Als het huilen niet stopt..

Wat doe je dan? Ik word echt knettergek van dat gejank.

Ik ben normaal echt tegen het laten huilen, maar dat is nu echt onoverkomelijk. Ik hoor mensen die hun kinderen wel eens laten huilen zeggen dat hun kind dan 5 a 10 minuutjes huilt en dan stil is. Daar zou ik inmiddels geen probleem meer mee hebben, maar helaas gaat dat hier niet zo. Hij blijft brullen en brullen.

Ik heb geen idee wat er is. Hij is niet meer ziek. Hij heeft geen honger, want zodra ik hem heb laten drinken komt er een hoop weer uit. Ik ben op dieet vanwege een mogelijke allergie, dat kan het dus ook niet zijn.
De draagzak bood uitkomst, maar dat werkt ook niet meer.

Ik weet het even niet meer...

Rot is dat he, S heeft dat ook eenperiode gehad en soms nog steeds daagjes.. Als je alle mogelijke klachten hebt uitgesloten (honger/dorst, pijn, slaap etc) dan is accepteren en de baby bij je nemen het enige wat je knt doen. Ik merkte bij me zelf dat het accepteren een hoop makkelijker maakte voor mij.

Oh wat naar. Helpt wandelen of in de auto zetten? Dat zou ik dan even doen. Of anders, als je het écht niet meer trekt, even een oma of vriendin regelen zodat je éven een paar uur géén gehuil aan je hoofd hebt, want anders draai je echt door, dat houdt namelijk niemand vol.

En misschien even contact opnemen met kinderarts of cb?

dikke knuffel meid. Misschien kan de huisarts iets voor jullie doen? Of misschien een osteopaat?
Hier heeft de draagdoek mij geholpen om steeds de dag door te komen, wil hij ook niet in een doek? Mijn zoon vond de bondolino ook minder fijn dan de doek.
Ik weet nog dat ik zelf regelmatig knettergek werd van het gehuil, ik liet mijn zoon ook niet alleen huilen maar liet hem wel huilen want kreeg hem niet stil. Heb je iemand die af en toe kan komen om even een uurtje met hem te gaan lopen of om hem even vast te houden zodat jij even lucht hebt?

Highway: Dat accepteren vind ik moeilijk. Ik kan hem ook niet de hele dag bij me houden, ik heb nog een kind waar ik voor moet zorgen. Dat gehuil zorgt niet alleen voor onrust bij mezelf, m'n dochter wordt er ook gek van.

Artemis: We gaan morgen beginnen met het oefenen van de fles. Dan hoop ik inderdaad dat ik hem eens weg kan brengen. Wandelen helpt ook niet. Auto rijden wel iets, alleen kan ik dat niet.
Misschien inderdaad maar professioneel advies vragen. Want ik draai inderdaad echt door.

Natuurlijk draai je dan door, dat houdt toch niemand vol? Baby's zijn schattig enzo, maar als het helemaal niet loopt zoals het moet, dan kun je behoorlijk gek worden.

Hulp vragen dus!

Sterkte hoor!

Bij ons en mijn nicht heeft een chiropractor in staphorst en amersfoort (nee niet 1 die kraakt) erg geholpen, speciaal voor baby's die veel huilen. Er komen mensen uit het hele land. PM me maar als je info wilt. Ondertussen Veel sterkte!

Ik zou morgen naar de huisarts gaan, meteen, niet wachten.

Sterkte, ik weet echt heel goed hoe het is. Hopelijk drinkt hij snel uit de fles en kan je hem weleens even uit handen geven.

Wat naar. Ik zou er inderdaad even mee naar de dokter gaan en het bespreken, wie weet is er wel wat aan de hand.

Wat vervelend Linda, voor jullie maar ook voor hem.
Zijn jullie al bij een osteopaat of iets dergelijks geweest?
Zou een elektrische schommel niet wat voor hem zijn als het niets medisch is? Dat hielp hier altijd toch wel een tijdje zodat ik de ander even aandacht kon geven.

Ow jeetje, het zit je niet mee Hetzelfde wat Artemis zegt, auto, wandelen of aan een ander geven. Dikke

Herkenbaar. Mijn zoon is al een stuk ouder, maar heeft nog steeds slechte dagen waarin hij uren en uren huilt. We zijn bij verschillende specialisten geweest maar kunnen geen oorzaak vinden. Voor mij hielp/helpt een korte tijd afstand nemen. Ik legde hem in de box of in bed en ging even tien minuten in de tuin werken of een muziekje luisteren. Of ik vroeg aan anderen of ze met hem wilden gaan wandelen.

Y. huilde van 7 tot middernacht en was alleen stil tijdens zijn fles. Dit ongeveer 4 maanden lang, daarna werd het iets minder, maar het stopte pas zo goed als toen hij kon lopen met 10 maanden.

Wat hier echt geholpen heeft voor mezelf is om het te accepteren. De 1e 4 weken was ik zelf zo gespannen dat het huilen alleen maar erger en harder leek te worden. Ik heb wel 100 dingen geprobeerd en aangeschaft in een poging hem stil te krijgen, maar toen niets bleek te helpen kon ik niets anders doen dan me er bij neerleggen. Er zijn dagen bijgeweest dat ik uren en uren zelf huilend op de bank heb gezeten omdat ik niet wist wat ik moest doen om hem stil te krijgen. Helaas schoot Y. daar niets mee op en ik uiteindelijk ook niet.
Ik was tijdens mijn zwangerschap gestopt met roken, maar ben 3 dagen na mijn bevalling uit pure stress weer begonnen. Dan ging ik even 10 minuten buiten staan om mezelf even te herladen en dan kon ik er weer eventjes tegenaan.
Ondanks dat iedereen zijn/haar hulp aanbood heb ik dat altijd afgeslagen. Ik was zo eigenwijs om te zeggen dat het onze keus was geweest om een kindje te nemen en dat ik dan maar op de blaren moest zitten met een huilbaby. Toen Y. 4 weken was zijn mijn vader en moeder hierheen gekomen 's avonds en zijn mijn vriend en ik uit eten gegaan. Y. heeft de hele avond niet gehuild en lief geslapen. Dat was voor mij het moment dat mijn ogen opengingen en ik inzag dat ik dit niet langer alleen aankon en hulp moest accepteren. Het was niet zo dat ik hem wegbracht, maar gewoon iemand in huis hebben die zich met hem bezighield terwijl ik bijvoorbeeld de kledingkast aan het uitzoeken was vond ik al fijn. Dan kon ik even iets anders doen ipv met een huilende baby op de bank zitten.
Y. was trouwens wel stil in de auto. Wij wonen in R.otterdam en het is een keer op zondag zo erg geweest dat ik met Y. achterin de auto naar Utrecht ben gereden en weer terug. Alleen maar om even geen gehuil te horen Als ik er klaar mee was deed ik dat wel vaker: dan stapte ik in de auto en ging een stuk rijden zodat het even stil was.
Uiteindelijk is Y. opgenomen op de huilpoli met 3 maanden. Dat heeft hem en ons ontzettend goed gedaan. De eerste week nadat hij thuis was zagen we nog niet veel verbetering, maar daarna ging het steeds een beetje beter.
Een heel verhaal, maar probeer te doen waar je je zelf prettig bij voelt en probeer hulp te accepteren als dat wordt aangeboden. Zorg goed voor jezelf en praat er met iemand over.
Een hele dikke want die kan je wel gebruiken.

Voor zowel jezelf als de dokter (mocht je daar naartoe gaan) kan het handig zijn om precies bij te houden hoe lang het huilen duurt. Soms lijkt het uren, maar is het 'slechts' drie kwartier. Of doe je dat al? Veel sterkte in elk geval. Als ik jouw posts lees zit het je allemaal niet mee

B heeft ook zoveel gehuild dat ik er op den duur echt gek van werd. Ik ging zelfs stofzuigen om het maar even niet te horen, en dan nog hoorde ik het in mijn hoofd.
Later bleek dat hij reflux en koemelkallergie had. Ook zijn darmpjes waren niet in orde.

Iedereen kan wel zeggen accepteren, maar ik denk dat het alleen gaat als je alles uitgesloten hebt. Als ik jou was zou ik morgen naar de huisarts gaan en anders evt de osteopaat. Een baby huilt niet voor niks. En als hij bij jou is en hij is dan nog niet stil dan moet er echt wel iets zijn.

Hopelijk heb je een aantal mensen in je omgeving die je willen helpen, hier zou ik proberen om gebruik van te maken zodat je even op adem kunt komen, ook al is het maar 1 uur per dag.

Heel veel sterkte!

Heb je hem nog gewogen, komt hij goed aan? Misschien dat hij honger heeft? Je zou dan bij de huisarts om nutramigen kunnen vragen, dit is voeding die koemelkvrij is.

Jeetje linda wat rot voor jullie allemaal.... N was ook een heel onrustige huilende baby. Hij was ons eerste dus we werden letterlijk in het diepe gegooid. Pas vorig jaar zijn we er dankzij een acupuncturist achter gekomen dat zijn spijsvertering niet lekker liep. Na 4 behandelingen is hij zo veranderd. Daarvoor kon hij niet knuffelen/ genegenheid accepteren, daarna begon hij ineens te knuffelen en had echt de rust lekker bij ons te zitten.

Dus misschien een alternatieve genezer zoeken in de buurt? Beetje rondvragen of mensen goede ervaringen hebben bij bepaalde artsen?

Wennes schreef:Iedereen kan wel zeggen accepteren, maar ik denk dat het alleen gaat als je alles uitgesloten hebt. Als ik jou was zou ik morgen naar de huisarts gaan en anders evt de osteopaat. Een baby huilt niet voor niks. En als hij bij jou is en hij is dan nog niet stil dan moet er echt wel iets zijn.

Even hier op inhaken....er hoeft niet altijd iets aan de hand te zijn.

Y. is tijdens de opname op de huilpoli binnenstebuiten gekeerd en er was toch echt niets aan de hand. Ook wij zijn bij iedereen langsgeweest die er maar bestaat, van osteopaat tot natuurgeneeskundige, noem maar op, maar niemand kon iets vinden. Alle middeltjes, apparaten, diverse draagdoeken, spenen, flessen, muziekjes, schommelstoelen enz...maar er was écht niets dat hielp. Het enige wat we merkten is dat het geld eruit vloog, want ze vragen overal de hoofdprijs voor en je wil toch alles geprobeerd hebben.

Een huilbaby kan ook 'gewoon' een huilbaby zijn.

In veel gevallen is er wel iets lichamelijks aan de hand, maar het kan ook zijn dat hij reageert op de onrust en negatieve sfeer in huis (die ik overigens niet gek vind hoor). Ik zou eerst lichamelijke dingen uitsluiten/ zoeken en anders proberen het patroon te doorbreken. Het kan ook een vicieuze cirkel zijn waarin jullie zijn beland.

Heel veel sterkte Linda en hopelijk kunnen jullie snel achterhalen wat de reden van het gehuil is. Dit lijkt me echt heel erg slopend, vooral ook omdat je ook nog je dochtertje hebt rondlopen. Hoe gaat t met haar eigenlijk nu?

Annie24 schreef:

Wennes schreef:Iedereen kan wel zeggen accepteren, maar ik denk dat het alleen gaat als je alles uitgesloten hebt. Als ik jou was zou ik morgen naar de huisarts gaan en anders evt de osteopaat. Een baby huilt niet voor niks. En als hij bij jou is en hij is dan nog niet stil dan moet er echt wel iets zijn.

Even hier op inhaken....er hoeft niet altijd iets aan de hand te zijn.

Y. is tijdens de opname op de huilpoli binnenstebuiten gekeerd en er was toch echt niets aan de hand. Ook wij zijn bij iedereen langsgeweest die er maar bestaat, van osteopaat tot natuurgeneeskundige, noem maar op, maar niemand kon iets vinden. Alle middeltjes, apparaten, diverse draagdoeken, spenen, flessen, muziekjes, schommelstoelen enz...maar er was écht niets dat hielp. Het enige wat we merkten is dat het geld eruit vloog, want ze vragen overal de hoofdprijs voor en je wil toch alles geprobeerd hebben.

Een huilbaby kan ook 'gewoon' een huilbaby zijn.

Of je baby was gewoon heel gevoelig en snel overprikkeld. Ik geloof niet dat een kind zomaar huilt. Een baby huilt niet als er niks is. Waarom zou hij?

Inderdaad, lichamelijk na laten checken. Kinderarts, osteopaat.. Dat zou mijn eerste stap zijn. Wellicht heeft hij wel ergens een blokkade zitten, weet jij veel. Een baby huilt niet zomaar. Sterkte!

Ach gos, Linda, het zit jullie niet mee zo. Ik zou ook nog even langs de huisarts gaan om te checken of er echt niets is. En als er inderdaad niets is, proberen te accepteren. Mijn dochter heeft veel gehuild door de spruw, alleen duurde het een tijd voordat ik dat door had. Het was soms zo erg dat ik meehuilde, omdat ik helemaal op was. Toen ik later opschreef hoeveel ze huilde, bleek dat eigenlijk wel mee te vallen. In mijn hoofd was het al veel groter geworden dan dat het daadwerkelijk was. Toen ik dat inzag, kon ik er beter mee omgaan en werd het algauw minder. De spruw kregen we ook onder controle en toen kon ik het weer veel beter aan.

Sterkte meid, het is zwaar als je kindje zoveel huilt. Hopelijk wil hij de fles goed pakken en kun je even iets anders doen.

Geen tips die nog niet gegeven zijn. Ik zou idd naar de huisarts gaan en misschien toch die voeding die al genoemd werd,

Verder heel veel sterkte en een dikke

Bedankt voor jullie reacties. Ik heb net bijna 3 uur geslapen. Man heeft met zoon gezeten, die heeft 3 uur op z'n borst liggen slapen. Hij zal ook moe geweest zijn aangezien hij hooguit een half uur achter elkaar geslapen heeft de hele dag.

's Nachts komt zoon om de max 2 uur, dat breekt me ook op. Door de moeheid kan ik ook minder hebben. Liggend voeden lukt helaas niet. Dan spuugt hij zoveel dat het door z'n neus komt. Ik moet dus zittend voeden en hem daarna minimaal een half uur rechtop houden anders spuugt hij. Misschien dat daar ook hetgeen zit wat mis is, dat spugen.

Dat opschrijven hoeveel hij huilt is een goed idee. Dat zei m'n moeder ook al. Maar als ik hem vast hou, dan huilt hij wel iets minder dan wanneer ik hem neerleg.

Buikslapen doet hij al bijna vanaf het begin. Dan spuugt hij minder.

Een pink gaven we hem ook. Vanmiddag heb ik zelfs een speen gehaald, terwijl ik dat absoluut niet wilde. Maar hopelijk geeft dat iets rust.

Met dochter gaat het gelukkig goed. Die zit inmiddels lekker in haar vel en ze slaapt nu ook weer de hele nacht door.

Ik ben even vergeten wat jullie nog meer getypt hebben. Zal morgen verder reageren.