Verschillen: lang alleen blijven/vroeg settelen

Wat is uiteindelijk beter, denken jullie? Lang alleen blijven (tot ergens rond je dertigste), of al eerder een relatie aangaan? Ik heb een vriendin die al jaren single is en zij brengt het argument in dat ze eerst van het leven wil genieten en zichzelf wil ontwikkelen, voordat ze aan een relatie begint. Ze zegt dat dit haar kansen uiteindelijk vergroot om een man te vinden, die daadwerkelijk bij haar past, want wanneer je niet weet wie je zelf bent, hoe kun je dan een geschikte partner herkennen?

Zelf ben ik vanaf mijn 23e samen met mijn man. Ik heb dit altijd een prima leeftijd gevonden. Ik had mijn wilde periode al gehad, woonde al vijf jaar op mezelf en had veel gereisd, gezien en gedaan waardoor ik het idee had mezelf genoeg te kennen en lief te hebben om een serieuze relatie aan te gaan. Daarnaast heb ik niet het idee dat ik mezelf op persoonlijk vlak minder ontwikkel dan een vrijgezelle vrouw en heb ik ook niet het idee dat ik minder geniet...

Wat denken jullie?

Ik denk dat je door een relatie aan te gaan júist ontdekt wat je wel en niet wilt in een relatie.

Boeit toch geen kut. De ene komt haar maatje op haar 15 al tegen, de andere op haar 70ste.

Ik denk dat dit voor ieder persoon verschillend is....
Je hebt het niet altijd voor het zeggen, maar mij zou het niet fijn lijken als ik pas ergens in de 30 mijn man zou leren kennen en dan nog alles op zou moeten bouwen....

Een risico van bewust lang alleen blijven vind ik dat het risico aanwezig is dat je bij de eerste relatie misschien niet vindt van je zocht, en als je dan wilt settelen, dan kan het wachten op de was lang duren.

Mijn collega is inmiddels 34, niet bewust zo lang single geweest, maar zij had zó graag een gezinnetje gewild dat ze nu het gevoel heeft dat de tijd wel heel erg gaat dringen.

Ik denk dat het best kan bepalen hoe en wie je bent, maar of dat nou persé positief is..?
Ik ben lang alleen geweest maar dat was meer door omstandigheden dat ik de ware nog niet was tegengekomen dan dat het een bewuste keuze was.

Ik denk eigenlijk ook dat het ook misschien alleen maar moeilijker samenzijn is, als je al die tijd alleen geweest bent.

Lennox schreef:Ik denk eigenlijk ook dat het ook misschien alleen maar moeilijker samenzijn is, als je al die tijd alleen geweest bent.

Bij mannen werkt dat volgens mij sowieso wel zo, die verstokte vrijgezellen van achter in de dertig of veertig vind ik altijd zo enorm koppig .

Verder sluit ik me aan bij de reactie van de immer subtiele Slakje.

Lennox schreef:Ik denk eigenlijk ook dat het ook misschien alleen maar moeilijker samenzijn is, als je al die tijd alleen geweest bent.

Daar was ik altijd zo bang voor! Ik dacht echt: Bij wie kan ik nou compleet mezelf zijn net zoals ik alleen ben? Ik kon me dat écht niet voorstellen. Maar valt me gelukkig alles mee. Als het eenmaal goed is, is het goed denk ik.

Ik vind het ook altijd een aparte opmerking wanneer vrijgezellen zeggen dat ze zich op persoonlijk vlak zo aan het ontwikkelen zijn. Als ik dan vraag wat ze hiermee bedoelen, dan hebben ze het over dingen als een bepaalde levensstijl ontdekken, zoals mediteren, reizen, het onderhouden van hun rijke sociale leven, bepaalde ingrijpende levensgebeurtenissen die ze hebben doorstaan etc. etc. Maar dan denk ik altijd: dat soort zaken ontwikkel je toch ook als individu ín een relatie? Het is niet dat je persoonlijke ontwikkeling ineens stil komt te staan, ofzo.

Marin schreef:

Lennox schreef:Ik denk eigenlijk ook dat het ook misschien alleen maar moeilijker samenzijn is, als je al die tijd alleen geweest bent.

Daar was ik altijd zo bang voor! Ik dacht echt: Bij wie kan ik nou compleet mezelf zijn net zoals ik alleen ben? Ik kon me dat écht niet voorstellen. Maar valt me gelukkig alles mee. Als het eenmaal goed is, is het goed denk ik.

Ja, maar jij bent nu, wat is het, 28, 29? En je bent denk ik hooguit een jaar of 5-6 vrijgezel geweest? In de situatie zoals Kim schetst gaat het om iemand die tot haar 30e bewust helemaal geen relatie aan gaat, dat vind ik best wel een verschil. En in de situatie zoals Kim schetst, denk ik dat het echt moeilijk kán zijn om je leven wat je altijd alleen geleefd hebt, uiteindelijk samen te leven.

KimRosenberg85 schreef:Ik vind het ook altijd een aparte opmerking wanneer vrijgezellen zeggen dat ze zich op persoonlijk vlak zo aan het ontwikkelen zijn.

Ik raak even in de war. Bij jouw eerste discussie hier stond je namelijk vastgemetseld in bovenstaande, toch?

Lennox schreef:

Marin schreef:

Lennox schreef:Ik denk eigenlijk ook dat het ook misschien alleen maar moeilijker samenzijn is, als je al die tijd alleen geweest bent.

Daar was ik altijd zo bang voor! Ik dacht echt: Bij wie kan ik nou compleet mezelf zijn net zoals ik alleen ben? Ik kon me dat écht niet voorstellen. Maar valt me gelukkig alles mee. Als het eenmaal goed is, is het goed denk ik.

Ja, maar jij bent nu, wat is het, 28, 29? En je bent denk ik hooguit een jaar of 5-6 vrijgezel geweest? In de situatie zoals Kim schetst gaat het om iemand die tot haar 30e bewust helemaal geen relatie aan gaat, dat vind ik best wel een verschil. En in de situatie zoals Kim schetst, denk ik dat het echt moeilijk kán zijn om je leven wat je altijd alleen geleefd hebt, uiteindelijk samen te leven.

Huh 5 of 6 jaar? Hij is m'n eerste vriendje, eerste relatie En ja ik ben 28.

Ik kan me dat idd wel voorstellen, dat het dan lastig is. Ik was ook echt een vrije vogel wat dat betreft hoor, maar ben zo blij dat het me alles meevalt in een relatie


Kim, ik had van jou eerder verwacht dat je aan de andere kant zou prediken, omdat jij zo pro-eigen ontwikkeling bent.

Marin schreef:

Lennox schreef:

Marin schreef:

Lennox schreef:Ik denk eigenlijk ook dat het ook misschien alleen maar moeilijker samenzijn is, als je al die tijd alleen geweest bent.

Daar was ik altijd zo bang voor! Ik dacht echt: Bij wie kan ik nou compleet mezelf zijn net zoals ik alleen ben? Ik kon me dat écht niet voorstellen. Maar valt me gelukkig alles mee. Als het eenmaal goed is, is het goed denk ik.

Ja, maar jij bent nu, wat is het, 28, 29? En je bent denk ik hooguit een jaar of 5-6 vrijgezel geweest? In de situatie zoals Kim schetst gaat het om iemand die tot haar 30e bewust helemaal geen relatie aan gaat, dat vind ik best wel een verschil. En in de situatie zoals Kim schetst, denk ik dat het echt moeilijk kán zijn om je leven wat je altijd alleen geleefd hebt, uiteindelijk samen te leven.

Huh 5 of 6 jaar? Hij is m'n eerste vriendje, eerste relatie En ja ik ben 28.

Ik kan me dat idd wel voorstellen, dat het dan lastig is. Ik was ook echt een vrije vogel wat dat betreft hoor, maar ben zo blij dat het me alles meevalt in een relatie


Kim, ik had van jou eerder verwacht dat je aan de andere kant zou prediken, omdat jij zo pro-eigen ontwikkeling bent.

Ik dacht dat jij aan het begin van m'n forumperiode een relatie had en dat die toentertijd nét uit was gegaan... Verkeerd gedacht dus

Anyway, Kim, ik dacht ook te menen dat jij zo pro-zelfstandigheid was, en van mening was dat je jezelf pas ontwikkelde wanneer je géén vriendjelief had die je lampen vervangt/spinnen vangt.

Ik heb juist het idee dat ik me veel meer ontwikkel sinds ik een goede relatie heb. Dus ik geloof er niet in dat het goed is om bewust lang alleen te blijven, heb ook niet het idee dat er dingen zijn die ik wel zou doen als ik geen relatie zou hebben. Nu heb ik natuurlijk een relatie waarbij ik veel alleen ben, maar toch.

En Marin ik was ook in de overtuiging dat je eerder wel vriendjes had gehad.

Marin schreef:

Lennox schreef:

Marin schreef:

Lennox schreef:Ik denk eigenlijk ook dat het ook misschien alleen maar moeilijker samenzijn is, als je al die tijd alleen geweest bent.

Daar was ik altijd zo bang voor! Ik dacht echt: Bij wie kan ik nou compleet mezelf zijn net zoals ik alleen ben? Ik kon me dat écht niet voorstellen. Maar valt me gelukkig alles mee. Als het eenmaal goed is, is het goed denk ik.

Ja, maar jij bent nu, wat is het, 28, 29? En je bent denk ik hooguit een jaar of 5-6 vrijgezel geweest? In de situatie zoals Kim schetst gaat het om iemand die tot haar 30e bewust helemaal geen relatie aan gaat, dat vind ik best wel een verschil. En in de situatie zoals Kim schetst, denk ik dat het echt moeilijk kán zijn om je leven wat je altijd alleen geleefd hebt, uiteindelijk samen te leven.

Huh 5 of 6 jaar? Hij is m'n eerste vriendje, eerste relatie En ja ik ben 28.

Ik kan me dat idd wel voorstellen, dat het dan lastig is. Ik was ook echt een vrije vogel wat dat betreft hoor, maar ben zo blij dat het me alles meevalt in een relatie


Kim, ik had van jou eerder verwacht dat je aan de andere kant zou prediken, omdat jij zo pro-eigen ontwikkeling bent.

Ik ben wel pro-eigen ontwikkeling, alleen ik denk niet dat alleen vrijgezellen in staat zijn om zichzelf te ontwikkelen, dit kan ook prima binnen een relatie!

KimRosenberg85 schreef:
Ik ben wel pro-eigen ontwikkeling, alleen ik denk niet dat alleen vrijgezellen in staat zijn om zichzelf te ontwikkelen, dit kan ook prima binnen een relatie!

Ok dan heb ik dat verkeerd van je begrepen. Ik dacht dat je het echt alleen bedoelde, niet in een relatie.
Ben het overigens wel met je eens hoor. In een goede relatie is ook genoeg ontwikkeling voor jezelf, vind ik. En hoe je dat zelf in vult, moet iedereen helemaal lekker zelf weten. De een doet dat door alleen te reizen, de ander door een eigen hobby te hebben, weet ik veel wat.

Ik ben voor mezelf blij dat het uiteindelijk gegaan is zoals het is gegaan.

Ik leer mezelf in elk geval beter kennen in een relatie. Ik vind het fijn dat m'n vriend me geregeld een spiegel voor houdt, dat zou ik zonder relatie ergens wel missen.

Lennox schreef:Ik denk eigenlijk ook dat het ook misschien alleen maar moeilijker samenzijn is, als je al die tijd alleen geweest bent.

Dat denk ik ook. Ik ben al sinds mijn 19de samen met mijn man, je kunt net zo goed dingen leren als je samen bent als dat je alleen bent, maar deze discussie hebben we toch al gehad?

Lennox schreef:Ik leer mezelf in elk geval beter kennen in een relatie. Ik vind het fijn dat m'n vriend me geregeld een spiegel voor houdt, dat zou ik zonder relatie ergens wel missen.

Dit ja, en juist in een relatie kun je de ander motiveren zichzelf verder te ontwikkelen etc.

Ik denk dat het gewoon gaat zoals het gaat, dat je zoiets niet kunt sturen.

Susan schreef:Ik denk dat het gewoon gaat zoals het gaat, dat je zoiets niet kunt sturen.

Ja precies, voor beide dingen valt ook gewoon wat te zeggen en je ontwikkelt je toch wel aan de hand van je omgeving (tenminste, als je in sociaal-culturele theorie geloofd, wat ik doe), of dat nou alleen of in een relatie is, dat maakt niet zo veel uit.

Ik weet niet wat perse beter is.
Ik ben nu 28 en nog steeds single.
Dat heeft denk ik met mij persoonlijk te maken.
Wel denk ik omdat ik weinig relatie ervaring heb mij misschien moeilijker kan aanpassen wanneer ik een relatie heb en ga samenwonen.

Het is per persoon verschillend lijkt mij.

Ik geloof niet dat een relatie de persoonlijke ontwikkeling in de weg staat. Zo geloof ik ook niet dat langer alleen betekent dat je jezelf beter ontwikkelt. Wel denk ik dat iemand die er bewust voor kiest om langer alleen te zijn het moeilijker krijgt om zich op een gegeven moment te binden of het leven te delen met een ander.