Re: Nachtmerrie

Gast do 11 apr 2013 - 23:55

Je kunt toch vragen of iemand bij je wil zijn? Niet dat je alleen maar samen moet zijn, maar je dochter leren kennen kan ook sámen met bijvoorbeeld een vriendin, die dan ineens ook een signaal kan herkennen en ineens kan roepen: oh, maar als ze zo huilt, dan kon er misschien wel eens dit of dit zijn.

Je hoeft niet alles maar alleen te doen. Een kind is niet niks, normaal doe je de eerste weken samen met de vader, kraamzorg en vaak ook nog hulp van bijvoorbeeld oma. En dan zou jij het alleen willen doen?
Ik bewonder je drive om alles zelf te willen oplossen, maar echt, hulp vragen mag.

Aletta do 11 apr 2013 - 23:58

Het valt me gewoon op dat je zelf steeds aangeeft dat je geen hulp wil vragen, of dat je dat moeilijk vindt. Dat wekt bij mij de indruk dat je het ergens wel zou willen, maar dat je het om een andere reden niet doet.

Verder denk ik dat juist die emotionele steun het belangrijkste is. Gewoon iemand bij wie je uit kan huilen of kan tieren. Inderdaad, uiteindelijk zijn jij en je partner degenen die moeten beslissen wat je verder gaat doen. Maar dat neemt niet weg dat het goed kan zijn om bij iemand gewoon je emoties de vrije loop te laten. Niet dat diegene je probleem kan oplossen, misschien kan hij/zij niet eens advies geven, maar die kan je wel het gevoel geven dat je er niet alleen voor staat.

Stuiterbal vr 12 apr 2013 - 0:32

Hulp vragen op welke manier dan ook blijft moeilijk vooral als je een persoon bent die nooit om hulp vraagt.
Maar nu kun je niet anders. Dat je je ouders al gevraagd hebt voor het huishouden ect is al een hele stap. Maar het is ook niet verkeerd om emotionele steun te zoeken.
Voel je niet tot last. Meid ik herken het. Al dan niet in dezelfde situatie als jou. Toen ik alleen kwam kon ik ook geen hulp aannemen. Ik moest het allemaal zelf kunnen en voelde me tot last bij anderen. Ik ging er letterlijk aan onder door en KON het niet alleen.
Uiteindelijk leerde ik het om hulp te vragen en het was een hele verademing. Het zit in de kleine dingen. Huishouden, oppassen op je dochter (dadelijk in de toekomst b.v.), met een vriendin ff een avondje eruit, met iemand praten over de situatie noem maar op.

Het is nogal wat en je zet jezelf en je eigen belang helemaal aan de kant. Dit trek je niet lang als je zo door gaat. Je gaat de laatste weken zo door een emotionele achtbaan. Ondanks dat je je nu verdoofd voelt kan de klap nog komen als het echt daadwerkelijk werkelijkheid word.
Bescherm jezelf en stel je grenzen. Het is zo belangrijk voor jou maar ook voor je meisje. Ik ben van mening dat nu jullie 2 tellen en dat je man zich maar fijn een aap vangt. Hij mag in zijn handen knijpen met zo'n vrouw als jou. Dat hij dat niet eens beseft .......

Elodie vr 12 apr 2013 - 5:18

Een kind alleen verzorgen kan echt wel hoor. Maar er verandert nu ineens zoveel in je leven, je had het zo anders voor ogen. Bij sommige dingen zal hulp dus wel echt nodig zijn.
Als ik laatst m'n verhaal niet bij vrienden had kunnen doen na de breuk, dan was het echt veel pittiger voor me geweest. En moet je nagaan, dat was 'alleen' een breuk, maar jij bent ook net bevallen. Mijn god, wat moet er nu veel door je heen gaan. Probeer jezelf open te stellen, alleen dan kom je er positiever uit. Hoe moeilijk ook, het zal echt nodig zijn.

kwebbeltje do 18 apr 2013 - 4:01

Hoe is het nu met je/jullie?

Lonelymom do 18 apr 2013 - 22:09

Hier gaat t nog met ups en downs. Ik kan me groot houden bij bezoek etc, maar uiteindelijk komt t er toch uit. Kan echt veel janken met momenten.. Doe dit ook lekker waar partner bij is, dan voelt hij zich extra kut! 1 geluk, hij heeft al 2 weken niks van haar gehoord (kan tuurlijk door de verbinding komen, maar hoop op iets anders). Zie wel optegen volgende week, als ze terug is:(
Mbt de baby voel ik me ook heel erg onzeker, vooral als ze huilt.
Het voor mezelf zorgen blijft moeilijk. partner zat vandeweek ook niet lekker in zn vel en ik kan daar niet mee omgaan, dan wil ik er voor hem zijn. en dat isniet echt voor jezelf zorgen. Heb de afspraak met de huisarts ook vervroegd.

Elliot do 18 apr 2013 - 22:14

Lonelymom schreef:Hier gaat t nog met ups en downs. Ik kan me groot houden bij bezoek etc, maar uiteindelijk komt t er toch uit. Kan echt veel janken met momenten.. Doe dit ook lekker waar partner bij is, dan voelt hij zich extra kut! 1 geluk, hij heeft al 2 weken niks van haar gehoord (kan tuurlijk door de verbinding komen, maar hoop op iets anders). Zie wel optegen volgende week, als ze terug is:(
Mbt de baby voel ik me ook heel erg onzeker, vooral als ze huilt.
Het voor mezelf zorgen blijft moeilijk. partner zat vandeweek ook niet lekker in zn vel en ik kan daar niet mee omgaan, dan wil ik er voor hem zijn. en dat isniet echt voor jezelf zorgen. Heb de afspraak met de huisarts ook vervroegd.

Waarom wil jij er voor hem zijn? Hij zit waarschijnlijk niet lekker in zijn vel omdat hij niets van haar heeft gehoord, ik zou hem in zijn sop gaar laten koken hoor! Kom nou, jij hebt al genoeg aan je hoofd dankzij hem! Je hoeft je echt niet druk te maken over zijn gesteldheid hoor, zorg eerst maar dat je voor jezelf en je dochter zorgt, dat is echt vele malen belangrijker.

Lonelymom do 18 apr 2013 - 22:16

Dat zit helaas in mn karakter, liever ikzelf ongelukkig, dan iemand anders.
Maar nu wel een eye-opener geweest om eerder contact met de huisarts op te nemen

Mrs. Jansen do 18 apr 2013 - 22:24

Waarom wil jij er voor hem zijn? Hij zit waarschijnlijk niet lekker in zijn vel omdat hij niets van haar heeft gehoord, ik zou hem in zijn sop gaar laten koken hoor! Kom nou, jij hebt al genoeg aan je hoofd dankzij hem! Je hoeft je echt niet druk te maken over zijn gesteldheid hoor, zorg eerst maar dat je voor jezelf en je dochter zorgt, dat is echt vele malen belangrijker.[/quote]

Dit denk ik ook.

Wat een verdrietige rotsituatie lonelymom. hug

Goed dat je de stap naar de huisarts hebt gemaakt. Sterkte.

Luce vr 19 apr 2013 - 7:06

Lonelymom schreef:Dat zit helaas in mn karakter, liever ikzelf ongelukkig, dan iemand anders.
Maar nu wel een eye-opener geweest om eerder contact met de huisarts op te nemen

Nou, gelukkig kan je dat ook heel goed veranderen. En misschien is het handig om dat nu eens te gaan doen..

Razz vr 19 apr 2013 - 7:09

Luce schreef:
Lonelymom schreef:Dat zit helaas in mn karakter, liever ikzelf ongelukkig, dan iemand anders.
Maar nu wel een eye-opener geweest om eerder contact met de huisarts op te nemen

Nou, gelukkig kan je dat ook heel goed veranderen. En misschien is het handig om dat nu eens te gaan doen..

Zoiets kan je toch niet 123 veranderen?

M-G vr 19 apr 2013 - 13:44

Ik heb niet het gehele verhaal volledig gelezen maar meid kies voor jezelf en je kind!
Ik snap dat je hem nog niet volledig kan vergeten, er is teveel gebeurd en je hebt teveel meegemaakt maar uiteindelijk draait het om hoe jij je voelt en je kind en kan hij daarin meedraaien of "barsten". Dat zal moeilijk zijn aan het verhaal te horen en te lezen maar ik zou mij niet op de tweede plek laten zetten, in de zin van als het maar haar niet lukt of loopt zoals ik wil dan kom ik wel terug bij mijn (ex-) vrouw... meid hij moet je echt waard zijn en wel een beetje moeite voor jou en je kind doen en dan bedoel ik echt voor beide! niet voor één van hen... Hopelijk kom je tot een besluit waar jij je goed bij voelt en dan maakt het naar mijn mening niet uit dat dat niet volledig zijn besluit is, hij had zich eerder kunnen bedenken dat het niet volledig naar zijn verwachtingen zal gaan. Meid ik kan niet anders zeggen dan dat ik je heel veel geluk gun! en hoop dat je er "alleen" uit komt! SUCCES!!! EN VEEL GELUK!!!

mzcharlotte vr 19 apr 2013 - 18:26

Razz_ schreef:
Luce schreef:
Lonelymom schreef:Dat zit helaas in mn karakter, liever ikzelf ongelukkig, dan iemand anders.
Maar nu wel een eye-opener geweest om eerder contact met de huisarts op te nemen

Nou, gelukkig kan je dat ook heel goed veranderen. En misschien is het handig om dat nu eens te gaan doen..

Zoiets kan je toch niet 123 veranderen?

Luce zegt toch ook niet dat het 123 te veranderen is? Maar onder goede begeleiding kan je die "anderen voor mijzelf" houding best op termijn veranderen. Al zou het wel fijn zijn als het van de één op andere dag zou kunnen in deze situatie.

Ik ben benieuwd wat de huisarts zegt!

Luce vr 19 apr 2013 - 19:02

Razz_ schreef:
Luce schreef:
Lonelymom schreef:Dat zit helaas in mn karakter, liever ikzelf ongelukkig, dan iemand anders.
Maar nu wel een eye-opener geweest om eerder contact met de huisarts op te nemen

Nou, gelukkig kan je dat ook heel goed veranderen. En misschien is het handig om dat nu eens te gaan doen..

Zoiets kan je toch niet 123 veranderen?

Dat zeg ik ook niet. Maar maar blijven zeggen dat je karakter helaas zo is.. Dus als je karakter van nature zo is, kan je het niet veranderen?

Viva wo 24 apr 2013 - 12:36

Hoe is het nu,? Ook nu ze weer terug is?

Lonelymom wo 24 apr 2013 - 22:30

Toevallig wilde ik vandaag een update plaatsen.
Het is hier eigenlijk definitief over:(
Het weekend wel goed gepraat, kreeg ook nog lieve brief. Maar toen kreeg hij weer mailtje van haar.. En had maandag nog wat andere dingen ontdekt. Daardoor wel weer flinke ruzie, die later wel wat afgekoeld was. Had de dag later ook nog mailtje gehad met excuses over alles, en dat ik beter verdien etc. Hoewel zijn woorden me niet heel veel meer zouden moeten zeggen deed me toch wel goed.
Hij heeft haar dinsdag niet opgehaald, omdat haar moeder dat deed.maar was natuurlijk wel meer online op de wa. En hoewel ik weet at hij dat is, deed dat me ook pijn. En gisteravond is hij er heen gegaan. Had daar zoveel moeite mee, flinke tegenivaller. Heb ook veel kloteopmerkingen gemaakt naar hem. Alles wat hij deed deed pijn, zoals zichzelf omkleden (voor haar) etc. Maar ook t idee dat hij daar was, en god weet waar over praatten etc. En daarbij mijn verdriet, mn toekomstbeeld met de kleine meid die weg valt. Blijf geneigd om te vragen. Gister kwam hij dan melden dat hij thuis was, en dan kan ik dat onderwerp niet negeren en moet ik ergens beetje weten hoe t was. Ook als ik hem straks zie weet ik dat ik wat wil vragen. En zo heeft zij bjv iets gekocht voor onze kleine, en hoewel ik dat t liefste weggooi wil ik ook wel weten wat t was.

Gister naar de huisarts geweest, die heeft me doorverwezen naar een praktijkondersteuner ggz om daarmee te praten. Hopenlijk kan ik dan gaan beslssen wat ik wil (hoe verder), want ben daar nu nog te onzeker/zachtaardig voor.

Heb gelukkig wel veel steun van anderen, ook van mensen waarvan ik t niet verwacht had. Doet me heel goed. Vooral omdat dochter toch ook nog de nodige probleempjes meeneemt wat me (zowel geestelijk als lchamelijk) energie kost.
Ik kan niet anders zeggen dat t behoorlijk kut is

Stranger wo 24 apr 2013 - 22:35

Jullie wonen nog wel steeds in 1 huis?

Gast wo 24 apr 2013 - 23:03

Ja, túúúrlijk doet dat je pijn. Hállo, je vent gaat gewoon direct naar zijn tweede mokkel en zij koopt zelfs een cadeau voor jouw kind. Daar ga je toch helemaal kapot aan? Afkappen die handel. Ik denk écht dat je je beter en sterker gaat voelen als je alleen bent, dan in deze situatie! Dit wil je toch gewoon niet... Kijk, ok, het is niet leuk natuurlijk om nu alleen te gaan wonen, je bent net bevallen, maar alles beter dan waar je nu inzit, want dit doet echt aan alle kanten afbreuk aan jouw eigenwaarde. Weg daar, en wees lief voor jezelf, neem je ruimte en besteed veel tijd aan jezelf en je kind.

Steep wo 24 apr 2013 - 23:18

KimRosenberg85 schreef:Ja, túúúrlijk doet dat je pijn. Hállo, je vent gaat gewoon direct naar zijn tweede mokkel en zij koopt zelfs een cadeau voor jouw kind. Daar ga je toch helemaal kapot aan? Afkappen die handel. Ik denk écht dat je je beter en sterker gaat voelen als je alleen bent, dan in deze situatie! Dit wil je toch gewoon niet... Kijk, ok, het is niet leuk natuurlijk om nu alleen te gaan wonen, je bent net bevallen, maar alles beter dan waar je nu inzit, want dit doet echt aan alle kanten afbreuk aan jouw eigenwaarde. Weg daar, en wees lief voor jezelf, neem je ruimte en besteed veel tijd aan jezelf en je kind.

Nooit gedacht maar ik ben het zo met je eens!

Stuiterbal do 25 apr 2013 - 1:34

Steep schreef:
KimRosenberg85 schreef:Ja, túúúrlijk doet dat je pijn. Hállo, je vent gaat gewoon direct naar zijn tweede mokkel en zij koopt zelfs een cadeau voor jouw kind. Daar ga je toch helemaal kapot aan? Afkappen die handel. Ik denk écht dat je je beter en sterker gaat voelen als je alleen bent, dan in deze situatie! Dit wil je toch gewoon niet... Kijk, ok, het is niet leuk natuurlijk om nu alleen te gaan wonen, je bent net bevallen, maar alles beter dan waar je nu inzit, want dit doet echt aan alle kanten afbreuk aan jouw eigenwaarde. Weg daar, en wees lief voor jezelf, neem je ruimte en besteed veel tijd aan jezelf en je kind.

Nooit gedacht maar ik ben het zo met je eens!

De meeste zullen het hier mee eens zijn, maar begrijp wel dat het voor ons als buitenstaander heel makkelijk gezegd is. Loneymom is gewoon niet klaar met de relatie dit komt allemaal maar ff rauw op haar dak vallen. En ze moet aan zoveel denken, en dan tegelijk ook maar de situatie accepteren en aan zichzelf denken.
Ik snap haar heel goed waarom ze nog niet weg is. Ik heb zelf in een soortelijke situatie gezeten en bij mij heeft de acceptatie en het definitief weg gaan 8 maanden geduurd.

Het enige wat ze nu aan het doen is, is zich krampvastig vast proberen te houden aan het bekende en het vertrouwde. Want hoe je het ook went of keert, haar man is haar stabiele en vertrouwde basis.
Wanneer dit weg valt kijkt ze in een diep zwart gat en wie wil daar nu zomaar ff inspringen ??? Geen idee wat je te wachten staat, geen idee wat op je af gaat komen ? Neem van mij aan dat het dood eng is. Je hele stabiele basis, je toekomstbeeld is in 1 veeg weg.

Loneymom, doe wat jij denkt dat goed is, doe het in dat tempo dat jij nodig hebt ervoor. Denk aan jezelf en je meisje jullie zijn nu belangrijk. En je weet als je hulp nodig hebt of info, je weet me te bereiken. hug

Stranger do 25 apr 2013 - 1:39

Stuiterbal schreef:
Steep schreef:
KimRosenberg85 schreef:Ja, túúúrlijk doet dat je pijn. Hállo, je vent gaat gewoon direct naar zijn tweede mokkel en zij koopt zelfs een cadeau voor jouw kind. Daar ga je toch helemaal kapot aan? Afkappen die handel. Ik denk écht dat je je beter en sterker gaat voelen als je alleen bent, dan in deze situatie! Dit wil je toch gewoon niet... Kijk, ok, het is niet leuk natuurlijk om nu alleen te gaan wonen, je bent net bevallen, maar alles beter dan waar je nu inzit, want dit doet echt aan alle kanten afbreuk aan jouw eigenwaarde. Weg daar, en wees lief voor jezelf, neem je ruimte en besteed veel tijd aan jezelf en je kind.

Nooit gedacht maar ik ben het zo met je eens!

De meeste zullen het hier mee eens zijn, maar begrijp wel dat het voor ons als buitenstaander heel makkelijk gezegd is. Loneymom is gewoon niet klaar met de relatie dit komt allemaal maar ff rauw op haar dak vallen. En ze moet aan zoveel denken, en dan tegelijk ook maar de situatie accepteren en aan zichzelf denken.
Ik snap haar heel goed waarom ze nog niet weg is. Ik heb zelf in een soortelijke situatie gezeten en bij mij heeft de acceptatie en het definitief weg gaan 8 maanden geduurd.

Het enige wat ze nu aan het doen is, is zich krampvastig vast proberen te houden aan het bekende en het vertrouwde. Want hoe je het ook went of keert, haar man is haar stabiele en vertrouwde basis.
Wanneer dit weg valt kijkt ze in een diep zwart gat en wie wil daar nu zomaar ff inspringen ??? Geen idee wat je te wachten staat, geen idee wat op je af gaat komen ? Neem van mij aan dat het dood eng is. Je hele stabiele basis, je toekomstbeeld is in 1 veeg weg.

Loneymom, doe wat jij denkt dat goed is, doe het in dat tempo dat jij nodig hebt ervoor. Denk aan jezelf en je meisje jullie zijn nu belangrijk. En je weet als je hulp nodig hebt of info, je weet me te bereiken.

Dat was hij misschien, maar dat is er niet meer. Haar man wil niet met haar verder en heeft een nieuwe vriendin, daarmee is je 'stabiele basis en toekomstbeeld' al weg. Door samen in 1 huis te blijven wonen en jezelf voor te houden dat je dat nodig hebt, maak je het jezelf volgens mij alleen onnodig moeilijk.

Gast do 25 apr 2013 - 1:43

Inderdaad, eens met stranger, je kunt jezelf voor de gek houden, maar achteraf denk je alleen maar: 'waarom ben ik in godsnaam niet eerder weggegaan'. Je maakt het jezelf zo alleen maar onnodig moeilijk. Alsof je 24/7 zout in je eigen wonden aan het strooien bent.

Steep do 25 apr 2013 - 7:30

Ja, maar als ik voor mezelf spreek moest ik wel eerst een heel proces door voordat ik de giftige relatie kon afkappen. Het is ook makkelijk gezegd, maar het is naar mijn mening niet verkeerd om te zeggen. Het wel nieuwe inzichten geven.

Catwoman79 do 25 apr 2013 - 7:40

Wat rot allemaal. Ondanks dat je het wel verwacht had, komt het natuurlijk wel als een klap.
Ik vind het knap van je dat je al naar de huisarts bent gegaan, en een verwijzing hebt gekregen.
Heel veel sterkte met alles wat gaat komen.

In het begin gaf je aan dat je een bekende forummer was, wil/durf je te vertellen wie je bent ?

Printje do 25 apr 2013 - 8:31

Pfff wat een ellende meis! Heel veel sterkte.

Gesponsorde inhoud