Combi solliciteren en zwanger proberen te worden

rapa nui schreef:

Sadie_ schreef:

rapa nui schreef:

Susan schreef:

Engelse Drop schreef:Ik vind het echt onbeschoft als werkgevers het tóch vragen.  

Ik ook, maar ik denk dat veel sollicitanten die geen kinderwens hebben dat wel gewoon zeggen omdat ze ook wel weten dat ze daarmee een sterkere positie hebben, waardoor ze  wel hun conclusies trekken als je zegt er niet op te willen antwoorden. Ik zou het persoonlijk volledig begrijpen als een sollicitante er gewoon over liegt.

 Klopt, we hadden de laatste keer dat ik bij gesprekken was ook een sollicitante die dit uit zich zelf aan gaf en dat was inderdaad een pre (ook al zou ze er om hebben kunnen liegen). We hadden bewust juist ook al vrouwelijke kandidaten in een bepaalde leeftijdscategorie niet uitgenodigd om het risico op een zwangerschapsverlof niet te lopen en ook vrouwen met jonge kinderen vielen af ivm slechte ervaring met veel ziek-vrij meldingen ivm ziektes van kinderen e.d. bij diegene die de baan eerst vervulde. Bij sommige functies/wergevers schrikt het toch af / is het niet praktisch voor de werkgever en de collega's.

 Wat was die leeftijdscategorie, als ik vragen mag?

 Die leeftijdscategorie was bij ons vrij laag (vooral in de twintig en begin dertig) Diegene die uit zich zelf noemde dat ze geen kinderwens had was trouwens ook begin dertig maar hadden we wel uitgenodigd ivm vorige baan helemaal datgene wat wij zochten.

 Lekker dan, dat betekent dus dat ik een lagere kans heb uitgenodigd te worden omdat ik toevallig in die doelgroep val terwijl ik helemaal geen kinderen wil!

Engelse Drop schreef:Wat heftig rapa nui, dus vrouwen van in de twintig en begin dertig werden bij voorbaat al niet uitgenodigd vanwege een eventuele kinderwens, of kleine kinderen thuis  Dit maakt me echt droevig. Komen we dan nooit weg uit de jaren '20? Aan mannen wordt nooit gevraagd naar hun kinderwens en ook is het voor hen geen enkel probleem wanneer zij vader zijn  

Voor mannen is het bij ons in het bedrijf in verschillende functies ook niet mogelijk om part-time te werken. In andere soms wel maar dan weten ze dat ze in die periode minder / geen kans hebben om een betere functie te krijgen/carriere te maken. In dit geval ging het ook om een bepaalde functie op een kleine afdeling van 2 mensen. We hadden daarvoor voor die functie wel een jonge moeder aangenomen met twee kleine kinderen die noemde dat ze in elk geval de komende jaren geen meer kinderen wilde hebben / ze had juist een opleiding afgerond en wilde nu eerst werken. Ze kreeg op zich ook de mogelijkheid om te werken binnen schooltijden. Alleen had die vrij snel nadat ze begonnen was met werken allerlei redenen om zich 's ochtends af te melden / niet te komen werken. Op zich allerlei redenen waar ze op zich niets aan kon doen, familieomstandigheden waardoor ze geen flexibele oppas had, regelmatig zieke kinderen etc. Alleen bleek dat voor die functie niet te kunnen, collega moest haar werk er bij doen want kon niet blijven liggen, geen mogelijkheid om goed ingewerkt te worden ivm meer afwezig dan op het werk, etc. Dit werkte dus absoluut niet en ze heeft dan ook zelf haar baan per direct opgezegd waardoor we opnieuw iemand moesten vinden. En om problemen op die afdeling te voorkomen hebben we hier in dit geval wel rekening mee gehouden. Op een andere afdeling zullen de criteria misschien anders zijn.

Ook bij mannen die op sollicitatie komen zal er rekening mee worden gehouden als ze aangeven part-time te willen werken. Zal bij sommige functies wel kunnen en bij andere niet, dan zal er de voorkeur worden gegevens aan man of vrouw die wel full-time wil werken.

ellibre schreef:

Engelse Drop schreef:Ik vind het echt onbeschoft als werkgevers het tóch vragen.  

Ik snap eigenlijk wel dat kleine werkgevers met bijv. 2 of 3 personeelsleden er niet op zitten te wachten dat een nieuwe werkneemster binnen no-time uit de running is vanwege een zwangerschap. Dat kan echt een flinke kostenpost zijn voor de werkgever. Het is niet goed dat ze het vragen, maar ik snap wel dat ze het zouden willen weten.

 Voor zover ik weet kost een zwangerschapsverlof of ziek door zwangerschap de werkgever niets, dit wordt volgens mij betaald door de overheid.

Vixen schreef:

ellibre schreef:

Engelse Drop schreef:Ik vind het echt onbeschoft als werkgevers het tóch vragen.  

Ik snap eigenlijk wel dat kleine werkgevers met bijv. 2 of 3 personeelsleden er niet op zitten te wachten dat een nieuwe werkneemster binnen no-time uit de running is vanwege een zwangerschap. Dat kan echt een flinke kostenpost zijn voor de werkgever. Het is niet goed dat ze het vragen, maar ik snap wel dat ze het zouden willen weten.

 Voor zover ik weet kost een zwangerschapsverlof of ziek door zwangerschap de werkgever niets, dit wordt volgens mij betaald door de overheid.

Klopt dat doet het UWV, maar het kost natuurlijk wel geld als er geen goede vervanging is. Of de zoektocht naar vervanging en het inwerken kost ook allemaal tijd en/of geld.

Ik snap 't wel, dat een werkgever dat wilt weten én vrouwen niet aanneemt als zij ehm.. een actieve wens hebben. Ik vind dat zij ook moeite voor je doen, tijd en geld investeren en dan stap je er vervolgens uit, als vrouw zijnde. Allemaal heel logisch en gegund, maar mooi klote voor een werkgever.

Nou... Eruit stappen? Je bent 16 weken afwezig, dat is toch wel te overzien?
Het vervelendste is dat er vervanging moet worden geregeld en dat die vervanging moet worden ingewerkt, maar bij veel bedrijven kunnen ze die 16 weken ook gewoon wel overbruggen.

Ik vind het ook altijd erg vervelend om dit soort vooroordelen te lezen. Mijn dochter is bijna anderhalf, ik ben sinds terugkomst na zwangerschapsverlof niet 1 keer ziek geweest en mijn dochter ook niet. Ik ben 1 keer een uurtje eerder van het werk gegaan (thuis gewerkt), omdat mijn dochter niet zo lekker was. Tja, dat soort info zet ik natuurlijk niet op mijn cv, maar het enkele feit dat ik een 'vruchtbare' leeftijd heb is dus al genoeg om me af te wijzen.

Ja maar 16 weken op een half jaar contract.. (vanuitgaande dat je daarmee begint) en dan is jouw kindje happy en gezond, maar da's lang niet altijd 't geval.

Van het bedrijf uit is het wel begrijpelijk en tóch vind ik het niet kunnen en vind ik het goed dat hierop geen onderscheid mag worden gemaakt, omdat anders mannen altijd een voorsprong blijven houden. Zij krijgen net zo goed een kind, maar zij hoeven er amper op in te leveren.

Alleen moeders zorgen voor hun zieke kind?  

Engelse Drop schreef:Alleen moeders zorgen voor hun zieke kind?  

Ik lees wel heel vaak: 'Mijn man kan écht niet wegblijven van zijn werk.'

Dat vind ik zo raar hè? De man kan onmogelijk wegblijven en kan ook onmogelijk minder dan fulltime gaan werken, maar vrouwen die mogen en kunnen dit op wonderbaarlijke wijze wel allemaal. Wat is dat toch?

Engelse Drop schreef:Alleen moeders zorgen voor hun zieke kind?  

 Wel als dat kind nog in je buik zit en je daardoor al met 20 weken in de ziektewet zit. En toen mijn jongste veel te vroeg geboren werd had het weinig zin voor mijn man om thuis te blijven, die kon geen borstvoeding geven, en als vrouw ben je dan 'ziek ten gevolge van bevalling' na je verlof. Dat kan bij een man niet.

Engelse Drop schreef:Dat vind ik zo raar hè? De man kan onmogelijk wegblijven en kan ook onmogelijk minder dan fulltime gaan werken, maar vrouwen die mogen en kunnen dit op wonderbaarlijke wijze wel allemaal. Wat is dat toch?

Ik denk dat het onzin is (niet wat jij zegt, maar wat er gebeurt). In de functies van mannen kun je meestal ook wel minder werken, veel mannen willen dat denk ik niet.
En ik denk dat heel veel vrouwen ook gewoon graag wat minder gaan werken na de bevalling, dan blijft de man vaak automatisch meer werken.

Ik denk dat veel vrouwen toch vaak als eerste zeggen dat ze wel thuis blijven als een kind ziek is (als ze tenminste niet echt onmisbaar zijn op hun werk) omdat ze toch liever zelf bij hun zieke kind blijven/daarvoor zorgen. Voor die collega was het indertijd ook dat haar man full-time werkte en de echte kostwinner was dus dat zijn baan belangrijker werd gevonden voor het gezinsinkomen, het bedrijf waar hij werkte was recent overgenomen dus zij hadden besloten dat hij zich beter niet kon afmelden. Ook hebben veel mannen in mijn omgeving een baan waarin ze vroeger moeten beginnen dan hun vrouw. Die komt pas tot de ontdekking dat het kind ziek is als de man al naar zijn werk is en zal zich dan eerder afmelden als ze geen oppas kan vinden.

Mijn vriend kan écht niet part-time werken, dat kan simpelweg niet in het systeem waarin hij werkt. Vanaf september zit hij ook in de minimum bezetting en kan hij ook niet zomaar een dag verlof nemen, kind ziek of niet, hij moet er staan...

Ik ben ook nog nooit thuisgebleven omdat Louise ziek was (en zij is best vaak ziek), ik ben wel een keertje vroeger naar huis gegaan (enfin, ik moest met Louise naar het ziekenhuis, ze was uitgedroogd). Verder heb ik altijd al oppas kunnen vinden. Met bloed, zweet en tranen, dat wel, maar goed, ik werkte wel gewoon. Dus ik zou ook wel echt boos zijn als ik door mijn leeftijd, of het feit dat ik 2 kindjes heb geen job kan krijgen omdat het bedrijf een slechte ervaring had met één werkneemster.

Ik heb die vraag een tijdje geleden ook gekregen. Ik ben 24 jaar en studeer nog, dus ik had die vraag totaal niet verwacht. Ik heb gevraagd waarom dit van belang is bij de vacature. Daar hadden ze zo 1,2,3 geen antwoord op. Oftewel, anders nemen we je niet aan denk ik... Ik heb daarna wel aangegeven dat ik (nog) geen kinderwens heb (Ik wil nog even genieten van het studentenleven hoor  ). En door het lolletje waaide het onderwerp snel over. Maar vond het ook niet helemaal kloppen van hun kant.

Rush schreef:

Vixen schreef:

ellibre schreef:

Engelse Drop schreef:Ik vind het echt onbeschoft als werkgevers het tóch vragen.  

Ik snap eigenlijk wel dat kleine werkgevers met bijv. 2 of 3 personeelsleden er niet op zitten te wachten dat een nieuwe werkneemster binnen no-time uit de running is vanwege een zwangerschap. Dat kan echt een flinke kostenpost zijn voor de werkgever. Het is niet goed dat ze het vragen, maar ik snap wel dat ze het zouden willen weten.

 Voor zover ik weet kost een zwangerschapsverlof of ziek door zwangerschap de werkgever niets, dit wordt volgens mij betaald door de overheid.

Klopt dat doet het UWV, maar het kost natuurlijk wel geld als er geen goede vervanging is. Of de zoektocht naar vervanging en het inwerken kost ook allemaal tijd en/of geld.

De loonkosten worden door het UWV overgenomen, waar wat Rush zegt is inderdaad het punt: vervanging regelen kost geld, want er moet geworven worden en een (tijdelijke) medewerker moet ingewerkt worden. En als de werkneemster weer aan het werk is mag zij een kwart van haar werktijd gebruiken om te kolven of om haar baby te voeden, waarbij de werkgever het salaris gewoon moet doorbetalen. Daarbij kan het ook zijn dat de werkgever kosten moet maken om een kolfruimte in te richten en zo kan het, alles bij elkaar, nog aardig in de kosten lopen.

Engelse Drop schreef:Dit zijn wel goede tips om om te gaan met onbehoorlijke vragen:

Voorbeelden van wedervragen die je kunt stellen:

Die vraag verbaast me eerlijk gezegd een beetje. Waarom is dat voor deze functie van belang?
Is er een bepaalde reden waarom u deze vraag over mijn privésituatie stelt?
Waarom vraagt u daarnaar?

Je kunt de vraag ook met een ontspannen grapje terugkaatsen:

Kinderen nemen? Dat is nogal een stap... wat zou u adviseren?
Trouwplannen? Wilt u dat misschien eens aan mijn vriend vragen?

Ik vind dit wel goeie tips. Ik zou zelf ook op zo'n manier reageren als ik de vraag kreeg tijdens een sollicitatiegesprek. Maar ik heb de afgelopen jaren best wat sollicitatiegesprekken gehad en daadwerkelijk nog noot deze vraag gehad hoor  
Terwijl ik toch ook de vruchtbare leeftijd heb, al een paar jaar aan het werk enz. En dat het voor een werkgever makkelijk is om te weten snap ik wel. Ik ben tijdens een baan, verantwoordelijk geweest voor het maken van de roosters en had te maken met veel zwangeren/moeders met jonge kinderen en ik heb daar wel ervaren dat er altijd wat was. Maar ik vind het een brutale vraag waarvan ik zelf erg zo opkijken als 'm zou krijgen.

Ik zou het ook niet aangeven zo vroeg of dat je er nog mee bezig bent. Ik ben zelf wel 2 keer aangenomen tijdens mijn zwangerschap. En ook toen ik zwanger was kon ik gewoon via een uitzendbureau aan de slag.

IK heb wel eens met een omweg de vraag gehad.. Eerst werd gevraagd naar plannen voor wereldreizen en dat soort dingen en daarna kwam de vraag of ik nog andere grote beslissingen in de planning had. Hierbij werd overduidelijk gedoeld op het krijgen van kinderen. Hierop heb ik met 'nee' geantwoord, ook al was ik toen net zwanger

Engelse Drop schreef:Dat vind ik zo raar hè? De man kan onmogelijk wegblijven en kan ook onmogelijk minder dan fulltime gaan werken, maar vrouwen die mogen en kunnen dit op wonderbaarlijke wijze wel allemaal. Wat is dat toch?

Mijn man is 9 jaar ouder, heeft daardoor veel meer werkervaring en daardoor weer een betere baan met meer verantwoordelijkheden. Door de verantwoordelijkheden kan hij minder makkelijk vrij krijgen. En we zetten liever mijn baan op het spel dan de zijne (want hoe je het ook went of keert: je regelmatig afmelden is niet goed voor je imago). We zouden het aantal werkuren om kunnen draaien (hij 20, ik 36), maar dan zouden we veel minder verdienen.

Ik denk dat mijn verhaaltje voor heel veel stellen opgaat. Mannen zijn gemiddeld 4 jaar ouder dan hun vrouw, dan is het toch niet zo gek dat ze verder zijn qua carriere? En dus een baan met meer verantwoordelijkheden hebben?

Mijn vriend is vaak de enige leidinggevende die aanwezig is, als hij niet komt dat wordt het een leuk feestje op het werk. Later komen kan gewoon niet, hij moet het alarm er af halen, de kassalades pakken, dat soort dingen.

Als ik op het laatste moment thuis blijf zullen hoogstens de rijen voor de kassa's wat langer zijn, maar dat is beter dan helemaal niet open kunnen.

Gelukkig hebben we 2 oma's en een tante die niet full-time werken en dus ook altijd wel tijd hebben voor R, mocht het nodig zijn.

Bij mijn sollicitatie voor mijn opleidingsplek met studie ernaast vroegen ze wel of ik in mijnprivé situatie rekening hield met de drukte. Onregelmatig werken en ook nig studeren ernaast kost gewoon veel tijd. Toen gaf ik zelf al aan geen kinderen te hebben en ze nog niet te willen omdat ik pas 23 was. In die situatie vond ik het dus wel kunnen. 
Wel ben ik 28 als ik klaar ben en ja dan willen vrienden ik wel voor een kindje gaan tegen die tijd. Ben benieuwd hoe solliciteren dan gaat.

Hier hebben we allebei wel aardig wat verantwoordelijkheid op ons werk. Maar ik denk altijd maar zo: niemand is onmisbaar (al vinden veel mensen het een prettige gedachte om te denken van wel). Wij wisselen het af, wanneer er onverwachte dingen gebeuren, dan ben ik het de ene keer die voor onze dochter zorgt, de andere keer is het mijn man. We overleggen altijd even wie van ons de drukste dag heeft, of die dag écht niet kan vanwege bepaalde zaken op het werk. Wij hebben ook het geluk dat we 4 paar ouders om ons heen hebben staan (gescheiden), die graag oppassen. Eigenlijk is het dus zelden voorgekomen dat wij ons werk moesten afbellen.

Mijn man verdient wat meer dan ik, maar dat maakt mijn werk niet minder belangrijk. Ik vind geld maar een beperkte verdienste van het werk dat ik verricht, al kreeg ik er niks voor, het zou nog steeds waardevol zijn, voor mezelf, mijn ontwikkeling en voor de mensen die ik help.

Ik word echt verdrietig van de verhalen in dit topic. Ja, een vrouw krijgt kinderen en is daardoor even uit de running, maar ik zou zo'n werkgever wel willen zeggen: 'Meneer, hoe bent u eigenlijk groot geworden?' Alsof die mensen vergeten dat ze zelf ook kind zijn geweest en dat er nu eenmaal iemand nodig is om voor die kinderen te zorgen.

Het kan wel hard nodig zijn om voor kinderen te zorgen, maar als jij een klein bedrijfje runt wat net het hoofd boven water kan houden zit je toch echt niet te springen om jonge moeders, dat is toch logisch. Helemaal in deze tijd waar je waarschijnlijk de luxe hebt om uit meerdere sollicitanten te kiezen.