Re: Nachtmerrie

Parisienne ma 25 maa 2013 - 21:27

Klopt ook wel. Het is van mij ook een reactie puur uit gevoel. Het kind heeft inderdaad recht op een vader, vader heeft recht om zijn kind te zien. Alleen vind ik dat vader in dit geval alles op alles moet stellen om te laten zien dat hij ook wil (en kan). Zo laconiek doen over de situatie vind ik echt niet netjes. Hoe kún je dit de moeder, die jouw kind nota bene nog op de wereld moet zetten, aan doen?! Dit zou ik hem toch wel even heel duidelijk maken nu.

Gast ma 25 maa 2013 - 21:29

Artemis schreef:
Parisienne schreef:Echt, ik zou hem helemaal niks meer gunnen. Ik zit dit vol verbazing te lezen. Er zou wat mij betreft prima na een tijd een omgangsregeling kunnen komen, maar meer niet.
Dat is geen kwestie van gunnen, dat is een kwestie van het wettelijke recht dat een kind evenveel recht op beide ouders heeft. Het gaat niet om wat de ene ouder de andere ouder gunt, een kind heeft gewoon recht op zijn beide ouders, of die elkaar nog lief vinden of niet.

Ja helemaal eens. Dat staat totaal los van elkaar.

Gast ma 25 maa 2013 - 21:30

Ik zeg ook niet dat jij dat doet hoor, jij blijft juist heel redelijk. Al zou ik voor de bevalling echt kiezen wat ik zelf wou als ik jou was, daar ben je hem niets verplicht en de kraamweek ook, al moet hij natuurlijk wel de kans hebben om langs te komen. Maar na een tijdje kom je dan toch met een omgangsregeling te zitten en die zou ik zo gelijk mogelijk verdelen.ten eerste inderdaad voor je kind, en ten tweede zodat hij ook de ruimte hebt om iets op te bouwen qua werk enzo. Hoeft heus geen 50/50, maar je mag best van hem verwachten dat hij 2/3 dagen in de week voor zijn kind zorgt bijvoorbeeld. Hij heeft daar verantwoordelijkheden in ,ook als hij bij zijn moeder woont.

Printje ma 25 maa 2013 - 21:32

Parisienne schreef:Klopt ook wel. Het is van mij ook een reactie puur uit gevoel. Het kind heeft inderdaad recht op een vader, vader heeft recht om zijn kind te zien. Alleen vind ik dat vader in dit geval alles op alles moet stellen om te laten zien dat hij ook wil (en kan). Zo laconiek doen over de situatie vind ik echt niet netjes. Hoe kún je dit de moeder, die jouw kind nota bene nog op de wereld moet zetten, aan doen?! Dit zou ik hem toch wel even heel duidelijk maken nu.

Dit inderdaad en ik heb meerdere kinderen in de klas gehad waarbij vader ook gewoon ertussenuit piepte en kwam wanneer het ze zinden. Dat is pas moeilijk en niet te begrijpen voor kinderen.

Gast ma 25 maa 2013 - 21:32

Printje schreef:
Parisienne schreef:Echt, ik zou hem helemaal niks meer gunnen. Ik zit dit vol verbazing te lezen. Er zou wat mij betreft prima na een tijd een omgangsregeling kunnen komen, maar meer niet.

Mee eens, hij zou niet eens meer in de buurt mogen komen als hij me zoiets geflikt had. Wettelijk of niet, ik zou het zoveel mogelijk tegenhouden.

Jeetje doe eens niet zo naar zeg, vreselijk wat jij zegt!

Gast ma 25 maa 2013 - 21:36

Ik snap dat ergens wel, zonder het goed te praten. Sommige vrouwen gaan zo op in het zwanger zijn, en voor zo'n man is het meestal vrij abstract. En meestal wil de vrouw ook veel liever een kind, dus mannen krijgen nog weleens flink de bibbers als het zover is. Die zien hun vriendinnetje opeens veranderen, krijgen er een partij verantwoordelijkheden bij en hun relatie is ook opeens anders. En als die wens dan vooral een enorme wens van de vrouw is.....

Niet dat dat het goedpraat, een beetje vent slaat zichzelf daar doorheen en gaat ervoor en zorgt voor zijn vrouw. En dit is duidelijk een beetje een lamlul. Maar wij weten niet hoe die relatie eruit zag, wat de oorzaken en redenen zijn, of die relatie volgens hem al langer niet goed was, of juist nu totaal veranderd is... Wederom, dat praat het niet goed, maar ik vermoed dat iemand niet zomaar zijn hoogzwangere vrouw voor de lol in de steek laat. In sommige situaties, waarmee ik echt niet wil zeggen dat dat hier zo is hoor, kan ik me best voorstellen dat zo'n vent denkt 'maar hier heb ik niet voor getekend' en een rare en stomme poging doet om weg te komen. Stom, fout, helemaal verkeerd en niet goed te praten, maar ik denk dat zoiets wel vaak meespeelt.

Gast ma 25 maa 2013 - 21:42

Ik zou in deze situatie ook liever mijn achternaam voor het kind aanhouden. Mocht man dan uiteindelijk toch blijven en alles is weer goed (kleine kans), dan kan die naam toch nog worden veranderd? Omgangsregeling zou ik wel zo eerlijk mogelijk proberen te verdelen, zodat het kind ook nog een vader heeft. Maar die naam, daar zou ik mij niet prettig bij voelen.

Printje ma 25 maa 2013 - 21:49

Carrie schreef:
Printje schreef:
Parisienne schreef:Echt, ik zou hem helemaal niks meer gunnen. Ik zit dit vol verbazing te lezen. Er zou wat mij betreft prima na een tijd een omgangsregeling kunnen komen, maar meer niet.

Mee eens, hij zou niet eens meer in de buurt mogen komen als hij me zoiets geflikt had. Wettelijk of niet, ik zou het zoveel mogelijk tegenhouden.

Jeetje doe eens niet zo naar zeg, vreselijk wat jij zegt!

Helaas heeft dat te maken met ervaringen van vroeger waar ik niets over ga zeggen verder maar waardoor zo' n man echt niet meer bij mij in de buurt zou hoeven komen. Wat voor vader ben he als je zoiets doet.

June ma 25 maa 2013 - 21:51

Printje schreef:
Carrie schreef:
Printje schreef:
Parisienne schreef:Echt, ik zou hem helemaal niks meer gunnen. Ik zit dit vol verbazing te lezen. Er zou wat mij betreft prima na een tijd een omgangsregeling kunnen komen, maar meer niet.

Mee eens, hij zou niet eens meer in de buurt mogen komen als hij me zoiets geflikt had. Wettelijk of niet, ik zou het zoveel mogelijk tegenhouden.

Jeetje doe eens niet zo naar zeg, vreselijk wat jij zegt!

Helaas heeft dat te maken met ervaringen van vroeger waar ik niets over ga zeggen verder maar waardoor zo' n man echt niet meer bij mij in de buurt zou hoeven komen. Wat voor vader ben he als je zoiets doet.

In dit soort gevallen gaat het niet om jou, maar om het belang van je kind. Wat je ervaring ook is, het kind heeft recht op een vader. Of jij dat nou leuk vindt of niet. Zoiets tegenhouden vind ik gewoon idioot.

Lonelymom ma 25 maa 2013 - 21:52

Artemis, wat jij beschrijft schreef ik in t begin ook, het zogenaamde 'vluchtgedrag'. Zeker niet goed te praten, maar vooral hem kennende wel een beetje voor te stellen. Misschien maakt t dat wel dat ik me niet heel hard kan opstellen. Ik heb natuurlijk ook gezegd dat ik de bevalling moet afwachten, kijken hoe t dan gaat (hoewel ik een goede ben op t vooruitlopen op zaken). Maar die naam blijft op dit moment wel aan me knagen, vooral omdat dat snel na de bevalling geregeld moet zijn, en behoorlijk definitief (een verdeling in ouderschap kan nog aangepast worden). Ook dit moet ik zeker een dag even laten rusten

Gast ma 25 maa 2013 - 21:58

Ik zou mijn eigen naam kiezen. Dat mag ook gewoon als je nog bij elkaar bent. Zou voor mij fijner voelen en voor het kind maakt het niets uit.

June ma 25 maa 2013 - 21:59

Artemis schreef:Ik zou mijn eigen naam kiezen. Dat mag ook gewoon als je nog bij elkaar bent. Zou voor mij fijner voelen en voor het kind maakt het niets uit.

Dat zou ik ook doen.

Kerel ma 25 maa 2013 - 22:00

Hij kan van alles roepen over al dan niet erkennen van zijn kind, maar een kind dat staande huwelijk - of negen maanden na de beeindiging er van - geboren wordt, heeft van rechtswege de (voormalig) echtgenoot als vader. Dan kan hij wel een ontkenning vaderschapsprocedure voeren, maar dat is aan hem.

Gast ma 25 maa 2013 - 22:05

Kerel schreef:Hij kan van alles roepen over al dan niet erkennen van zijn kind, maar een kind dat staande huwelijk - of negen maanden na de beeindiging er van - geboren wordt, heeft van rechtswege de (voormalig) echtgenoot als vader. Dan kan hij wel een ontkenning vaderschapsprocedure voeren, maar dat is aan hem.

Daar waren we al een pagina of wat achter. En een ontkenning vaderschapsprocedure heeft alleen zin als je het kind niet zelf geknutseld hebt, en dat heeft hij wel.

Elodie ma 25 maa 2013 - 22:05

Pff wat verschrikkelijk voor je.
Mijn situatie was een beetje te vergelijken met die van jou en ik kan je 1 tip geven: geef jouw achternaam!
Bij mijn zoon kon dat helaas niet meer omdat eerder in de zwangerschap, tijdens de erkenning, al was vastgelegd dat ie de naam van m'n ex zou krijgen. En ik vind het verschrikkelijk.
Ik hoop echt voor je dat dat hij een vader gaat zijn voor je kind, en heel goed dat jij daar nog zo achteraan zit. Maar probeer ook niet te veel hoop te hebben. Ik herken het lamlul gedrag en wat ik ook probeerde, mijn ex wilde niks met z'n kind te maken hebben uiteindelijk. Hopelijk gaat dat bij jullie anders. Maar ga niet tot het uiterste en denk ook aan jezelf.
Heel veel sterkte en je kan me altijd en PM sturen.

_Lana_ ma 25 maa 2013 - 22:12

Kerel schreef:Hij kan van alles roepen over al dan niet erkennen van zijn kind, maar een kind dat staande huwelijk - of negen maanden na de beeindiging er van - geboren wordt, heeft van rechtswege de (voormalig) echtgenoot als vader. Dan kan hij wel een ontkenning vaderschapsprocedure voeren, maar dat is aan hem.

Dit is allang niet meer zo.
Ik zou ook voor jouw achternaam gaan. Mocht het nog goed komen allemaal, dan zou dat toch evengoed niet uitmaken?
Je zou dan zo snel mogelijk naar het gemeentehuis kunnen gaan en daar een akte van naamskeuze ondertekenen.
Na de geboorte is dit niet zo makkelijk meer.

Verder is alles al een beetje gezegd. Ik wil je wel heel erg veel sterkte wensen met alles!! Nachtmerrie - Pagina 8 699888

Gast ma 25 maa 2013 - 22:14

Waar lees jij eigenlijk Elodie dat hij zijn kindje niet wil zien of er geen interesse in heeft? Ik vind jouw situatie niet echt te vergelijken met die van haar, jij was niet gepland zwanger en nog maar een paar weken bij elkaar toen je zwanger was, toch? Zij is wel gepland zwanger, een aantal jaar samen en getrouwd. Ik lees nergens dat hij geen interesse in zijn kind zou hebben, of het niet zou willen zien eigenlijk.

Catwoman79 ma 25 maa 2013 - 23:34

Maar als je nu getrouwd bent en jij draagt zijn achternaam, dan krijgt het kindje toch ook automatisch zijn achternaam ??

Printje ma 25 maa 2013 - 23:38

Catwoman79 schreef:Maar als je nu getrouwd bent en jij draagt zijn achternaam, dan krijgt het kindje toch ook automatisch zijn achternaam ??

Volgens mij kun je hier oor een keuze maken wanneer het kindje wordt aangegeven.

Gast ma 25 maa 2013 - 23:43

Catwoman79 schreef:Maar als je nu getrouwd bent en jij draagt zijn achternaam, dan krijgt het kindje toch ook automatisch zijn achternaam ??

Nee, je kan kiezen welke naam je het kind geeft (bij de eerste), het tweede kind van een getrouwd stel moet wel dezelfde achternaam krijgen als het eerste.

Gast ma 25 maa 2013 - 23:44

Catwoman79 schreef:Maar als je nu getrouwd bent en jij draagt zijn achternaam, dan krijgt het kindje toch ook automatisch zijn achternaam ??

Nee, je kan kiezen welke naam je het kind geeft (bij de eerste), het tweede kind van een getrouwd stel moet wel dezelfde achternaam krijgen als het eerste.

Je draagt trouwens ook nooit helemaal je man zijn naam, je kan ervoor kiezen deze naam voor of achter je eigen naam te zetten (net als je man trouwens), maar je houdt officieel altijd je eigen naam, waarmee je geboren bent.

Paper Crown ma 25 maa 2013 - 23:54

Achternaam heeft trouwens in een huwelijk niets te maken met erkenning. Alle kinderen die worden geboren in een huwelijk worden automatisch erkend. Als je niet getrouwd bent moet je laten erkennen.

_Lana_ di 26 maa 2013 - 2:04

KimRosenberg85 schreef:
Catwoman79 schreef:Maar als je nu getrouwd bent en jij draagt zijn achternaam, dan krijgt het kindje toch ook automatisch zijn achternaam ??

Nee, je kan kiezen welke naam je het kind geeft (bij de eerste), het tweede kind van een getrouwd stel moet wel dezelfde achternaam krijgen als het eerste.

Het kind krijgt wel automatisch de naam van de man binnen het huwelijk. Je zou een akte van naamskeuze op kunnen laten maken bij de gemeente.

Bij een erkenning kun je meteen voor de naam kiezen.

Elodie di 26 maa 2013 - 4:11

Carrie schreef:Waar lees jij eigenlijk Elodie dat hij zijn kindje niet wil zien of er geen interesse in heeft? Ik vind jouw situatie niet echt te vergelijken met die van haar, jij was niet gepland zwanger en nog maar een paar weken bij elkaar toen je zwanger was, toch? Zij is wel gepland zwanger, een aantal jaar samen en getrouwd. Ik lees nergens dat hij geen interesse in zijn kind zou hebben, of het niet zou willen zien eigenlijk.

Ik zeg toch niet dat het zeker zo zal verlopen?! Ik zeg ook dat de situatie niet helemaal te vergelijken is dus kom op zeg.. (Ook al was het niet lang, paar weken is natuurlijk ook overdreven). Maar ik herken wel het lamlul gedrag. Dat is het enige wat ik zeg. Ik zeg nergens dat het vast hetzelfde zal verlopen. Hoop het niet voor haar zeg. Maar uit eigen ervaring zeg ik wel dat je niet koste wat het kost moet blijven vechten.

En eerlijk gezegd denk ik ook dat jij een andere versie van mijn verhaal kent, die vast niet helemaal overeenkomt met de waarheid.

Gast di 26 maa 2013 - 4:24

Het valt me op dat je wat fel reageert, Elodie. Ik bedoelde het niet naar. Alleen maar dat ik niet verwacht dat haar man haar kind niet wil zien. Omdat je aangaf in ongeveer een zelfde soort situatie te hebben gezeten. Maar getrouwd zijn en voor een kindje kiezen, of ongepland zwanger raken is toch een heel andere situatie? Ik bedoel niet dat je maar een paar weken bent samen geweest, maar dat je na een paar weken zwanger bent geraakt. (Toch?) En het zal vast dat ik een ander verhaal ken dan jij. Ik bedoelde het verder niet veroordelend, alleen dat ik de situaties niet echt met elkaar te vergelijken vind smile

Gesponsorde inhoud