Tot in hoeverre is eigen keuze in thuis bevallen geoorloofd?

Misschien moet er meer aandacht zijn voor het argument dat vrouwen hebben om per se niet in het ziekenhuis te willen bevallen.

Ik lees hier vooral hoe dom het wel niet is om tegen medisch advies in te gaan. In het artikel lees ik echter over schofferende gynaecologen. Er moet toch wel iets heftigs gebeurd zijn wil zo'n vrouw met medische indicatie hier moedwillig tegenin gaan? Blijkbaar heeft de gynaecoloog voor een vertrouwensbreuk gezorgd, dat is ook niet niks. 

Zelf kan ik me er niks bij voorstellen. Ik heb 2 perfecte ziekenhuisbevallingen gehad waarvan 1 olv een gynaecoloog. Achteraf had ik best thuis kunnen bevallen maar het ziekenhuis voelde voor mij veilig. Voor deze vrouwen blijkbaar niet en dat is treurig.

Ik snap je punt Minneke. Maar stel dat dat het geval is, dan kun je ook proberen toe te werken naar een oplossing. Was hier niet een forummer die een traumatische eerste bevalling heeft gehad, mede door toedoen van de gynaecoloog? Zij heeft echt haar best gedaan pm een oplossing te vinden en is uiteindelijk van de tweede in een ander ziekenhuis bevallen.

Ik wilde alleen de focus leggen op de oorzaak ipv het gevolg. 

Natuurlijk ben ik het met je eens dat er betere oplossingen te vinden zijn!

Mocht ik geen geplande keizersnee krijgen dan ga ik ook naar een ander ziekenhuis, geen haar op mijn hoofd die nog in het ziekenhuis wil bevallen. Ze hebben mij een trauma bezorgd de vorige keer en dat valt niet goed te praten.

dus ik kan me heel goed voorstellen dat je ondanks een medische indicatie thuis wil bevallen.

Mij lijkt een medische indicatie er niet voor niets. Dan zijn er bepaalde risico's, die ik persoonlijk liever zou willen vermijden. En je krijgt zo'n indicatie ook niet voor de lol. Lijkt me wel vervelend als je graag thuis zou willen bevallen, en je hebt een indicatie. Maar dan zou ik toch voor veiligheid kiezen en naar het ziekenhuis gaan, en eventueel kijken hoe ver het ziekenhuis mee kan gaan in eventuele wensen rond de bevalling.

Wat ik dan wel weer gek vond om te ontdekken is dat de protocollen rondom een indicatie blijkbaar niet overal hetzelfde zijn. Vanwege mijn medicatie moest ik hier in het ziekenhuis bevallen en met baby twee dagen ter observatie blijven. Blijken andere ziekenhuizen weer alleen een indicatie te geven, en na een goede bevalling mag je meteen naar huis. En weer andere ziekenhuizen geven toestemming voor thuisbevalling. Dat vond ik echt heel erg raar, blijkbaar zijn er voor sommige situaties geen eenduidige richtlijnen. Ik ben volgens het protocol van mijnziekenhuis twee dagen gebleven, prima ook, beter voor de zekerheid dat aanhouden. Maar vond het wel typisch dat er verschillen zijn in beleid in een zelfde situatie.

Filoria schreef:Ik snap wel wat je bedoelt Printje, maar de verloskundige is ook niet heilig, dat is mijn punt. Dat blijkt alleen al uit het feit dat die vrouw die tweelingbevallingen thuis heeft begeleid óók een gediplomeerde verloskundige is waar vrouwen op hebben vertrouwd.

Ik heb de hele rechtzaak gevolgd omdat het mijn werkveld is en wat je nu zegt wil ik toch wel even iets nuanceren. De moeder van deze tweeling wilde zelf thuis bevallen ondanks de medische indicatie die ze had. De verloskundige die haar hierin zou begeleiden is halverwege de bevalling weg gegaan omdat ze vond dat deze vrouw naar het ziekenhuis moest maar weigerde. De barende vrouw heeft toen via via een de betreffende verloskundige benaderd en zij is gekomen om de bevalling verder te begeleiden. Een buurvrouw die de situatie gevolgd had heeft op een gegeven moment de kinderbescherming gebeld en de barende vrouw is toen onder dwang (kinderbescherming en politie) naar het ziekenhuis vervoerd waar zij een keizersnede heeft gehad.

Wat had de veroordeelde verloskundige dan moeten doen? Die vrouw aan haar lot over laten? Je kunt als verloskundige praten als Brugman maar als iemand besluit dat ze niet naar het ziekenhuis gaat kun je niks. Dan zou ik zelf ook liever blijven zodat er tenminste iemand bij is met een medische achtergrond, dat is nog altijd beter dan dat zo'n vrouw alleen (met haar partner) is. Maar blijkbaar mag dat niet en moet je op zo'n moment iemand aan zijn lot over laten omdat je anders de kans loopt vervolgd te worden door de tuchtraad... 

Wow, dat moet een heel moeilijke situatie zijn geweest voor beide verloskundigen. Ik vraag me trouwens ook af welke rol de vaders spelen in dit soort situaties. Het zijn ook hun (ongeboren) kinderen, toch?

Ik ben overigens voor keuzevrijheid, ook al vind ik het in sommige situaties niet slim om thuis te blijven. 
Ik kan me heel goed voorstellen dat je om welke reden dan ook absoluut niet naar het ziekenhuis wil en ik vind dat men dat te accepteren heeft.
Daar tegenover staat dat ik ook vind dat iemand zonder eigen bijdrage in het ziekenhuis moet kunnen bevallen als zij dat wil. Kosten moet niet de reden zijn om niet te kunnen bevallen op de plek die jouw voorkeur heeft.

Ik vind dat als de baby gevaar loopt bij een thuisbevalling, het wel degelijk verplicht zou mogen zijn om naar het ziekenhuis te gaan. Na de geboorte mag je je kind ook geen medische hulp weigeren, waarom net voor de geboorte dan wel?

Ik ben het overigens ook gewoon eens met de strekking van die column. Als je thuis wil bevallen is het prima als dat zonder problemen kan, maar als er problemen zijn dan is het gewoon jammer, dan zul je naar het ziekenhuis moeten. Wat zij zegt, dat vind ik ook, je bevalt uiteindelijk om een kind te krijgen, het draait niet om de ervaring zelf. Natuurlijk helpt het heel erg als een barende vrouw zich prettig voelt, maar veiligheid moet wel de doorslag blijven geven.

Ik vind het wel terecht dat ze uit het BIG register wordt gezet. Voor dat register zijn er gewoon bepaalde protocollen en eisen, en als je daar niet aan voldoet, dan wordt je eruit gezet. Neemt niet weg natuurlijk dat zij verloskundige kan blijven, maar ze mag dan niet meer vermelden dat ze BIG geregistreerd is. En als zwangere kun je dus ervoor kiezen om een BIG of niet BIG-geregistreerde verloskundige te hebben.

Ik vind het overigens wel een interessante discussie. Ik wilde per se bij E in het ziekenhuis bevallen, maar toen de verloskundige thuis kwam, constateerde ze 8 cm ontsluiting en wilde de bevalling thuis doen. Ik heb nog geprotesteerd, maar dat haalde niks uit. Vind ik ook wel vreemd, ik weet niet zo goed wat ik daar mee moet namelijk.

En ik discussieer vanavond graag verder, ik heb nu vier kinderen over de vloer. 

Darius schreef:Ik vind het wel terecht dat ze uit het BIG register wordt gezet. Voor dat register zijn er gewoon bepaalde protocollen en eisen, en als je daar niet aan voldoet, dan wordt je eruit gezet. Neemt niet weg natuurlijk dat zij verloskundige kan blijven, maar ze mag dan niet meer vermelden dat ze BIG geregistreerd is. En als zwangere kun je dus ervoor kiezen om een BIG of niet BIG-geregistreerde verloskundige te hebben.

 Je mag niet als verloskundige werken als je niet BIG-geregistreerd bent.

Darius schreef:Ik vind het overigens wel een interessante discussie. Ik wilde per se bij E in het ziekenhuis bevallen, maar toen de verloskundige thuis kwam, constateerde ze 8 cm ontsluiting en wilde de bevalling thuis doen. Ik heb nog geprotesteerd, maar dat haalde niks uit. Vind ik ook wel vreemd, ik weet niet zo goed wat ik daar mee moet namelijk.

Dat is inderdaad best vreemd ja. Misschien was de verloskundige bang dat je met 8 cm ontsluiting het ziekenhuis niet meer zou halen?

Fiwen schreef:

Darius schreef:Ik vind het wel terecht dat ze uit het BIG register wordt gezet. Voor dat register zijn er gewoon bepaalde protocollen en eisen, en als je daar niet aan voldoet, dan wordt je eruit gezet. Neemt niet weg natuurlijk dat zij verloskundige kan blijven, maar ze mag dan niet meer vermelden dat ze BIG geregistreerd is. En als zwangere kun je dus ervoor kiezen om een BIG of niet BIG-geregistreerde verloskundige te hebben.

 Je mag niet als verloskundige werken als je niet BIG-geregistreerd bent.

 O, okee, dan gaat mijn redenatie niet op.

Edit: dus je doet de opleiding verloskundige en dan moet je ook volgens een bepaald stramien/protocol werken? Dan zou de hele discussie opgelost zijn. Verloskundige zou een vrij beroep moeten worden (dat is bij psychologen volgens mij ook zo: iedereen mag zich psycholoog noemen, toch?) en als zwangere kies je dan zelf met wie je in zee gaat. Gevolg is natuurlij wel dat een niet geregistreerde verloskundige waarschijnlijk niet wordt opgenomen in de zorgverzekering, maar goed, dat is dan de keus aan de zwangere.

Fiwen schreef:

Filoria schreef:Ik snap wel wat je bedoelt Printje, maar de verloskundige is ook niet heilig, dat is mijn punt. Dat blijkt alleen al uit het feit dat die vrouw die tweelingbevallingen thuis heeft begeleid óók een gediplomeerde verloskundige is waar vrouwen op hebben vertrouwd.

Ik heb de hele rechtzaak gevolgd omdat het mijn werkveld is en wat je nu zegt wil ik toch wel even iets nuanceren. De moeder van deze tweeling wilde zelf thuis bevallen ondanks de medische indicatie die ze had. De verloskundige die haar hierin zou begeleiden is halverwege de bevalling weg gegaan omdat ze vond dat deze vrouw naar het ziekenhuis moest maar weigerde. De barende vrouw heeft toen via via een de betreffende verloskundige benaderd en zij is gekomen om de bevalling verder te begeleiden. Een buurvrouw die de situatie gevolgd had heeft op een gegeven moment de kinderbescherming gebeld en de barende vrouw is toen onder dwang (kinderbescherming en politie) naar het ziekenhuis vervoerd waar zij een keizersnede heeft gehad.

Wat had de veroordeelde verloskundige dan moeten doen? Die vrouw aan haar lot over laten? Je kunt als verloskundige praten als Brugman maar als iemand besluit dat ze niet naar het ziekenhuis gaat kun je niks. Dan zou ik zelf ook liever blijven zodat er tenminste iemand bij is met een medische achtergrond, dat is nog altijd beter dan dat zo'n vrouw alleen (met haar partner) is. Maar blijkbaar mag dat niet en moet je op zo'n moment iemand aan zijn lot over laten omdat je anders de kans loopt vervolgd te worden door de tuchtraad... 

Wat ze m.i. had moeten doen is het AMK bellen (wat de buurvrouw dus nu heeft gedaan). Blijkbaar kon moeder zelf niet meer inschatten wat goed voor haar kinderen was en nam ze onverantwoorde beslissingen die haar kinderen schade konden toebrengen. Dus: hoppa onder dwang naar ziekenhuis. Kwalijk dat de verloskundige niet heeft gebeld (als ik af ga op jouw verhaal).

Ik ben het met je eens, jena, en blijkbaar was de situatie ook ernstig genoeg om haar onder dwang naar het ziekenhuis te brengen, dus waarom zou een verloskundige die melding dan niet kunnen doen? Het had net zo goed zo kunnen zijn dat de buurvrouw niks had meegekregen van de hele bevalling, dan had het wel heel anders af kunnen lopen.

Tsja, je hebt medische indicatie en je hebt medische indicatie.. Een bevalling van een tweeling waarvan er eentje in onvolkomen stuit ligt lijkt me echt wel medische indicatie. Een vrouw met een iets te hoog BMI die op de begane grond kan bevallen vind ik dan weer minder zware medische indicatie, zeker als deze vrouw in een praktijk een dorp verderop wel thuis had mogen bevallen.

Echte heftige medische indicaties zou ik ook niet weigeren en zou ik ook onverantwoord vinden als een moeder dit wel doet. Aan de andere kant vind ik dat ze in het ziekenhuis soms bevallende vrouwen ook wat hun gang moeten laten gaan en ze wat minder als ding moeten behandelen. Als ik sommige verhalen hier lees, dan vind ik dat echt ongelofelijk.

Sowieso vind ik het ook wel een ander verhaal dat je het thuis wil proberen (zoals iemand met een hoog BMI) of dat je tijdens de bevalling, als duidelijk is dat het echt misgaat, nog steeds weigert naar het ziekenhuis te gaan en er politie aan te pas moet komen om je daar te krijgen.

Ik vind het lastig te zeggen waar de grens ligt. Ik vind in eerste instantie dat ouders zelf de keuze moeten krijgen. Afhankelijk van de ernst en de risico's voor moeder en kind(eren). Ik vond het ook prettig dat ik zelf de keuze had tot een geplande keizersnede de 2e keer, terwijl dit niet het advies van de gyn was. Maar de risico's waren dusdanig klein dat hij er om die reden wel mee akkoord ging gezien de achtergrond. Ik kan me dus voorstellen zoals bijv. ook gezegd wordt met een hoog bmi, dat het dan prettig is voor een vrouw dat ze zelf de keuze heeft om thuis of in het ziekenhuis te bevallen. Maar dus ook zelf de verantwoordelijkheid draagt voor de gevolgen hier eventueel van.

Dus de vraag blijft dan natuurlijk, waar ligt de grens. En dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Want inderdaad, bij veel gevaarlijke situaties na de geboortes wordt de kinderbescherming ingeschakeld omwille van het kind. Maar wanneer is het gevaar dusdanig groot. Als ik hier soms topics voorbij zie komen zijn de meningen ook divers wie er wel een melding zou maken en wie niet. Dus dan zou ik toch neigen naar de stelling, de arts bepaalt. Als er dus een medische indicatie is moet die opgevolgd worden. En wellicht dat dan de nuance gelegd kan worden bij een medische indicatie verstrekken. Dus bijv. iemand met overgewicht krijgt een lichtere indicatie waarbij meer keuze is, maar bij moeilijkere gevallen weegt de indicatie sterker.

Maar ik ben ook bang voor de gevolgen bij zoiets. Wat als mensen alsnog niet naar het ziekenhuis willen. Dan melden ze zicht toch gewoon niet zodra er weeen optreden. Dan denk ik weer, tja, dan is het misschien toch goed als er mensen zijn zoals de vrouw in kwestie die het risico durft te nemen ook deze mensen te helpen. Ik vraag me af hoe het gaat in landen waar iedereen standaard in het ziekenhuis bevalt. Hoeveel mensen zijn er dan die het toch op eigen houtje denken te kunnen doen, en dus niet naar het ziekenhuis gaan. Ik vind het een moeilijk probleem om een pasklaar antwoord voor te hebben.

Maar het klopt toch wat ik zeg over het kindersterfte in ons land en het aantal thuisgeboortes.

Aan de ene kant vind ik het, ondanks zelf ook gedaan, maar een raar iets dat het überhaupt kan thuisbevallingen. Het gaat niet over koekjes bakken maar over het baren van je kind met allerlei medische dingen erbij. Ik vind het deels het een medisch iets en eigenlijk hoort dat helemaal niet thuis.

LMCurious schreef:

Maar ik ben ook bang voor de gevolgen bij zoiets. Wat als mensen alsnog niet naar het ziekenhuis willen. Dan melden ze zicht toch gewoon niet zodra er weeen optreden.

Maar als je zóver gaat ben je toch alleen nog bezig met je gelijk halen en het systeem dwarsbomen, dan neem je toch zo'n gigantisch risico dat je helemaal niks meer van het belang van je kind voor ogen hebt. Als je een indicatie hebt om in het ziekenhuis te bevallen en je haalt het zelfs in je kop om zonder enige begeleiding en zonder het aan iemand te vertellen thuis te bevallen dan ben je wat mij betreft gewoon hartstikke stapelgek.

Verder, ik snap dat het niet leuk is om in het ziekenhuis te belanden, zeker niet als je daar een nare ervaring mee hebt. Maar als je zwanger wordt dan weet je dat die kans er wel in zit. Als je echt absoluut pertinent in geen enkel geval naar een ziekenhuis wil dan vraag ik me ernstig af of je überhaupt wel zwanger moet worden. Want er kan zich gewoon altijd een situatie voordoen die zo nijpend is dat je wel moet en dan zul je toch het belang van je kind voorop moeten stellen. Eigenlijk vind ik het heel raar dat daar überhaupt discussie over is. Dat je in eerste instantie de keuze hebt, prima, logisch. Dat sommige vrouwen te snel naar het ziekenhuis worden verwezen, daar kan ik ook inkomen. Maar pertinent nooit naar het ziekenhuis willen, wat zich dan ook voordoet: op dat moment ben je gewoon het leven van je kind in de waagschaal aan het stellen.

Koste wat kost thuis willen bevallen ondanks een zware medische indicatie vind ik op z'n zachts gezegd ook zeer onverstandig, maar het hele idee dat thuis bevallen levensgevaarlijk is snap ik ook niet zo goed. 

Volgens mij (maar ik heb zo geen bronnen bij de hand) komt de hoge kindersterfte o.a. doordat gyn's en vk's slecht samenwerken en overdragen, mede omdat er nogal wat strijd schijnt te zijn tussen deze twee en niet per se door het thuis bevallen.

Verder is de kans op ingrepen (en daarmee complicaties) veel groter dan in het ziekenhuis, dus dat een ziekenhuis per definitie een veiligere plek bij een laag-risico-bevalling is dus niet waar.

Susan, eens, dan ben je inderdaad stapelgek denk ik. Maar juist daarom. Is het dan niet beter dat er een uitweg is. Ik vergelijk het met bijv. een babyluikje voor als iemand een kindje ter vondeling wil leggen. Zou ook niet moeten gebeuren dat mensen zwanger raken en hun kind willen 'dumpen', maar ben toch blij dat er babyluikjes zijn zodat de betreffende kindjes in elk geval wel iets van hulp krijgen zo snel mogelijk. maar of je daar een systeem op in moet richten weet ik niet hoor. Denk ook dat je dan eerder mensen een uitweg blijft bieden, waardoor er meer mensen gebruik van blijven maken. maar daarom zeg ik, ik vind het lastig.

Oh nee, dat denk ik ook niet. Als er verder niks aan de hand is dan denk ik dat je prima thuis kunt bevallen. Overigens denk ik ook niet dat in het ziekenhuis bevallen slechter is, vrouwen die daarvoor kiezen voelen zich daar weer prettiger bij, als je in de positie bent dat je zelf de keuze kan maken zal het allebei voor- en nadelen hebben.

Het gaat mij erom als het niet anders kan, als er echt iets aan de hand is, zoals bij die mevrouw met die tweeling in stuitligging. Als je het dan weigert en zelfs blijft weigeren dan ben je in mijn ogen echt verkeerd bezig, hoe slecht je ervaringen met het ziekenhuis ook zijn, en dan vind ik een melding bij de Kinderbescherming ook zeer terecht.