Verstand of gevoel

Ik had vannacht een interessante gesprek met iemand. We hadden het er over dat de moderne mens te veel beslissingen maakt met zijn verstand zonder zijn gevoel te volgen. En dat we onszelf hierdoor in problemen brengen. Er klachten door kunnen ontstaan en dat dit echt een probleem is van de huidige samenleving. Nu vraag ik me af hoe denken jullie hier over? Luisteren we te weinig naar ons gevoel, of gaat het prima als wel puur verstandelijk reageren.

Ik ben afgelopen weekend in een klooster geweest en heb daar ook begeleidende gesprekken gehad. Tijdens die gesprekken en ook gebeden/bijbelstudies die ik deed, bleek dat ik inderdaad voornamelijk mijn verstand gebruik. Ik laat weinig 'doorzakken' naar mijn hart.

Dat was voor mij echt een eye-opener. Het lukte me gewoon haast niet om alleen met mijn hart/gevoel te luisteren en denken. Alsof die weg afgesloten was.

Ik kan me ook herinneren dat mijn ex-vriend altijd zei, als ik weer 'ns twijfelde aan onze relatie: "Luister naar je hart." Daar werd ik dan heel onzeker en ongemakkelijk van, omdat ik geen idee had hoe dat moest.

Dus ja, voor mezelf kan ik in ieder geval zeggen dat ik mijn verstand meer prioriteit geef dan mijn gevoel. De vraag is echter of dat een probleem is of niet. Welke voor- en nadelen heeft het? Geen idee.

Het nadeel is denk ik dat je mensen teleur gaat stellen. Mensen hebben bepaalde verwachtingen van je die je dan soms niet waar gaat maken. Het voordeel is wel dat mensen zich beter gaan voelen. Je luistert meer naar wat goed voor je is.

Voor mij geld dat ook zeker. Helemaal de persoon waar ik dat gesprek mee had is heel bijzonder hoe dat gaat. Op de een of andere manier leren we heel veel van elkaar.

Ik denk dat ik wel veel op gevoel doe. Ik ben heel emotioneel en voel veel dingen. Als iets niet goed voelt, dan doe ik 't ook vaak niet. In sommige situaties was het misschien verstandiger geweest om iets meer na te denken, bijvoorbeeld toen ik stopte met m'n studie, dan had ik heel veel tijd gewonnen. Maar aan de andere kant, als ik destijds niet op m'n gevoel af was gegaan, had ik nu niet een studie gedaan die wél heel goed bij me past.

Ik herken heel veel in wat Rood zegt. Ik merk dat ik heel erg gewend ben om mijn emoties af te sluiten. Vooral op werk, school, enzovoorts wordt het verwacht dat je stabiel bent en je emoties onder controle kunt houden. Daardoor is mijn 'kanaal' naar mijn hart een soort van afgesloten en is het moeilijk om dingen 'door te laten zakken' naar je hart, je gevoel. Ik heb het gevoel (jaja) dat dit me nu duur komt te staan, ik voel me vol en ik weet het even niet meer.

Ik denk dat we inderdaad moeten leren om meer in ons gevoel te zitten en minder in ons verstand.

Heel erg herkenbaar en ik denk dat het zeker een mogelijk gevaar is. Niet perse naar anderen toe, maar vooral voor jezelf.
Ik heb altijd al heel erg de neiging om vanuit verstand te handelen, maar afgelopen jaar onder begeleiding geleerd om naar m'n gevoel te luisteren en dat is zoveel fijner! Het is niet makkelijk, maar leverde me wel veel op. En nog kan ik het niet altijd en neemt m'n verstand het vaak over.

Ik ben het helemaal eens met de stelling in de openingspost. Ik vind ook dat ons gevoel en hart in deze samenleving genegeerd wordt.

Ik doe juist teveel vanuit mijn gevoel.

Printje schreef:Ik doe juist teveel vanuit mijn gevoel.

En dat is erg waarom? Ondervind jij er hinder door?

Door de jaren heen heb ik geleerd naar mijn gevoel te luisteren. Ik negeer het niet, ik volg het. Ik merk dat het me goed afgaat op die manier.

Ben inderdaad ook wel benieuwd wat dat is als je te veel naar je gevoel luisterd. Want wat is te veel?

Charles schreef:

Printje schreef:Ik doe juist teveel vanuit mijn gevoel.

En dat is erg waarom? Ondervind jij er hinder door?

Nee niet zozeer erg maar niet altijd handig omdat ik soms dingen daardoor me teveel aantrek bijv.

Ik heb laatst een belangrijke keuze gemaakt op gevoel en dat voelt goed, maar ook weer heel onzeker omdat sommige mensen het niet begrijpen.
Maar wat betreft mijn studie had ik al veel eerder mijn gevoel moeten volgen in plaats van mijn verstand. Daar loop ik nu elke dag tegenaan, en dat merk je inderdaad in je lichaam.

Ik denk dat je juist het beste naar de balans kunt zoeken. (congruentie heet dat geloof ik)
Niet met alles je gevoel volgen, maar ook even er bij stil staan met je verstand, maar ook zeker niet alles beredeneren met je verstand, maar ook voelen of iets goed voelt (of juist niet).
Ik ben zelf denk ik wel meer een gevoelsmens, maar als ik geen enkele goede reden bedenken naast dat iets goed voelt, zal ik het toch niet doen. Ik probeer mijn gevoel wel echt als leidraaid te gebruiken, omdat wanneer ik wel tegen mijn gevoel in ga, het vaak niet uit pakt zoals ik eigenlijk wil.

Ik vind het soms moeilijk om mijn gevoel te volgen, omdat mijn verstand gelijk omhoog komt.

Het verbaast me eigenlijk wel hoeveel mensen eigenlijk met hun verstand kiezen. Ik kijk eigenlijk altijd naar mijn gevoel. En maak uiteindelijk wel een balans mede gebaseerd op mijn verstand. Maar iets moet goed voelen voor mij wil ik het doen. Ik moet ook eigenlijk zeggen dat mijn gevoel het ook vaak wel juist heeft. Het is een goede graadmeter voor mij.

Ik probeer zo veel mogelijk mijn gevoel te volgen, maar laat me helaas daarin nog veel te wel leiden door wat anderen te van vinden. En dat is vaak verstandelijk, omdat een ander natuurlijk niet voelt wat ik voel. Gevoelsmatig leven zou ik nog veel beter kunnen.

Ik volg ook voornamelijk mijn gevoel. Maar ik weeg ook vaak mijn gedachten af. Ik kijk of die gedachten zinvol zijn. Maar mijn gevoel en gedachten liggen gelukkig ook vaak op 1 lijn Dat maakt het kiezen soms makkelijker.

Ik gebruik alleen mijn verstand. Of ik voel het niet of ik zit er gevoelsmatig compleet naast. 'Je moet vaker naar je gevoel luisteren' vind ik daarom zo'n vage term waar ik niks mee kan, mijn gevoel zegt vaak niks. En als ik voel dat zoon echt iets mankeert en ik weer bij de HAP zit is het een of ander ongevaarlijk virus of griep, ik heb er dus niks aan.
Mijn gevoel volgt mijn verstand, als ik alle opties heb overwogen en verstandelijk een beslissing maak voelt dat daarna heel goed.

Ik weet het niet, ik word bij moeilijke kwesties altijd een beetje apatisch en weet ik geen weg te vinden tussen gevoel en verstand dus kabbel ik altijd maar een beetje en verandert er niks.

Ik weet ook niet zo goed het moet allemaal...

(Over studieschuld gesproken in Werk/studie, ik heb een enorme studieschuld voor de een fucking Psychologiestudie, nou je ziet het, ook weggegooid geld!)

Ik maak voor 75% keuzes met mijn gevoel. Natuurlijk bij grote beslissingen is verstand niet verkeerd, maar gevoel is voor mij vele malen belangrijker.

Teveel naar gevoel luisteren vind ik bijvoorbeeld dat je keuzes maak die niet handig zijn in een paalde situatie maar die je zo graag wil, dat je dat dan maar doet. Omdat het je gevoel goed doet.

Bijv. Heel zwart/wit:

Je leert een man kennen en het voelt zo ontzettend goed. Dus je koopt na 2 maanden samen een huis.

Hoe graag ik zoiets ook zou willen, als mijn gevoel het 100% goed vind.. Dan gebruik ik mijn verstand toch wel en ga mijn gevoel sussen. Leer elkaar eerst nog beter kennen etc.

Ik probeer ook naar mijn gevoel te luisteren. Maar dat kan niet altijd. Als ik dat bijvoorbeeld had gedaan met mijn nieuwe baan had ik hem misschien niet aangenomen. Omdat ik snel ga doemdenken en bang ben dat ik het allemaal niet goed kan en leuk ga vinden. Als dat geen reeele gedachten zijn is het niet altijd handig om naar je gevoel te luisteren toch?

Ik denk dat ik kan zeggen dat ik vooral naar mijn gevoel luister. Soms is het moeilijk omdat, wanneer het niet leuk is b.v. , ik er liever niet naar luister.
Maar over het algemeen kies ik met gevoel.

Ik krijg eerlijk gezegd als ik om me heen kijk het gevoel dat mensen juist heel erg op hun gevoel afgaan. Dan gaan ze relaties aan waarvan ik als buitenstaander al heel duidelijk zie er alleen ellende van gaat komen. Of ze maken een vaste relatie uit of gaan vreemd omdat het niet goed meer voelt, terwijl je op dat moment juist misschien beter kunt vasthouden aan wat je hebt en het gevoel vanzelf wel weer terugkomt.

Ik vind dan ook niet dat je altijd op je gevoel af moet gaan. Ik heb zelf ook genoeg situaties gehad waarin ik met mijn verstand heb gekozen, en dat ik daar blij mee was. Ooit was ik bijvoorbeeld enorm aan het twijfelen of ik wel de goede studie had gekozen. Als ik toen puur naar mijn gevoel had geluisterd was ik gestopt. Maar ik heb doorgezet omdat mijn verstand zei dat dat beter was, en ik ben nu heel blij dat ik dat heb gedaan.

Zoals iemand anders hier al zei: het moet in balans zijn. Mijn persoonlijke probleem is wel dat ik soms te veel naar verstand neig. Ik probeer dingen onder controle te houden en ga dus van tevoren enorm proberen uit te denken of ik iets wel of niet moet doen, terwijl je de gevolgen nooit helemaal goed kunt kennen en je soms gewoon risico moet lopen. Dus de laatste tijd probeer ik wel meer uit gevoel te handelen. Maar ik heb niet het idee dat dit voor veel andere mensen ook zou moeten gelden.