Bewust kinderloos

Al heel lang weet ik dat ik geen kinderen wil, al vanaf groep vier ofzo. Toen ik mijn vriend pas kende heb ik dit ook gelijk gezegd. Dus als je kinderen wilt in de toekomst kan je beter iemand anders zoeken. Hij wist toen nog niet zeker of hij ze wel of niet wilde en zei ik heb liever jou dan kinderen. Inmiddels zijn we bijna tien jaar verder en hebben we het heel goed samen. We weten allebei heel zeker dat we ons leven zonder kinderen willen leiden en zijn heel gelukkig.

In onze omgeving krijgen we echter best wel veel 'bijzondere' opmerkingen. Zo denkt mijn moeder dat we spijt gaan krijgen en zei een collega van me laatst dat ze mensen kent die hetzelfde zeiden als ik, en toen ze een andere partner kregen heel snel alsnog voor de bijl gingen. Dus zoiets als je hebt de verkeerde partner uitgekozen en als je de ware tegenkomt gaan die eierstokken alsnog wel rammelen. Best wel pittige en kwetsende uitspraken vind ik.

Tegenwoordig hebben stellen en vrouwen in het bijzonder een keuze als het gaat om kinderen. Wij maken heel bewust de keuze om geen kinderen te laten komen. We zijn heel gelukkig met elkaar, onze beesten en ons leven. Ik vind het heel jammer dat mensen zo stellig zijn als het gaat om bewust kinderloos blijven.

Zijn er hier meiden die bewust voor een leven zonder kinderen kiezen? Ik ben heel erg benieuwd

Wat een vervelende opmerkingen zeg! Het is toch juist super dat je een partner hebt gevonden die er net als jij over denkt?

Ik heb niet zo sterk het gevoel dat ik nooit aan kinderen wil beginnen, ik vindt kinderen geweldig, en mijn vriend en ik dachten 10 jaar geleden toen we net een relatie hadden, beide dat we toch wel zeker 3 kinderen zouden willen, maar de laatste jaren is dat gevoel helemaal omgeslagen. Ik zie mezelf gewoon echt niet als moeder om een 1 of andere reden. Op het moment benauwd de gedachte aan de verantwoordelijkheid en het opgeven van mijn vrijheid me enorm. (Om die laatste opmerking zullen er vast wel mensen vallen, maar zo ervaar ik het wel. Als je kinderen hebt, kan je nou eenmaal niet alles meer doen wat je wel kan doen als je nog geen kinderen hebt, zoals bijvoorbeeld voor een aantal maanden naar het buitenland vertrekken. En ja 2 weken vakantie is óók leuk, maar niet hetzelfde).
Gelukkig denkt mijn vriend er ook hetzelfde over, en kunnen we ons beide wel een kinderloos leven voorstellen.
We sluiten het nog niet helemaal uit, maar voorlopig hebben we er nog geen behoefte aan en als dat over enkele jaren wel zo is, zien we dat wel weer. Omdat ik nog studeer, zijn er gelukkig ook nog geen mensen in mijn omgeving die ons vragen gaan stellen, of er niet binnenkort een kleine komt. Ondanks dat we al 10 jaar samen zijn.

Zoals ik nu naar de toekomst kijk, zie ik mezelf (ons) zonder kinderen. Ik heb niets met kinderen, maar ik besef me wel dat ik 'pas' 23 ben. Ik weet niet of het gevoel ooit veranderd, als ik mijn omgeving moet geloven, wel

Nee hoor AngelNyn, ik vind dat je gelijk hebt. Nog even en mijn zoon is leerplichtig, dan kunnen we niet zomaat een paar maanden door Azië gaan reizen of zo. Je geeft zeker vrijheid op. Ik snap ook goed dat sommige mensen dat niet willen.

Ik vind het prima als mensen geen kinderen willen. Makt mij niets uit en ik snap het best.

Maar ik geloof mensen pas écht als ze niet meer vruchtbaar zijn
Ik heb teveel mensen jaren en jaren horen verkondigen dat ze écht geen kinderen wilden en dan toch uiteindelijk wél kinderen zien krijgen....

Dat iemand nú geen kinderen wil neem ik uiteraard serieus. Iemand van 25 die zegt nóóit kinderen te willen, daarbij denk ik alleen maar 'dat weet je nog niet, je denkt nu dat je ze nooit wil, maar hoe je er over 15 jaar in staat kun je domweg niet weten, dus waarom daar nú al uitspraken over doen?'

Ik geloof best dat iemand geen kinderen wil, als ze dat zeggen, maar ik vind het nogal stom om op je 20e al te roepen dat je ze nooit wilt, waarom zo stellig? Alsof iemand het wat uitmaakt of je ze wel of niet wilt.

Ik heb iemand in mijn omgeving die tot ver in haar 30e echt anti kind was. Ze raadde mij zelfs een abortus aan omdat ze zich niet kon voorstellen kinderen te willen en het zielig voor me vond dat ik er wel één kreeg... En 4 jaar later heeft ze er zelf 2, op het nippertje.

Wat een vervelende opmerkingen!

Wij weten vrij zeker dat we geen kinderen willen en gelukkig reageert onze omgeving er niet raar op. Ik zou dat echt heel vervelend vinden!
Ik zeg nooit nooit, maar zoals het nu lijkt willen we geen kinderen. De wens is er gewoon niet, bij allebei niet gelukkig.
Ik ben zelf leerkracht basisonderwijs en vind kinderen hartstikke leuk, maar ik zie ze gewoon niet bij mezelf.

Artemis schreef:

Ik geloof best dat iemand geen kinderen wil, als ze dat zeggen, maar ik vind het nogal stom om op je 20e al te roepen dat je ze nooit wilt, waarom zo stellig? Alsof iemand het wat uitmaakt of je ze wel of niet wilt.

Maar als iemand nou zegt dat ie t niet wil, waarom zou je dan zeggen 'dat komt nog wel', dan neem je die persoon toch niet serieus? Ik ken genoeg mensen die inmiddels niet meer vruchtbaar zijn die heel bewust niet voor kinderen hebben gekozen en daar nog steeds blij mee zijn.

Tuurlijk ken ik ook meiden die nooit kinderen wilden en 'ineens' zwanger waren, maar om nou te denken dat iedereen uiteindelijk overstag gaat en ze daarmee in te wrijven vind ik wat anders. Het is toch maar net om welke reden iemand geen kinderen wil?

Hier exact hetzelfde. Mijn vriend en ik hebben geen kinderwens, wij hebben niet zoveel met kinderen. Bij iemand anders is het best leuk, maar niet voor ons zelf.
Wij krijgen ook regelmatig rare opmerkingen. Onvoorstelbaar dat andere mensen zich zo druk kunnen maken over ons. Wacht maar tot je dertig bent, nou ik ben 31 en het is niet anders geworden. Ook zeggen mensen van hoe moet dat als je ouder wordt? Ik werk in de thuiszorg en maak vaak mee dat kinderen niet eens bij hun ouders op bezoek komen. Maar ik herken heel veel in je verhaal, het is vervelend om je altijd te moeten verdedigen!

Weet je, het komt zoals het komt.
Als jullie (nu) geen kinderen willen, prima toch?
Lekker genieten van het leven dat jullie willen leiden.
Ik geloof je echt meteen dat je nu denkt dat je nooit kinderen wilt, zoals ik al zei, prima.
Maar je kan simpelweg niet weten hoe je er over 15 jaar over denkt, wie weet wat er dan gebeurd is, wie weet raak je wel ongepland zwanger en wie weet hoe je je dan voelt. Je kan met niks in het leven permanente zekerheid hebben, net zomin dat ik nu al weet dat mijn vriend de partner van mijn leven is, wie weet wat er gebeurd.

Eens met Artemis. Ik heb te veel mensen zien bijdraaien, dus ik geloof niet echt in 'ik wil nóóit kinderen'. Natuurlijk zijn er mensen bij die écht echt geen kinderen willen, maar ik denk meestal bij mezelf: eerst zien, dan geloven

Vanaf mijn 17e roep ik dat ik absoluut geen kinderen wil. Maar als een man zegt dat hij geen kinderen wil, dan beginnen bij mij opeens de twijfels. Hebben jullie dat nooit?

Ik kan ze met alle waarschijnlijkheid ook niet krijgen, maar dat wist ik op mijn 17e nog niet. Toen was ik nog teveel bezig met mijn lichaam te verwoesten.

Ik denk ook dat er mensen zijn die nog bijdraaien, net als dat er mensen zijn die op jonge leeftijd zeggen dat ze kinderen willen en van mening veranderen. Het gebeurt, dus zo gek is het niet dat mensen rekening houden met die mogelijkheid, dat heeft niks te maken met 'niet serieus nemen'. Als iemand die twee kinderen heeft zegt nooit meer een derde te willen kan dat ook nog veranderen.

IkSmurfin schreef:

Artemis schreef:

Ik geloof best dat iemand geen kinderen wil, als ze dat zeggen, maar ik vind het nogal stom om op je 20e al te roepen dat je ze nooit wilt, waarom zo stellig? Alsof iemand het wat uitmaakt of je ze wel of niet wilt.

Maar als iemand nou zegt dat ie t niet wil, waarom zou je dan zeggen 'dat komt nog wel', dan neem je die persoon toch niet serieus? Ik ken genoeg mensen die inmiddels niet meer vruchtbaar zijn die heel bewust niet voor kinderen hebben gekozen en daar nog steeds blij mee zijn.

Tuurlijk ken ik ook meiden die nooit kinderen wilden en 'ineens' zwanger waren, maar om nou te denken dat iedereen uiteindelijk overstag gaat en ze daarmee in te wrijven vind ik wat anders. Het is toch maar net om welke reden iemand geen kinderen wil?

Het maakt mij geen biet uit of iemand wel of geen kinderen wil, ik weet dat niet iedereen ze wil en ik ken genoeg mensen die bewust geen kinderen hebben of er nu nog niet aan moeten denken. Maar ik snap nooit zo goed waarom ik per se moet aannemen dat iemand nooit kinderen wil. Waarom zou ik ervan overtuigd moeten zijn dat ze over 15 jaar nog steeds geen kinderen willen? Als iemand zo stellig is, dan roept dat reacties op als 'wacht nou maar even, je weet niet wat de toekomst brengt' gewoon omdat zoveel stelligheid meestal wat overdreven is.

Ik heb zoveel dingen geroepen die ik nooit zou willen of nooit zou doen. 5 jaar terug riep ik nog dat ik echt echt echt nooit een derde kind zou willen, daar was ik van overtuigd. Nu is dat anders, ik zou er best nog 1 willen. Ik was daar toen voor mezelf wel over uit, ik had alleen nooit zo de behoefte om anderen ervan te overtuigen dat ik dat echt niet meer wilde. Waarom zou ik? Mensen veranderen nou eenmaal regelmatig van gedachten. Dat is ook niet erg, dat hoort erbij.

Dus het gaat mij er vooral om dat ik die stelligheid niet snap, waarom zo stellig over iets wat misschien nog 15 jaar lang kan veranderen? Dat wil niet zeggen dat ik iemand niet serieus neem als diegene zegt geen kinderen te willen, want wat maakt mijn mening daar in vredesnaam voor verschil in? Als iemand ze niet wil, prima toch? Maar ik vind al te grote stelligheid altijd een beetje dom, om welk onderwerp het dan ook gaat. Of iemand nu zegt dat ze nooit een relatie wil, nooit kinderen, nooit zal gaan scheiden, het zijn allemaal nogal gevaarlijke uitspraken, want je weet het gewoon niet.

Maris82 schreef:Hier exact hetzelfde. Mijn vriend en ik hebben geen kinderwens, wij hebben niet zoveel met kinderen. Bij iemand anders is het best leuk, maar niet voor ons zelf.
Wij krijgen ook regelmatig rare opmerkingen. Onvoorstelbaar dat andere mensen zich zo druk kunnen maken over ons. Wacht maar tot je dertig bent, nou ik ben 31 en het is niet anders geworden. Ook zeggen mensen van hoe moet dat als je ouder wordt? Ik werk in de thuiszorg en maak vaak mee dat kinderen niet eens bij hun ouders op bezoek komen. Maar ik herken heel veel in je verhaal, het is vervelend om je altijd te moeten verdedigen!

Je hoeft je niet te verdedigen. Je kunt toch gewoon zeggen ' zo denk ik er nu over, later zien we wel weer' en het gesprek is afgelopen. Juist als je iemand ervan probeert te overtuigen dat je ze echt nooit wil gaat de ander jou ervan proberen te overtuigen dat je best ooit van mening kunt veranderen. Onnodig, maar mensen willen je heus niet aanpraten dat je kinderen moet nemen, ik denk dat ze je er hoogstens van bewust willen maken dat je nog zo'n 15 vruchtbare jaren hebt en dus altijd nog van mening kan veranderen. Als jij je niet verdedigt dan is het gesprek snel klaar lijkt me, hoe meer argumenten je aandraagt waarom je ze echt niet wil, hoe meer argumenten de ander zal aandragen om te bewijzen dat je er later misschien anders over gaat denken.

Als een stel daar nu stellig over is, waarom zouden anderen dan diegenen willen overtuigen dat dit best nog weleens kan veranderen? Ik vind dat eigenlijk ook best wel vervelend en neerbuigend naar dat stel toe. Iedereen weet toch dat men van gedachten kan veranderen, waarom moet juist dit dan uitgesproken worden?

Ik krijg sowieso wel het gevoel dat mensen die geen kinderen willen, zich veel meer moeten uitleggen dan mensen die wél kinderen willen. Ik snap het verschil niet zo goed en ik begrijp best dat stellen zonder kinderwens hiertegen aan lopen.

mzcharlotte schreef:Als een stel daar nu stellig over is, waarom zouden anderen dan diegenen willen overtuigen dat dit best nog weleens kan veranderen? Ik vind dat eigenlijk ook best wel vervelend en neerbuigend naar dat stel toe. Iedereen weet toch dat men van gedachten kan veranderen, waarom moet juist dit dan uitgesproken worden?

Ik krijg sowieso wel het gevoel dat mensen die geen kinderen willen, zich veel meer moeten uitleggen dan mensen die wél kinderen willen. Ik snap het verschil niet zo goed en ik begrijp best dat stellen zonder kinderwens hiertegen aan lopen.

Nouja dat verschil snap ik dan weer wel, want op zich ben je op aarde om je voort te planten. De mens is dan zo ver evolutionair ontwikkelt zijn dat wij die drift kunnen onderdrukken doordat wij de voors en tegens kunnen afwegen, maar ergens is het iets onnatuurlijks.

Mja, een gedachte kan uiteindelijk nog veranderen, ik riep ook altijd dat ik dacht dat ik geen kinderen wilde, zelfs tegen mijn vriend, nou ik was 27 toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Was uiteraard heel blij, we woonde net samen in een ander huis.
Maarja, mensen die bewust kinderloos zijn, en dan toch zwanger worden... kan me heel goed voorstellen dat die mensen het niet over hun hart kunnen verkrijgen het weg te laten halen.
Ik vind dat iedereen hierin zijn waarde moet worden gelaten, een leven met kinderen is leuk maar pittig en ja je hebt wat minder vrijheden, een leven zonder kinderen is gewoon vrijer en je hebt andere mogelijkheden.

Haha Aimee, dat van het voortplanten wilde ik ook iets over schrijven, maar vond ik toch iets te ver gaan (en je kan 'm héél ver doortrekken). Ik begrijp wel dat het gevoelsmatig iemand kan verbazen dat anderen kinderloos willen blijven, maar ik begrijp de drang om er iets over te zeggen of er om te vragen niet zo. Ik vraag me dan echt af wat het wezelijke verschil is tussen de beslissing om wél of géén kinderen te willen om er iets over te 'mogen' zeggen.

Ik heb dan wél een kinderwens, maar als men vraagt wanneer er kinderen komen of opmerkingen maken in die trant, vind ik dat ook vervelend. Alsof het tegenwoordig nog zo gewoon is dat iedereen maar kinderen op de wereld wil zetten.

mzcharlotte schreef:Als een stel daar nu stellig over is, waarom zouden anderen dan diegenen willen overtuigen dat dit best nog weleens kan veranderen? Ik vind dat eigenlijk ook best wel vervelend en neerbuigend naar dat stel toe. Iedereen weet toch dat men van gedachten kan veranderen, waarom moet juist dit dan uitgesproken worden?

Ik krijg sowieso wel het gevoel dat mensen die geen kinderen willen, zich veel meer moeten uitleggen dan mensen die wél kinderen willen. Ik snap het verschil niet zo goed en ik begrijp best dat stellen zonder kinderwens hiertegen aan lopen.

Inderdaad! Als je andersom tegen mensen zou zeggen, die graag kinderen willen : Oh wacht maar, je krijgt straks spijt hoor! Al je vrijheid ineens weg, heel je leven zal alleen nog maar om kinderen draaien en over 5 jaar denk je "Oh had ik nog maar wat jaren gewacht of er nooit aan begonnen" , want je eigen leven is in 1 klap voorbij!" Dan zou dat ook totaaal niet gewaardeerd worden. (En ja, dat is naar het extreme toe, zeg niet dat het mijn mening is, maar die opmerkingen die iemand krijgt zoals in de OP, dat is ook overdreven en extreem).

En weet niet meer wie het zei over dat voortplanting natuurlijk is, en dat het onnatuurlijk is dat we die drang kunnen onderdrukken.. Maar wat valt er te onderdrukken, als iemand gewoon geen drang om zich voor te planten hééft?

Ik ben het wel deel met Artemis eens dat mensen zo reageren omdat je zelf zo stellig erover bent. Want wij willen zeer waarschijnlijk ook geen kinderen en krijgen nooit nare reacties of bemoeizuchtige redacties, omdat ik altijd 'zeer waarschijnlijk' erbij zeg. Neemt niet weg dat het bloedirritant is dat mensen denken het beter te weten en denken dat ze dat ook aan jou kenbaar moeten maken.
Dat van de 'juiste partner' vind ik trouwens echt onder de maat, dat mensen dat zeggen.

Verder eens met Mz Charlotte en Angelnyn.

AngelNyn schreef:

mzcharlotte schreef:Als een stel daar nu stellig over is, waarom zouden anderen dan diegenen willen overtuigen dat dit best nog weleens kan veranderen? Ik vind dat eigenlijk ook best wel vervelend en neerbuigend naar dat stel toe. Iedereen weet toch dat men van gedachten kan veranderen, waarom moet juist dit dan uitgesproken worden?

Ik krijg sowieso wel het gevoel dat mensen die geen kinderen willen, zich veel meer moeten uitleggen dan mensen die wél kinderen willen. Ik snap het verschil niet zo goed en ik begrijp best dat stellen zonder kinderwens hiertegen aan lopen.

Inderdaad! Als je andersom tegen mensen zou zeggen, die graag kinderen willen : Oh wacht maar, je krijgt straks spijt hoor! Al je vrijheid ineens weg, heel je leven zal alleen nog maar om kinderen draaien en over 5 jaar denk je "Oh had ik nog maar wat jaren gewacht of er nooit aan begonnen" , want je eigen leven is in 1 klap voorbij!" Dan zou dat ook totaaal niet gewaardeerd worden.

Enig idee hoe vaak ik dat gehoord heb en nog steeds hoor?
Andersom krijg je net zo goed commentaar.

Ach ja, commentaar krijg je toch wel bij welke keuze of beslissing je ook maakt. Je doet het nooit 100% goed natuurlijk

Artemis schreef:

AngelNyn schreef:

mzcharlotte schreef:Als een stel daar nu stellig over is, waarom zouden anderen dan diegenen willen overtuigen dat dit best nog weleens kan veranderen? Ik vind dat eigenlijk ook best wel vervelend en neerbuigend naar dat stel toe. Iedereen weet toch dat men van gedachten kan veranderen, waarom moet juist dit dan uitgesproken worden?

Ik krijg sowieso wel het gevoel dat mensen die geen kinderen willen, zich veel meer moeten uitleggen dan mensen die wél kinderen willen. Ik snap het verschil niet zo goed en ik begrijp best dat stellen zonder kinderwens hiertegen aan lopen.

Inderdaad! Als je andersom tegen mensen zou zeggen, die graag kinderen willen : Oh wacht maar, je krijgt straks spijt hoor! Al je vrijheid ineens weg, heel je leven zal alleen nog maar om kinderen draaien en over 5 jaar denk je "Oh had ik nog maar wat jaren gewacht of er nooit aan begonnen" , want je eigen leven is in 1 klap voorbij!" Dan zou dat ook totaaal niet gewaardeerd worden.

Enig idee hoe vaak ik dat gehoord heb en nog steeds hoor?
Andersom krijg je net zo goed commentaar.

Ja maar dat is commentaar wat toch veel minder goed "geaccepteerd" wordt en dan krijg je gelijk een horde over je heen met opmerkingen als "Maar je krijgt er zoveel voor terug! Dat is veel belangrijker!" .

Ik wilde echt nooit kinderen. Dit is ook heel snel na aanvang relatie besproken. Ik was 18, iedereen riep, je draait nog wel bij. Ik wist het al heel lang, al zeker vanaf groep 3. Mijn klasgenootjes schreven in de vriendjesboekjes dat ze mama wilde worden en ik wilde gelukkig worden, arts of heel oud .

Als ik niet ongepland zwanger was geworden van de 1e weet ik zeker dat wij nu nog steeds kinderloos waren. De keuze voor een kind had niet bij mij gelegen. We hebben nu 4 kindjes. Het moederschap voelde zo onwijs goed. Dat hadden wij nooit gedacht. We hebben eerst wel getwijfeld om het bij 1 te laten en met haar de wereld rond te reizen maar de drang naar een gezin was geboren. We zijn ontzettend gelukkig met ons gezin en mensen die ik een tijd niet heb gezien en vragen of ik kinderen heb en hoeveel schrikken er altijd nog van.. Jij, kinderen?

Tja, soms loopt het leven anders. Wij reizen overigens nog steeds. Wel minder ver maar deze zomer gaan we met het hele gezin een rondreis in Scandinavie maken. Tentjes mee en de vrije natuur in.

In januari hoop ik te gaan backpacken in Maleisië.

De opmerkingen herken ik heel erg waar je het over hebt. Ik vond dat echt vreselijk. Maar nu we er 4 hebben krijgen we ook rare opmerkingen hoor... Jullie zitten niet stil, je weet meteen wat je hobby is, gaan jullie door tot de 11 ? etc. Ik vind ze eigenlijk net zo kwetsend. Alsof we de hele dag kinderen aan het produceren zijn. We zijn nu compleet en genieten ontzettend.

mzcharlotte schreef:
Ik krijg sowieso wel het gevoel dat mensen die geen kinderen willen, zich veel meer moeten uitleggen dan mensen die wél kinderen willen. Ik snap het verschil niet zo goed en ik begrijp best dat stellen zonder kinderwens hiertegen aan lopen.

Dit is echt precies hoe het op mij overkomt. Mensen die wel kinderen willen hoeven daar niks over uit te leggen. Dat is 'natuurlijk', of zelfs 'de reden van ons bestaan', zoals iemand hier ook zegt.

Maar dat mensen steeds vragen wanneer het zover is, ook als ze weten dat je het niet wilt kan best kwetsend zijn. Kijk, ik zeg gewoon dat ik ze niet wil en vind ook niet dat ik moet uitleggen welke redenen ik daarvoor heb, maar er zijn ook mensen waarbij het niet lukt die dat niet willen vertellen. Een collega van mij was al heel lang bezig met IVF en had steeds grote teleurstellingen te verwerken. Dan helpt het niet als iedereen maar blijft vragen waar de kinderen blijven, want je bent nou toch al boven de dertig...