Ik weet het even niet meer...

Wat ontzettend vervelend dat het zo gelopen is met je vriendinnen en dat je je zo alleen voelt.

Jij bent de enige die deze situatie kan veranderen. Pompoen geeft je al heel veel goede tips! Ik zou zeker kijken of je daar wat mee kan.
Toen ik ging studeren ben ik ook in een stad gaan wonen waar ik niemand kende. Via internet,sportschool en studie toch aardig wat mensen leren kennen.

Sterkte!

Wat naar dat jij je zo voelt. Ik kan me je gevoel echt voorstellen. Wat een ellende zeg... Ik denk ook dat je vriendinnen op hun vriend zijn afgegaan. Jouw ex heeft natuurlijk de boel lekker lopen verdraaien en kennelijk is hij daar erg goed in. Echt oneerlijk dat jij nu dubbel slachtoffer wordt: én je hebt een rottijd gehad tijdens de afhandeling van je relatie én je bent je sociale leven kwijt. De enige manier om weer gelukkig te worden, is deze situatie accepteren en alleen verder gaan. Je bouwt vanzelf wel weer iets op, o.a. door nieuwe mensen te ontmoeten. Let go to look forward!

By the way... Ik denk dat een wandel-meeting met Bazinga ook behoorlijk verhelderend kan werken, want zij heeft een positivisme en een bijzonder goede blik op het leven waar menig mens wat van kan leren.

Ik vind het ontzettend rot voor je dat je dit ook nog moet meemaken.  Maar als vriendinnen denken dat je alles bij elkaar verzint, waarom zou je er dan nog moeite in willen steken? Heel erg dooddoenerig, maar dan kun je ze beter kwijt dan rijk zijn.

Mijn ex had het vermogen om thuis erg agressief te zijn, maar bij anderen heel erg lief en onzeker. Ik heb dan ook veel moeite gehad met het feit dat niemand mij wilde geloven. Pas toen mijn moeder over een slapartij van hem heen viel, viel het kwartje. Je kunt me dus best geloven als ik iets zeg. Heb het ze maar even kwalijk genomen. Want je gelooft me of niet, het is geen verplichting. Ik geloof dat ik daar wel sterker uit ben gekomen. Ik heb ook geleerd dat mensen vanzelf terugkomen. Want wat ze eerst niet konden geloven, eerst niet wilden geloven, maakten ze op een gegeven moment met hem mee. Ik zeg altijd maar zo:"Ik wacht wel tot what goes around comes around" en het heeft me tot nu toe niet in de steek gelaten.

Ik hoop dat je een vriendengroep weet op te bouwen waarbij mensen wel geloven wat je zegt. Dat verdien je ook!

Ik kan gewoon halverwege de studie zonder boete stoppen hoor jd. Na een jaar heb je sowieso diploma helpende.

Voor de rest kan ik al wel huilen als ik je verhaal lees, je voelt je eenzaam, alleen, en dat gevoel herken ik zo goed, kan het zo naar voren halen. Echt, als je hier in de buurt had gewoond was je een vriendin van me geweest, dat weet je. Ik heb ook al meerdere keren je via fb benaderd, via een privebericht, het lijkt me echt leuk intenser contact te hebben, je lijkt me een ongelooflijke schat van een meid.

Ik hoop dan ook echt dat het leven gauw de goede kant opdraait voor je!

Parel schreef:Ik kan gewoon halverwege de studie zonder boete stoppen hoor jd. Na een jaar heb je sowieso diploma helpende.

Voor de rest kan ik al wel huilen als ik je verhaal lees, je voelt je eenzaam, alleen, en dat gevoel herken ik zo goed, kan het zo naar voren halen. Echt, als je hier in de buurt had gewoond was je een vriendin van me geweest, dat weet je. Ik heb ook al meerdere keren je via fb benaderd, via een privebericht, het lijkt me echt leuk intenser contact te hebben, je lijkt me een ongelooflijke schat van een meid.

Ik hoop dan ook echt dat het leven gauw de goede kant opdraait voor je!

Ah wat lief

Je eenzaam voelen is klote. Echt absurd dat jouw vriendinnen je niet willen geloven. Maar dan zijn ze jou ook niet waard hoor. Heb je nu niks aan voor je gevoel, maar ik hoop voor je dat je tzt betere vrienden krijgt.

Wat zijn jullie allemaal lief, doet me goed:) 
En Parel , kun jij J. niet even overhalen om deze kant op te verhuizen?

Bij ons is het zo dat, als je uit eigen wil besluit te stoppen, je de opleidingskosten moet terug betalen. Dus als ik in mijn 1e jaar stop, moet ik de kosten van boeken,schoolgeld etc van dit jaar terug betalen. En ja dan heb ik helpende, maar dat is een functie die er (hier in de buurt) uit gaat, daar word je straks niet meer mee aangenomen. Maar goed, ik wíl deze opleiding ook echt afmaken. Ik heb de laatste jaren zoveel onzekerheid gehad qua werk, en heb daarom deze stap gezet; Om baangarantie en financiele zekerheid te krijgen, en daar ben ik wel aan toe. Dus stoppen is voor mij echt geen optie. (als de mogelijkheid er zou zijn, zou ik er natuurlijk graag even een halfjaartje tussenuit willen naar het buitenland, maar dat zit er niet in).

@Nyx, dat is bij mij precies zo. Mijn ex was bij anderen heel lief,beschaafd en rustig, dus mensen kunnen zich die andere kant van hem ook niet voorstellen, dat is denk ik ook waarom ze mij niet geloven. Zelfs de politie wist hij bijna in te palmen omdat zijn karakter dan 360 graden omkeerde en hij opeens het perfect beheerste jongetje was.... hij is gewoon heel uitgekookt wat dat betreft.
Natuurlijk heeft elk verhaal 2 kanten, en ik ben ook heus geen engel geweest tijdens de break-up, maar feit blijft dat hij is vreemdgegaan, heeft geslagen etc, dus in die zin vind ik mijzelf eerder het slachtoffer. Daarom is het wel zuur dat mensen dan ook nog eens aan je verhaal gaan twijfelen.

@Lennox, de organisatie zit alleen in de ijmond (deel van NH), niet in andere delen van nederland en al helemaal niet in het buitenland. Anders was het zeker een mooie optie geweest....

@Pompoen, bedankt voor je lieve bericht, en voor je goede tips en adviezen. Voor jou ook een dikke knuffel, ik denk dat je die wel kunt gebruiken:hug: 

@Bazinga, gezellig! Wanneer spreken we af? Ik ga wel altijd met de auto naar assumburg omdat mijn bejaarde hondje daar zo uit zijn dak gaat met zwemmen en rennen, waardoor hij het niet meer red om erna nog naar huis te lopen haha. Anders houden we wel even contact via FB?

Wat naar om te lezen Ik ben echt zo niet-sociaal als maar zijn kan, dus meeten zit er niet zo in, maar ik weet zeker dat hier genoeg meiden zitten met wie je een leuke band zou kunnen opbouwen!
Ik hoop dat er snel weer wat lichtpuntjes in je leven komen  

Beetje dooddoener misschien, maar je zal toch echt zelf de slingers moet ophangen, wil je van je leven een feestje maken. Zoek je eigen lichtpunten door dingen niet té kritisch te bekijken, haal je genoegen uit de kleine dingen en laat de rest over je heen komen.

Sta elke dag op, met goede moed, maar weinig verwachtingen. Streef naar perfectie, maar wees tevreden met 'OK'.

We houden via FB wel contact, ik kom eerst wel 's gewoon met Axel jouw kant op, lijkt me namelijk ook leuk voor hem ;)Maar wil sowieso wel 's afspreken, hoor. Hoewel ik geen winkel-cocktail-tapas&eenwijntje-type ben

JD, ik zie Bazinga zoveel toenaderingspogingen doen, ik zou gewoon lekker een paar keer met haar afspreken, volgens mij zou je aan haar een supervriendin hebben die ook nog eens om de hoek woont.

Ga ik ook zeker doen Lennox. We zijn al FB vriendjes en we gaan sowieso 8 September bij mij high tea-en, en voor die tijd vast nog wel met de honden wandelen. 

@Bazinga, misschien moet je stoppen met solliciteren maar gewoon voor jezelf beginnen als positiviteitsgoeroe! Denk dat dat wel eens heel goed kan werken, dan wordt ik je eerste klant:P Trouwens.... je bent geen tapas/wijn/borrel-typje.... wat voor typje wel? De hele avond samen Yathzee-en? 
Maar ik herken wel van mezelf; Als ik eenmaal in een dip zit, ben ik eerder geneigd daar verder in weg te zakken. Dan zie ik ook echt niks meer positief in, maar mede door de topic van vandaag ben ik wel echt op een keerpunt gekomen. Het is klaar met die ellende en dat gezeur, op naar een nieuwe start, want zo voelt het wel.... nu ook die vriendinnen er niet meer zijn, voelt het weliswaar alsof ik heel veel ben kwijt geraakt de afgelopen maanden, maar daardoor kan ik wel écht overnieuw beginnen voor mijn gevoel. Ik ga mezelf een schop onder mn kont geven en dan komt het vast goed!

Oh enne.....als er hier nog dames zijn met een leuke vrijgezelle broer,neef,buurjongen,collega van mijn leeftijd.... want daar begin ik inmiddels ook nieuwsgierig naar te worden, en als ik dan tóch bezig ben met die nieuwe start.....

Een vrijgezellen broer heb ik niet maar kom zelf ook uit jouw woonplaats.
Ben hier meer een stille meelezer, 24 jaar met hond en net sinds een maand een eigen huisje.

Mocht je t leuk vinden kunnen we misschien eens afspreken om met de honden de lopen, theetje of borrel te gaan drinken.

Je mag me ook eerst toevoegen via fb zodat je weet wie hierachter zit als je zou willen, dan stuur ik je m'n naam in PB.

Mijn vriendinnen zijn allemaal druk met hun vrienden en hebben dus ook weinig tijd voor mij als vrijgezel...

Haha ik wandel graag met Axel, ga aardbeien halen op de markt en ondertussen mensen kijken, lunchen bij In de Kas, dagje Amsterdam, geen gekkigheid, niks duurs, gewoon rondkijken, mensen kijken (Swirl halen ) Ik vind films kijken altijd wel cool en ja, ik vind bordspellen heel leuk!!

Ik houd alleen niet van stappen en ik drink geen alcohol En verder heb ik een bizar gevoel voor humor, dat moet je aan kunnen...

Een bizar gevoel voor humor.... o god, dat ga ik meemaken op onze honden-date:shock:  Als ik opeens weg ben dan weet je dat ik je humor niet aan kan haha!
Ohhh maar bij de Kas eten vind ik ook leuk hoor (al vind ik de bediening er ***), en is en blijft ruys toch wel mijn plekkie, ex of geen ex.
Verschil is dat ik er wel heel graag een flesje wijn bij achterover sla haha.

Muisz, wat leuk dat je hier ook woont. Zo te lezen moeten we inderdaad maar eens een hondenmeeting gaan houden! Een keer naar het strand ofzo, wel leuk!
Wil je je naam naar me sturen? dan zoek ik je op FB:)

Geen bijzondere toevoeging maar jij krijgt ook al van die lieve reacties.

Wat een topmeiden hier!

nina schreef:Geen bijzondere toevoeging maar jij krijgt ook al van die lieve reacties.

Wat een topmeiden hier!

 helemaal mee eens!

Keep it in mind, voor als je in de sloot ligt..

Ik heb je gisteren een PB gestuurd, ontvangen?

Herkenbaar. Mijn samenwoonrelatie sneuvelde een kleine anderhalf jaar geleden. Hoewel ik alles redelijk snel op de rit leek te hebben (woonruimte, baan, inrichting) heeft het heel lang geduurd voordat ik ook andere gaten opgevuld had. Ineens veel meer moeten leunen op vriendschappen waardoor ik me al snel te veel of opdringerig voelde.

Het heeft tijd nodig. Ik ben langzaam gaan kijken wat ik miste. Wanneer ik me gedeprimeerd voelde, hoe ik dat idealiter op zou willen vullen. Ging niet snel, soms kon ik maandenlang twijfelen over dingen, activiteiten die ik misschien leuk zou vinden. Op een gegeven moment zat ik toch op dat omslagpunt; de verveling werd erger dan de angst. Toen ben ik dingen gaan ondernemen, sommige vond ik doodeng en zag ik tegenop. Maar het alternatief was alleen thuiszitten, dus toch over die angst heen.

Hopelijk durf je in te gaan op de voorstellen in dit topic. Als "eng" het enige excuus is wat je kunt verzinnen, gewoon doen! Is het niks, dan zit je een paar uur later weer veilig met je hond thuis.
Je hele leven omgooien is niet nodig, is mijn ervaring. Wat kleine leuke dingetjes extra kunnen er ook voor zorgen dat je in zijn geheel blijer bent. Dat kan juist veel verschil maken.