nog niet. Na mijn afstuderen zijn we vrij snel begonnen.
Helaas zijn we bijna een jaar verder zonder dat ik zwanger ben, daar had ik niet op gerekend.

Ik heb beide keren m'n gevoel gevolgd, maar wel naar wat verstandelijke randvoorwaarden gekeken.

Gevoel. We woonden in een heel klein huisje, maar waren wel opzoek naar wat groters. Toen ik net zwanger was kwam er een huurhuis voor ons vrij en zijn we verhuisd.

We hadden alles gewoon op orde, dus hebben ons gevoel gevolgd.
Maar verder heb ik er wel verstandig over nagedacht.