Vraagje voor degenen die al 40+ werken

Ik zou het persoonlijk ook niet jarenlang trekken, 60 uur werken per week. Je geeft aan dat je nu iedere maand geld te kort komt. Is het niet een idee om te beginnen met die baan, kijken hoe het bevalt, in die tussentijd flink sparen (buffer opbouwen) en vervolgens verder solliciteren? En als je na een paar maanden zoiets hebt van, ik trek het echt niet meer.. Ontslag nemen? Dan heb je weer iets meer ervaring en een geldbuffer (en wellicht alweer een nieuwe baan).

Peachy schreef:Ik zou het persoonlijk ook niet jarenlang trekken, 60 uur werken per week. Je geeft aan dat je nu iedere maand geld te kort komt. Is het niet een idee om te beginnen met die baan, kijken hoe het bevalt, in die tussentijd flink sparen (buffer opbouwen) en vervolgens verder solliciteren? En als je na een paar maanden zoiets hebt van, ik trek het echt niet meer.. Ontslag nemen? Dan heb je weer iets meer ervaring en een geldbuffer (en wellicht alweer een nieuwe baan).

Mocht ik de volgende ronde redden, inclusief dus afgebrand en afgebekt worden, dan overweeg ik dit ook. Uit ervaring weet ik dat ik dit zo'n 9 maanden prima volhoud en daarbij niet geheel erdoorheen zit. Tot op zekere hoogte is dit te combineren voor mij met sociaal leven, maar ik zou ook meteen het huishouden uitbesteden. Dat was sowieso bij een baan met minder uren al het plan, want ik vind het zo zonde van m'n vrije tijd om die te investeren in huishouding (grotere klussen) en ik sta daar met liefde een paar tientjes voor af, als mij dat vrije tijd oplevert. Heb al een goede gevonden tezamen met m'n huisgenoot en hij werkt ook 45 uur per week, dus vond dit ook een goed plan.

Ik zou juist heel graag wat minder willen werken . Ik zou die tijden pertinent weigeren op dit moment, maar waarom zou je het niet doen als je het kan opbrengen en als je vindt dat je voldoende tijd over hebt voor andere dingen.

mzcharlotte schreef:Ik zou juist heel graag wat minder willen werken . Ik zou die tijden pertinent weigeren op dit moment, maar waarom zou je het niet doen als je het kan opbrengen en als je vindt dat je voldoende tijd over hebt voor andere dingen.

Omdat het geen tijdelijke klus is, maar echt een baan voor onbepaalde tijd en dan vind ik het toch wel een beetje lullig van mezelf dat ik erin zou stappen (als dit mag) met het idee dat ik wel zie waar het schip strandt. Volgens kan iedereen dit tijdelijk opbrengen en breekt het deels op, doordat je onvoldoende tijd -gevoelsmatig en wellicht ook feitelijk- overhoudt om je sociale leven die invulling te geven zoals je wenst.

Het mag niet eens, en ik zou dat nooit doen. Waarom vragen ze data? Wat voor soort baan?

Guattari schreef:
Omdat het geen tijdelijke klus is, maar echt een baan voor onbepaalde tijd en dan vind ik het toch wel een beetje lullig van mezelf dat ik erin zou stappen (als dit mag) met het idee dat ik wel zie waar het schip strandt. Volgens kan iedereen dit tijdelijk opbrengen en breekt het deels op, doordat je onvoldoende tijd -gevoelsmatig en wellicht ook feitelijk- overhoudt om je sociale leven die invulling te geven zoals je wenst.

Als ik dit zo lees, zou ik er niet over peinzen. Waarom zou je in hemelsnaam dat allemaal opgeven en feitelijk jezelf slopen voor lange tijd?

Als je nou een goed gevoel zou hebben over baan en over de werkgever zou ik nog wel gaan twijfelen, maar van wat ik zo lees krijg je van het gesprek al een naar gevoel. 60uur werken in de week zou ik persoonlijk sowieso al niet volhouden volgens mij en dan helemaal niet ergens waar ik me niet prettig voel.

Heb vandaag contact met hem gehad en beiden kwamen we tot de conclusie dat dit het niet is voor mij. Kreeg er steeds een minder goed gevoel over dat zo'n brallerige vent mijn leidinggevende zou worden en hij lult ook echt uit z'n nek. Tot 3x toe zou hij mij bellen en is dit niet nagekomen en vandaag kreeg ik een mailtje dat hij mij had gebeld, maar voicemail kreeg. Nou sorry, maar van alle gemiste oproepen krijg ik een melding. Vind het wel heel toevallig dat ik daarna nog een keer een gemiste oproep had van een bekende en daar wel melding van kreeg en uitgerekend van deze potentiële werkgever niet. Heb er vorige week de hele middag voor thuis gezeten en gisteren ook, want hij zou toen eigenlijk al bellen.

@Artemis: het was als r.ecruiter - niet iets om jezelf dus 60 uur per week een slag voor in de rondte te hoeven werken, lijkt me. Zelfs niet als ze nog niet zo lang bestaan, want het ironische is dat de leidinggevende dus een jurist is in arbeidsrecht en hij hier dus al zogezegd schijt aan heeft. Mijn zus is advocaat en zij zei ook dat je er niets tegen kunt doen momenteel als werkgevers dit van je eisen, want je wordt zo ingewisseld voor iemand die wel "gek" genoeg is om tegen bizarre arbeidsvoorwaarden ja te zeggen. Misschien vond hij mij ook wel heel stom hoor, want hij wilde weten of ik ook zou werken zonder basissalaris en alleen op basis van commissie. Voordat ik het wist moest ik een beetje lachen, want dat slaat natuurlijk nergens op. Minimumloon is er niet voor niets en wettelijk kan dit echt niet. Dat weet hij natuurlijk ook, maar hij wilde even testen hoe gedreven ik ben. Beetje rare manier van een sollicitatiegesprek voeren.

Oei, nou ik denk dat je maar blij mag zijn dat je tot die conclusie bent gekomen voordat je er aan begon. Wel heel veel succes met het vinden van een nieuwe baan he!

Dat bedrijf spoort echt niet. En je kunt er niets tegen beginnen, maar het mag echt niet! Mijn man is personeelsadviseur,en ik legde hem dit voor,en die begon te stuiteren van plaatsvervangende verontwaardiging

Niet aan beginnen, gelukkig doe je dat ook niet, maar geen baan is dit waard, echt niet!

Thnx voor alle lieve reacties, want ik was ergens wel huiverig om de reactie te krijgen dat ik niet moet zeiken en werk is werk. Dat idee, zeg maar.

@Marin: ik vind het bezwaarlijk om op mijn leeftijd nog terug te vallen op m'n ouders en dus probeer ik wel echt zelf mijn inkomen zo snel mogelijk weer te kunnen verdienen. Gezondheid is uiteraard heel erg belangrijk, maar ik ken wel mijn eigen grenzen en als het nou echt een leuke sfeer was die er hing met echt gezellige mensen, kost het je automatisch minder energie. Dit was zo'n man die riep: Kom op, salestijgerrrrrs. Ik ben het tegenovergestelde in dat opzicht van commercieel zijn; dat ben je of dat ben je niet. Gezien mijn commerciele werkervaring en successen daarin kan ik het zijn, maar pas qua karakter niet tussen de mensen die het ook doortrekken in hun algehele communicatie met iedereen. Hij zocht in het gesprek vaak de discussie op, maar ik pareerde het door met andere gesprekstechnieken erop te reageren en dus gooide hij steeds meer balletjes op om me uit de tent te lokken. Achteraf gezien best grappig; hij maakte zich drukker dan ik en als hij echt iets heel stoms vroeg (hoeveel was je WW en kwam je daar van rond - lekker ongepast), nam ik een slok thee die in een mok zat die m'n hele gezicht verborg. Kon ik dan even glimlachen om z'n rare manier van gesprekken voeren. Het is goed zo; dit was het niet.

Ik kan het me voorstellen dat dit het niet was voor jou. Fijn dat je een interview hebt gehad, maar het is ook geen schande om nee te zeggen, zeker niet als het om zulke eisen gaat. Ik hoop dat je gauw iets vindt wat bij je past.

Thnx, Marin. Uiteindelijk zal het lukken, daar heb ik vertrouwen in.