Jezelf mooier voordoen, waar ligt de grens?

Het enige wat ik draag met make-up is mascara en oogpotlood. Mijn vriend heeft me al zo vaak zonder gezien, iedereen trouwens. Ik doe me wat dat betreft niet anders voor dan dat ik ben. En als ik huil, op het moment veel, dan heb ik ook niets meer op, maar doe ook niets meer op.
Ok, ik heb een figuur corrigerende slip gedragen, dit deed ik voor mezelf. Ik had een hekel aan mijn uitstekende dijen met een dikke hangende kwab, nu draag ik het niet meer, die kwabben zijn weg.

Ik draag bijna altijd aardig wat make-up, maar vind dit geen liegen. Ik voel mezelf daar prettig bij, dus draag dat ook gewoon. En zonder make-up vind ik mezelf net een gesmolten ET, dus voordat een jongen mij zonder make-up ziet gaat daar wel even overheen. Wil eerst duidelijk hebben of het wel echt serieus zou kunnen worden. Mijn vriend zag me na een paar weken zonder make-up, ik was ziek en hij wilde persé langskomen..

Overigens vind ik make-up en dingen als corrigerende kleding niet overkomen als liegen. Al vind ik wel dat je ook bereid moet zijn jezelf te tonen zonder deze dingen, al is het misschien pas na een tijdje. Dingen als labels uit je kleding knippen zodat de maat niet te zien is , liegen over je maat of doen overkomen dat je drie cupmaten groter hebt vind ik dan weer not done.

Zijn er mensen die labels uit hun kleding knippen? Die begrijp ik niet helemaal, want je lichaam is toch gewoon zichtbaar onder die kleding? Dan maakt het toch niet uit of je een shirt heb in M of in XL? Je lijf verander je er niet door.

Engelse Drop schreef:Zijn er mensen die labels uit hun kleding knippen? Die begrijp ik niet helemaal, want je lichaam is toch gewoon zichtbaar onder die kleding? Dan maakt het toch niet uit of je een shirt heb in M of in XL? Je lijf verander je er niet door.

 Doe je nu oprecht verbaasd of sarcastisch? Het is toch algemeen bekend dat er vrouwen zijn die stug blijven volhouden dat ze maat 36 hebben, ook al kun je al van verre zien dat dat niet zo is? Mijn zus heeft een vriendin die al jaren zegt dat ze maat 40 heeft, terwijl ze een stuk dikker is dan ik (een heel stuk), en ik heb ook maat 40. Mijn tante zegt al jaren dat ze 65 kg weegt, terwijl je ook wel erg duidelijk kunt zien dat ze minimaal 80 moet wegen (al is gewicht moeilijk af te lezen natuurlijk, maar met haar lengte en omvang is 65 kg zo goed als onmogelijk.

Labels uit kleding knippen heb ik in het verleden weleens gedaan. Wist niet eens dat ik het had gedaan, tot ik vrij nieuwe, maar oude kleding op marktplaats probeerde te zetten. Geen idee wat voor maat het was en de label was verdwenen. Eigenlijk zwaar onhandig om het te doen. Maar voor het gevoel is het wel even goed. Nee, dit is geen maat groter dan ik normaal heb, dit is gewoon een maat 38.  

Elliot, ik heb dat ook nog nooit eerder gehoord hoor en verbaas me er ook over. Talking about denial...

Ik knip soms ook de labels uit m'n kleding omdat ze zo prikken  

Sayuri schreef:Elliot, ik heb dat ook nog nooit eerder gehoord hoor en verbaas me er ook over. Talking about denial...

Ja, ik vind het ook ontzettend stom. Die bewuste vriendin en tante kopen trouwens ook altijd hun kleding net te klein.. "Ja ik heb echt nog steeds maatje 38/40 hoor!"
En vervolgens puilt het aan alle kanten uit.

Grappig dat je dat nog nooit gehoord hebt, ik dacht echt dat dat een algemeen bekend fenomeen was. Net zoiets als niet op de weegschaal willen gaan staan (al maak ik me daar zelf ook wel eens schuldig aan  )

Elliot schreef:

Engelse Drop schreef:Zijn er mensen die labels uit hun kleding knippen? Die begrijp ik niet helemaal, want je lichaam is toch gewoon zichtbaar onder die kleding? Dan maakt het toch niet uit of je een shirt heb in M of in XL? Je lijf verander je er niet door.

 Doe je nu oprecht verbaasd of sarcastisch? Het is toch algemeen bekend dat er vrouwen zijn die stug blijven volhouden dat ze maat 36 hebben, ook al kun je al van verre zien dat dat niet zo is? Mijn zus heeft een vriendin die al jaren zegt dat ze maat 40 heeft, terwijl ze een stuk dikker is dan ik (een heel stuk), en ik heb ook maat 40. Mijn tante zegt al jaren dat ze 65 kg weegt, terwijl je ook wel erg duidelijk kunt zien dat ze minimaal 80 moet wegen (al is gewicht moeilijk af te lezen natuurlijk, maar met haar lengte en omvang is 65 kg zo goed als onmogelijk.

Nee, die mensen ken ik blijkbaar niet. In mijn omgeving gaat het niet zoveel over maten, of ik sluit mezelf er automatisch voor af, dat kan ook.

Of je lieg ook tegen jezelf :p

Dat is een grapje trouwens. Ik zou zelf ook niet weten wie, maar kan het me wel voorstellen dat mensen niet willen 'toegeven'.

Punk'd schreef:haha ik had het daar laatst met iemand over. Die maximizer BH's, waarmee je 2/3 cupmaten kunt faken.

 Oh die heb ik ook. Twee zelfs. Ik heb voor mijn bouw vrij kleine borsten, en soms als ik uitga fake ik de boel gewoon even. Dan staat dat jurkje net wat mooier, en voel ik me net wat sexier.
En aan ONS doe ik toch niet, dus ik zie het probleem niet zo

Elliot schreef:

Engelse Drop schreef:Zijn er mensen die labels uit hun kleding knippen? Die begrijp ik niet helemaal, want je lichaam is toch gewoon zichtbaar onder die kleding? Dan maakt het toch niet uit of je een shirt heb in M of in XL? Je lijf verander je er niet door.

 Doe je nu oprecht verbaasd of sarcastisch? Het is toch algemeen bekend dat er vrouwen zijn die stug blijven volhouden dat ze maat 36 hebben, ook al kun je al van verre zien dat dat niet zo is? Mijn zus heeft een vriendin die al jaren zegt dat ze maat 40 heeft, terwijl ze een stuk dikker is dan ik (een heel stuk), en ik heb ook maat 40. Mijn tante zegt al jaren dat ze 65 kg weegt, terwijl je ook wel erg duidelijk kunt zien dat ze minimaal 80 moet wegen (al is gewicht moeilijk af te lezen natuurlijk, maar met haar lengte en omvang is 65 kg zo goed als onmogelijk.

Ik heb er ook nog nooit van gehoord. 

Daarbij ,ik heb maat 42, maar ik weeg wel 90 kg. Volgens de meeste mensen ben je met 90 kg en 170 ontzettend dik, maar dat valt bij mij wel mee. Ik zie ook mensen met maat 42 die een stuk slanker zijn dan ik, of iig een stuk minder wegen.

Ik heb het ook niet mee zoveel over maten en het kan me ook minder schelen als ik een keer een maatje groter moet pakken. Wel als dat dat structureel zo is en ik mijn oude kleren niet meer pas natuurlijk, maar toen ik nog tiener was had ik het ook wel dat ik per se in een bepaalde maat wilde passen. Ik ging mezelf er niet in proppen maar ik kocht het dan gewoon niet als het niet paste in de maat die ik wilde.

Je kunt wel leuk vanaf je eerste date in je joggingpak gaan, zonder je tanden te poetsen, met je haar in de war, en gaan zitten scheten en boeren, maar echt tof is dat niet. 

Dus ik trek ook een jurkje aan wat leuk zit, ik trek ook een push up bh aan zodat de boel niet ergens op mijn navel bungelt, scheer mijn benen en de rest zodat ik niet compleet harig ben, en ik smeer make up en een luchtje op. 

Ik zie niet in wat dat te maken heeft met liegen of met jezelf mooier voor doen dan je bent. Als dat niet mag kunnen we net zo goed allemaal in onze blote kont op straat gaan lopen en ons compleet laten gaan.

Blond schreef:

Punk'd schreef:haha ik had het daar laatst met iemand over. Die maximizer BH's, waarmee je 2/3 cupmaten kunt faken.

 Oh die heb ik ook. Twee zelfs. Ik heb voor mijn bouw vrij kleine borsten, en soms als ik uitga fake ik de boel gewoon even. Dan staat dat jurkje net wat mooier, en voel ik me net wat sexier.
En aan ONS doe ik toch niet, dus ik zie het probleem niet zo

Ik heb ook vaak wel BH's aan met vulling, zie het probleem niet?

Misschien een lullig moment als je iemand tegenkomt die op grote(re) borsten valt, en dat je dan twee cupmaten kleiner blijkt te hebben. Ik heb zoiets nooit meegemaakt maar misschien zijn er mannen die daarop afknappen. Ik las een keer van een man die vond dat vrijwel alle vrouwen een mooie kont hadden in een broek van Indian Rose (lang geleden, toen die broeken nog heel erg in waren) en dat hij het vaak zo'n afknapper vond dat ze die mooie kont zonder die broek vaak niet hadden. Dat wil niet zeggen dat je dan zo'n broek of zo'n beha niet aan 'mag' natuurlijk.

Haha, ik heb daar nooit problemen mee gehad. Mijn borsten zijn wel gewoon mooi en gelijk en ze hangen niet, ze zijn alleen wat klein, iets dat minder mooi staat in bepaalde kleding. Alle mannen waarmee ik ooit seks heb gehad vonden mijn borsten prima, al waren ze dus wel iets kleiner dan ze op het oog hadden verwacht. Maar een kniesoor die daarop let. De meeste mannen zijn allang blij als ze een vrouw hun bed in hebben gekregen.

Haha, die maximizer bh doet me denken aan een vriendin die dronken in de kroeg naar me riep 'Wat vind je van m'n nieuwe borsten!? Gekocht bij de Hunkemöller, nu 2 maten groter!' :')
Een vriendin van mij beweert ook nog steeds maatje 40 te hebben. En paar weken geleden was ze helemaal blij, want ze woog nu nog maar 100 kilo. Ik geloof ook gelijk dat ze maatje 40 koopt, die kleding van haar zijn altijd paar maten te strak. Zo zonde vind ik dat! 

Ik vind het geen enkel probleem als mensen een push up bh aan trekken om zich zelfverzekerder te voelen, mooie make up op doen en dat soort dingetjes. Als zij zich daar beter bij voelen, waarom niet? En met een figuurcorrigerend jurkje ga je van maat 46 niet naar 34, lijkt me.

Mijn vriend vindt die maximizer bh's juist heel tof. Maakt hem niks uit dat het dan wat minder is als die weer uit is.

Labels uit kleren knippen doe ik ook alleen omdat het prikt, bizar als mensen dat zouden doen om hun maat te ontkennen. Die had ik ook nog niet gehoord.

Ik knip ook standaard labels uit mijn kleding omdat het prikt en het lelijk lijkt als ze zichtbaar zijn. Heb ook wel eens kleding aangeboden op het forum met de mededeling erbij: alle labels zijn eruit. Maar blijkbaar worden daar heel andere dingen van gedacht  .

Ik knip af en toe ook de labels eruit, irriteer me aan dat geprik in mijn nek van die label. Ook de voorschriften labels knip ik er altijd uit, wel nadat ik goed gelezen heb op welke temperatuur het gewassen kan worden.