Wat moet ik hiermee?

Ik ben er in oktober achter gekomen dat mijn vriend een affaire heeft gehad met een collega. Het is een moeilijke tijd geweest, en af en toe nog, maar na lang praten,huilen, wikken en wegen heb ik besloten hem een kans te geven, en er samen uit te komen.

Tot nu toe gaat dit goed, en hebben we meer ups dan downs, en tot nu toe ben ik ook echt blij met mijn besluit. Helaas geldt dit niet voor iedereen....

Vorige week was vriendlief jarig, en aangezien wij altijd op verjaardagen gaan bij de vriendjes, had ik ook mijn 6 goede vriendinnen uitgenodigd. Ze waren er allemaal behalve 1.
Zij liet me weten dat ze niet wilde komen, omdat ze het stom vind dat ik met hem verder ben gegaan, en omdat zij hem niet kan vergeven wat hij heeft gedaan.

Op zich kan ik dit ergens wel begrijpen en vond ik het verder prima, totdat ze zei dat, als ik zou besluiten bij hem te blijven, ze nooit meer op zijn verjaardag zou komen, en hem het liefst ontwijkt. Ook zei ze erbij dat hij niet welkom is bij haar thuis met verjaardagen/feestjes etc, nu niet en nooit niet...

Zoals ik zei, ergens snap ik dat zij hem niet meer moet, maar nu voelt het alsof ze mij laat kiezen tussen hem en onze vriendschap. We zijn al 12 jaar vriendinnen, maar ik heb bewust gekozen om met mijn vriend verder te gaan...

Ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet, dus.....advies gevraagd!

Zoals je al zegt, het is haar mening en haar besluit. En nee, ze dwingt je tot niets. Ze zegt alleen dat ze hem niet meer wil zien. Dus of je gaat alleen naar feesten en partijen of je kiest volledig voor jouw vriend en verliest daarmee jullie vriendschap.

Iemand die jou dwingt tot een keuze is iemand die zegt:"Jouw vriendin of jouw vriend". Dat doet ze niet. Dus ik vind ergens wel dat je haar keuze moet respecteren.

Daarom vertelde ik het maar aan heel weinig mensen toen mijn ex vreemd ging. Precies om dit, bah wat naar. Het is jouw leven en jouw keuze, dat zou ze wel moeten accepteren natuurlijk. Kijk, gebeurd dit nu om de zo veel maanden en is ze het zat dan kan ik het me nog voorstellen maar dit is iets dat in jullie relatie scheef is gelopen en jij moet er mee leven, jij kunt dit en wilt dit. Als vriendin vind ik niet dat je je de keuze die je zelf gemaakt zou hebben als enige juiste keuze hoort te zien. Ieder mens is anders en jij kunt hier blijkbaar nog wel wat mee waar zij dat niet gekund zou hebben. Daarom is het ook jouw relatie en niet die van haar. Ik zou dit ook tegen haar zeggen. Dat ze vriendinnen met jou is maar daar ook je vriend bij krijgt of ze dat nu leuk vindt of niet. Het is jouw keuze en die moet ze gewoon accepteren. Anders zou het snel ophouden voor mij... Maar goed, daarom hield ik die info liever voor me. Ik was sowieso bang voor scheve gezichten en ik vond het zelf al moeilijk genoeg.

ABE schreef:Zoals je al zegt, het is haar mening en haar besluit. En nee, ze dwingt je tot niets. Ze zegt alleen dat ze hem niet meer wil zien. Dus of je gaat alleen naar feesten en partijen of je kiest volledig voor jouw vriend en verliest daarmee jullie vriendschap.

Iemand die jou dwingt tot een keuze is iemand die zegt:"Jouw vriendin of jouw vriend". Dat doet ze niet. Dus ik vind ergens wel dat je haar keuze moet respecteren.

Nee dat is zo, maar ik merk wel dat dit onze vriendschap in de weg staat. Zo heb ik er moeite mee dat zij mijn vriend doodzwijgt. Laatst was er een jarige, zij kwam binnem feliciteerde iedereen persoonlijk, maar liep hem voorbij. Ze is zelf binnenkort jarig, en waarschijnlijk gaat iedereen dus met vriend heen, en dan ben ik dus verplicht hem thuis te laten, dat zit me niet zo lekker. Hij hoort bij mij, en hopelijk nog heel wat jaren, en ik heb weinig zin om hem dan altijd weg te halen zodra zij in de buurt is.
Toen ze zei dat ze niet op zn verjaardag kwam, nu niet en nooit niet, zei ze er als grapje achteraan "maar als jullie gaan trouwen ben ik er hoor, ik ben gek op bruiloften" toen dacht ik "ja dag!" maar ja....op den duur gaat dit tussen ons in staan en komt het onze vriendschap niet ten goede ben ik bang...

Ik probeer het even te bekijken uit mijn eigen perspectief. Wat als één van mijn beste vriendinnen dit zou overkomen. Grote kans dat ze allemaal hun relatie verbreken. Dat voorop gesteld. Maar mocht dit niet zo zijn zou ik zeker geen contact verbreken. Ik zou die jongen door het slijk laten gaan om haar vertrouwen en haar hart weer voor zich te winnen. Hoeveel tijd, moeite en energie hem dit ook kost.

Ik jouw geval zou ik bijna eisen dat hij van werk verandert. Want zolang hij met haar om blijft gaan, blijf jij met een ongemakkelijk gevoel zitten met vlagen.

Je kunt helaas weinig met het besluit van die vriendin doen. Misschien zat deze breuk er al aan te komen. Misschien niet. Ik denk dat ze voornamelijk vindt dat je jezelf tekort doet. Dat denk ik zelf ook. Niet iedere vreemdganger is hetzelfde. Maar ik denk niet dat jij een vent hebt getroffen die goed tegen verleidingen kan.

Ik hoop dat dit je iig niet blijft achtervolgen.

Ik begrijp haar aan de ene kant wel. Ze vindt je waarschijnlijk slap omdat je toch met hem verder bent gegaan, terwijl ze misschien verwacht/gehoopt had dat je de relatie zou verbreken. Je bent haar vriendin en ze geeft om je, ze ziet hoe veel verdriet het gedaan heeft toen je erachter kwam dat je vriend een affaire had, en ze heeft waarschijnlijk ik-weet-niet-hoeveel moeite gedaan om jou weer op te beuren.
Voor haar is al die moeite dan voor niks geweest want je bent toch verder met hem gegaan. Dat doet pijn.

Anderzijds, het is jouw leven.

Ergens snap ik dat je vriendin ook heel boos op hem is. Een van mijn beste vriendinnen is bedonderd door haar vriend, meerdere keren en dat hoorde ze pas nadat het over was. Nou, ik voelde me zelfs ook een beetje bedrogen omdat ik hem weleens had verdedigd wanneer zij hem niet helemaal vertrouwde, en als ik hem zou tegenkomen weet ik ook niet wat ik zou doen. Waarschijnlijk ook negeren.

Geen vergelijkbare situatie natuurlijk, want waarschijnlijk gaat jouw vriend er een stuk minder laconiek mee om en is hij (uiteindelijk?) wel eerlijk geweest. Ik vind het ook een hele dappere keuze van je om met deze relatie door te gaan, knap dat je hem kunt vergeven en vooruit kunt kijken. Als vriendin zou ik je dan ook hier in supporten en ook de consequentie nemen dat je vriend ook in mijn leven zou blijven.

In mijn ogen is dat ook de enige optie, zij kan wel het feit negeren dat jullie nog bij elkaar zijn, maar in feite negeert ze dan een belangrijk deel van jou. Dat lijkt me ook heel moeilijk om mee om te gaan. Wat is eigenlijk haar reden om zo te doen? Is ze zelf ooit bedrogen en is het daarom te pijnlijk?

Storm schreef:Ik begrijp haar aan de ene kant wel. Ze vindt je waarschijnlijk slap omdat je toch met hem verder bent gegaan, terwijl ze misschien verwacht/gehoopt had dat je de relatie zou verbreken. Je bent haar vriendin en ze geeft om je, ze ziet hoe veel verdriet het gedaan heeft toen je erachter kwam dat je vriend een affaire had, en ze heeft waarschijnlijk ik-weet-niet-hoeveel moeite gedaan om jou weer op te beuren.
Voor haar is al die moeite dan voor niks geweest want je bent toch verder met hem gegaan. Dat doet pijn.

Anderzijds, het is jouw leven.

Het is toch onzin om van je vriendin te wachten dat ze jouw keuzes maakt? Dat je een vriendin raad geeft wil niet zeggen dat ze die ook op moet volgen. En uit het verhaal komt niet naar voren dat dit de zoveelste keer is. Ze zal ongetwijfeld om haar geven maar ik vind het nogal veroordelend om je vriendin dan maar slap te noemen omdat ze er voor koos bij hem te blijven. Je kunt dit als makkelijke uitweg zien maar er is in een dergelijke situatie geen makkelijke uitweg. Blijven is moeilijk en pijnlijk. Ik zou als vriendin toch niet zo willen zijn, precies dezelfde keuzes verwachten als hoe ik ze zou maken. En dan ook nog verwachten dat ik mijn vriend maar nooit meer meeneem met alles waar zij is. Nee, ik zou dan helemaal niet meer naar die verjaardag gaan. Wat ze al zegt; Haar vriend hoort bij haar. Zij heeft hem vergeven, dan moet haar vriendin dit ook naast zich neer kunnen leggen en zich volwassen moeten kunnen opstellen. Hoe kinderachtig om iedereen te feliciteren en hem voorbij te lopen zeg...

ZvB> heel goed verwoord. Zo denk ik er dus ook over. En niet dat ik vreemdgaan dan goed keur, maar als mijn vriendin hem vergeeft dan accepteer ik dat.

Sjonge, wat een raar gedrag van je vriendin.. Jij hebt de keuze gemaakt om verder te gaan met je vriend, dat heeft ze maar gewoon te accepteren hoor..
Ze kan het niet tof vinden, maar uiteindelijk is het jouw beslissing en meer heeft ze er gewoon niet over te zeggen. Ik vind dat ze zich heel raar opstelt. Net alsof het haar eigen vriend is geweest die is vreemd gegaan.

ZvB, ja ik vind het heel moeilijk. Ik begrijp haar vriendin aan de ene kant wel, maar ik vind het inderdaad ook tamelijk overdreven om niet meer op verjaardagen te willen komen etc. Maar goed, ze zijn dan ook al 12 jaar vriendinnen en ik kan ook wel goed begrijpen dat zij (die vriendin) zich wel heel erg betrokken voelde bij Marietje haar situatie, en dat ze zich nu gewoon goed bedonderd voelt.

Maar juist als je al 12 jaar lang vriendinnen bent kun je toch wel enig respect voor elkaar opbrengen? Zoals iemand hierboven al zegt; eigenlijk negeert ze een deel van haar vriendin nu. Haar vriend hoort bij haar, of ze dat nu leuk vindt of niet. En ze hoeft heus geen dikke vriendjes met hem te zijn maar negeren gaat echt te ver als je het mij vraagt.

Heb je al eens tegen die vriendin gezegd dat ze JOU hier ook ook mee kwetst? Misschien heeft ze dat niet eens door. Het lijkt mij vreselijk als één van mijn vriendinnen mijn vriend zou negeren (om wat voor reden dan ook).

Ik vind dit ook veel te ver gaan. Ze hoeft geen beste vrienden met hem te worden, maar ze heeft wel gewoon te accepteren dat jij met hem verder wil, zij heeft gewoon géén inspraak daarin. Ik vind het ook erg ongepast om zo'n grote rol op te eisen in dit hele gebeuren, zo'n stempel te drukken op iedere avond en iedere gebeurtenis waar jij en je vriend bij betrokken zijn. Ze vindt zichzelf waarschijnlijk heel principieel en betrokken, maar naar mijn idee slaat ze de plank echt helemaal mis.

Darcy schreef:

Susan schreef:Ik vind dit ook veel te ver gaan. Ze hoeft geen beste vrienden met hem te worden, maar ze heeft wel gewoon te accepteren dat jij met hem verder wil, zij heeft gewoon géén inspraak daarin. Ik vind het ook erg ongepast om zo'n grote rol op te eisen in dit hele gebeuren, zo'n stempel te drukken op iedere avond en iedere gebeurtenis waar jij en je vriend bij betrokken zijn. Ze vindt zichzelf waarschijnlijk heel principieel en betrokken, maar naar mijn idee slaat ze de plank echt helemaal mis.

Vooral met dikgedrukte erg eens (met de rest ook ). Het heeft niet echt de uitwerking die ze voor ogen heeft, volgens mij.

Ik ben het helemaal eens met Susan, ik snap eigenlijk niet zo goed waar ze het 'lef' vandaan haalt.
Het is jouw relatie, jouw vriend en jullie hebben de keuze gemaakt om er samen voor te gaan. Als het haar eigen vriendje betreft mag ze verder praten...

Ik vind het belachelijk. Een situatie waar zij in principe niks mee te maken heeft, zet ze volledig naar haar hand. Als vriendin zijnde sta je nu eenmaal aan de zijlijn met dit soort dingen. Je kijkt ernaar, geeft je mening maar een keuze is níet aan jou.

En jammer dan dat ze moeite in je heeft gestoken om je op te vrolijken, dat betekent toch niet dat je dan ook maar de relatie moet verbreken want tja: je vriendin heeft zoveel moeite voor je gedaan.

Misschien denkt ze inderdaad dat ze door deze houding jou volledig steunt, achter je staat en dat je door haar houding alsnog tot de keuze komt bij je vriend weg te gaan. Dat kan, dat dat haar motivatie is omdat ze gewoon vindt dat je bij hem weg moet.

Als ik jou was zou ik haar hier wel echt op aanspreken. Ze veroordeelt nu hem, maar jou eigenlijk ook. Je kiest niet de weeg die zij zou hebben gekozen en straft je nu daarvoor. Door deze houding van haar, vestigt ze ook continue de aandacht op zijn vreemdgaan. Ook jij kan hierdoor niet verder en ik vermoed dat dat ook een beetje haar doel is. Máár nogmaals, dat is niet aan haar.

Dus ik zou een gesprek met haar aangaan dat dit nu eenmaal jouw keuze is, dat je het al moeilijk genoeg hebt maar dat zij daar nu eenmaal geen zeggenschap in heeft. En dat je door haar houding continue met dat feit geconfronteerd wordt. En dat ze maar het fatsoen moet hebben om je vriend gedag te zeggen....

Ik zou me er nog wat bij kunnen voorstellen als je voor de tiende keer bij haar bent komen uithuilen omdat je vriend al tien keer is vreemdgegaan, en daarna neem je 'm doodleuk weer terug en ga je zitten wachten op de elfde keer. En je vriendin maar steunen en troosten, en jij er maar mee doorgaan. Dan zou ik het snappen.

Maar dat is hier niet aan de orde (mag ik hopen) en dan vind ik dat ze jouw keuze moet respecteren, ongeacht de keuze die zij gemaakt zou hebben. Hij heeft haar niets aangedaan, hij heeft jou wat aangedaan en jij kiest ervoor om te blijven. Dan moet dat voor haar voldoende zijn.

Ik snap haar gevoel wel een beetje, maar vindt dat ze het wel erg rigoureus doorzet. Ik heb het ook meegemaakt met een goede vriendin. Ik had vanaf het begin al een raar gevoel bij haar vriend, vertrouwde hem niet. Toen na een jaar bleek dat hij al die tijd nog met zijn ex en een ander meisje sliep verbaasde me dit dus niet. Mijn vriendin heeft de relatie doorgezet nadat ze erg boos is geworden etc. Dit vond ik wel erg moeilijk, omdat ik zag hoeveel pijn hij haar deed. Nog steeds vertrouw ik hem niet en ik weet bijna zeker dat hij nu weer vreemdgaat. Het is gewoon echt geen leuke jongen en ik gun mijn vriendin een zoooveel lievere jongen...

Het is gewoon zo moeilijk om te zien hoe je vriendin wordt bedrogen waar ze bij staat, terwijl je weet dat er zoveel jongens op de aarde rondlopen die haar veel meer te bieden hebben.

Maargoed, anders dan de vriendin van TO heb ik het wel geaccepteerd, omdat ik weet dat het nu eenmaal haar keuze is, hij is ook gewoon welkom bij bepaalde gelegenheden. AL komt dit gelukkig vrij weinig voor. Ik doe ook gewoon normaal tegen hem, al zou ik het nooit goed met hem kunnen vinden ofzo, maar gelukkig hoeft dit ook niet...

zo ik had even heel wat terug te lezen na vannacht....

om even te reageren op wat dingen die gezegd zijn:

nee het is niet de zoveelste keer dat ze mij moet troosten, dit is de eerste keer.
Wel heeft ze altijd wat te zeiken gehad op mijn scharrels/vriendjes, ze vond er geeneen aardig. Zo heb ik hiervoor een relatie van dik 3 jaar gehad, zij mocht hem niet, terwijl hij haar daar absoluut geen aanleiding toe gaf. Toen hij uiteindelijk na 3,5 jaar bij me weg ging omdat ie verliefd was op iemand anders, troostte ze me niet, maar had ze het hoogste woord (wat een sukkel/ik zei het toch/ zieje dat ik gelijk heb etc).

Het eerste wat ze zei toen ik mijn vriend een paar jaar geleden voor het eerst zag, daar was zij bij, is "hmm...ik vind het niks, hij is gewoon dik".

Toen ik er in oktober achter kwam dat mn huidige vriend vreemdging, stond ze meteen op de stoep, maar niet echt om te troosten, maar om er meteen vanuit te gaan dat het over was. (zo dus nu weer lekker vrijgezel/eindeijk ben je van hem af etc). Toen ik duidelijk maakte dat ik nog niet wist wat ik met de situatie aanmoest, probeerde ze me haar mening heel erg op te dringen.

En ja verder...háár vriendje en haar leventje zijn perfect volgens haar, en verder heeft ze bij iedereen wel commentaar...als ze hier is gaat het ook alleen maar over haar vriendje, dat ie al wat ouder is, dat ie veel geld heeft etc etc....

onze vriendschap is altijd heel goed geweest, maar sinds ze die vriend heeft en een andere baan, is ze érg veroordelend geworden naar andere mensen, en wil ze altijd maar watgraag benadrukken hoe goed zij het heeft, op zowel liefdes/werk/financieel vlak....

en begrijp me niet helemaal verkeerd. ergens begrijp ik echt wel dat ze het hem niet kan vergeven, maar ik vind inderdaad dat ze er nu te ver ingaat.Het lijkt nu meer alsof ze hem bedrogen heeft in plaats van mij. Mijn vriend voelt zich er kut onder, terwijl hij zo zn best aan het doen is om mijn vertrouwen terug te winnen, geeft die vriendin hem daar de kans amper voor, omdat ze elke kans grijpt hem zwart te maken. en ja ik voel me gewoon ongemakkelijk als ik straks op een verjaardag ben, alle vriendjes zijn er, en iedereen gaat vragen "waar is M??"....het brengt mij in een ongemakkelijke positie.
en dan nog maar te zwijgen over hoe kinderachtig ik het dan vind om te zeggen "maar als je ooit gaat trouwen ben ik er wel"...ja dag, rot dan ook maar op....
Ik heb zoiets van "of je doet normaal, zet je erover heen, respecteert mijn keuze", of je blijft maar helemaal weg....

Jemig dat klinkt niet erg aardig allemaal... Volgens mij gaat ze erg van zichzelf uit en denkt ze niet na over hoe dingen bij jou aankomen, of over wat jij nodig hebt van haar als vriendin... Misschien kun je een keer rechtstreeks tegen haar zeggen dat dit je dwarszit?

ja ik zit ook al een tijdje te denken om eens goed met haar te gaan praten, en duidelijk te maken dat het van mij niet meer hoeft als zij zo blijft doen.
maar ja....we zijn met 7 meiden echt al 12 jaar supergoede vriendinnen, dus dan ben ik bang dat ik daardoor nog meer vriendinnen kwijtraak, als ze bijvoorbeeld voor haar kiezen ofzo.... tuurlijk, een stomme reden misschien maar dat heb ik wel in mn achterhoofd....

Darcy schreef:Waarom is ze nog je vriendin? Als iemand die op zo'n manier over mijn relaties zou praten of "ik zei het toch" zou zeggen als het uit ging met iemand, zou ik toch serieus aan de vriendschap gaan twijfelen.

Inderdaad. Precies om die reden is een jarenlange goede vriendschap van mij stuk gelopen. Dat was niet makkelijk, maar ik sta er nog steeds volledig achter. Daar heb je toch geen vrienden voor?