Tijdelijk uit elkaar gaan

Wie heeft daar ervaring mee? Heeft het jullie relatie goed gedaan of is het daarna juist over gegaan? 

Mijn vriend en ik zijn vijf jaar samen en hebben een heftig jaar achter de rug waarin we elkaar steeds meer uit het oog zijn verloren. Zoals het nu tussen ons is zijn we niet meer gelukkig. We hebben er al meerdere dingen aan geprobeerd te doen maar zijn nu op het punt beland dat er grover geschut nodig is. 
We hebben gisteren besloten om de komende weken uit elkaar te gaan zodat we allebei even goed kunnen nagaan wat we willen. Het was mijn idee en ik denk ook dat het echt nodig is maar het voelt al zo definitief, het lijkt me zo moeilijk om daarna weer bij elkaar te komen. Iemand tips of ervaringen om te delen?

Jee meid, ik schrik ervan! Heb geen tips, maar wens je veel sterkte! Denk dat je wel contact moet houden, voordat jullie helemaal uit elkaar groeien.

Jeetje wat vervelend

Ik denk dat tijdelijk uit elkaar gaan lastig is. Aan de ene kant kan het even wat lucht geven (ik heb dat ook weleens gehad in het verleden, maar dat was maar een weekje). Aan de andere kant: als het niet goed gaat dan moet je er sámen uit komen, samen praten, samen tot oplossingen komen. Dan is het ook weer tegenstrijdig om apart van elkaar te zijn, want dan lijkt het wel een soort uitvlucht, zeker als het een lange periode is.

Ahw wat vervelend.. Dapper, dat je 't durft toe te geven en zo'n stap durft te zetten! Ik heb 't niet meegemaakt, maar kan me wel voorstellen dat 't opluchting kan geven. Je jezelf weer kunt vinden.

Ik zou alleen oppassen voor Rachel-Ross praktijken..

Ik heb er geen ervaring mee dus kan je geen tips geven. Ik vind het wel een dappere beslissing, maar het lijkt me ook heel moeilijk. Ben je niet bang dat je elkaar te snel mist en daarom terug gaat of dat (een van jullie) je eigen leven verder gaat en het eigenlijk wel bevalt zo en de ander juist heel erg terug verlangt naar de ander?

Sterkte de komende periode, ik hoop dat het jullie weer dichter bij elkaar brengt.

Mijn ervaring is: uit het oog, is uit het hart.

Ik denk dat uit elkaar gaan gewoon de eerste stap is van het uit elkaar gaan...

Vind het trouwens erg vervelend om te lezen! Als je afleiding wil, kletsen of gewoon juist lol. Je weet me te vinden!

Geen ervaring, maar wat een naar bericht. Veel sterkte!

Jeetje wat vervelend, sterkte

Ik ben wel eens - voordat we kinderen kregen - een paar dagen bij mijn moeder gaan logeren. Dat hielp om rustig te worden en dingen te overdenken. Daarna hebben we veel gepraat en is het weer goedgekomen.

Wonen jullie samen?

He bah, wat naar zeg!

Het kan ook goed gaan hoor. Vrienden van mijn ouders wilden ook uit elkaar gaan, maar vanwege een zoontje hebben ze besloten eerst aantal weken apart te wonen. Na 4 dagen mistten ze elkaar zo erg, dat de man weer thuis is gaan wonen en nu gaat alles weer goed. Ze kwamen erachter dat ze er wel hard aan moesten werken, maar helemaal niet zonder elkaar kunnen.

Ik hoop voor je dat alles weer goed komt! 

Wij zijn in 2011 uit elkaar gegaan, toen als een definitieve breuk. We hebben nog wel een tijdje in 1 huis gezeten samen, omdat ik nog geen andere woonruimte had. Toen zagen we elkaar dus nog wel dagelijks. Na drie maanden ben ik vertrokken en hebben we allebei rust gehad, maar er was nog wel contact. Uiteindelijk vroegen we ons af waar we nou mee bezig waren en zijn we weer gaan 'daten'. In 2012 ben ik weer bij hem gaan wonen en nu zijn we weer hartstikke goed met elkaar. Het was een break van een halfjaar (met daarin dus wel contact, maar op een lager pitje).

Die break was wel nodig en fijn, ondanks dat we elkaar dus wel misten. Het was een eyeopener denk ik. Dus het tijdelijk uit elkaar gaan, heeft ons goed gedaan! Ook al was dat niet de intentie, het komt er wel op neer.

Ik hoop dat jullie er uit kunnen komen en misschien allebei wat rust ergens kunnen vinden.

Veel sterkte! Lijkt me heel lastig om tijdelijk uit elkaar te gaan. Wonen jullie samen?

O wat rot om te lezen zeg; ik dacht juist dat jullie aan trouwen e.d. dachten   Hopelijk kunnen jullie beide je gedachten een beetje op een rijtje zetten en eruit komen wat de beste optie is voor beide om (weer) gelukkig te zijn/ te worden.

Wat rot Merai, sterkte! Is relatietherapie misschien nog een idee?

Wat een klote situatie. Heel veel sterkte!

Bah wat naar! Wel een dappere beslissing van je! Als je beiden niet meer gelukkig bent is dat misschien ook het beste. Mijn vriend en ik zijn een half jaar uit elkaar geweest. Reden hiervan was echter dat ik nog jong was en mijn vrijheid terug wilde. Na een half jaar kwam ik erachter dat ik hem toch de leukste vind. Ik denk dat het aan de reden van de breuk ligt of het werkt of niet. Zelf ken ik veel stellen die ooit eens uit elkaar zijn geweest en wat na een tijdje uit elkaar zijn weer goed is gekomen. Denk alleen wel dat je er voor moet waken dat je straks wel 'iets' gaat missen. Iemand die thuis is als jij thuis komt, even een knuffel, een maatje. Dat wil alleen niet zeggen dat hij dit moet zijn, al is dat misschien de veiligste weg. Dat kan je wel in de war maken misschien. Ik denk dat het kan werken, maar je zult zelf uit moeten zoeken of dit voor jullie ook het geval is. Sterkte iig!

Wij zijn sinds begin 2005 samen en zijn eind 2009, dus ook na bijna 5 jaar, een tijd uit elkaar geweest. E klopten een aantal dingen niet binnen onze relatie en we moesten echt aan onszelf werken, met name ik. Ik kreeg vrij snel vanuit de middelbare school een relatie met mijn vriend. Ik ben daarin teveel bezig geweest met de ideale vriendin zijn, en te weinig met mezelf zijn en ontwikkelen. Op een gegeven moment botsten we zo vaak dat een relatie echt niet meer ging.

We zijn een half jaar uit elkaar geweest waarbij we wel contact onderhielden en af en toe samen aten of iets anders deden, maar niet bij elkaar bleven slapen of zo. Ik heb in die periode een enorme ontwikkeling doorgemaakt en realiseer me nu dat ik daarvoor teveel op mijn vriend leunde. In de loop van 2010 hebben wij naar elkaar uitgesproken dat we ons beide zo ontwikkeld hadden en weer naar elkaar toe gegroeid waren dat we het weer wilden proberen. Inmiddels zijn we 3 jaar verder en sindsdien gelukkiger dan ooit. Ik geloof dus dat het kan, maar je moet je wel bewust zijn waarom je het doet en elkaar de ruimte durven geven om de benodigde ontwikkeling door te maken.

Heel veel sterkte!

Wat een nare situatie, veel sterkte!

Ik heb geen advies maar ik wil je wel veel sterkte wensen de komende weken. Volgens mij hebben jullie er al keihard voor gevochten door te praten e.d. Dan is dit nu denk ik de enige weg die je nog kan belopen. Hoop dat het één en ander verhelderd en dat je uiteindelijk gelukkig kan worden met de uiteindelijke beslissing.

Bedankt voor jullie reacties!

We zijn de afgelopen maanden al heel bewust bezig geweest om er iets aan te veranderen.  Het ontbreekt niet aan liefde voor elkaar maar vooral aan tijd. Ik heb een fulltime baan en mijn vriend is muzikant, we weten al jaren dat we tijd samen moeten inplannen en dat ging ook altijd goed maar nu schiet het er steeds vaker bij in waardoor we simpelweg de verbinding kwijt zijn. 

We hebben een paar maanden geleden besloten dat we twee (vaste) avonden en een weekend-ochtend voor elkaar zouden vrijhouden, bij hoge uitzondering zou een optreden voorrang hebben. In de praktijk blijkt echter dat dit om ruim de helft van de momenten samen gaat en dat trek ik niet. Ik begrijp hoe belangrijk de muziek voor hem is en dat het ook gewoon zijn werk is, ik heb hem daarin ook altijd heel erg vrij gelaten. Ik merk nu gewoon aan mezelf dat ik dit te weinig vind, dat ik meer nodig heb. Ik hoop dat hij me dat in de toekomst weer kan geven.

De quality time is weg en daardoor leven we langs elkaar heen. Geen tijd samen betekent ook geen tijd voor seks en ook dat zorgt ervoor dat we de verbinding kwijt zijn.
De insteek van deze weken apart is wel om daarna samen weer verder te gaan maar ik vind het moeilijk om te beoordelen of dat nog lukt.
Voor degene die het vroeg, we wonen al ruim vier jaar samen. Juist vanwege onze verschillende schema's en het feit dat we toen ook een uur uit elkaar woonden zijn we na 8 maanden gaan samenwonen. Het leek altijd de perfecte relatie en tot voor een aantal maanden geleden heb ik er überhaupt nooit over nagedacht dat er een kans was dat het mis zou gaan, nu staan we opeens op dat punt.

Harrison, we zijn inderdaad al in relatietherapie, daar hebben we volgende week ook een afspraak dus daar zien we elkaar weer.

Ik merk aan mezelf dat mijn gevoel heel erg wisselt, het ene moment voelt het alsof ik aan een dood paard trek en dat ik gewoon moet accepteren dat het voorbij is, het volgende moment wil ik met alles wat ik in me heb vechten voor onze relatie en voel ik dat het goed kan komen. Het kost me allemaal zoveel energie nu, ik heb het gevoel dat ik niet echt helder meer kan denken.

Wat naar Merai!

Goed dat je ook naar therapie gaat. Hopelijk levert het wat op en komen jullie elkaar ergens weer halverwege tegen.  

Als het niet aan liefde ontbreekt, waarom dan uit elkaar gaan? Wat is de reden dat hij die tijd niet voor je maakt, terwijl dat voor jou zo belangrijk is? Het lijkt me in dit geval niet verstandig om tijdelijk afstand te nemen, zou juist willen aanraden om even lekker een weekje samen weg te gaan zodat je even de volle onverdeelde aandacht voor elkaar hebt , leuke dingen samen kan doen en jullie seksleven weer wat nieuw leven in kan blazen.

Ik vind het echt heel naar voor je Merai . Hoop dat jullie er uit komen. En inderdaad even lekker samen op vakantie? Of is het daar te laat voor? Heel veel sterkte in ieder geval!

Dankjewel ladies. Engelse drop; Ik begrijp dat het gek klinkt maar de stappen die jij noemt hebben we al geprobeerd, dat heeft niet voldoende opgeleverd. Daarom nu tijdelijk uit elkaar in de hoop dat, vooral hij, zich gaat realiseren wat er op het spel staat. Ik vind het moeilijk uit te leggen maar ik heb er de afgelopen maanden al zoveel energie in gestoken, nu ligt de bal bij hem.

Om eerst antwoord te geven op je vraag: wij zijn toen we ruim 4 jaar samen waren ruim een half jaar uit elkaar geweest. We hielden nog steeds van elkaar maar hadden ook allebei andere toekomstbeelden. We hebben elkaar in dit half jaar nog wel gezien, afgesproken maar waren verder gewoon "vrij" van verplichtingen naar elkaar toe. Bij ons heeft het gewerkt en kwamen we samen tot de conclusie dat we beide iets in moesten leveren of geven aan de ander om elkaar toch gelukkig te blijven maken. We hielden genoeg van elkaar dus volgens ons moest het te doen zijn. Nu 8 jaar na de "breuk" zijn we nog steeds gelukkig samen en is ons zoontje inmiddels ruim 7 maand. Hier is het dus helemaal goed gekomen. 

Het kan op meerdere manier natuurlijk. Er worden hier meerdere (verschillende) reacties en adviezen gegeven, die allemaal wel een goede uitwerking kunnen hebben. Jullie moeten hetgeen doen waar jullie je goed bij voelen en de grootste slagingskans in zien.