Vreemdgaan, easy access of?

Charles schreef:

KimRosenberg85 schreef:Ik heb te maken gehad met vreemdgaan op alle mogelijke manieren, dus nee, ik denk niet dat ik over een paar jaar de boel eens lekker ga lopen belazeren. Daarvoor weet ik nu al té goed hoeveel ellende het kan veroorzaken. Dus nee, ik vind het niet zo'n grijs gebied, je gaat óf vreemd óf niet. Je bent eerlijk óf je bent hypocriet en sneaky. Ik kies er elke dag weer voor om eerlijk te zijn en dat doe ik heel bewust.

Als je rationeel zijn zó sterk rationaliseert kan ik je niet serieus nemen en slechts de conlusie trekken dat je het weliswaar misschien hebt beleefd, er echter niet veel van geleerd hebt.

Het gaat niet om rationeel zijn, het gaat om duidelijke keuzes voor jezelf maken en weten waar je eigen grenzen liggen. Ik vind het te makkelijk om te zeggen: ik was verliefd, of ik liet me meeslepen. Natuurlijk kun je verliefd raken, maar dan heb je nog altijd een paar kéuzes. Je kunt je terugtrekken, het contact verbreken, óf als het echt heel heftig is, heb je de mogelijkheid je huidige relatie te verbreken. Maar iemand zó erg bedonderen, nee. Ik heb mensen daar echt aan kapot zien gaan (mijn moeder) en ik wil niemand zo'n pijn doen in mijn leven. Dat kun je rationeel noemen, maar voor mij komt dit juist recht uit mijn hart.

KimRosenberg85 schreef:

Charles schreef:

KimRosenberg85 schreef:Ik heb te maken gehad met vreemdgaan op alle mogelijke manieren, dus nee, ik denk niet dat ik over een paar jaar de boel eens lekker ga lopen belazeren. Daarvoor weet ik nu al té goed hoeveel ellende het kan veroorzaken. Dus nee, ik vind het niet zo'n grijs gebied, je gaat óf vreemd óf niet. Je bent eerlijk óf je bent hypocriet en sneaky. Ik kies er elke dag weer voor om eerlijk te zijn en dat doe ik heel bewust.

Als je rationeel zijn zó sterk rationaliseert kan ik je niet serieus nemen en slechts de conlusie trekken dat je het weliswaar misschien hebt beleefd, er echter niet veel van geleerd hebt.

Het gaat niet om rationeel zijn, het gaat om duidelijke keuzes voor jezelf maken en weten waar je eigen grenzen liggen. Ik vind het te makkelijk om te zeggen: ik was verliefd, of ik liet me meeslepen. Natuurlijk kun je verliefd raken, maar dan heb je nog altijd een paar kéuzes. Je kunt je terugtrekken, het contact verbreken, óf als het echt heel heftig is, heb je de mogelijkheid je huidige relatie te verbreken. Maar iemand zó erg bedonderen, nee. Ik heb mensen daar echt aan kapot zien gaan (mijn moeder) en ik wil niemand zo'n pijn doen in mijn leven. Dat kun je rationeel noemen, maar voor mij komt dit juist recht uit mijn hart.

Jij vind dat makkelijk, ik vind dat eerlijk. Ik vind het eerder makkelijk gezegd 'je kunt gewoon het contact verbreken of je terugtrekken'.

Ik lees nu dat jij 'het hebben meegemaakt' bedoelt in de zin van: ik heb het iemand anders van dichtbij zien overkomen, en niet 'ik heb het zelf aan den lijve ondervonden hoe het is verliefd op iemand anders te worden'. Had je er wel even bij mogen zeggen, want met die uitleg staat voor mij vast dat je geen flauw benul hebt waar je over spreekt.

Maar dat is in jouw voordeel Kim, want ik dacht al bijna dat we een robot in ons midden hadden.

Je staat nou eenmaal niet op elk moment van je leven even sterk in je schoenen. Ook jij niet. Denken dat je nu al weet wat je over een paar jaar wel en niet gaat doen zegt niet zoveel. Ook bij jou kunnen er dingen gaan spelen waardoor je opeens totaal iets anders doet dan je nu zou doen. Niet alleen op het gebied van vreemdgaan, en vaak zie je dat pas achteraf. Maar als jij je houvast haalt uit denken dat je weet hoe de wereld werkt en wat jij wel en niet doet, en zwart wit denken, dan moet je dat vooral zo houden. Deed ik ook.

Werkte best, tot het niet meer werkte

KimRosenberg85 schreef:

Het gaat niet om rationeel zijn, het gaat om duidelijke keuzes voor jezelf maken en weten waar je eigen grenzen liggen. Ik vind het te makkelijk om te zeggen: ik was verliefd, of ik liet me meeslepen. Natuurlijk kun je verliefd raken, maar dan heb je nog altijd een paar kéuzes. Je kunt je terugtrekken, het contact verbreken, óf als het echt heel heftig is, heb je de mogelijkheid je huidige relatie te verbreken. Maar iemand zó erg bedonderen, nee. Ik heb mensen daar echt aan kapot zien gaan (mijn moeder) en ik wil niemand zo'n pijn doen in mijn leven. Dat kun je rationeel noemen, maar voor mij komt dit juist recht uit mijn hart.

Maar dat is precies het punt. Op zo'n moment neemt (voor velen) verliefdheid écht de overhand. Je kunt nog zo'n rationeel zijn als je wilt, maar dat werkt gewoon niet altijd zo. Die keuzes blijf je houden, maar je maakt dan snel wel de keuze die je anders niet zou maken. Achteraf zijn dat misschien domme keuzes, op dat moment laat je je leiden door gevoel. Echt, serieus, je kúnt daar niet over oordelen totdat je zelf weet hoe je in zo'n situatie bent. Je gaat grenzen over, ook waarvan je rationeel weet dat die er niet voor niets zijn.

Ik ben nu ook elke dag godvergeten gelukkig in m'n huidige relatie en hoop dat voor altijd te zijn. Maar dat zegt echt niets over m'n verleden en de keuzes die ik toen maakte, en ook niets over de toekomst, want daar kan ik niks over zeggen. Ik ga er niet vanuit dat ik ooit vreemd zal gaan, ik zal alles proberen dat niet te doen, maar je wéét het gewoon niet.

Ik snap vreemdgangers ook niet. Nu ben ik nog nooit verliefd geweest op een ander terwijl ik een relatie had dus ik mag er blijkbaar geen mening over hebben in dit topic

De stelligste personen zijn vaak de emotioneel onrijpsten.

Charles schreef:

KimRosenberg85 schreef:

Charles schreef:

KimRosenberg85 schreef:Ik heb te maken gehad met vreemdgaan op alle mogelijke manieren, dus nee, ik denk niet dat ik over een paar jaar de boel eens lekker ga lopen belazeren. Daarvoor weet ik nu al té goed hoeveel ellende het kan veroorzaken. Dus nee, ik vind het niet zo'n grijs gebied, je gaat óf vreemd óf niet. Je bent eerlijk óf je bent hypocriet en sneaky. Ik kies er elke dag weer voor om eerlijk te zijn en dat doe ik heel bewust.

Als je rationeel zijn zó sterk rationaliseert kan ik je niet serieus nemen en slechts de conlusie trekken dat je het weliswaar misschien hebt beleefd, er echter niet veel van geleerd hebt.

Het gaat niet om rationeel zijn, het gaat om duidelijke keuzes voor jezelf maken en weten waar je eigen grenzen liggen. Ik vind het te makkelijk om te zeggen: ik was verliefd, of ik liet me meeslepen. Natuurlijk kun je verliefd raken, maar dan heb je nog altijd een paar kéuzes. Je kunt je terugtrekken, het contact verbreken, óf als het echt heel heftig is, heb je de mogelijkheid je huidige relatie te verbreken. Maar iemand zó erg bedonderen, nee. Ik heb mensen daar echt aan kapot zien gaan (mijn moeder) en ik wil niemand zo'n pijn doen in mijn leven. Dat kun je rationeel noemen, maar voor mij komt dit juist recht uit mijn hart.

Jij vind dat makkelijk, ik vind dat eerlijk. Ik vind het eerder makkelijk gezegd 'je kunt gewoon het contact verbreken of je terugtrekken'.

Ik lees nu dat jij 'het hebben meegemaakt' bedoelt in de zin van: ik heb het iemand anders van dichtbij zien overkomen, en niet 'ik heb het zelf aan den lijve ondervonden hoe het is verliefd op iemand anders te worden'. Had je er wel even bij mogen zeggen, want met die uitleg staat voor mij vast dat je geen flauw benul hebt waar je over spreekt.

Maar dat is in jouw voordeel Kim, want ik dacht al bijna dat we een robot in ons midden hadden.

Ook dat heb ik meegemaakt. En weetje: ik heb dus wel het contact verbroken. Helemaal, 100%. Vanaf het moment dat ik maar enigszins bij mezelf constateerde dat die man wel érg vaak in mijn gedachtes voor begon te komen. Gewoon niet-meer-afspreken, het dood laten bloeien, je focussen op je éigen man. Echt hoor, dat kan gewoon, je bent geen willoos slachtoffer van je eigen lusten. Je hebt nog altijd eigen verantwoordelijkheid als beschaafd mens, je bent geen wild dier.

Nou, eigenlijk zijn wij best wel wilde dieren. Tuurlijk, je hebt er een groot eigen aandeel in, maar we worden heus ook wel gedreven door instincten.

Maar misschien ben ik gewoon nog niet zo geëvolueerd als jij...meer richting neanderthaler nog, en jij een moderne mensch.

Niet iedereen heeft de mogelijkheid het contact ook voor 100% af te breken.
Of je zou ontslag moeten nemen en verhuizen naar de andere kant van het land moeten zien als een mogelijkheid?

Ik vind eerlijk gezegt dat vreemdgangers hier ook wel erg in de slachtoffer rol geplaatst worden. Blijkbaar gedraag je je als kind van 5 als je verliefd wordt op een ander binnen een relatie. Want tja je kunt nou eenmaal niet meer in staan voor je eigen keuzes. Laten we alle mensen die verliefd zijn dan maar onder toezicht plaatsen.



haha sorry ik ben een beetje in een nuchtere modus vandaag en heb schijt aan alles

KimRosenberg85 schreef:

Charles schreef:

KimRosenberg85 schreef:

Charles schreef:

KimRosenberg85 schreef:Ik heb te maken gehad met vreemdgaan op alle mogelijke manieren, dus nee, ik denk niet dat ik over een paar jaar de boel eens lekker ga lopen belazeren. Daarvoor weet ik nu al té goed hoeveel ellende het kan veroorzaken. Dus nee, ik vind het niet zo'n grijs gebied, je gaat óf vreemd óf niet. Je bent eerlijk óf je bent hypocriet en sneaky. Ik kies er elke dag weer voor om eerlijk te zijn en dat doe ik heel bewust.

Als je rationeel zijn zó sterk rationaliseert kan ik je niet serieus nemen en slechts de conlusie trekken dat je het weliswaar misschien hebt beleefd, er echter niet veel van geleerd hebt.

Het gaat niet om rationeel zijn, het gaat om duidelijke keuzes voor jezelf maken en weten waar je eigen grenzen liggen. Ik vind het te makkelijk om te zeggen: ik was verliefd, of ik liet me meeslepen. Natuurlijk kun je verliefd raken, maar dan heb je nog altijd een paar kéuzes. Je kunt je terugtrekken, het contact verbreken, óf als het echt heel heftig is, heb je de mogelijkheid je huidige relatie te verbreken. Maar iemand zó erg bedonderen, nee. Ik heb mensen daar echt aan kapot zien gaan (mijn moeder) en ik wil niemand zo'n pijn doen in mijn leven. Dat kun je rationeel noemen, maar voor mij komt dit juist recht uit mijn hart.

Jij vind dat makkelijk, ik vind dat eerlijk. Ik vind het eerder makkelijk gezegd 'je kunt gewoon het contact verbreken of je terugtrekken'.

Ik lees nu dat jij 'het hebben meegemaakt' bedoelt in de zin van: ik heb het iemand anders van dichtbij zien overkomen, en niet 'ik heb het zelf aan den lijve ondervonden hoe het is verliefd op iemand anders te worden'. Had je er wel even bij mogen zeggen, want met die uitleg staat voor mij vast dat je geen flauw benul hebt waar je over spreekt.

Maar dat is in jouw voordeel Kim, want ik dacht al bijna dat we een robot in ons midden hadden.

Ook dat heb ik meegemaakt. En weetje: ik heb dus wel het contact verbroken. Helemaal, 100%. Vanaf het moment dat ik maar enigszins bij mezelf constateerde dat die man wel érg vaak in mijn gedachtes voor begon te komen. Gewoon niet-meer-afspreken, het dood laten bloeien, je focussen op je éigen man. Echt hoor, dat kan gewoon, je bent geen willoos slachtoffer van je eigen lusten. Je hebt nog altijd eigen verantwoordelijkheid als beschaafd mens, je bent geen wild dier.

Dit lijkt wel een discussie tussen de oude Artemis en de nieuwe Artemis

Indigo schreef:Ik vind eerlijk gezegt dat vreemdgangers hier ook wel erg in de slachtoffer rol geplaatst worden. Blijkbaar gedraag je je als kind van 5 als je verliefd wordt op een ander binnen een relatie. Want tja je kunt nou eenmaal niet meer in staan voor je eigen keuzes. Laten we alle mensen die verliefd zijn dan maar onder toezicht plaatsen.



haha sorry ik ben een beetje in een nuchtere modus vandaag en heb schijt aan alles

Feitelijk heb je gelijk. Maar er kunnen gewoon omstandigheden of periodes in je leven zijn waardoor je anders handelt dan normaal. Dat is geen excuus, maar zo zit het wel. Ja, je bent zelf verantwoordelijk, maar dat maakt niet dat dingen geen oorzaak hebben.
Je staat niet altijd even sterk in je schoenen. Dat is geen slachtofferrol, want het blijft je eigen fout, maar het is wel een verklaring. Een verklaring is iets anders dan een excuus.

Daarnaast wordt verliefdheid niet voor niets vergeleken met een psychose, je neemt dan vaak geen rationele beslissingen en je bent je daar op dat moment helemaal niet zo van bewust.

God, ik word schizofreen.

Artemis schreef:God, ik word schizofreen.

Of ik anders. Ik ben nog nooit vreemdgegaan. Wel al miljoen keer verliefd maar altijd direct het contact verbroken hahahah.

Charles schreef:

Artemis schreef:God, ik word schizofreen.

Of ik anders. Ik ben nog nooit vreemdgegaan. Wel al miljoen keer verliefd maar altijd direct het contact verbroken hahahah.

Ja, ik normaal gesproken ook. Maar nu ging dat niet en ik zag de noodzaak er niet van, tot het te laat was. Of eigenlijk klopt dat niet, we hebben het contact wel 15x verbroken, alleen konden we elkaar niet ontlopen en was het elke keer als we elkaar zagen weer mis. Man man, zo vaak die hele scène met 'het kan niet het mag niet, we stoppen ermee' met daarna dagenlange ellende en huilbuien, en dan weer van voor af aan...
Het heeft exact 1,5 jaar geduurd voordat het wel lukte

Toen ik verliefd was heb ik direct aan mijn vriend verteld dat ik spanning voelde bij die en die man. Hij reageerde daar toen heel relaxt op. Voor mij was de spanning al anders nadat ik alles open op tafel had gegooid. Ik heb het toen ook voor mezelf onderkend en ingezien dat die man een risico was, maar dat hij mij nooit zo gelukkig zou kunnen maken als mijn eigen man. Vanaf dat moment heb ik afstand genomen, zowel praktisch (nummer wissen/FB wissen/geen gesprekken meer aanknopen.) als ook emotioneel. Het gevoel zwakte toen zeer snel af en ik was ineens dubbel zo blij met mijn eigen lieve man (de man waarop ik verliefd raakte was het type foute man).

Ik vind het écht te makkelijk om jezelf in de slachtofferpositie te plaatsen en ook weinig respectvol naar je partner toe. Áls je dan iets doms doet, neem dan in ieder geval de volledige verantwoordelijkheid voor je daden. Ik vind het net hetzelfde als dat een man vreemdgaat en dat mensen dan opmerken: 'Ja, een man is nu eenmaal een jager'. Kom op zeg, we leven niet meer in het oerwoud.

Ik vind het trouwens wel interessant hoe je verliefd wordt op een ander terwijl je een relatie hebt. Laatst zei mijn vriend dat ik op straat blijkbaar best 'gecheckt' wordt door mannen. Nu weet ik niet of hij dat zei om mij te pleasen haha. Maar dat valt mij dus echt helemaal niet op. Ik vraag me soms ook echt af of ik nog wel in de markt lig want ik kom nooit mooie, aantrekkelijke mannen tegen, laat staan dat ze naar mij kijken/flirten.

Waar neem ik geen verantwoording dan?
Overigens heb ik het ook meteen aan mijn man verteld

Ik geloof trouwens niet dat je nieuw bent, volgens mij loop je de boel expres op te stoken. Dat wilde ik even gezegd hebben

KimRosenberg85 schreef:Toen ik verliefd was heb ik direct aan mijn vriend verteld dat ik spanning voelde bij die en die man. Hij reageerde daar toen heel relaxt op. Voor mij was de spanning al anders nadat ik alles open op tafel had gegooid. Ik heb het toen ook voor mezelf onderkend en ingezien dat die man een risico was, maar dat hij mij nooit zo gelukkig zou kunnen maken als mijn eigen man. Vanaf dat moment heb ik afstand genomen, zowel praktisch (nummer wissen/FB wissen/geen gesprekken meer aanknopen.) als ook emotioneel. Het gevoel zwakte toen zeer snel af en ik was ineens dubbel zo blij met mijn eigen lieve man (de man waarop ik verliefd raakte was het type foute man).

Ik vind het écht te makkelijk om jezelf in de slachtofferpositie te plaatsen en ook weinig respectvol naar je partner toe. Áls je dan iets doms doet, neem dan in ieder geval de volledige verantwoordelijkheid voor je daden. Ik vind het net hetzelfde als dat een man vreemdgaat en dat mensen dan opmerken: 'Ja, een man is nu eenmaal een jager'. Kom op zeg, we leven niet meer in het oerwoud.

Maar Artemis neemt toch de verantwoordelijkheid en volgens plaatst ze zichzelf ook niet in een slachtofferrol.

Ik vind het juist wel leuk. Weer een beetje lekker hardgaan op het forum haha.

Luce schreef:
Maar Artemis neemt toch de verantwoordelijkheid en volgens plaatst ze zichzelf ook niet in een slachtofferrol.

Precies. Ik zie die slachtofferrol ook nergens.

Indigo schreef:Ik vind het trouwens wel interessant hoe je verliefd wordt op een ander terwijl je een relatie hebt. Laatst zei mijn vriend dat ik op straat blijkbaar best 'gecheckt' wordt door mannen. Nu weet ik niet of hij dat zei om mij te pleasen haha. Maar dat valt mij dus echt helemaal niet op. Ik vraag me soms ook echt af of ik nog wel in de markt lig want ik kom nooit mooie, aantrekkelijke mannen tegen, laat staan dat ze naar mij kijken/flirten.

Ik heb dat zelf ook totaal niet, dat ik daar gevoelig voor ben. Zelfs al zat het niet helemaal goed in mijn relatie. Als een man met mij flirt, vind ik dat wel geinig. Maar meer ook niet. Maar goed, anderen zijn daar wel gevoelig voor en dat snap ik dan ook weer wel eigenlijk. Lijkt me eigenlijk best lastig als je dat hebt.

Artemis schreef:Waar neem ik geen verantwoording dan?
Overigens heb ik het ook meteen aan mijn man verteld

Het gaat niet alleen om jouw man, je hebt gewoon in een andere vrouw haar bed gelegen met haar man.... Ik vind dat echt het toppunt van disrespect. Het gaat me dan even niet om relaties en dergelijke, maar gewoon een vreselijk slechte actie tegen een ander levend schepsel. Of dat nu een vrouw is (die je notabene nog steeds volgt op FB), of je buurman, feit blijft dat je je acties nu probeert goed te praten door te zeggen dat het iedereen kan overkomen. Nou, dan heb ik nieuws voor je: dat is niet zo. JIJ hebt die keuze gemaakt, niemand anders. Het afschuiven op: 'ik zat in een zwakke periode, en iedereen kan wel eens zo'n zwakke periode hebben' dát vind ik zwak!

Luce schreef:

Indigo schreef:Ik vind het trouwens wel interessant hoe je verliefd wordt op een ander terwijl je een relatie hebt. Laatst zei mijn vriend dat ik op straat blijkbaar best 'gecheckt' wordt door mannen. Nu weet ik niet of hij dat zei om mij te pleasen haha. Maar dat valt mij dus echt helemaal niet op. Ik vraag me soms ook echt af of ik nog wel in de markt lig want ik kom nooit mooie, aantrekkelijke mannen tegen, laat staan dat ze naar mij kijken/flirten.

Ik heb dat zelf ook totaal niet, dat ik daar gevoelig voor ben. Zelfs al zat het niet helemaal goed in mijn relatie. Als een man met mij flirt, vind ik dat wel geinig. Maar meer ook niet. Maar goed, anderen zijn daar wel gevoelig voor en dat snap ik dan ook weer wel eigenlijk. Lijkt me eigenlijk best lastig als je dat hebt.

Iedereen is inderdaad anders Indigo. Dat jij of Luce dit niet zo ervaart betekent niet dat vrouwen of mannen die dit wél zo ervaren slechter, zwakker, onzekerder, lelijker, knapper of wat dan ook zijn dan jullie. Is het aardje van een beestje in combinatie met allerlei interne- en externe factoren.

Indigo schreef:Ik vind het trouwens wel interessant hoe je verliefd wordt op een ander terwijl je een relatie hebt. Laatst zei mijn vriend dat ik op straat blijkbaar best 'gecheckt' wordt door mannen. Nu weet ik niet of hij dat zei om mij te pleasen haha. Maar dat valt mij dus echt helemaal niet op. Ik vraag me soms ook echt af of ik nog wel in de markt lig want ik kom nooit mooie, aantrekkelijke mannen tegen, laat staan dat ze naar mij kijken/flirten.

Ik word sowieso makkelijk verliefd, ik flirt ook wel veel, onbewust. Ik wantrouw inmiddels werkelijk alles wat man is en tussen de 30 en 50. Ik heb net een keer te vaak meegemaakt dat ik het gewoon gezellig vond en dat er dan opeens allerlei dubbelzinnigheden volgden. En de eerste man die komt met 'oh wat heeft jouw man toch mazzel, was mijn vrouw maar een beetje zo' die ram ik volgens mij op z'n smoel. Ik heb nu een collega waarmee ik carpool, hartstikke leuk, en ik was opgelucht dat hij volkomen blij met zijn relatie was, tot ritje nr 8 ofzo, toen begon het gedonder alweer met dubbelzinnige opmerkingen, toespelingen, buiten het werk contact zoeken. Zo ontzettend stom... En zo fantastisch ben ik helemaal niet, dus ik snap het ook gewoon niet.