Hoe ga ik hiermee om?

Ik ben te moe om echt goed tussen de regels door te lezen, maar ik wil je wel even zeggen dat je gewoon heel goed bezig bent.

Je bent 25 en hebt al (bijna) twee studies achter de rug, plus je hebt een baan gehad. Daar mag je jezelf mee in je handen knijpen, want dat doen maar weinig mensen je na.

Het kan natuurlijk altijd nóg subliemer. Als er een student naast je zit die op z'n 25e al vijf studies heeft gedaan, ga je je automatisch afvragen of je niet méér moet doen. Maar je doet het gewoon heel goed.

Ik zou gewoon lekker van die vrije tijd genieten, zolang het je studie en financiën niet in gevaar brengt. Er komt een tijd dat je fulltime gaat werken en je het met vijf weekjes vakantie moet doen. Alles heeft z'n charme. Dít is de charme van studeren. Enjoy it while it lasts.

En heb je het gevoel dat je iets terug wilt geven aan de wereld? Ga vier weken een huis bouwen (o.i.d.) in een arm land. Staat ook weer leuk op je cv.

Als ik dit zo lees, vind ik het heel knap dat je na je HBO de motivatie hebt kunnen opbrengen om door te stromen naar het WO. Dat je naast dat je een pre-master deed ook nog tijd hebt kunnen maken om te werken. Dat kan niet iedereen. Blijkbaar ging het je makkelijk af. Dat kunnen niet veel mensen zeggen.
Nu zit je vol aan de studie en lukt het je om je master in één jaar te halen. Wow! Die paar weken 'vakantie' heb je dan ook ontzettend verdiend! Lekker een paar weken leuke dingen doen, voordat je weer aan de bak gaat!
Ik heb verder geen tips voor je. Maar meis, je mag trots zijn op jezelf!

Eens met de rest, je doet het gewoon hartstikke goed joh! En ik herken dat hoor, ik vind het ook nooit goed genoeg wat ik doe. Richt ik me op studie, dan doe ik het sociaal gezien niet goed. Richt ik me op leuke dingen doen, dan heb ik weer het gevoel dat ik mijn studie verwaarloos. Het enige wat ik eraan doe is juist wél bewust ermee bezig zijn, maar die gedachten relativeren. Zodra ik me erop betrap, mezelf er ook echt van overtuigen dat het onzin is want érgens weet ik dat gewoon wel. En volgens mij weet jij ERGENS ook best dat je het hartstikke goed doet!

Herkenbaar! Altijd de lat voor jezelf hoger leggen. Ik merk dat ik mezelf ook echt volplan en dingen voorneem. Soms wordt ik er wel wat gek van... maar alles moet altijd beter beter beter! Mijn vriend merkt dat ook wel aan me en ik probeer het ook wel wat te verminderen, maar dat is moeilijk!

Ben ook eens lief voor jezelf en wees trots op jezelf! Geniet van nu, straks heb je het weer heel druk met andere dingen en dan denk je misschien "had ik toen maar meer genoten".
Niet zo streng zijn voor jezelf Kowalski, sta even stil en ben er eens even heel erg bewust van wat jij allemaal al hebt bereikt de afgelopen jaren. Dat is niet niks, dat is gewoon ontzettend knap, daar is doorzettingsvermogen voor nodig. En dat heb jij zelf helemaal gedaan! Wauw! Dat verdient wel even rust enzo hoor! Geniet lekker, ook van de kleine dingen zoals lekker op de bank een boek lezen. Dat is in het begin even onwennig misschien maar als je goed voor jezelf wil zorgen, tja dan moet dat gewoon af en toe.

En lees mijn onderschrift.

Herkenbaar. Ik weet zelf ook niet goed hoe ik er mee om moet gaan. Het kost ontzettend veel energie, al die negatieve gedachten. Hoe je het ook draait, keert en schudt, je blijft jezelf tegenzitten door die lat steeds hoger te leggen.

Maar jemig Koko, jij hebt al hartstikke veel bereikt. Dat doen niet veel mensen je na. Nutteloos ben je dus echt niet. Je mag trots zijn op jezelf!

Wow! Bedankt

Dus ik moet er eigenlijk gewoon maar op vertrouwen dat het prima is wat ik doe en hoe ik het doe? En proberen te accepteren dat het zo is? Want aan de ene kant wil ik beter, anders, meer. Maar aan de andere kant, als je mij zou vragen wat ik van iemand anders vind die dit doet, zou ik denk ik wel zeggen dat het goed is! Dat je nog lang genoeg kan werken, dat je maar één keer leeft, dat diegene echt niet nutteloos is, dat het prima is om je leven op je eigen manier in te vullen, dat je tevreden moet zijn met wat je hebt en dat je beter spijt kunt hebben van iets wat je gedaan hebt dat spijt van iets wat je niet gedaan hebt.

Inderdaad Antibes, eigenlijk weet ik het heel goed. Maar als het over mezelf gaat kan ik het (nog) niet zo voelen. Stom! En dan hoef maar één persoon een bepaalde opmerking te maken, die misschien niet eens zo bedoeld is, maar die ik wel zo oppik en ik begin weer aan alles te twijfelen wat ik doe.

Dat is ook heel moeilijk, ik heb dat ook hoor. Ik stel ook hogere eisen aan mezelf dan aan anderen. Bij anderen ben ik er vooral erg goed in om te zien dat ze OF sociaal beter zijn OF sportief beter OF getalenteerder qua hobby OF beter in hun studie. Maar ik, ik moet van mezelf echt alles doen. En dat terwijl ik al gewoon niet heel veel energie over heb. Ik denk echt dat eindeloos relativeren je enige oplossing is. En inderdaad accepteren dat wat je doet ZEKER genoeg is, want dat is het écht écht écht wel! Als je meer WILT, dat is prima, maar zorg dat je van jezelf niet meer MOET.

Ik herken het niet want ik ben een ongemotiveerde luie doos . (grapje) Maar ik snap dat het moeilijk voor je is om in te zien dat je eigenlijk gewoon heel goed bezig bent. Toch moet je proberen er een beetje van te genieten want als je straks een fulltime baan hebt dan heb je die vrijheid van nu niet meer. Dan heb je achteraf misschien spijt dat je nu niet meer hebt genoten. Maar dat is achteraf heel makkelijk te zeggen natuurlijk.

Dankjewel Loura, je hebt waarschijnlijk ook helemaal gelijk. Ik besef nu wel dat ik misschien niet per se iets hoef te veranderen in de dingen die ik doe en hoe ik ze doe, maar meer in mijn gedachten erover

Lieve Pinwin, eerst even een ding of eigenlijk drie je bent niet nutteloos lui en.uitzichtloos bezig. Ik zou willen dat ik jou drive had. Maar daarin tegen het gevoel wat jij hebt is een rotgevoel. En eigenlijk moet je er iets mee, dat zeg je zelf. Want het knaagt aan je. Misschien is het al geroepen, of gezegd, maar een lieve brief aan jezelf schrijven. Zonder jezelf in de grond te boren. Met wat je wilt, duidelijk de vraag stellen wat wil ik bereiken?.

Leeftijd is niet relevant, al Ven je 80, jij kunt straks zeggen ik heb mijn master. Maar je moet nu duidelijk voor jezelf een doel stellen van dat wil uk bereiken. Dat zou ik willen proberen te doen, kijken of hey wat voor mij is. En misschien iets geheel nieuws opzetten, wat nu erg speelt in Nederland.

En ik kan wel zeggen joh 25 wat is dat my, en ga genieten. Maar daar heb je niets aan. Je vechters mentaliteit, staat erg boven jou gevoel, en ik denk dat je verder komt als je dat meer op een evenwichtige manier met elkaar om laat gaan.

soms weet je niet een, twee, drie wat je wilt. Maar neen dit wel alsjeblieft van mij aan. Je mag heel erg trots zijn op wie je bent, wat he doet en bereikt, en probeer het een beetje lis te laten en te genieten. Ook dat mag je toe laten, zelfs zonder vecht lust, te verliezen.

Succes,

Kowalski schreef:Dankjewel Loura, je hebt waarschijnlijk ook helemaal gelijk. Ik besef nu wel dat ik misschien niet per se iets hoef te veranderen in de dingen die ik doe en hoe ik ze doe, maar meer in mijn gedachten erover

Als ik je verhaal zo lees en andere dingen die ik wel eens van je op het forum heb gelezen, dan denk ik dat het dik gedrukte heel erg klopt! Ik herken het helaas wel, bij mij zijn dingen vaak ook niet goed (genoeg). En dat is niet omdat ze niet goed zijn, maar dat is het gevoel wat ik daar zelf aan hang (of bij heb eigenlijk).
Ik denk dat jij reëel gezien ook wel weet dat het nu goed is wat je doet, maar ja, dat betekent helaas niet altijd dat je gevoel daar in mee gaat. Dus probeer toch de genieten van de vrije tijd die je nu hebt en de leuke dingen die je doet en probeer wat meer stil te staan bij de dingen die jij leuk vindt en jij graag doet i.p.v. te denken is het wel goed wat ik allemaal doe.
Verder ben ik het helemaal eens met wat de anderen zeggen, als ik zie wat je bereikt hebt en wat je nu allemaal doet, petje af hoor!

Herkenbaar... Je moet je af gaan vragen als je klaar bent met studeren hoe je je leven verder wilt in gaan richten. Ik herkend de periode heel goed waar jij in zit. Zo'n 6 jaar geleden was mijn laatste half jaar van de studie een erg relaxt jaar. Ik moest nog enkele vakken herkansen en mijn afstudeerscriptie schrijven. Dat stelde eigenlijk niet heel veel voor dus daarnaast had ik ook veel vrije tijd, maar hoe anders was het toen ik daarna 40 uur ging werken (met veel overwerk en zelfs zoveel dat ik lang niet alle vakantiedagen op nam) met maar 24 vrije dagen. Ik kwam ineens vrije tijd te kort. Had als het ware geen tijd om mijn verdiende geld uit geven, dus een sociaal leven had ik ook niet. Dat was het dus ook niet, want ik leef niet alleen om te werken. Sinds kort werk ik 36 uur en werk ik niet meer over en heb 1 dag in de 2 weken vrij. Ik heb deze keuze bewust gemaakt om meer vrije tijd te hebben voor sociale contacten en andere leuke dingen te doen, want van alleen geld wordt je niet gelukkig. Eindelijk begin ik het gevoel te krijgen dat mijn leven hierdoor wat meer in balans is.

Voldoening haal ik ook niet echt meer uit het werk (eerst wel, maar ivm overnames en de door de overheid opgelegde regelgeving is het werk er niet leuker/uitdagender op geworden), dus de voldoening haal ik nu meer uit het meer vrije tijd hebben en in die tijd leuke dingen doen zoals bezig zijn met mijn hobby's, afspreken met vrienden (oa (tactische) bordspellen spelen want daarbij kan ik even helemaal mijn zorgen in het dagelijks leven vergeten), uitjes...

Overigens ben je wel goed bezig. Ik was 24 (ben nu 30) toen ik klaar was met mijn studie, dus ik sta er niet van te kijken dat je nog studeert en werken kun je altijd nog. Dat was ook mijn insteek toen ik op mijn 20e een begon aan mijn vervolgopleiding.