Vraagje voor degenen die al 40+ werken

Zit nu in een sollicitatieprocedure voor een functie die standaard van 8.00 tot 20.00 uur is, na een hele tijd werkloos te zijn geweest doordat ik zelf een aantal banen heb afgewezen of ik juist werd afgewezen. Kom uit een baan waar ik de laatste maanden tussen de 55 en 65 uren werkte, waarbij ik het weekend meereken, maar deze baan gaat echt puur alleen om doordeweeks en hij gaf aan soms ook nog op zondag erbij. Ik vraag me af of ik dit trek/wil, want kom uit een periode waarin ik weinig structuur en ritme heb gehad. Is dit te doen, denken jullie? Het is best veel, he? Het zou zogenaamd een mazzeltje zijn als je een keertje een uurtje eerder weggaat, maar over het algemeen dus echt het klokje rond werken... Ik twijfel of dit in mijn geval haalbaar is, maar aan de andere kant ben ik zo zat van geen werk hebben en heb ik dus ook niet echt de luxe om deze baan af te wijzen als toch blijkt dat ik de case goed doe die ik moet presenteren... Wat zouden jullie doen? Ik ben heel ambitieus, maar vind dit vrij heftig. Het betekent namelijk om 7.30 de deur uit en om 20.30 thuis 5 dagen per week...

Phoe het zou voor mij echt niks zijn. Niet omdat ik nu een kleintje heb maar zou het nooit gedaan hebben. Ook niet een paar jaar geleden.

De andere optie is vooralsnog keihard door blijven solliciteren, maar momenteel wel afwijzing na afwijzing door de vele reacties... Ik vind het vreselijk om in de bijstand te zitten en kan er ook niet m'n vaste lasten mee dekken. Vanuit een baan zoeken schijnt nog altijd makkelijker te zijn. Zou je in dit geval (even zonder kleintje erbij gerekend) ook niet 'strenger' voor jezelf zijn en dan maar afzien wat betreft lange dagen/weken maken?

Ik zou dat echt, echt niet trekken. Ik zou bang zijn dat die incidentele zondag ook een vaste prik gaat worden en dan heb je maar 1 dag per week om bij te tanken! Waar haal je dan de tijd vandaan om je vrienden en familie te zien, tijd voor jezelf te hebben, boodschappen te doen, het huishouden, etc.

Is het een baan die goed staat op je CV? Dat je vanuit deze baan gemakkelijk een nieuwe baan kan vinden, kan netwerken met mensen die iets anders voor je weten? Ik snap dat je niet in de luxe positie zit dat je vanuit een baan solliciteert, en waarschijnlijk had ik als ik in jouw schoenen stond de baan aangenomen omdat je dan "iets" hebt, maar het lijkt me wel echt afzien.

Ik werk op papier trouwens 40 uur, in de praktijk heb ik geen pauze en is het dus 45 uur per week. Ik vind het nu al lastig om alles te doen én een sociaal leven te onderhouden.

Pff, lijkt mij persoonlijk niks. Maar als je niks hebt, kan ik mij voorstellen dat je graag wilt. Je kunt het altijd proberen. Is het niks, heb je toch je best gedaan en weet je voor je zelf wat wel en niet werkt.

@Blond: daarom scant hij nu ook heel goed op potentiele kandidaten en ben ik overgebleven, want de bezwaren waren idd van andere kandidaten dat ze geen sociaal leven overhielden. Kijk, mijn ouders wonen sowieso 200 km verderop, dus zie ik nu ook gemiddeld eens per 2-3 maanden en vinden het ook leuk om naar de stad te komen waar ik woon, omdat ze dan meteen m'n zus zien die hier ook woont. Vrienden kan ik na werk of weekend zien en in mijn omgeving werken veel mensen sowieso tot 18.30 of langer, dus die maken ook lange dagen... Vind het alleen voor de branche een beetje overdreven; s.ales. Het is een bedrijf dat net is gestart en dus verwacht hij volledige toewijding en moet ik een case komen presenteren, als ik dus verder wil, voor de grote baas uit de UK, waarbij ik werd voorbereid met de waarschuwing dat dit verre van een sociaal vaardige man is. Het eerste wat hij tegen anderen zei: "Why the f*ck should I hire you?!" Het schijnt een rol te zijn en ik word er niet anders van, maar het geeft wel een bepaalde sfeer aan, toch? Pff, ik heb geen alternatief en ik werd er niet blij van dat hij maar door bleef zaniken over hoe makkelijk hij een baantje zou vinden voor de time being. Sorry, als hoogopgeleide mag je niet ff een paar maanden als telemarketeer werken en niet eens inschrijven bij een uitzendbureau. Of ik ben overgekwalificeerd voor bepaalde (tijdelijke) functies of juist weer ondergekwalificeerd voor functies. Dit is momenteel het enige wat nog concreet loopt, verder stromen de afwijzingen binnen door de vele reacties en andere kandidaten die beter aansluiten bij het gewenste profiel.

Jeanette schreef:Pff, lijkt mij persoonlijk niks. Maar als je niks hebt, kan ik mij voorstellen dat je graag wilt. Je kunt het altijd proberen. Is het niks, heb je toch je best gedaan en weet je voor je zelf wat wel en niet werkt.

Het is ook niet mijn droom, maar het alternatief is handje ophouden bij de gemeente en ik vind dat vreselijk en kom ook niet rond daarvan.

Guattari schreef:De andere optie is vooralsnog keihard door blijven solliciteren, maar momenteel wel afwijzing na afwijzing door de vele reacties... Ik vind het vreselijk om in de bijstand te zitten en kan er ook niet m'n vaste lasten mee dekken. Vanuit een baan zoeken schijnt nog altijd makkelijker te zijn. Zou je in dit geval (even zonder kleintje erbij gerekend) ook niet 'strenger' voor jezelf zijn en dan maar afzien wat betreft lange dagen/weken maken?

Tja als er niks anders is qua baan dan zou ik het denk ik toch niet doen. Omdat ik het gewoon niet zou trekken. En anders echt tijdelijk! Maar goed je gaat niet ergens werken om er weer snel meer te stoppen. Lastig!

Mochten ze jou willen aannemen, dan zou ik de kans ook pakken. Ik snap heel goed dat je niet werkloos wil zijn, want hetgene wat me nog erger lijkt dan zulke werkdagen maken, is werkloos zijn (ben het een maand geweest, dus ik weet wel waar ik het over heb).
En vanuit een baan solliciteren is gewoon veel gemakkelijker. Is het salaris wel conform de werktijden?

Het is basissalaris en ongeveer 30% commissie. Op papier heel veel, maar als je kijkt wat de investering is, valt het weer mee. Hooguit blijft het een aanzienlijk bedrag, doordat ik echt m'n best ga moeten doen om het in het weekend uit te geven. Maar goed, het basissalaris vind ik niet heeeeeel bijzonder. Het wordt pas leuk wanneer je je commissie telkens haalt. Wil liever geen exact bedrag noemen, maar komt uit tussen de * en * per maand. Niet quoten, want haal het weg. Weet je, leuk bedrag hoor maar geld is voor mij niet alles en als alleenstaande kan ik me ook prima met minder redden.

Guattari schreef: Weet je, leuk bedrag hoor maar geld is voor mij niet alles en als alleenstaande kan ik me ook prima met minder redden.

Dat snap ik . Maar als je zoveel tijd (en energie) gaat investeren in een baan vind ik dat je daar ook naar betaald hoort te worden. Dan kan je in ieder geval lekker sparen en mocht je baan echt, echt niet bevallen dat je nog een buffertje hebt om op terug te vallen. En af en toe koop je er een leuke jurk van La Dress van

Ik werk zelf ongeveer 60 uur per week, maar wel in de wetenschap dat dit maar voor een paar jaar is. Als ik de rest van m'n leven zoveel zou moeten werken zou ik helemaal gek worden. Voor nu vind ik het prima want het zorgt ervoor dat ik me veel sneller kan ontwikkelen. Het gaat wel echt ten koste van je privé-leven. Ik heb vaak niet de energie (en tijd!) om na m'n werk nog te gaan sporten of zo, en ook even schoonmaken of boodschappen doen zit er meestal al niet in. Dat moet dus allemaal in het weekend, net als leuke dingen doen met m'n vriend of voor mezelf, afspreken met vriendinnen, familiebezoek of gewoon even bijkomen en niets doen. Echt rust heb ik daardoor bijna nooit. Ik werk trouwens in de weekenden meestal ook nog wel een paar uur.

Jaaaaa, jurkjes kopen!! :-D Het voelt gewoon niet goed en ik vind dat niet ok van mezelf, want ik ben niet in de positie om kritisch te zijn of eisen te stellen aan een baan...

Het mag volgens mij niet eens wat hij van je vraagt. Dat je als eigenaar zoveel werkt ok maar dat ook van je medewerkers verwachten slaat natuurlijk nergens op. Ik zou vriendelijk bedanken.

En als ik heel eerlijk be denk ik dat het qua gezondheid voor jou ook niet de meest slimme stap is om je in zo'n baan te storten. Voor niemand niet trouwens.

Minx schreef:Het mag volgens mij niet eens wat hij van je vraagt. Dat je als eigenaar zoveel werkt ok maar dat ook van je medewerkers verwachten slaat natuurlijk nergens op. Ik zou vriendelijk bedanken.

En als ik heel eerlijk be denk ik dat het qua gezondheid voor jou ook niet de meest slimme stap is om je in zo'n baan te storten. Voor niemand niet trouwens.

Hoeveel uren mag ik maximaal werken?
Er zijn maxima gesteld voor een langere periode en voor een korte periode. Het is toegestaan om incidenteel 60 uur in de week te werken en 12 uur op één dag. Het is echter niet toegestaan om wekelijks dergelijke werkweken te draaien en dagelijks 12 uur achtereen te werken. Over een periode van 4 weken gerekend mag u maximaal 55 uur in de week werken gemiddeld. In de arbeidsovereenkomst is het toegestaan om hier andere afspraken over te maken, maar meer dan 60 uur in de week is niet toegestaan. Gerekend over een periode van 16 weken mag u maximaal gemiddeld 48 uur in de week werken.

ellibre schreef:

Minx schreef:Het mag volgens mij niet eens wat hij van je vraagt. Dat je als eigenaar zoveel werkt ok maar dat ook van je medewerkers verwachten slaat natuurlijk nergens op. Ik zou vriendelijk bedanken.

En als ik heel eerlijk be denk ik dat het qua gezondheid voor jou ook niet de meest slimme stap is om je in zo'n baan te storten. Voor niemand niet trouwens.

Hoeveel uren mag ik maximaal werken?
Er zijn maxima gesteld voor een langere periode en voor een korte periode. Het is toegestaan om incidenteel 60 uur in de week te werken en 12 uur op één dag. Het is echter niet toegestaan om wekelijks dergelijke werkweken te draaien en dagelijks 12 uur achtereen te werken. Over een periode van 4 weken gerekend mag u maximaal 55 uur in de week werken gemiddeld. In de arbeidsovereenkomst is het toegestaan om hier andere afspraken over te maken, maar meer dan 60 uur in de week is niet toegestaan. Gerekend over een periode van 16 weken mag u maximaal gemiddeld 48 uur in de week werken.

Weet je wat van bovenstaand aangehaalde het rottige is? Werkgevers zijn tegenwoordig God. Voor mij 10 anderen en zo gaat het nu overal. Ik had een functie in mijn eigen vakgebied gevonden voor 16-24 uur per week. In de laatste ronde, zegt ze doodleuk tegen me: "ja, klopt dat het maar voor 2-3 dagen per week is, maar niet afgebakende dagen. We verwachten wel dat je je 7 dagen per week beschikbaar stelt en dan echt 24/7. Kun of wil je dat niet, zoeken we een ander."

Lang gedaan en ik zou het niemand aanbevelen. Het slokt je gewoon op. Het is niet leuk om op te moeten staan, vliegensvlug alles doen en op je werk verschijnen, de hele dag buffelen want zo is het wel gewoon, en om 20:00 weer naar huis, voor je thuis bent is het 20:30-45 en dan moet je nog eten (zo laat eten is slecht voor je en 3x knipperen met je ogen en je moet weer slapen want het is 22:00. Je kunt geeneens een wasje draaien man..

Paper Crown schreef:Lang gedaan en ik zou het niemand aanbevelen. Het slokt je gewoon op. Het is niet leuk om op te moeten staan, vliegensvlug alles doen en op je werk verschijnen, de hele dag buffelen want zo is het wel gewoon, en om 20:00 weer naar huis, voor je thuis bent is het 20:30-45 en dan moet je nog eten (zo laat eten is slecht voor je en 3x knipperen met je ogen en je moet weer slapen want het is 22:00. Je kunt geeneens een wasje draaien man..

Dit dus. Het eerste wat ik zou doen is een huishoudelijke hulp nemen, maar volgens mij ben je idd te afgebrand na een tijdje om die simpele dingen zoals een wasje draaien, te koken en jezelf te verzorgen nog de energie voor te hebben. Ik voel me alleen zo schuldig dat ik het hierop zou afketsen, omdat ik geen bijstandstrekker (meer) wil zijn en ik van mezelf vind dat ik niet meer kritisch mag zijn. Dit is alleen wel het andere uiterste...

Ik zou het zelf nooit meer doen. Heb een tijdje 60 uur gewerkt en heb mezelf toen volledig afgebrand, zat tegen een burnout aan. Nou, dat wil je écht niet. Op een bepaald moment werd ik al misselijk als de wekker ging... Het was gewoon teveel allemaal, veel verschillende dingen ook en een voortdurende werkdruk, die geen moment wegging. Op mijn vrije dag was ik álsnog de hele dag aan het stressen... Nee, zelf zou ik het nóóit meer doen, dan maar een minder salaris, dan maar wat langer in de bijstand, dan maar wat minder prestigieus werk, maar wél mijn eigen leven kunnen leiden, plezier kunnen hebben, vrienden en familie kunnen bezoeken, etc.

Niet doen, Guatt. Been there, done that. Je werkt je volledig kapot en niemand bedankt je daar achteraf voor als je in puin ligt.

Charles schreef:Niet doen, Guatt. Been there, done that. Je werkt je volledig kapot en niemand bedankt je daar achteraf voor als je in puin ligt.

Het voelt zo slecht om bijstand te trekken/hebben. :-( Ik kom ook niet ermee rond. Helemaal geen verplichting te reageren hoor, maar had je m'n PM ontvangen? Ik heb veel gewerkt ook een periode en trok dat ook slecht.

Guattari schreef:

Charles schreef:Niet doen, Guatt. Been there, done that. Je werkt je volledig kapot en niemand bedankt je daar achteraf voor als je in puin ligt.

Het voelt zo slecht om bijstand te trekken/hebben. :-( Ik kom ook niet ermee rond. Helemaal geen verplichting te reageren hoor, maar had je m'n PM ontvangen? Ik heb veel gewerkt ook een periode en trok dat ook slecht.

En ik denk dat je hier al antwoord geeft op je eigen vraag.. Ik denk eerlijk gezegd dat het te veel is. Een mens gaat niet dood van werken, true, maar het moet ook niet alle perken te buiten gaan en het aantal uren dat jij dan zou moeten werken gaat de perken te buiten. Ik snap wel dat je je er slecht bij voelt om een uitkering te ontvangen en een uitkering is ook alleen als vangnet bedoeld en het ís ook de bedoeling dat mensen gauw weer aan het werk gaan, maar there are limits..

Hij wilde ook weten of ik vrijgezel ben, want hij gaf zelf ook aan dat relaties hier vaak onder hebben te lijden. Ik heb zelf destijds een beginnende relatie afgekapt, omdat ik m'n aandacht steeds minder goed kon verdelen en erg prikkelbaar en moe was. Ook een tijd gedate met een man die zijn eigen bedrijf had en ook zoveel werkte en ik dus degene was die minder werkte toen nog, maar ook dat liep verkeerd. Hij was er nooit en had weinig tijd. Nu ben ik weliswaar vrijgezel, maar het gaat idd wel ten koste van je gehele sociale leven. M'n zus is hier nu en ik vertelde haar citaten uit het gesprek en ze schrok van zijn benadering. Nare vent, zei ze. Was het ook, maar ik kan me niet permitteren daar nu over te struikelen...

Klinkt echt niet goed hoor... hij heeft niks te maken met jouw privé leven, al zou je drie vriendjes tegelijk hebben, het is zijn zaak niet. Als dit al zo begint bij het sollicitatiegesprek, dan staat je nog heel wat te wachten...

Dit klinkt niet goed hoor Guat, eerlijk gezegd. Natuurlijk, werkloos zijn is klote en het voelt zo zuur om nee te zeggen tegen een baan, maar als je baas al gaat vragen of je een relatie hebt, kan je er wel van op aan dat je je sociale leven echt vaarwel kan zeggen met zo'n baan. Wat Kim ook zegt: Als ze dat zo expliciet vragen (wat al not done is), wat zegt dat dan wel over de eisen die ze gaan stellen als je die baan echt hebt...Ik vind het nogal van de zotte eigenlijk, dat ze zoveel werk op één persoon willen schuiven, goede functie en goed salaris of niet. Volgens mij wéét je gewoon dat je dit maar tijdelijk gaat volhouden dan. Kan nooit gezond zijn. En ik geef Charles ook gelijk: Dan ga je werken, werken, werken, maar voor wie? Uiteindelijk is het inderdaad voor jou tien anderen, ook op het moment dat je wel overspannen zou raken door zo'n stressbaan. Dat lijkt het me gewoon niet waard.

Ik moet af en toe voor deze baan ook echt 7 dagen achter elkaar werken en tot 's avonds 11 uur enzo, dat vind ik ook echt enorm klote maar doe ik wel gewoon, maar is niet anders en ze zijn super tevreden over me (waardoor ik nu verlenging heb ) maar damn, ik hou dat echt maar een paar weken vol, niet maanden/jaren achter elkaar.