Gepest worden; subjectief?

Ik was trouwens wel een pest-gevoelig kind. Ik duimde tot mijn elfde, ook in de klas. Ik had het heel erg moeilijk met klaswisselingen, steeds als ik in een nieuwe klas met een nieuwe leraar kwam was ik zó van de leg dat ik dagelijks het eerste uur, twee uur alleen maar kon huilen. Dat heb ik in groep 3 gehad, groep 5, en na onze verhuizing zelfs een tijdje in groep 7. Voor de hipste (merk)kleding was er bij ons geen geld, we hadden tweedehandsjes aan, en Zeemankleding, dat kon toen nog echt niet. Genoeg ingrediënten om gepest te worden. Er zijn wel plagerijtjes geweest, maar als pesten heb ik het nooit ervaren. Terwijl een ander meisje wat veel minder pest-gevoelig was voor mijn gevoel, écht gepest werd. Waar dat dan aan lag, ik weet het echt niet...

Ik ben het er absoluut mee eens dat je als gepeste al een uitzonderingspositie hebt in de groep, dit hoeft echter niet aan je karakter te liggen.

Bij mij was het omdat ik slimmer was dan de rest, er werd tegen mijn ouders gezegd dat ik het beste een groep over kon slaan maar die vonden dat niet zo'n goed idee. Omdat ik de lesstof makkelijk begreep werd ik altijd voor alle extra, en in de ogen van andere kinderen, leuke dingen ingezet.
Ik mocht de koffie halen, de kopieën wegbrengen, met een briefje langs de klassen etc. Op die manier kreeg ik een uitzonderingspositie en dat was genoeg om me te gaan pesten. Dat werd ontzettend heftig, niet alleen verbaal maar ook fysiek. Natuurlijk realiseer ik me nu, jaren later, dat we allemaal kinderen waren en dat kinderen hard kunnen zijn. Maar subjectief voelt het absoluut niet, ik kan me dat vernederende en eenzame gevoel nog heel goed voor de geest halen. Hoe ik elke dag als ik naar huis ging wist dat ik in op een bepaalde plek in elkaar geslagen zou worden en ik per se langs die plek moest om thuis te komen.

Overigens heeft mijn moeder het alleen maar erger gemaakt door elke dag naar school te komen en ouders op te bellen etc. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat een kind zich gesteund voelt door zijn ouders, en dat die in samenspraak met de leerkracht een aanpak bedenken. Het heft in eigen handen nemen werkt vaak alleen maar averechts.

Ik heb pas sinds een paar jaar niet meer de angst om in nieuwe groepen te komen, dat gun ik iedereen die gepest is.

June schreef:Ik voelde me op de basisschool gepest, maar ik denk niet dat de 'pesters' het zo ervaren hebben. Ik kreeg altijd een zucht, steun of opmerking bij alles wat ik zei en commentaar op alles wat ik deed. Ook werd ik regelmatig buitengesloten voor mijn gevoel. Ik denk dat ik het alleen maar zwaarder heb gemaakt door het allemaal serieus te nemen en me aangevallen te voelen, dus bij mij was het pesten wel subjectief. Op de middelbare school heb ik dat niet gehad gelukkig en heb ik me nooit buitengesloten of wat dan ook gevoeld.

Voor mij geldt precies hetzelfde als voor June. Ik heb nogal een ongewone achternaam en daar werd ik mee gepest. Of tenminste, zo heb ik het ervaren. Rijmpjes naar mijn hoofd roepen en daar met z'n allen heel hard om lachen. Gelukkig is er nooit fysiek geweld gebruikt.

Het gekke is dat mijn zus nooit ergens last van heeft gehad en daarom vraag ik me wel eens af of het wel echt pesten was of dat ik dat er van heb gemaakt. Feit is wel dat ik op de basisschool erg ongelukkig ben geweest en dat heeft ook op de middelbare school tot onzekerheid geleid.
In die zin is het denk ik wel subjectief.

Zodra er fysiek geweld wordt gebruikt is er niks subjectiefs meer aan.

June en Carra, daar herken ik mij ook in. Ik heb een vrij groot hoofd, en op de basisschool noemden ze mij daarom wel eens Pinkie, van Pinkie and the Brain. (Klopt trouwens niet eens, want the Brain heeft het grootste hoofd, haha.) Ik vond dat altijd heel vervelend, maar dat heb ik nooit aangegeven, ik lachte altijd mee. Maar ondertussen ervaarde ik het wel als pesten.
Nu, achteraf, kan ik met zekerheid zeggen dat dat subjectief was, want als ik gewoon had aangegeven dat ik het niet leuk vond en er niet zo stom bij had gelachen, waren ze er zeker mee opgehouden.

Ik denk dat iedereen weleens in meer of mindere mate gespest wordt. Dat was in ieder geval wel bij mij op school. Ook de populaire jongens waren weleens de pineut.
Sommige jongens hadden alles tegen om gepest te worden maar die waren dan weer zo sterk dat het vaak na een vechtpartij wel weer over was.
Zelf ben ik ook wel gepest. Ik had gek haar, een gekke achternaam en op de middelbare (jongens) school, enorme borsten.
Op de basisschool greep mijn broer dan in. Op de middelbare school had ik zelf altijd weerwoord en zoveel "schijt" aan iedereen dat de lol er snel vanaf was.

Ik denk zeker niet dat het subjectief is, maar wel dat het ook met kwetsbaarheid van de gepeste te maken kan hebben. Kinderen zijn keihard.

Ik durf met de volle 100% te zeggen dat het probleem niet ligt bij de gepeste.
Ik ben jarenlang kapot gemaakt, door verschillende mensen, en dat kwam allemaal door dingen die mensen in mijn persoonlijke omgeving deden en waar ik op gepakt werd, ik was zo zelfverzekerd als wat, maar als je dagelijks een kopje kleiner wordt gemaakt dan moet het wel afbrokkelen, dat is serieus ook het enige wat je als pester wil bereiken, een ander doel kan er gewoon niet zijn.

Ik leer mijn kind hopelijk respect te hebben voor anderen, mensen nemen hoe ze zijn en altijd verder denken dan het oppervlakkige. Mocht ik er ooit achterkomen dat ze pest, dan volgen er zeker gesprekken en eventuele sancties, en wordt zij gepest dan zal ik mezelf heel erg in acht moeten nemen want ik vrees dat ik anders niet voor mezelf in sta.

Ik denk niet dat het vooral in de ogen van de gepeste bestaat. Sommige dingen zijn voor meerdere uitleg vatbaar: bepaalde opmerkingen / blikken / etcetera. Maar in de bosjes geduwd worden, opgewacht, in elkaar geslagen, bedreigd, bespuugd en al die andere dingen die ik in het programma voorbij zie komen, lijkt me duidelijk: er wordt gepest en dat is geen perceptie van degene die het overkomt.

Eens met Twellie. Ik denk dat er mensen rondlopen die zich gepest voelen, terwijl de 'pesters' het helemaal niet zo bedoelen, maar dan zal het om kleine dingen gaan en inderdaad niet van die dingen als fietssleutels verstoppen, bespugen etc. Dan moeten de pesters wel door hebben dat ze fout bezig zijn.

Parel, wat naar om te horen dat je gepest bent.

Parel schreef:Ik durf met de volle 100% te zeggen dat het probleem niet ligt bij de gepeste.
Ik ben jarenlang kapot gemaakt, door verschillende mensen, en dat kwam allemaal door dingen die mensen in mijn persoonlijke omgeving deden en waar ik op gepakt werd, ik was zo zelfverzekerd als wat, maar als je dagelijks een kopje kleiner wordt gemaakt dan moet het wel afbrokkelen, dat is serieus ook het enige wat je als pester wil bereiken, een ander doel kan er gewoon niet zijn.

Ik leer mijn kind hopelijk respect te hebben voor anderen, mensen nemen hoe ze zijn en altijd verder denken dan het oppervlakkige. Mocht ik er ooit achterkomen dat ze pest, dan volgen er zeker gesprekken en eventuele sancties, en wordt zij gepest dan zal ik mezelf heel erg in acht moeten nemen want ik vrees dat ik anders niet voor mezelf in sta.

Helaas herken ik dit maar al te goed. Ben het er ook 100% mee eens.

Sot, lief van je, ik kan er tegenwoordig goed mee omgaan hoor, alleen maar lering uit getrokken.

Cc;