In welke situatie helpen en waarom

Ik reageer ook vanuit mijn gevoel, en ik kan alleen maar denken hoe afschuwelijk wanhopig, in de war en eenzaam iemand geweest moet zijn om zoiets te doen. Niet dat het ok is, en het is afschuwelijk, en straf moet er wel komen, maar een tweede kans is gewoon sowieso al niet mogelijk, iemand die iets dergelijks doet is voor de rest van z'n leven veroordeeld hoor, ook zonder gevangenisstraf. En het is niet knap dat ik daarmee kan werken, het zou namelijk gewoon je buurvrouw kunnen zijn, heus geen eng monster. Ik heb zelden dat ik emotioneel word van mijn werk, maar bij dit geval heb ik echt een potje zitten janken naderhand, niet alleen om het kind, maar ook om de moeder. Dat is zoiets triests, daar passen geen harde veroordelingen bij.

Printje schreef:

Bacio schreef:Iedereen moet geholpen worden in tijden van nood. Iedereen verdient een tweede kans.

Dat vind ik niet, er zijn mensen die echt geen tweede kans verdienen.

Gelukkig bepaal jij dat niet. En een tweede kans houdt echt niet in dat je mensen klakkeloos de maatschappij in schopt, maar dat kan ook betekenen dat je ze levenslang in een tbs kliniek houdt omdat dat voor iedereen het veiligst is.

Eens met Artemis. Ik vraag me af wat voor beeld sommigen bij zulke mensen hebben, dat er zo naar gereageerd word. Alsof het monsters zijn. En, bijvoorbeeld, als Carice van Houten in de gelukkige huisvrouw speelt en Theo Maassen in tbs, vind men dat een fantastisch mooie film.

Even afgezien van het 'gezin vermoord'- gedeelte: er zijn genoeg mensen die na een mislukte zelfmoordpoging verschrikkelijk blij zijn nog te leven...na behandeling en alles weer op de rit te hebben.

Verder zijn wij geen medici en vind ik niet dat wij het recht hebben te oordelen over het, al dan niet, leven van anderen. In zulke mensen gaat vaak meer om dan wij ons (gelukkig maar) kunnen voorstellen.

En in dat geval is het alles opgeteld wat mij betreft: bij twijfel, altijd helpen.

De vraag in de openingpost is eigenlijk natuurlijk een non-vraag. Artsen zijn gewoon verplicht te helpen, en die gaan heus niet beoordelen of het nog wel nodig is.

Artemis schreef:De vraag in de openingpost is eigenlijk natuurlijk een non-vraag. Artsen zijn gewoon verplicht te helpen, en die gaan heus niet beoordelen of het nog wel nodig is.

Klopt, maar voor de artsen is dat ook nog wel eens moeilijk. Mijn oom is arts en die kreeg de verkrachter van zijn dochter op de eerste hulp. Hij heeft zich op dat moment er overheen gezet maar is daarna flink een tijd thuisgeweest. Hij kon er gewoon niet mee dealen.

Het was ook niet dd vraag wat een arts moet doen, het was de vraag hoe jij er als buitenstaander over denkt en wat jouw gevoel erbij is.

Natuurlijk moet diegene medische hulp krijgen. En daarnaast denk ik ook psychische hulp. Achter familiedrama's zitten enorm treurige verhalen. Moord-zelfmoord in de familiesfeer is een hele andere categorie delicten dan gewoon moord (en ook heel anders dan gewoon zelfmoord). Er zijn daders die handelen vanuit een psychose, hen valt zo'n delict eigenlijk niet aan te rekenen. Er zijn daders die handelen omdat ze het beste voor kind willen. Bijvoorbeeld de single mom zonder verdere familie, die ernstig depressief is en geen andere uitweg ziet dan zelfmoord. Maar zelfmoord betekent dat de kinderen alleen achterblijven. Om de kinderen dat trauma te besparen, vermoordt moeder de kinderen en daarna zichzelf. Dat is eigenlijk heel vergaande moederliefde.

Als zoiets dan fout gaat, de zelfmoord mislukt, dan is dit toch een tragedie, juist ook voor de dader? Harde woorden over dat de daders monsters zouden zijn, vind ik in deze gevallen juist erg harteloos. Een vreselijke daad, maar wel een die soms best te begrijpen is.

Ik vind dat zo'n vrouw wel medische hulp moet krijgen, als je haar dood laat gaan heeft ze naar mijn idee nog geen straf gehad. Dan komt ze er wel heel makkelijk onderuit. Houd haar dan maar in leven en laat haar dr straf maar uitzitten.

En stel nou dat die vrouw familie van je is, of een bekende, vind je dat dan nog steeds? Ik vind het echt schokkend dat sommige mensen daar zo makkelijk over zeggen, laat die mensen maar lijden/ ze verdient het niet om te sterven maar moet eerst gestraft worden etc.

Gebrek aan empathie heet dat.

marjoleinnn schreef:Ik vind dat zo'n vrouw wel medische hulp moet krijgen, als je haar dood laat gaan heeft ze naar mijn idee nog geen straf gehad. Dan komt ze er wel heel makkelijk onderuit. Houd haar dan maar in leven en laat haar dr straf maar uitzitten.

Zulke gedachtegangen vind ik heel erg om te lezen, ik snap dat gewoon niet.
Artemis/supergrover hebben het eigenlijk al duidelijk verwoord. Je weet heel de achterliggende situatie niet, wat heeft iemand gedreven om zoiets te doen, ik denk dat er maar zeer weinig mensen zijn die zoiets vanuit een bewuste en weloverwogen keuze doen, misschien wel niemand.
De grootste straf, wanneer je in straf moet praten, is het feit dat iemand verder moet leven met het gegeven wat hij of zij heeft gedaan. Dat lijkt mij verschrikkelijk. Natuurlijk kun je zoiets niet ongestraft doen, er zijn nu eenmaal wetten en regels.
Ik ken ook een situatie waarin een ernstig zieke moeder haar eigen kind van het leven wilde beroven en dit ook heeft geprobeerd, omdat zij op dat moment daadwerkelijk dacht dat dit een goede keuze was. Deze vrouw belande ook in de gevangenis en haar kind in de hulpverlening. Moeder is uiteindelijk door haar ziekte overleden. Dochter heeft het haar moeder vergeven, ze vond het heel erg, maar ze zei altijd: mijn moeder kon er niets aan doen, ze was gewoon ziek.

Amelie schreef:

marjoleinnn schreef:Ik vind dat zo'n vrouw wel medische hulp moet krijgen, als je haar dood laat gaan heeft ze naar mijn idee nog geen straf gehad. Dan komt ze er wel heel makkelijk onderuit. Houd haar dan maar in leven en laat haar dr straf maar uitzitten.

Zulke gedachtegangen vind ik heel erg om te lezen, ik snap dat gewoon niet.
Artemis/supergrover hebben het eigenlijk al duidelijk verwoord. Je weet heel de achterliggende situatie niet, wat heeft iemand gedreven om zoiets te doen, ik denk dat er maar zeer weinig mensen zijn die zoiets vanuit een bewuste en weloverwogen keuze doen, misschien wel niemand.
De grootste straf, wanneer je in straf moet praten, is het feit dat iemand verder moet leven met het gegeven wat hij of zij heeft gedaan. Dat lijkt mij verschrikkelijk. Natuurlijk kun je zoiets niet ongestraft doen, er zijn nu eenmaal wetten en regels.
Ik ken ook een situatie waarin een ernstig zieke moeder haar eigen kind van het leven wilde beroven en dit ook heeft geprobeerd, omdat zij op dat moment daadwerkelijk dacht dat dit een goede keuze was. Deze vrouw belande ook in de gevangenis en haar kind in de hulpverlening. Moeder is uiteindelijk door haar ziekte overleden. Dochter heeft het haar moeder vergeven, ze vond het heel erg, maar ze zei altijd: mijn moeder kon er niets aan doen, ze was gewoon ziek.

Ik vind gewoon dat een mens op het moment dat iemand zoiets doet, gestraft moet worden. Of dat nou is door te praten met de nabestaande van het slachtoffer, of in de gevangenis zitten of wat dan ook, of leven met het feit dat je dat iemand hebt aangedaan. De manier van de straf maakt mij niet zo heel veel uit. Laten lijden door iemand te pijnigen of wat dan ook daar ben ik natuurlijk ook geen voorstander van. Maar iemand maar dood laten gaan om diegene op die manier te 'straffen' omdat zij ook voor de dood van anderen heeft gezorgd vind ik niet kunnen. Ik ben ook geen voorstander van de doodstraf etc. Omdat ik het ten eerste niet als straf zie, en ten tweede vind ik dat een mens wel een tweede kans moet kunnen krijgen, juist omdat je niet weet waarom iemand iets gedaan heeft.
Maar dat neemt allemaal niet weg dat ik niet vind dat een mens gestraft moet worden voor zijn daden. Naast die straf kan er psychische hulp etc ingeschakeld worden.

Los van dit alles staande ben ik van mening dat ieder mens hoe dan ook recht heeft op medische hulp, en dat deze er ook voor ieder mens moet komen. Wat de achtergrond ook is.

Starla schreef:En stel nou dat die vrouw familie van je is, of een bekende, vind je dat dan nog steeds? Ik vind het echt schokkend dat sommige mensen daar zo makkelijk over zeggen, laat die mensen maar lijden/ ze verdient het niet om te sterven maar moet eerst gestraft worden etc.

Als de vrouw familie van mij zou zijn dan vind ik nog steeds dat diegene medische hulp moet krijgen en ik begrijp het dan ook volkomen dat mijn familielid dan gestraft wordt. Ik vind ook dat ze die straf verdient, maar er moet wel gekeken worden (bij wie dan ook) naar wat de achtergrond is. Ik ben er niet voor om iemand de gevangenis in te stoppen of wat dan ook en dan na een bepaald aantal jaar weer vrij te laten zonder het onderliggende probleem aan te pakken. Tuurlijk dient diegene dan de hulp te krijgen die ze nodig heeft.
Ik ben er gewoon geen voorstander van om iemand maar dood te laten gaan omdat diegene dat op dat moment het liefste wil.