Gevoel of verstand

Ik zou heeeeeel erg graag nu vast voor een tweede kindje gaan, maar ik weet dat het nu gewoon echt niet verstandig is (buiten dat mijn vriend het absoluut nog niet wil(bijzaak ), weet ik verstandig gezien dat we ook gewoon moeten wachten tot we meer financiële/werk- zekerheid hebben en de zorg voor Luuk iets minder zwaar wordt ivm mogelijke complicaties tijdens de zwangerschap). En hoewel ik dat dus wel weet, blijft er toch een gevoel waardoor ik vind dat het gewoon NU moet.

In hoeverre is voor jullie zwanger worden een rationele keuze, of toch een keuze op gevoel?

Ik heb ook verstand wel erg laten meespelen wanneer het over financieen etc ging. Ik ben geen persoon die denkt bijv van nou ja ook al geen vast contract het komt wel goed..dat kan ik niet. Ik wilde wel enige zekerheid hebben, wij hadden wel allebei al een vast contract maar dat was als voorbeeld. Ik kan niet denken van ik zie het allemaal wel..das me te onzeker. En natuurlijk kan er altijd iets gebeuren maar ik ga vanuit een onzekere situatie niet aan een tweede beginnen.

M'n verstand speelde wel een rol, maar m'n gevoel heeft uiteindelijk de doorslag gegeven.

Man en ik hadden beide een tijdelijk contract, maar dat heeft ons er niet van weerhouden om er toch voor te gaan. Inmiddels heeft man een vast contract gekregen.

Er waren betere momenten geweest om voor een tweede te gaan maar ik had zulke kriebels dat ik er echt voor wilde gaan. Toen mijn man (eindelijk) instemde was ik heel blij en meteen zwanger.

Bijna 100% een gevoelskeuze.

Mijn vriend en ik zouden niets liever willen dan een kindje. Maar ik heb geen vaste baan (vanaf maart 2013 wel een 3 jarige opleiding +baan als operatieassistent, maar dan krijg ik waarschijnlijk minimumloon en dat is bruto 1500 dus blijft niet veel van over) en mijn vriend is momenteel werkloos en revalideert nog van een auto ongeluk waar hij whiplash klachten aan heeft overgehouden. Daarbij hebben we een gelijkvloers huisje met maar 1 slaapkamer en die eigenlijk net te klein is voor 2 personen.

Wij laten momenteel dus heel duidelijk nog onze keus leiden door ons verstand. Ook al zou ik ook graag mijn gevoel willen volgen, ik ben bang dat ik me erg druk ga maken of er wel voldoende geld is en aan de andere kant denk ik het duurt ook nog minstens 9 maanden voordat het kindje er is. Dan is de situatie vast heel anders, maar ja er moeten voor die tijd ook spulletjes gekocht worden. En voor die spullen is geen ruimte.

Heb eens mijn neefje hier een dagje gehad toen kwam er een campingbedje en een kinderwagen mee. Toen stond direct de hal en slaapkamer vol whaha. Kortom geen handige keuze voor ons om het nu te doen.

Ik kan mijn gevoel volgen omdat juist voor de rest alles wel op orde is.
Als dat niet zou zijn geweest, dan zou mijn verstand meer de overhand hebben gekregen denk ik.
Maar mijn vriend had al een vaste baan voordat de 1e kwam. En ik hoef geen vaste uren om het te redden.
En een kamer was ook nog over

Printje schreef:Ik heb ook verstand wel erg laten meespelen wanneer het over financieen etc ging. Ik ben geen persoon die denkt bijv van nou ja ook al geen vast contract het komt wel goed..dat kan ik niet. Ik wilde wel enige zekerheid hebben, wij hadden wel allebei al een vast contract maar dat was als voorbeeld. Ik kan niet denken van ik zie het allemaal wel..das me te onzeker. En natuurlijk kan er altijd iets gebeuren maar ik ga vanuit een onzekere situatie niet aan een tweede beginnen.

Hmm ja, zo dacht ik ook altijd. Maar nu hebben mijn vriend en ik allebei een nieuwe baan; ik vrijwillig en hij noodgedwongen. Als we moeten wachten tot 1 van ons een vast contract heeft, dan zijn we misschien wel bijna 2 jaar verder (en misschien nog langer?). Ik denk dat een tweede verlenging van ons jaarcontract op dit moment al genoeg zekerheid zou zijn...

Zo herkenbaar! Al is mijn gevoel erg wisselend omdat ik juist nadenk of het wel verstandig zou zijn nu op dit moment. Als we voor een tweede gaan, zouden we moeten zorgen dat de derde slaapkamer weer terugkomt of moeten verhuizen. Dat laatste is gewoon geen optie nu, zie nu je huis maar eens kwijt te raken. En soms denk ik.... N. ligt ook al bijna 6 maanden bij ons op de kamer, dat kan met een tweede ook wel en tegen die tijd dat hij/ zij ouder word kunnen we weer verder kijken. Mijn vriend wilt voorlopig ook geen tweede, hij vind het al redelijk zwaar nu met N. en daarbij bedenk ik me dan ook weer of mijn moeder er wel op zit te wachten. Zij past toch twee middagen op en mijn schoonmoeder ook 1 dag om de week, weet niet of een tweede kindje dan mee zou kunnen gaan en dan zouden we opvang moeten regelen en dat gaat een enorme klap geld kosten. Nu kunnen we nog ruim en luxe leven zoals we willen en deden voorheen. Kortom, ik ben op zoek naar een knop om de babykriebels uit te zetten...

Gevoel, maar onze basis (vaste banen, financiën etc.) hebben we dan ook al tijden prima voor elkaar, dus dat heeft nooit een rol gespeeld. Als die basis niet zo was geweest, was het hier een keuze die gecombineerd op verstand en gevoel berust.

Op dit moment verstand. Als ik naar mijn gevoel zou luisteren was ik twee jaar geleden al met de pil gestopt.

Aimee schreef:

Printje schreef:Ik heb ook verstand wel erg laten meespelen wanneer het over financieen etc ging. Ik ben geen persoon die denkt bijv van nou ja ook al geen vast contract het komt wel goed..dat kan ik niet. Ik wilde wel enige zekerheid hebben, wij hadden wel allebei al een vast contract maar dat was als voorbeeld. Ik kan niet denken van ik zie het allemaal wel..das me te onzeker. En natuurlijk kan er altijd iets gebeuren maar ik ga vanuit een onzekere situatie niet aan een tweede beginnen.

Hmm ja, zo dacht ik ook altijd. Maar nu hebben mijn vriend en ik allebei een nieuwe baan; ik vrijwillig en hij noodgedwongen. Als we moeten wachten tot 1 van ons een vast contract heeft, dan zijn we misschien wel bijna 2 jaar verder (en misschien nog langer?). Ik denk dat een tweede verlenging van ons jaarcontract op dit moment al genoeg zekerheid zou zijn...

Aimee, zo is het hier exact ook gegaan.
Bij de eerste hadden man en ik al jaren een vast contract. Maar we zijn daarna verhuisd en toen zijn we beiden op zoek gegaan naar een andere baan. Ik vond er 1 met een jaarcontract via het UZB. Man kreeg een half jaar contract.
Toch zijn we er voor gegaan. Man heeft nu een vast contract gekregen en mijn contract is met nog een jaar verlengd.

Gevoel, maar ook wij hadden geen financiële onzekerheden. Bij de tweede wisten we wel dat de zwangerschap waarschijnlijk fysiek erg zwaar zou worden (was ook zo), en ons huis is eigenlijk wat te klein (we hebben maar twee slaapkamers en erg weinig bergruimte), maar dat heeft ons er niet van weerhouden om er toch voor te gaan.

chococupcake schreef:Zo herkenbaar! Al is mijn gevoel erg wisselend omdat ik juist nadenk of het wel verstandig zou zijn nu op dit moment. Als we voor een tweede gaan, zouden we moeten zorgen dat de derde slaapkamer weer terugkomt of moeten verhuizen. Dat laatste is gewoon geen optie nu, zie nu je huis maar eens kwijt te raken. En soms denk ik.... N. ligt ook al bijna 6 maanden bij ons op de kamer, dat kan met een tweede ook wel en tegen die tijd dat hij/ zij ouder word kunnen we weer verder kijken. Mijn vriend wilt voorlopig ook geen tweede, hij vind het al redelijk zwaar nu met N. en daarbij bedenk ik me dan ook weer of mijn moeder er wel op zit te wachten. Zij past toch twee middagen op en mijn schoonmoeder ook 1 dag om de week, weet niet of een tweede kindje dan mee zou kunnen gaan en dan zouden we opvang moeten regelen en dat gaat een enorme klap geld kosten. Nu kunnen we nog ruim en luxe leven zoals we willen en deden voorheen. Kortom, ik ben op zoek naar een knop om de babykriebels uit te zetten...

Als je hem hebt gevonden laat je het dan even weten, want ik kan hem ook wel gebruiken hihi

Alex schreef:Op dit moment verstand. Als ik naar mijn gevoel zou luisteren was ik twee jaar geleden al met de pil gestopt.

+1!

Hier beslis ik vooral op basis van mijn gevoel, maar gebruik wel mijn verstand.
Mijn vriend gebruikt vooral zijn verstand, en vaak geeft zijn gevoel de doorslag.

Volledig gevoel, je kan wel een vaste baan hebben maar dat zegt in deze tijd ook niet meer alles. ik moet wel zeggen dat wij beide een vaste baan hebben, een groot huis, een stabiele relatie en goed rond kunnen komen maar al had ik dat niet dan was ik er nog voor gegaan. (denk ik) En nu het ook moeilijk word om zwanger te worden ben ik blij dat we deze keuze hebben gemaakt. Wie weet duurt het nog wel een paar jaar of word het helemaal niks, daar wil ik niet te laat achter komen.