De uitslag van M.ara haar MRI.

wat een verhaal, ik weet niet zo goed wat ik zeggen moet! verschrikkelijk al die onzekerheid!

Heel veel sterkte en geluk voor jullie mooie gezin!

Jeetje wat een heftig nieuws, ook al hadden jullie er al rekening mee gehouden. Wat ontzettend heftig dat ze de epilepsie zal houden en wat lastig dat de artsen nog niet kunnen aangeven welk effect het gaat hebben op haar gedrag.

Ik wil jou en je gezin heel veel sterkte wensen, voor nu, voor straks en voor later. Ik vind je een ontzettend sterke vrouw en weet zeker dat M.ara bij jullie en haar lieve zus in goede handen is. Jullie mogen trots zijn op jezelf!

Jeetje wat heftig! Ik wil jullie veel sterkte en geluk wensen voor de toekomst

Pfff jeetje wat ontzettend heftig zeg. Ik wil jullie veel sterkte en kracht wensen voor de toekomst.

Ondanks dat het natuurlijk heftig blijft vind ik je bericht positiviteit uitstralen. Ik denk dat Mara daar ontzettend veel aan gaat hebben. Heel veel sterkte en geluk voor de toekomst!

Ook hier wil ik nog even tegen je zeggen hoeveel bewondering ik voor jullie heb!

Jeetje, wat heftig zeg! Ik vind het heel knap hoe jullie hiermee omgaan en wil jullie heel veel sterkte wensen voor in de toekomst. Wat anderen al zeiden; ik heb heel veel respect voor jullie!

Wat zijn jullie lief, dat doet me goed kan er bijna van huilen haha mijn tranen zitten toch al zo hoog vandaag bleh zal ook wel door de nacht komen. S.enna en M.ara waren beide ziek, hebben allebei wel 4 keer overgegeven en het restje en V.incent had nachtdienst dus ik mocht het alleen opknappen. Vandaag komt het besef toch meer dat M.ara echt een aanlegstoornis heeft en alle onzekerheid voor de toekomst dat is gewoon echt K*T als ik ergens niet tegen kan is het wel vaag gedoe of onzekerheid en dat is nu de komende 20 jaar gewoon iedere dag aan de orde.

Voor degene wie het vroeg, we merken nu denk ik niet veel aan M.ara haar gedrag ten opzichte van S.enna als baby. Het enige wat ik nu zou kunnen benoemen is het staren wat ze soms kan doen maar dat kan ook haar epilepsie zijn. Ook lijkt ze soms vertraagd te denken, voordat ze reactie geeft of b.v gaat huilen zit dan soms een sec. of 8 tussen. Lichamelijk loopt ze natuurlijk goed achter, maar dat komt wel zoals gezegd is iedere stap er weer 1 en ik ben ontzettend trots dat ze mij echt herkend en soms de héle dag 'Mamamamaa Mamamaaa' zegt toch een teken dat ze mij echt herkent.

ZvB, bedankt dat je zegt dat mijn stukje toch positiviteit uitstraalt want zou voel ik mezelf ook maar ik ben bang dat dat niet helemaal overkomt en dat we alles negatief zijn want dat is echt niet zo. Je leert ieder klein stapje waarderen en alles wat ze doet is er weer 1, M.ara is M.ara en ze hoort helemaal bij ons. Door haar leren we het leven nog meer waarderen en beseffen we pas hoe goed wij het hier in NL hebben en hoe mensen soms toch ongelovelijk kunnen zeuren om helemaal niets ....

Ik wil jullie even een hele dikke knuffel geven

"Hopelijk" is dit een beetje wat jullie al gedacht hadden. Ik vind jullie zo dapper! Hopelijk blijft Mara aanvalsvrij en is een hersenoperatie niet nodig.
De tijd zal het leren meis.

Dikke knuffel!

Ja dat vind ik echt. Negatief vind ik je totaal niet overkomen. Natuurlijk ben je soms verdrietig, van slag en zul je het wellicht eens een keer niet meer zien zitten maar dat lijkt me meer dan normaal. Het kost energie om je zorgen te maken, je bent moe. Dan is het heus niet gek dat je af en toe een traantje moet laten. Maar overall vind ik je berichten echt positief, jullie willen alles voor je lieve meisje doen en ik denk dat ze zich gelukkig mag prijzen dat ze in jullie gezin ter wereld is gekomen. Je mag met recht trots zijn op je dochter maar ook op jullie zelf.

Wat een heftig nieuws voor jullie.. En wat is Mara toch een knappe meid! Als ik jouw verhalen hier wel eens lees en op jullie site kan ik alleen maar denken: 'Wat een kanjers van ouders zijn jullie'! Ik vind het zo knap hoe jullie hier mee omgaan. Dit voelt Mara ook. Jullie geven Mara de liefde en kracht die ze nodig heeft. Ook vind ik het zo goed van jullie dat jullie er bij stil staan dat ook Senna niet vergeten moet worden en dat jullie zo je best doen om haar evenveel aandacht en liefde te geven.
Echt jullie mogen trots zijn!

Ik wil jullie heel veel kracht, hoop en liefde toewensen voor jullie gezinnetje.

Jeetje.. wat heftig allemaal voor M.ara en jullie hele gezin.
Heel veel sterkte nu en in de toekomst. Ik vind het ook knap hoe je het allemaal onder woorden brengt, en weet ook zeker dat ze heel erg boft met jullie als ouders.

heel veel liefde en geluk toegwenst voor jullie gezinnetje!

Ik ben er helemaal stil van. Jullie zijn zó sterk, zó dapper en zó positief. M. en S. kunnen zich geen betere oudere wensen. Ik kan me de onzekerheid niet eens voorstellen die jullie nu voelen maar het lijkt me erg moeilijk. Jullie doen het geweldig. Heel veel liefs.

Ik kan me alleen maar aansluiten bij ZvB. Als er iemand positief is, altijd een vriendelijk en bemoedigend woordje voor een ander heeft ben jij het. Je relativeert je eigen ellende en ziet het volgens mij echt als 'het moet zo zijn, maar dat gaat ons geluk niet in de weg staan'. En dat, dát vind ik pas echt knap.

Wees trots op jezelf en je man: ga op dezelfde weg door. Vol liefde voor beide dochters en voor elkaar :-)

Ik wil jullie veel sterkte en kracht toewensen om op deze positieve, liefdevolle manier met elkaar om te blijven gaan!

Nogmaals bedankt allemaal, jullie lieve woorden hebben mij goed gedaan. Wij zien het nu inderdaad op een manier van ''Het heeft zo moeten zijn'', tijdens de zwangerschap 'wist' ik het eigenlijk al, natuurlijk voelen we ons weleens ontzettend klote maar we moeten wel door, het heeft geen zin om de héle tijd maar somber te zijn daar heeft niemand iets aan.

Mama_van2 schreef:Nogmaals bedankt allemaal, jullie lieve woorden hebben mij goed gedaan. Wij zien het nu inderdaad op een manier van ''Het heeft zo moeten zijn'', tijdens de zwangerschap 'wist' ik het eigenlijk al, natuurlijk voelen we ons weleens ontzettend klote maar we moeten wel door, het heeft geen zin om de héle tijd maar somber te zijn daar heeft niemand iets aan.

Ik denk inderdaad ook dat juist jullie Mara bij jullie geboren had moeten worden! Jullie zijn zo begaan en liefdevol met haar! Begrijp de eerste zin niet verkeerd.. ik hoop dat je snapt wat ik bedoel.
Toch echt meer dan respect voor de wijze waarop jullie er mee omgaan! Mag ik vragen in welke zin je het tijdens de zwangerschap al 'wist'?

Ik snap wat je bedoeld hoor, zo zien wij het zelf ook. Om antwoord te geven op je vraag waarom ik het 'wist', misschien klinkt dit voor sommige een beetje vreemd en zweverig dat had ik een jaar geleden ook gevonden maar nu denk ik daar anders over.

Toen ik iets van 14 weken zwanger was van M.ara droomde ik dat S.enna en ik bij mijn overleden opa in huis waren, we waren daar zoals gewoonlijk een eitje met spek aan het bakken, de tafel aan het dekken en thee aan het zetten (we aten gemiddeld 2 a 3 keer in de week in de middag bij hem thuis), er hing een sfeer zoals altijd, ontzettend vetrouwd. Ik was daar in zijn huisje en ineens zag ik vanuit mijn ooghoek dat hij een meisje op schoot had van ong. 5 maanden. Hij was met haar aan het gek doen/zingen/ in de lucht gooien en opeens 'schrok' ik van dat meisje want ze had een sonde in haar neus en ze zag erg witjes. Mijn opa zei toen 'Kijk eens hoe mooi ze is, ze is wie ze is en dat maakt haar prachtig', ik beaamde dat en ging weer verder in de keuken. Ze hoorde er in mijn droom al meteen bij. Hoe verder mijn zwangerschap vorderde hoe meer ik het gevoel kreeg dat dit meisje niet gezond zou zijn, ik heb dat hier ook meerdere keren uitgesproken.

Op 2 april zou ik van M.ara gaan bevallen, dit stond al vanaf week 12 zo gepland. Mijn moeder heeft 2 dagen voor de geboorte van M.ara net zo'n intense en echte droom gehad dan ik, ze droomde ook dat ze bij mijn overleden opa (haar vader) was en dat hij haar vertelde dat M.ara ontzettend mooi was maar niet gezond zou zijn, hij liet M.ara aan mijn moeder zien en ze zag er volgens mijn moeder net zo uit als in haar droom, ze had precies dezelfde 'ooievaars beten' in haar gezicht. Mijn moeder heeft dit na de bevalling nooit verteld maar wel na ongeveer 8 weken.

Het mooie van dit alles is dat M.ara ook nog precies op mijn opa lijkt, ze heeft precies dezelfde mond en net zo'n rond hoofdje als mijn opa had. Daarnaast heeft ze geen kraakbeen in haar rechter oor en dat had mijn opa als enige in de familie ook niet.M.ara heeft echt een typische plat oortje.

Voor ons geeft dit wel een gevoel dat hij ervoor heeft gezorgd dat M.ara bij ons kwam, we nemen haar zoals ze is en we voelen ontzettend veel liefde voor haar hoe ze zich ook mag gaan ontwikkelen of wat ze ook gaat doen, ze is voor ons bestemd.

Mama_van2 schreef: *edit*

Zoals ik al zei in de andere topic, kindjes kiezen hun ouders uit



*gedaan, sorry!!*

Bedankt ! Lejow, zou je misschien mijn quote weg willen halen want ik wil het straks weer verwijderen, beetje te persoonlijk