vriend twijfelt!

hahahahahaha jaja...

Filoria schreef:Zeg het maar als dit te persoonlijk wordt hoor, maar hoe gaat dat dan als jullie seks hebben nu? Zeg je van tevoren: 'en nu gaan we lekker kindjes maken' o.i.d?

Ik ben gezegend met een man tegen wie ik dat kan zeggen, maar het scheelt misschien dat Tomas een verrassing was. Een tweede is toch een minder grote stap.

Ik kan me voorstellen dat sommige mannen er kriebels van krijgen als ze er heel bewust van worden gemaakt dat ze een kindje gaan verwekken. Misschien gaat het beter als je probeert die gedachte lost te laten en het gewoon leuk te hebben samen? Begin met een fijne massage, en kijk waar het schip strandt. Dat idee

Misschien heel onromantisch hoor, maar moet er niet aan denken. Wij vrijen omdat we een kindje willen zo'n beetje om de dag (weet nog niet goed wanneer ik vruchtbaar ben) en om dan elke keer te masseren? Dat schiet ook niet echt op. Ene keer doen we dat wel maar ook vaak niet hoor.

Ik wil niet eens nu een baby maar ik ga ook echt niet elke keer mijn vriend masseren hoor haha. Onromantisch he. Al denk ik niet dat Filoria het zo letterlijk bedoelde .

Ik zou weer condooms gaan gebruiken.
En daar pas mee stoppen als jullie er allebei voor willen gaan.
Een kindje moet een beslissing zijn waar jullie allebei achter staan.
En straks ben je 'per ongeluk' zwager.. En dan ben jij blij.. En hij wil misschien toch niet..

Lijkt mij geen goede start voor een zwangerschap.

Purpleflower schreef:Ik zou weer condooms gaan gebruiken.
En daar pas mee stoppen als jullie er allebei voor willen gaan.
Een kindje moet een beslissing zijn waar jullie allebei achter staan.
En straks ben je 'per ongeluk' zwager.. En dan ben jij blij.. En hij wil misschien toch niet..

Lijkt mij geen goede start voor een zwangerschap.

+1, en wat het al niet doet voor je relatie. Jij weet dat hij twijfelt, gebruik condooms, heb over een maand of zo als het wat rustiger is om het onderwerp een heel goed duidelijk gesprek waar je 100% eerlijk naar elkaar bent zonder verwijten. Misschien is hij er nog niet klaar voor en kan het zijn dat je nog 2 jaar moet wachten maar dan kan hij dat beter vertellen als steeds in maanden uitstellen. Dat brengt alleen maar frustraties met zich mee.

Jente schreef:

Zenna schreef:Pff wat vreselijk! Ik heb er op die manier geen ervaring mee nee. Ik ken wel dat ik al heel lang een kinderwens had en mijn vriend er steeds nog niet klaar voor was. Dat vond ik al heel zwaar. Maar wat jouw vriend doet zou mij echt woedend maken! Hij moet gewoon duidelijk zijn wat hij wil en wanneer. En zich daar dan ook aan houden! Waar is je vriend bang voor? Weet je dat? Als je er samen goed over praat? Misschien komen jullie dan wel tot een duidelijke maand dat jullie er echt voor gaan en dan MAG hij ook echt niet terug krabbelen!! Sterkte ermee. Lijkt me echt zwaar!

Ik vind jou reactie een beetje hard overkomen. Ze moeten tot een maand komen en dan MAG hij niet meer terugkrabbelen? Hoe kan een ander dat nou voor iemand beslissen? Het kan toch dat hij denkt dat hij er over een half jaar klaar voor is maar er een half jaar later toch anders over denkt? Moet hij dan maar met tegenzin aan kinderen beginnen?
Ik zou goed met hem praten en uitleggen dat je het vervelend vindt. Daarna zou ik het even laten rusten en er pas later weer op terugkomen. Ik kan me voorstellen dat hij zich onder druk gezet voelt als je het er veel over hebt.

Ja, dat bedoel ik inderdaad. Zo lang Hij er nog niet klaar voor is, is het goed. Maar ik maak uit het verhaal van Luna op dat ie dat steeds pas beslist op het moment dat ie klaar komt. Tsja... Dan zou ik echt wat duidelijkheid eisen ja.

Eh, Zenna, hoezo duidelijkheid eisen? Ik heb het idee dat jij (en Luna eigenlijk ook) er eigenlijk iets te makkelijk over denken. Misschien verdient dat wat haar vriend doet geen schoonheidsprijs, dat zeker niet. Maar vergeet niet dat het om een kindje gaat, iets waar je een enorme verantwoordelijkheid voor hebt en iets waar je je leven lang verantwoordelijk voor bent. Het is een enorme stap en van wat ik lees heeft haar vriend eigenlijk alleen maar last van een behoorlijke koudwatervrees. Misschien pakt hij het niet netjes aan, maar ik heb het idee dat hij zich wél realiseert dat hij over 9 maanden zomaar eens papa kan zijn. Iets wat ik me afvraag of jij en Luna dat wel realiseren. Het gaat niet om een zak knikkers, het gaat om een kindje.

Mijn enige advies: Praten, praten praten. Niks duidelijkheid eisen, niks hem proberen te overtuigen. Probeer hem te begrijpen.

En dat hij dan niet meer zou mógen terugkrabbelen is natuurlijk helemaal een belachelijke eis. Alsof het hem dan überhaupt nog gaat lukken om klaar te komen. Dan maak je de boel helemaal beladen.

Lennox schreef:Eh, Zenna, hoezo duidelijkheid eisen? Ik heb het idee dat jij (en Luna eigenlijk ook) er eigenlijk iets te makkelijk over denken. Misschien verdient dat wat haar vriend doet geen schoonheidsprijs, dat zeker niet. Maar vergeet niet dat het om een kindje gaat, iets waar je een enorme verantwoordelijkheid voor hebt en iets waar je je leven lang verantwoordelijk voor bent. Het is een enorme stap en van wat ik lees heeft haar vriend eigenlijk alleen maar last van een behoorlijke koudwatervrees. Misschien pakt hij het niet netjes aan, maar ik heb het idee dat hij zich wél realiseert dat hij over 9 maanden zomaar eens papa kan zijn. Iets wat ik me afvraag of jij en Luna dat wel realiseren. Het gaat niet om een zak knikkers, het gaat om een kindje.

Mijn enige advies: Praten, praten praten. Niks duidelijkheid eisen, niks hem proberen te overtuigen. Probeer hem te begrijpen.

Sorry, maar ik vind je hier wel een beetje erg betweterig doen, waarom zouden Luna en zij denken dat het om een zak knikkers gaat? Realiseer je je alleen dat het om een kind gaat als je de hele tijd twijfelt en terugkrabbelt of zo? En jullie roepen wel de hele tijd dat zij moet praten, maar kan hij zelf soms niet praten?

Lennox schreef:Eh, Zenna, hoezo duidelijkheid eisen? Ik heb het idee dat jij (en Luna eigenlijk ook) er eigenlijk iets te makkelijk over denken. Misschien verdient dat wat haar vriend doet geen schoonheidsprijs, dat zeker niet. Maar vergeet niet dat het om een kindje gaat, iets waar je een enorme verantwoordelijkheid voor hebt en iets waar je je leven lang verantwoordelijk voor bent. Het is een enorme stap en van wat ik lees heeft haar vriend eigenlijk alleen maar last van een behoorlijke koudwatervrees. Misschien pakt hij het niet netjes aan, maar ik heb het idee dat hij zich wél realiseert dat hij over 9 maanden zomaar eens papa kan zijn. Iets wat ik me afvraag of jij en Luna dat wel realiseren. Het gaat niet om een zak knikkers, het gaat om een kindje.

Mijn enige advies: Praten, praten praten. Niks duidelijkheid eisen, niks hem proberen te overtuigen. Probeer hem te begrijpen.

Euhh lennox,

Wat ik dus al steeds zeg: dat hij er nog niet klaar voor is is niet erg. Maar het steeds op het allerlaatste moment weer laten merken vind ik gewoon niet handig. Ik weet zelf ook wel dat het een grote stap is. Ik heb de stap zelf gezet en heb zo'n 5 jaar met geduld gewacht tot mijn vriend er klaar voor was.

Hoe het is om te moeten wachten als je partner er niet klaar voor is weet ik ook. Beter nog, die wisselvalligheid van haar vriend die Luna ervaart is bij ons toen ook jarenlang An de orde geweest. Maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om voor een ander te beslissen dat hij nu niet meer terug mág.

Nee, maar het zou voor mij wel iets over de relatie zeggen als iemand mij zo zou laten bungelen. Je kunt best twijfels hebben, maar als je iemand steeds hoop geeft door er zelf over te beginnen en dan weer afhaakt dan speel je gewoon een spelletje met iemand. Dan kan iedereen wel roepen dat zij beter moet communiceren, maar waar is zijn rol daarin dan? Ik vind dat je van zulk gedrag best mag balen en jouw reactie, Lennox, over die zak knikkers, zou mij echt zeer in het verkeerde keelgat schieten als het om mij ging.

Kun jij vinden Susan, maar wat ik in dit hele verhaal heel erg mis is het stuk communicatie. Luna wil wel, haar vriend vindt het overduidelijk doodeng, maar ik lees alleen maar boosheid en frustratie bij Luna, wat ik ergens heus wel begrijp, maar die boosheid en frustratie zou ze om kunnen zetten in begrip en die angst van hem kan weggenomen worden als er een goed gesprek zou komen waarin ze elkaar zouden proberen te begrijpen.

Ik vind het frappant dat je dat blijkbaar alleen bij haar neerlegt. Hij is toch ook een volwassen vent, hij kan toch ook praten? Ik vind het niks meer dan begrijpelijk dat dit haar frustreert.

Toen mijn man nog koudwatervrees had hielp het wel om te praten over WAT hij dan precies eng vond, maar hij stelde zich dan ook wel anders op. Ik vind dat jij er wel heel erg overheen stapt hoe hij zich hierin opstelt en er wel heel makkelijk vanuit gaat dat zij het verkeerd aanpakt.

Maar dat kan ze dan toch ook aangeven in het gesprek? Ik zou denk ik ook wel link worden als mijn man zo zou doen, maar als beide partijen hier niet over willen praten dan krijgen ze denk ik vrij veel frustratie over en weer. Ik snap wel dat je vindt dat hij ook het gesprek aan kan gaan, dat vind ik ook, maar misschien kan TO aanhaken als hij weer aangeeft er klaar voor te zijn?

Nou mijn vriend was ook een beetje zo. Niet dat hij letterlijk op het moment zich terugtrok, want dan zou ik HEEL erg kwaad op hem worden, hoeft hij niet mij mij te flikken. Maar hij deed wel steeds uitstellen met 1 of 2 maanden. Toen heb ik hem ook gezegd dat ik in september met de pil stopte, en dat hij niet zo moest zeuren. Want of ik nou nu stopte, of over 4 maanden maakt ook geen drol uit. Dus ja, ik heb hem wel aan zijn woord gehouden. En hem 'gedwongen' Het was bij hem ook een beetje koudwatervrees, en nu vindt hij het echt leuk en spannend dat we er echt voor gaan.

En oh ja, juist omdat een baby geen zak knikkers is Lennox (wie zegt dat?) vind ik ook niet dat haar vriend daar zo mee om mag gaan.

Susan schreef:Ik vind het frappant dat je dat blijkbaar alleen bij haar neerlegt. Hij is toch ook een volwassen vent, hij kan toch ook praten? Ik vind het niks meer dan begrijpelijk dat dit haar frustreert.

Ik heb geloof ik ook nergens gezegd dat dat gesprek alleen maar van haar uit moet komen.

Lennox schreef:Kun jij vinden Susan, maar wat ik in dit hele verhaal heel erg mis is het stuk communicatie. Luna wil wel, haar vriend vindt het overduidelijk doodeng, maar ik lees alleen maar boosheid en frustratie bij Luna, wat ik ergens heus wel begrijp, maar die boosheid en frustratie zou ze om kunnen zetten in begrip en die angst van hem kan weggenomen worden als er een goed gesprek zou komen waarin ze elkaar zouden proberen te begrijpen.

Ja, maar weet je wat je denk ik niet moet vergeten Lennox? En nu denk ik even volledig voor Luna, dus ik hoop dat zij mij verbetert als het niet klopt, maar, ik kan me heel goed voorstellen dat je een topic opent om even je frustratie te uiten tegenover anderen waar je anoniem bent, juist omdat je deze frutratie niet wilt uiten tegenover je vriend omdat je hem dan misschien inderdaad heel erg onder druk zou zetten. Dat daarbij nuance niet zo'n grote rol speelt is dan naar mijn mening niet zo heel erg.. als er nu in huize Luna een heel bedrukte sfeer hangt omdat vriend heel erg twijfelt en Luna daar heel boos om is, dan is het inderdaad niet goed.. Maar die indruk krijg ik niet..

Carrie schreef:En oh ja, juist omdat een baby geen zak knikkers is Lennox (wie zegt dat?) vind ik ook niet dat haar vriend daar zo mee om mag gaan.

Ja, dat was eigenlijk wat ik ook steeds bedoelde ja.

Lennox schreef:

Susan schreef:Ik vind het frappant dat je dat blijkbaar alleen bij haar neerlegt. Hij is toch ook een volwassen vent, hij kan toch ook praten? Ik vind het niks meer dan begrijpelijk dat dit haar frustreert.

Ik heb geloof ik ook nergens gezegd dat dat gesprek alleen maar van haar uit moet komen.

Nou, ik vind dat je haar behoorlijk ter verantwoording roept en er gewoon maar vanuit gaat dat zij niet goed communiceert, terwijl je vrij luchtig heenstapt over de manier waarop haar vriend hiermee omgaat. Nee, het verdient geen schoonheidsprijs, maar je doet net alsof het eigenlijk maar een beetje bijzaak is.

Carrie schreef:En oh ja, juist omdat een baby geen zak knikkers is Lennox (wie zegt dat?) vind ik ook niet dat haar vriend daar zo mee om mag gaan.

En dit inderdaad.

Mijn man heeft ook veel twijfels gehad. En daar komt ie weer, door er veel over te praten, en dan niet alleen hoe leuk en lief een baby is, kwam ik er uiteindelijk achter dat ie gewoon bang was voor niks. Hij zei dan er financieel beter voor te willen staan. Maar als ik dan vroeg hoeveel geld hij over wilde houden voor een kindje bleek dat we dat al hadden. En hij was bang niet meer op stap te kunnen. Maar dat deden we toch maar 2x per jaar, dus daar kunnen we echt wel oppas voor vinden. En dat ie niet meer spontaan dingen kon ondernemen. Maar hij zag ook wel in dat juist de voorpret als dingen al gepland staan ook leuk is. Dus gaande weg hebben wij toch kunnen besluiten er op een bepaald moment voor te gaan. toen ons huisje helemaal klaar was enzo.

Mijn man wilde op zich wel, maar had het ook niet erg gevonden als het nog een jaar of 2 zou duren. Dus we zijn toen met de instelling ervoor gegaan, het komt zoals het komt. En toen ik de 1e maand direct zwanger was heeft hij echt wel moeten bijkomen van schrik. Uiteindelijk is dat mis gegaan, en toen pas merkte hij hoe het echt voelt graag een kindje te willen. Die 2 weken waarin ik zwanger was hadden voor hem een hoop gedaan. En toen ik 2 maanden later weer zwanger was was hij dan ook direct oprecht blij ipv dat eerst de wereld op zn kop stond.

Dus ook mijn advies, probeer te achterhalen wat zijn angsten zijn, en kijk samen of dat terecht is. Kijk hoe je dingen kunt aanpakken om te veranderen, bijv. nu al gaan sparen zodat het financiele plaatje in orde is. Als het echt alleen koudwatervrees is zou ik kijken of er anderen zijn waarmee hij daarover kan praten. Broers die al vader zijn, vader, misschien zelfs huisarts of verloskundige. Misschien helpt dat de onzekerheid weg te nemen.

Succes ermee!

Luna Het verdiend absoluut geen schoonheidsprijs, en helemaal niet hoe
hij ermee om gesprongen is door het steeds weer 1á 2 maanden voor zich
uit te schuiven. En natuurlijk voel jij je kl*te. Je hebt je erop verheugd erop ingesteld en elke keer als het zover is gebeurd er niks en wimpelt hij zijn belofte aan de kant. Maar het geeft wel aan dat er iets hem nog niet lekker
zit en waarschijnlijk angst heeft voor iets. En dit kan van alles zijn,
bang om haar kwijt te raken, zijn vrijheid verliezen ect... Puchen heeft sowieso geen zin, maar uitleg eisen mag je wel en is hij je wel verschuldigd. Daarna kan je het misschien twee/drie maanden laten rusten, en de stap nemen om toch eens bij de VK aan te kloppen. Misschien dat het dan iets concreter wordt voor hem.

Hoe kijk je er ondertussen tegenaan na alle reacties... ik ben eigenlijk heel benieuwd.

Waarom bij de verloskundige aankloppen, Munk? Verder ben ik het wel met je eens trouwens.