Gaan jullie alleen met je kinderen naar het bos/park?

Oh nee joh, niemand hoeft van mij een bos in. Maar ik denk dat je echt wel moet oppassen om je kinderen bang te maken voor allerlei zaken als enge mannen en ontvoeringen, want reëel is het niet. Ik heb ook een familielid wat overal bang voor is, van vogels tot een vallend kind, en die heeft een paar buitengewoon angstige kindjes. Durven in de zomer niet echt buiten vanwege beestjes, durven niet naar een kermis of pretpark, zelfs eten is een ding omdat ze als klein kind om de drie happen hoorden dat ze wel goed moesten kauwen anders zouden ze of stikken. De straat niet op durven zoals Annemie lijkt me problematisch, daar heb je hulp bij nodig. Als je alleen het bos mijdt is er niet zoveel aan de hand, zolang je je kind niet vertelt dat bossen gevaarlijk zijn.

In het bos waar ik vaak ga wandelen is 2 keer een lijk gevonden, nu is het bos heel erg groot en was dat helemaal aan de andere kant, waar ik bijna nooit kom. Maar ik wil lekker kunnen wandelen met mijn honden en C. dus daar wil ik mij niet door laten tegenhouden.

Ja dat klopt, ik ben met andere dingen wel enigszins overbezorgd en dat onderdruk ik zodat mijn dochters er geen last van hebben.


Trouwens, ik heb nog nooit een foto van je gezien, dus zou je die misschien even willen plaatsen in het daarvoor bestemde topic ?

Zwemmen doe ik ook niet alleen. C.iske vertrouw ik inmiddels wel redelijk, maar J.anneman absoluut niet. Ik wil ze allebei goed in de gaten kunnen houden.

De enige keer dat ik bang ben geweest in het bos, was de keer dat ik met mijn moeder en schoonzus in de auto zat, de Tom Tom ons de weg wijste en ons ineens het bos in stuurde en we daar uiteindelijk op een doodlopend weggetje terecht kwamen. Het was donker en ik had niet lang gelde The Blair witch project gezien .

Oh ja haha. Ik had een keer arachnafobia gezien en toen ging er iemand in mijn nek kriebelen. Dat was ook wat minder.

Artemis schreef:Oh nee joh, niemand hoeft van mij een bos in. Maar ik denk dat je echt wel moet oppassen om je kinderen bang te maken voor allerlei zaken als enge mannen en ontvoeringen, want reëel is het niet. Ik heb ook een familielid wat overal bang voor is, van vogels tot een vallend kind, en die heeft een paar buitengewoon angstige kindjes. Durven in de zomer niet echt buiten vanwege beestjes, durven niet naar een kermis of pretpark, zelfs eten is een ding omdat ze als klein kind om de drie happen hoorden dat ze wel goed moesten kauwen anders zouden ze of stikken. De straat niet op durven zoals Annemie lijkt me problematisch, daar heb je hulp bij nodig. Als je alleen het bos mijdt is er niet zoveel aan de hand, zolang je je kind niet vertelt dat bossen gevaarlijk zijn.

Dat is wel extreem

Twellie schreef:Ja dat klopt, ik ben met andere dingen wel enigszins overbezorgd en dat onderdruk ik zodat mijn dochters er geen last van hebben.


Trouwens, ik heb nog nooit een foto van je gezien, dus zou je die misschien even willen plaatsen in het daarvoor bestemde topic ?

Vooruit

Jeuj!

Filoria schreef:Er is begin februari nog een dode jongen (Anass) in een natuurgebied gevonden, maar dat was waarschijnlijk zelfmoord.

Er doken trouwens wel in no-time berichten op van 'een enge man' die in die buurt gesignaleerd zouden zijn. Die bleken al gauw nergens op gebaseerd te zijn.


Maar ben het helemaal met je eens Artemis: uit cijfers blijkt nu eenmaal dat zowel bij ontvoering als bij misbruik geldt dat de dader meestal een bekende is.

Volgens de politie zeker zelfmoord, maar natuurgebied valt redelijk mee.... wat bomen naast Duinrell. Niet echt een bos.

Ik ben ook een x bang geweest in het bos maar dat was omdat de auto vastzat in de modder en wij met geen mogelijkheid dat ding eruit konden krijgen en ergens hoog in Zweden in een bos stonden. Er zijn daar meer elanden als mensen dus alleen dat idee al dat we er nooit meer uit zouden komen maakte me bang. De volgende ochtend kwam er een tractor langs en die heeft de auto losgetrokken. Pffff!

@Bolleke: Lijken in bossen, tja, daar hou ik niet zo van Het zou me niet weerhouden maar heel fijn idee vind ik het niet. Wij hebben vroeger met onze ouders een dagje Strand Nulde gedaan. Dag later werd het meisje van Nulde gevonden ( althans, haar hoofd). Hoewel we elk jaar wel eens daar heen gingen, zijn we daarna nooit meer gegaan. Ik heb daar echt een heel raar gevoel aan overgehouden...

Overdag ga ik eigenlijk overal wel heen met m'n zoon. Zou wat zijn zeg, als ik voor zulke uitstapjes altijd iemand erbij zou moeten regelen. Alleen ben ik wel een beetje bang in het donker. Maar dat weet hij niet. Ik wil niet dat hij mijn angsten weet, helemaal niet doordat hij zelf al zoveel angsten heeft.

@artemis, ik durf de straat wel op hoor, ik doe verder alles met hem, ga alleen met hem fietsen, naar de kinderboerderij, naar de winkel, naar de speeltuin, enz, behalve dus alleen naar het bos. Mijn zoontje weet verder niet dat ik dat eng vind ofzo.

Dan valt het mee, maar je zei ook niet naar het park en dat je het eng vond om alleen met hem naar buiten te gaan, die reactie heb je nu weggehaald, maar zoiets stond er wel. Als het alleen het bos is is er niets aan de hand, maar als je verder dingen ook eng vindt, en zo kwam het wel over, dan zou ik daar iets aan doen. Het is voor jou al erg zat, dat wil je neit aan je kinderen meegeven.

@roodkapje, ja er is een keer een man gevonden, en volgens mij nog verder door nog een man, maar dat is eigenlijk al niet meer "mijn" bos. Nee erg prettig is het niet, maar op dat stuk kom ik nooit.
Dat je niet meer naar dat strand van Nulde bent gegaan, dat begrijp ik wel. Das toch ook net iets anders.

Filoria schreef:Er is begin februari nog een dode jongen (Anass) in een natuurgebied gevonden, maar dat was waarschijnlijk zelfmoord.

Er doken trouwens wel in no-time berichten op van 'een enge man' die in die buurt gesignaleerd zouden zijn. Die bleken al gauw nergens op gebaseerd te zijn.

Ik geloof er geen zak van dat het zelfmoord is. Ik hoop dat degene die zich nu op de dood van Anass richt meer op tafel krijgt dan de politie.
Maar het is voor mij geen reden om bang te zijn in een bos.