Trouwen.. klein.. en hoe klein dan?

Wij zijn vrij klein getrouwd, maar ook niet heel klein, we wilden wel allebei onze meest close familie erbij hebben en onze allerbeste vrienden = 45 mensen, maar we hebben wel 's avonds een groot feest gegeven (zo'n 180 man). Echt supergoed bevallen.

KimRosenberg85 schreef:Wij zijn vrij klein getrouwd, maar ook niet heel klein, we wilden wel allebei onze meest close familie erbij hebben en onze allerbeste vrienden = 45 mensen, maar we hebben wel 's avonds een groot feest gegeven (zo'n 180 man). Echt supergoed bevallen.

Woei, 180 man, dat is veel! Wel supergaaf.

Wij trouwen ook vrij klein. Overdag met 22 gasten en in de avond een feest met 80 gasten.

Ja, dat was echt súper! Zó leuk om gewoon ál onze vrienden en familie eens bij elkaar te zien! Het voelde net als die scène uit de Titanic, dat zij droomt dat iedereen weer op de boot is en ze zo die deuren doorgaat! (Als je snapt wat ik bedoel) Ik had het van tevoren niet kunnen bedenken, maar mijn bruiloft was mede zo mooi door de liefde die ik voelde van en voor iedereen. Natuurlijk stond de liefde van mij en mijn man centraal die dag, maar mínstens zo belangrijk waren alle mensen die erbij waren en ons het beste gunde.

KimRosenberg85 schreef:Wij zijn vrij klein getrouwd, maar ook niet heel klein, we wilden wel allebei onze meest close familie erbij hebben en onze allerbeste vrienden = 45 mensen, maar we hebben wel 's avonds een groot feest gegeven (zo'n 180 man). Echt supergoed bevallen.

Maar in welk opzicht hebben jullie het dan klein gehouden? Want 45 daggasten en 180 avondgasten met een groot feest, vind ik niet echt klein. Dus ben benieuwd hoe jij het dan bedoelt

KimRosenberg85 schreef:Ja, dat was echt súper! Zó leuk om gewoon ál onze vrienden en familie eens bij elkaar te zien! Het voelde net als die scène uit de Titanic, dat zij droomt dat iedereen weer op de boot is en ze zo die deuren doorgaat! (Als je snapt wat ik bedoel) Ik had het van tevoren niet kunnen bedenken, maar mijn bruiloft was mede zo mooi door de liefde die ik voelde van en voor iedereen. Natuurlijk stond de liefde van mij en mijn man centraal die dag, maar mínstens zo belangrijk waren alle mensen die erbij waren en ons het beste gunde.

Ja ik weet welke scene je bedoelt Prachtig!

De dag zelf hebben we klein gehouden. Alleen 's avonds kwamen er dus veel mensen.

45 mensen overdag vond ik klein, want dat waren dus alleen de getuigen + partners (= 8 ) + onze beide gezinnen en aanhang (=22), opa's en oma's (=3) en onze allerbeste vrienden + aanhang (= 12).

KimRosenberg85 schreef:De dag zelf hebben we klein gehouden. Alleen 's avonds kwamen er dus veel mensen.

45 mensen overdag vond ik klein, want dat waren dus alleen de getuigen + partners (= 8 ) + onze beide gezinnen en aanhang (=22), opa's en oma's (=3) en onze allerbeste vrienden + aanhang (= 12).

Ah oke, op die manier Hoe zag jullie dat er uit dan, als ik vragen mag?

45 mensen als daggasten vind ik niet zo klein eigenlijk. Is volgens mij vrij normaal. Wel denk ik dat je sneller aan dat aantal komt dan je denkt.

Voor ons voelde het wel als klein. Ik denk ook omdat wij allebei uit een groot gezin komen en aan weerszijden ook nog gescheiden ouders, die inmiddels weer een nieuwe partner heeft, die óók weer een gezin meebrengt. We vonden dat we het niet konden maken om onze stiefbroertjes en zusjes en de nieuwe partners van onze ouders te passeren. Dan kom je al héél snel op 45 uit hoor We zijn verder dus erg selectief geweest, dus vandaar dat het toch voelde als klein.

Ik vind de daggasten ook zo moeilijk! Avondgasten vind ik stuk makkelijker. Maar waar trek je de lijn tussen dag- en avondgast? Maar ik hoef voorlopig nog niet te beslissen, want ga voorlopig toch niet trouwen, haha.

*Edit: Mijn vriend heeft ook gescheiden ouders en nieuwe partners en die hadden ook al kinderen. Vind het heel moeilijk om te beslissen of zij ook uitgenodigd moeten worden, ze zijn bijvoorbeeld een heel stuk ouder dan ons en veel contact hebben we er niet mee. Maar aan de andere kant, het zijn wel je stiefbroers en zussen*

KimRosenberg85 schreef:Voor ons voelde het wel als klein. Ik denk ook omdat wij allebei uit een groot gezin komen en aan weerszijden ook nog gescheiden ouders, die inmiddels weer een nieuwe partner heeft, die óók weer een gezin meebrengt. We vonden dat we het niet konden maken om onze stiefbroertjes en zusjes en de nieuwe partners van onze ouders te passeren. Dan kom je al héél snel op 45 uit hoor We zijn verder dus erg selectief geweest, dus vandaar dat het toch voelde als klein.

Ja dat kan ik me voorstellen. Ik denk dat ik alleen al op 45 man kom als ik alleen mijn familie reken. Ook zo'n gesprokkeld gezin hier. Het voelt dan denk ik inderdaad klein omdat het directe, naaste mensen zijn, maar wel een redelijk aantal.

-

Klinkt als een heerlijke dag!

Ja, het was echt ge-wel-dig Ik had echt niet van tevoren kunnen bedenken dat het zo leuk zou worden. Van tevoren maakte ik me bestwel druk over alles, je moet ook zoveel regelen. De maanden ervoor zaten wij allebei bestwel in de stress, op sommige momenten. Je moet zóvéél keuzes maken... echt over dingen die je van tevoren helemaal niet kan overzien. Maar op de dag zelf viel alles van ons af en hebben we gewoon alleen maar kunnen lachen en genieten! Ik stond gewoon helemaal versteld van mezelf, dat ik zo ontspannen was op mijn eigen bruiloft

Dat is wel fijn! Gestresst zijn op je eigen bruiloft is niet leuk (ik zie ze wel vaker, gestressde bruidjes, vanuit m'n werk als bruidsfotografe) en het is zo zonde van de dag!

Ja, precies. Ik moet altijd lachen om die programma's met van die bridezilla's, die helemaal flippen wanneer de servetten niet bij de kleur van de bruidstaart passen, of iets dergelijks Gelukkig zijn wij allebei niet zo moeilijk en maakte veel dingen ons eigenlijk weinig uit. Uiteindelijk gaat het toch om hele andere dingen dan de bloemen die op de bruidsauto liggen, de dikte van de ringen, of de lengte van je sleep

on topic: Lejow, ik zou niet collega's uitnodigen als je het klein wilt houden. Ik zou een moment in de dag inplannen waarop je wat foto's gaat maken op school, met je klas en eventueel je collega's, even een half uurtje tot uurtje daarvoor plannen. Misschien kan je iets leuks met de school regelen dat het school plein versierd wordt ofzo door de kinderen of dat zij zelf een haag vormen waar je door kan lopen. Dan maak je daar wat foto's, eventueel trakteer je op cupcakes voor je eigen klas, en dan ga je weer weg. Ik zag laatst een trouwfoto's van een juf, waar ze ook op haar school was geweest, en dat was een hartstikke leuk moment! Dat kan je bij wijze van als eerste op de dag doen, nog vóór de ceremonie dus vóór alle gasten er zijn. Dan daarna foto's maken in Blijdorp (dat wil je toch?). Wil je de ceremonie ook nog daar? Of gemeentehuis? Uit ervaring kan ik zeggen dat het stadhuis van Rotterdam echt m'n allerfavorietste gemeente-trouwlocatie is, ZO mooi!! Maar ergens anders kan natuurlijk ook En thuis een BBQ klinkt heel leuk, ben ik altijd dol op. Als je al die dingen dan met familie en dichtsbijzijnde vrienden doet, heb je 't heel klein gehouden. En dan evt 's avonds nog een wat groter feest voor wat meer mensen. Dat is heel normaal om dat zo te doen, mensen zoals collega's kijken daar écht niet vreemd van op dat ze dan pas komen (bovendien kan je leuk langs school al).

KimRosenberg85 schreef:Ja, precies. Ik moet altijd lachen om die programma's met van die bridezilla's, die helemaal flippen wanneer de servetten niet bij de kleur van de bruidstaart passen, of iets dergelijks Gelukkig zijn wij allebei niet zo moeilijk en maakte veel dingen ons eigenlijk weinig uit. Uiteindelijk gaat het toch om hele andere dingen dan de bloemen die op de bruidsauto liggen, de dikte van de ringen, of de lengte van je sleep

Tja ik kan me wel voorstellen dat je het perfect wilt en dat je je laat meeslepen door alles wat mogelijk is. Maar uiteindelijk draait het om de liefde en ik denk dat dat inderdaad het belangrijkste is. Als wij gaan trouwen zijn er zeker detail waar ik veel aandacht aan wil besteden, ook omdat ik wéét hoe leuk dat is voor op de foto's, maar ik hoop niet dat ik een complete bridezilla ben, denk dat ik daar uiteindelijk te nuchter voor ben. Dromen kan ik prima en doe ik veel, maar als 't puntje bij paaltje komt, gaat 't mij er alleen maar om dat het persoonlijk is.

Lejow wat je ook kan doen is tussendoor de kinderen even langs laten komen. Ik was leiding bij een jeugdvereniging en de kinderen van mijn groep hadden iets gemaakt wat ze heel graag zelf wilden geven. Dus ik tussendoor een half uurtje vrijgemaakt waar hun even langs konden komen en ze vonden het helemaal leuk (oh een prinses, wat zie je er mooi uit, ...)
Als je het bewust klein wilt houden zou ik gewoon alleen naaste familie uitnodigen en vrienden die dicht bij je staan. Als je dit zo uitlegt aan je collega`s zullen hun het toch zeker wel snappen? Maar jij bent dit nu allemaal zo aan het bedenken maar hoe denkt je vriend erover?

En wat hier al eerder is aangegeven, laat je hierdoor niet teveel meeslepen. Dadelijk ga je bij elk uitje denken van oh zal hij me nu vragen en dat maakt het moment ook niet veel mooier en legt veel druk bij je vriend.

Kim, dat klinkt wel heel leuk en mooi ja!

Thnx!

Ik heb zitten rekenen net, maar als ik alleen de belangrijkste familie uitnodig & wat vrienden, dan zit ik op 50 mensen en 10 kinderen onder de 12 jaar. Dat is eigenlijk helemaal niet weinig Ik wilde het klein doen!

Nee hoor, kan het goed van me afzetten. Maar er spelen een aantal dingen (oa de gezondheid van mijn moeder), waardoor ik t liefst gewoon niet heel lang meer wil wachten.
En dat weet mijn vriend ook, vandaar dat we er langzaam soms eens over aan het praten zijn (zo begon het punt 'kinderen' ook haha).

Als ik zo reken zouden we met daggasten ook ongeveer op 30 mensen (en dan kids nog niet meegerekend) komen, en dan hebben we alleen de ouders, de naaste gezinnen en goede vrienden.
Das ook al best een club

Best schokkend hoe jij je hele huwelijk al gepland hebt, nog voor je ook maar gevraagd bent....