Gaan jullie alleen met je kinderen naar het bos/park?

Ik vind juist het bos zo heerlijk om naar toe te gaan omdat daar geen verkeer is.
Ik ga er altijd alleen heen, moet eerst met de auto en eenmaal daar laat ik iedereen los tenminste de oudste van bijna drie en de hond, je hebt er geen omkijken naar, laat ze maar lekker rennen en doen, heerlijk! De jongste kan nog niet lopen dus die zit nog in de wagen of doek/drager

Ik doe bijna alles alleen met N. Dierentuin, indoorspeeltuin, theater, naar de stad, naar het bos, naar de plas, naar de supermarkt, met de trein/metro/bus/tram, etc.

M@niek schreef:Ik ga overal naar toe met haar. Mijn man is niet veel thuis dus moet jezelf ook dingen ondernemen.

Het bos is hier altijd een succes.

Hier precies hetzelfde, ben veel alleen met hem, en we gaan zeker wel 2 a 3 keer per week weg samen (stad, bos, zwembad, indoorspeeltuin, kinderboerderij etc.)

Nee, ik durf niet alleen of alleen met mijn zoontje naar het bos/park, alleen als er iemand meegaat.

Ja hoor, zo vaak

Annemie schreef:Nee, ik durf niet alleen of alleen met mijn zoontje naar het bos/park, alleen als er iemand meegaat.

Waarom niet dan?

De meeste dingen onderneem ik met een vriendin of met mijn man. Ik vind het echt een heel gedoe om met twee kinderen op pad te gaan. Ik durf het overigens wel (op het zwembad na dan).

Ik ga meestal met een vriendin weg. In de zomer gingen we gemakkelijk naar het park/kinderboerderij, in de winter gaan we winkelen. Louise geniet van het kijken/voelen/proeven/ruiken, en de aandacht van de verkoopsters.

Ja hoor, ik ga wel alleen met Luuk naar het bos of park. Ik ga wel vaker met een vriendin, mijn moeder of zusje, maar dat is gewoon omdat ik dat gezelliger vind

Neytiri schreef:

Annemie schreef:Nee, ik durf niet alleen of alleen met mijn zoontje naar het bos/park, alleen als er iemand meegaat.

Waarom niet dan?

Weg

Dan zou ik daar maar eens hulp bij gaan zoeken als je dat nog niet hebt. Want dat je je kinderen opvoedt met een dergelijke angst moet je volgens mij niet willen.

Een park heb ik geen problemen mee, bos wel. Kan ook liggen aan het soort bos dat we hier in de buurt hebben, doordeweeks zijn er weinig mensen en het is vrij uitgestrekt. Zou er al niet in mijn uppie gaan wandelen, laat staan met mijn dochter. Als ik kijk naar mijn omgeving zijn de reacties heel anders dan hier op het forum: laatst had ik het erover met vriendinnen en er was er niet één die alleen in een bos zou gaan wandelen (met of zonder kinderen). En ik heb mijn vriendinnen niet speciaal geselecteerd op angstig gedrag.

Ik doe met R, en nu ook met N alles, sjouw ze overal mee naar toe. Maar, verklaar me maar voor gek, ik durf echt niet alleen het bos in. Ik ben serieus zo'n muts die verdwaald ofzo. En daarnaast krijg ik gewoon de kriebels van het bos. Mar met man erbij uiteraard wel, geocachen is regelmatig in het bos maar zoiets doe ik niet alleen met ze.

Twellie schreef:Een park heb ik geen problemen mee, bos wel. Kan ook liggen aan het soort bos dat we hier in de buurt hebben, doordeweeks zijn er weinig mensen en het is vrij uitgestrekt. Zou er al niet in mijn uppie gaan wandelen, laat staan met mijn dochter. Als ik kijk naar mijn omgeving zijn de reacties heel anders dan hier op het forum: laatst had ik het erover met vriendinnen en er was er niet één die alleen in een bos zou gaan wandelen (met of zonder kinderen). En ik heb mijn vriendinnen niet speciaal geselecteerd op angstig gedrag.

Jij omschrijft het beter haha, bj mij is er trouwens ook niemand van mijn vriendinnen die dat alleen durft met de kinderen.

Wat is er eng aan een bos dan? Ik snap veel maar hier heb ik zelfs nog nooit ook maar bij stilgestaan.

Het is bij mijn een angst zoals bij anderen voor muizen, denk ik. Dat vind ik dan weer lieve beestjes . Geen nare ervaringen mee gehad, maar 'gewoon' van binnenuit zou ik me er alleen lichtelijk onbehaaglijk voelen en dat zoek ik niet vrijwillig op. Met anderen maak ik wel eens boswandelingen en dan voel ik me wel veilig.

Artemis schreef:Wat is er eng aan een bos dan? Ik snap veel maar hier heb ik zelfs nog nooit ook maar bij stilgestaan.

Verdwaald geraken, verkracht worden, gemarteld worden, vermoord worden, ontvoerd worden, ...

Ik ga overal alleen heen met de kinderen. Ook het bos en het zwembad. Soms neem ik alle kids mee, soms maar 1 of 2. Ligt aan de oppasmogelijkheden op dat moment. Zaterdag ben ik met de 2e naar Antwerpen geweest met de trein terwijl papa met de andere 3 eerst naar zwemles is gegaan en daarna het bos hier heeft opgezocht met 3. Daar is een waterspeelstuk met een pontje en een kinderboerderij. Erg leuk juist. Ik kan me niet voorstellen om dagen thuis te zitten en je enige uitje de AH is bijv.

Annemie dat lijkt mij heel moeilijk..


Ik ben zowat opgegroeid in het bos.. Ik vind het daarom ook echt vreemd dat men daar niet alleen naar toe durft te gaan..

Ik had er ook echt nog nooit bij stil gestaan dat mensen een bos gevaarlijk vinden. Ik neem C. dan ook al vanaf baby mee naar het bos en het park. Maar hier in de wijk woont een volwassen vrouw, die niet met haar hond naar het bos durft, dat vind ik ook zo raar. Sowieso kom ik er altijd andere mensen tegen en is het niet super dicht begroeid.

Neytiri schreef:Annemie dat lijkt mij heel moeilijk..


Ik ben zowat opgegroeid in het bos.. Ik vind het daarom ook echt vreemd dat men daar niet alleen naar toe durft te gaan..

Ik ook, heb 21 jaar in het bos gewoond, dat is ook het gekke, maarja...

Annemie, die angsten gaan niet zomaar meer over. Daar moet je wel wat voor doen als je er graag van af wilt.
Ik speelde als kind altijd in een bos en weide. Mijn oom had een eigen stuk bos en daar was ik dagen in aan het spelen. Soms alleen, soms met een buurmeisje/jongen. Vossenholen zoeken. Kleine everzwijntjes van dichtbij willen bekijken en dan achterna gezeten worden door moeder everzwijn:lol: Ik kon opeens heel hard rennen. Hutten bouwen, over de weide dwalen en de koeien die daar in het wild lopen bekijken etc.
Als ik in de buurt zou wonen waar ik ben opgegroeid zou ik er veel vaker heen gaan, leuk plekje.

Slakje schreef:

Artemis schreef:Wat is er eng aan een bos dan? Ik snap veel maar hier heb ik zelfs nog nooit ook maar bij stilgestaan.

Verdwaald geraken, verkracht worden, gemarteld worden, vermoord worden, ontvoerd worden, ...

Waar woon jij in godsnaam? Ik bedoel: de bossen zijn hier niet zo groot dat je kunt verdwalen (wandelroutes volgen ) ik heb de afgelopen jaren best het nieuws gevolgd en ik kan me eigenlijk geen ontvoeringen van moeder en kind, martelingen of dergelijke dingen herinneren in een bos. Op al die zaken loop je volgens mij meer kans in je eigen huis, aangezien verkrachtingen en ontvoeringen meestal in de eigen sociale kring plaatsvinden

Er is begin februari nog een dode jongen (Anass) in een natuurgebied gevonden, maar dat was waarschijnlijk zelfmoord.

Er doken trouwens wel in no-time berichten op van 'een enge man' die in die buurt gesignaleerd zouden zijn. Die bleken al gauw nergens op gebaseerd te zijn.


Maar ben het helemaal met je eens Artemis: uit cijfers blijkt nu eenmaal dat zowel bij ontvoering als bij misbruik geldt dat de dader meestal een bekende is.

Maar waarom zou je dan van zo'n angst af willen? Ik ken zoveel mensen die irrationele angsten hebben voor bijvoorbeeld muizen / spinnen / snelbewegende dieren / hoogtes / liften / water /drukke ruimtes / enzovoorts. Ik heb zelfs een mannelijke kennis die hysterisch wordt van parkieten.

Over het algemeen is er goed mee te leven, het is toch geen enorm gemis dat je niet in je uppie met de kinderen naar het bos wilt? Ik kan wel driehonderd andere dingen bedenken die je daar in de plaats van zou kunnen doen.