Ik weet het even niet meer...

Ik heb even de behoefte om het een en ander van me af te schrijven en hoop dat ik dat hier mag doen....

Ik vind mijn leven niet meer zo leuk, helemaal niet meer leuk zelfs. Elke dag is hetzelfde, ik heb amper nog sociale contacten en zo'n beetje iedereen heeft me laten vallen.

Toen mijn relatie in december uit ging, geloofden veel vriendinnen mijn verhaal niet. Het was dan ook allemaal wel heftig, maar toch verwacht je dat je vriendinnen er juist voor je zijn als je ze zo hard nodig hebt. De weken en maanden verstreken zonder dat ik iets hoorde van ze....geen smsje,telefoontje,bezoekje etc.
Als ik het initiatief nam, wilden/konden ze niet.
Uiteindelijk is er 1 vriendin vorige week (7 maanden later) langs geweest om eerlijk op te biechten dat ze niet geloofd wat er gebeurd is tussen mij en mijn ex, dat dat haar vertrouwen in mijn beschadigd heeft, en ze geen zin meer heeft in onze vriendschap. (na 14 jaar)
Van de rest hoor ik niks, en dat doet me zo'n pijn.

Ik heb meerdere malen gevraagd of ze willen praten, omdat ik gewoon niet snap wat ik heb gedaan.... en nu ik ze zo hard nodig heb voelt het alsof ze me echt keihard laten vallen. Het komt er ook op neer dat ik niks leuks meer doe, weinig sociale contacten heb.... voor verjaardagen word ik niet meer uitgenodigd, als ze met de meiden wat gaan doen sluiten ze me buiten (ik zag ze vorige week gezellig op het terras zitten met zijn 6en toen ik langsfietste). En dat doet pijn.


Ik voel me gewoon echt kut en alleen, zit echt in een negatieve spiraal en weet niet goed hoe ik er uit moet komen.
Ik ben vorige week voor het eerst bij de psycholoog geweest, en heb een vervolgafspraak voor na haar vakantie (sept), maar dan nog.....

Elke dag is hetzelfde; opstaan, naar het werk, thuiskomen en weer op de bank hangen, zonder dat er ooit een smsje of telefoontje of wat dan ook binnen komt.
Met dit mooie weer zie ik allemaal leuke foto's op FB voorbij komen van vriendinnen op het terras, op het strand etc....en ik loop elke keer alleen met de hond op het strand.

Ik vind afleiding zoeken moeilijk; Door mijn lage salaris en hoge vaste lasten heb ik geen geld om er lekker op uit te gaan of hobby's te vinden, en geld voor een biosje,terrasje etc is er al helemaal niet.

Ik vvind het moeilijk om deze lange vriendschappen te laten voor wat het is, en merk dat ik nog veel te veel met mezelf bezig ben om nu energie te gaan steken in het opbouwen van nieuwe vriendschappen.

Ik weet niet goed wat ik met dit verhaal wil, maar moet gewoon mijn ei even kwijt........ ik zit gewoon niet lekker in mijn vel, en merk dat het de laatste tijd zover gaat dat ik af en toe twijfel of ik het zo allemaal nog wel leuk genoeg vind.

Jeetje meid logisch dat je je kut voelt. Ik weet niks van het verhaal van je ex en wat er is gebeurd. Maar wat raar dat je eigen vriendinnen je niet geloven. Was je al met hun bevriend voor je iets met je ex kreeg? Of waren het meer gezamelijke vrienden van jullie beide?
Ik zou er geen energie meer erin steken als 1 vriendin pas na 7 maanden wat laat horen. Maar dat lost voor jouw het probleem niet op. Buiten het feit dat ze je niet geloven heb je nu juist wel mensen/vrienden om je heen nodig.

Kan je niet naar een andere psycholoog? Ik vind een vervolgafspr in sept wel erg laat. Snap best dat dat door de vakantie komt maar heeft ze geen vervanger ofzo?

Ach, JD, wat verdrietig zeg. Als die vriendinnen je niet geloven en je zo laten vallen, zou ik daar geen enkele energie meer in steken, maar dat doe je zo te lezen ook niet.

Misschien kun je eens naar een meeting gaan van hier om wat nieuwe mensen te ontmoeten?

Ik vind het echt heel rot voor je.  

Ja het lastige is dat ik het gevoel heb dat ik nog niet erg open sta voor nieuwe vriendschappen. Ik heb gewoon nog geen zin om daar nieuwe energie in te stoppen, heb zoveel behoefte aan de mensen die ik ken om me heen. Ik ben denk ik nog veel te veel met mezelf bezig om iets nieuws met iemand op te bouwen....

en helaas heb ik ook eigenlijk weinig geld om leuke dingen te doen, dus als het al een meeting is met uit eten enzo dan haak ik al af...
Ik zal eens een nieuwe meeting topic openen, want sja..... ik kan dan wel niet open staan voor nieuwe vriendschappen, met niks doen verandert er ook niks....

Wat meetings betreft kun je ook je eigen woonruimte beschikbaar stellen en een high tea meeting bij jou thuis houden. Dan neemt iedereen wat mee en jij hoeft niet zo gek veel te doen. Het hoeft allemaal niet duur.

Ik herken verder niet wat je schrijft, over dat mensen je laten vallen, maar dat je heel veel met jezelf bezig bent klinkt wel herkenbaar. Misschien dat dat ook z'n uitwerking heeft gehad op de al bestaande vriendschappen en het mede daarom ook zo verwaterd is. Overigens vind ik het wel heel vreemd en vooral ook heel naar voor jou dat je eigen vriendinnen zeggen dat ze je niet geloven.

Ella schreef:Jeetje meid logisch dat je je kut voelt. Ik weet niks van het verhaal van je ex en wat er is gebeurd. Maar wat raar dat je eigen vriendinnen je niet geloven. Was je al met hun bevriend voor je iets met je ex kreeg? Of waren het meer gezamelijke vrienden van jullie beide?
Ik zou  er geen energie meer erin steken als 1 vriendin pas na 7 maanden wat laat horen. Maar dat lost voor jouw het probleem niet op. Buiten het feit dat ze je niet geloven heb je nu juist wel mensen/vrienden om je heen nodig.

Kan je niet naar een andere psycholoog? Ik vind een vervolgafspr in sept wel erg laat. Snap best dat dat door de vakantie komt maar heeft ze geen vervanger ofzo?

Ik was al bevriend met de meiden, al sinds de brugklas. Het lastige is dat 3 van hun een relatie hebben met een vriend van hem. Blijkbaar hebben ze daardoor het gevoel gekregen dat ze moesten kiezen ofzo, want ze gaan nog steeds met hem om, en vonden het blijkbaar lastig om dan ook met mij om te gaan ofzo....?

Ik weet dat ik er geen energie in moet steken, maar ik ervaar het wel echt als een verlies; 6 vriendinnen die ik al 14 jaar ken.... en dan nu opeens niemand meer, het doet pijn.

De psycholoog heeft geen vervanger. Ik zit er inderdaad over te denken om dinsdag even naar de HA te gaan en te vragen of ze me kan doorverwijzen naar een ander in de tussentijd.

Lennox schreef:Wat meetings betreft kun je ook je eigen woonruimte beschikbaar stellen en een high tea meeting bij jou thuis houden. Dan neemt iedereen wat mee en jij hoeft niet zo gek veel te doen. Het hoeft allemaal niet duur.

Ik herken verder niet wat je schrijft, over dat mensen je laten vallen, maar dat je heel veel met jezelf bezig bent klinkt wel herkenbaar. Misschien dat dat ook z'n uitwerking heeft gehad op de al bestaande vriendschappen en het mede daarom ook zo verwaterd is. Overigens vind ik het wel heel vreemd en vooral ook heel naar voor jou dat je eigen vriendinnen zeggen dat ze je niet geloven.

 Dat is een goede Lennox, zo'n high tea meeting! Ga zo meteen een topic openen  

En over die vriendschappen.... het is niet verwaterd. Het is toen het uit ging van de ene op de andere dag gewoon klaar....sindsdien hoor ik niks meer van ze. Daarvoor sprak ik ze wekelijks en op de app eigenlijk wel dagelijks....
Het is inderdaad kut dat ze me niet geloven. Je kent het verhaal een beetje, en ik weet dat er hier op het forum ook mensen zijn geweest die twijfelden aan mijn verhaal, maar van echte vriendinnen verwacht je toch dat ze er voor je zijn.

Vervelend dat het zo is gelopen zeg. Het stukje dat vrienden je laten vallen komt me wel bekend voor, dat had ik ook toen mijn ex uit elkaar gingen. Bij ons verliep dat stukje ook redelijk gemoedelijk, en verbaasde me het heel erg dat mensen je dan laten vallen. Ik had zelf ook geen behoefte meer aan deze mensen, en ben zelf gaan kijken wat ik met mijn sociale leven kon doen. Heb veel nieuwe mensen leren kennen en deze periode was alles behalve makkelijk. Heb veel ups en downs gehad en me veel eenzaam gevoeld.

Ik zou voor jezelf nu een stukje rust gaan creëren, zorg dat je extra financiële ruimte krijgt. Volgens mij heeft dat nu bij jou met name te maken met het stukje huisvesting. Dan creëert in elk geval meer mogelijkheden tot... Verder hoeft het echt niet allemaal duur te zijn zoals Lennox al zegt.

Wbt de psycholoog vind ik het wel vrij lang duren voor een vervolgafspraak, kun je geen ander zoeken waar je sneller terecht kunt?

Als ik je verhaal zo lees denk ik niet dat ze er echt zo over hebben nagedacht of jouw verhaal klopt of niet, maar meer dat ze gewoon de makkelijkste weg hebben gekozen. Hun vriend is bevriend met jouw ex, dus als ze partij voor jou zouden kiezen zou er het een en ander overhoop worden gehaald, in ieder geval zouden ze niet meer met hem kunnen omgaan op de manier die ze gewend waren. Ik gok dat ze gewoon geen zin hebben in die moeilijkheden en liever hun eigen hachje redden. Heel naar als je al zo lang bevriend bent.

Zoiets denk ik ook Susan, maar ik vind dat gewoon echt ongelooflijk voor vriendinnen die elkaar al zólang kennen, en zóveel samen hebben meegemaakt. Ik snap dat gewoon echt niet....

JD schreef:

Ella schreef:Jeetje meid logisch dat je je kut voelt. Ik weet niks van het verhaal van je ex en wat er is gebeurd. Maar wat raar dat je eigen vriendinnen je niet geloven. Was je al met hun bevriend voor je iets met je ex kreeg? Of waren het meer gezamelijke vrienden van jullie beide?
Ik zou  er geen energie meer erin steken als 1 vriendin pas na 7 maanden wat laat horen. Maar dat lost voor jouw het probleem niet op. Buiten het feit dat ze je niet geloven heb je nu juist wel mensen/vrienden om je heen nodig.

Kan je niet naar een andere psycholoog? Ik vind een vervolgafspr in sept wel erg laat. Snap best dat dat door de vakantie komt maar heeft ze geen vervanger ofzo?

Ik was al bevriend met de meiden, al sinds de brugklas. Het lastige is dat 3 van hun een relatie hebben met een vriend van hem. Blijkbaar hebben ze daardoor het gevoel gekregen dat ze moesten kiezen ofzo, want ze gaan nog steeds met hem om, en vonden het blijkbaar lastig om dan ook met mij om te gaan ofzo....?

Ik weet dat ik er geen energie in moet steken, maar ik ervaar het wel echt als een verlies; 6 vriendinnen die ik al 14 jaar ken.... en dan nu opeens niemand meer, het doet pijn.

De psycholoog heeft geen vervanger. Ik zit er inderdaad over te denken om dinsdag even naar de HA te gaan en te vragen of ze me kan doorverwijzen naar een ander in de tussentijd.

Jeetje wat lastig. Ik denk dan ook dat ze het gevoel hadden te moeten kiezen tussen jullie. Wat zonde. Ik zou er dan ook geen energie meer in steken.Goed van je dat je naar de HA gaat.

En heel je leven omgooien? Dat is heel drastisch natuurlijk en zeker niet voor iedereen haalbaar, maar het zou kunnen. Heb je een baan? Anders zou je misschien in een hele andere regio/land iets kunnen gaan doen. Even weg van je woonplaats, een half jaar even weg ofzo. Voor mij heeft dat heel goed gewerkt, maar ik snap dat het niet voor iedereen een realistisch idee is.

Ja, misschien is dat wel wat, ik weet niet of je je studie een tijdje op pauze kan zetten, maar misschien is het wel wat om een tijdje in het buitenland te gaan werken of zo.

Wat balen dat je je zo voelt zeg  

Ik heb meerdere keren in mijn leven het roer omgegooid, niet door meteen naar een andere stad of ander lanfd te verhuizen maar dingen als, nieuwe studie, ander werk, weer single zijn. Het is soms fijn om dingen anders te gaan doen. Je bent nu single dus dat is al een hele verandering! Ik denk inderdaad dat het goed is weer nieuwe mensen te ontmoeten. Misschien heb je daar nu even geen energie voor maar volgens mij geeft nieuwe contacten al meer levensvreugd. Heel vervelend dat je oude vriendinnen jou zo hebben laten vallen, maar je kunt nu beter vooruit denken dan terug.

Oke waarschijnlijk gaan jullie nu zeggen dat ik te lastig denk, maar...
waar laat ik de hond? waar haal ik het geld vandaan om in het buitenland huisvesting te vinden? vliegticket te betalen?

Mijn studie kan ik niet zomaar on hold zetten; Ik heb een contract getekent voor 3 jaar. Er is de mogelijkheid om te stoppen, maar dat vind ik wel erg zonde, en dan moet ik bovendien aardig wat geld terug betalen aan mijn werkgever. En dan stel ik mijn ouders ook wel erg teleur, plus het feit dat ik zelf dat papiertje op zak wil hebben, voor mijn eigen toekomst, omdat ik het ooit wel graag financieel weer wat breder wil hebben.....

Het klinkt natuurlijk erg aantrekkelijk hoor, maar is op dit moment niet erg te realiseren denk ik.
Ik heb een vriendinnetje in Australie wonen, en heb wel al gezegd dat ik meteen na mijn opleiding een halfjaar naar haar toe kom. Maar ja....dat is pas over 2 a 2,5 jaar.....

Kun je niet een (half) jaartje naar het buitenland in het kader van die opleiding dan, bijvoorbeeld een uitwisseling of een stage?

Met de hond is het wel lastig, kan die niet een paar maanden bij je ouders?

Nee, ik ben in dienst van een zorgorganisatie, zij betalen mijn opleiding geheel, en ik loop gedurende de 3 jaar stage binnen hun organisatie.

JD, kan je hond met andere honden omgaan? Mss kunnen we 's samen met de honden gaan wandelen, als je denkt dat Joy met Axel om zou kunnen gaan.. Ik loop vaak bij 't WAP, maar vind Assumburg ook leuk..

ik ben even heel hard aan het denken wat je bedoelt met WAP? denk denk
ik kom bijna dagelijks met hem in assumburg, maar hij is dan zo met zichzelf bezig dat hij niet naar andere honden omkijkt haha

Willem Alexanderplantsoen aan de Laan der Nederlanden. Wil best van de week 'sjouw kant oplopen met mn mormel!

Wat rottig voor je. Als een relatie eindigt is het sowieso kut en duurt het een tijd voor je er overheen bent, maar als je dan ook nog eens je vrienden kwijtraakt kan ik me voorstellen dat je er soms radeloos van wordt. Ik herken ook het gevoel dat je behoefte hebt aan oude, goede vrienden. Het duurt gewoon een tijd voordat je hetzelfde vertrouwde gevoel dat je had bij je oude vrienden, weer hebt bij nieuwe vrienden. Dus ik snap dat je je oude vriendinnen weer terug wil en er tegenop ziet om nieuwe vrienden te maken.

Toch zou ik, als ik jou was, mijn best doen om nieuwe vrienden te maken. Dat is moeilijk, maar ik denk dat dat je echt goed zal doen. Misschien zal je nog steeds je oude vrienden missen, maar het helpt al enorm als je mensen hebt om af en toe iets leuks mee te doen en die naar je willen luisteren.

En verder is het, vrees ik, gewoon een kwestie van doorzetten. Het komt heus wel goed; er komt een dag waarop je weer gelukkig bent. Je bent immers nu al heel goed bezig, bijv. door de stap te zetten om naar een psycholoog te gaan. Alleen kosten dit soort dingen tijd, en al helemaal omdat je nu net met de zomervakantie zit.

Ik kan je verder weinig concreet advies geven, maar houd er aan vast dat het ook met jou wel weer goed komt. En dat is vast ook wel mogelijk in de omgeving waar je nu bent, als je niet naar het buitenland kunt.

Jeetje, wat naar dat je vriendinnen je zo laten vallen. Wel zou ik nog energie in die vriendschappen steken. Logisch dat je je in de steek gelaten voelt, maar je mist hen ook. Ik zou daarom nogmaals met hen of een van hen gaan praten en aangeven dat je hen mist. Niet via whatsapp, maar ga bij hen langs. Leg uit wat je hier ook schrijft. Misschien haalt het niks meer uit hoor, maar dat heb je het in ieder geval geprobeerd. 

Wat betreft buitenland. Ik heb jarenlang op campings en in de horeca gewerkt in de zomer, is zoiets niet wat? Kost je geen cent. Hoewel je dan waarschijnlijk voor dit jaar wel te laat bent. Weet ook niet of je vakantie hebt?

Ik ben geen actieve forummer maar ik heb wel meegelezen met je verhaal.
Het is idd nogal heftig en ik snap heel goed dat je teleurgesteld bent in je vriendinnen.
Het lijkt mij erg frustrerend wanneer ze je niet geloven.

Bij deze een knuffel voor jou! 

Het hoeft natuurlijk geen buitenland te zijn. Heeft de zorgorganisatie waar je nu werkt geen andere vestigingen, waar je je naartoe zou kunnen laten overplaatsen? Je bent nu toch zo in de weer met woonruimte en alles, dat wat dat betreft de hele wereld eigenlijk aan je voeten ligt. Je zou je overal kunnen vestigen waar je wilt, en dan kan je hond misschien zelfs gewoon mee.

Ik vind het echt heel rot om te lezen hoe ze jou hebben laten vallen. Mijn situatie is misschien een klein beetje anders, maar jij hebt ook een hoop shit meegemaakt. Ik ervaar juist heel veel steun van mijn vrienden en familie en ook van mensen die wat verder van me af staan. 
Ik heb in de loop der jaren héél veel forummers leren kennen, met sommige ben ik echt bevriend geraakt, anderen zijn 'verre' vrienden of bevriende kennissen geworden (ik houd nooit zo van het in vakjes opdelen van mensen, iedereen is van waarde voor mij). Daar heb ik nu ook heel veel steun en hulp van! 

Het zal niet van de een op de andere dag lukken om nieuwe vriendschappen te regelen, maar naar meetings gaan, meetings bij jou thuis organiseren, met bazinga gaan wandelen met de hond, dat soort dingen kunnen je wel heel veel opleveren! Ik zelf heb ook nieuwe mensen leren kennen in deze plaats waar ik inmiddels 6 jaar geleden ben komen wonen door er te gaan werken en door er op koor te gaan. Zijn er geen leuke collega's waar je eens thee mee kunt gaan drinken? Een koor of een sport kost natuurlijk geld, maar een leuke cursus of workshop in jouw woonplaats waarschijnlijk al een stuk minder dan iets langdurigers. Dan leer je én nieuwe mensen kennen én je doet iets leuks. Je kunt ook een oproepje plaatsen in jouw buurtkrantje of een buurtwebsite om eens in de week met een stel honden en hondenbezitters samen een stuk te gaan wandelen oid.

Je hoeft niet gelijk nieuwe vriendschappen te sluiten, het gaat er om dat je weer onder de mensen komt. Thee drinken met aardige mensen is gewoon gezellig, je hoeft niet gelijk lief en leed met ze te delen als je daar nog niet aan toe bent. 

Maar ik begrijp ook wel als je nu op dit moment dat allemaal ook niet zo ziet zitten, het is allemaal al heftig genoeg, kan me voorstellen dat er weinig energie overblijft om te steken in nieuwe dingen, maar waarschijnlijk zou het jou wel helpen.