vriend twijfelt!

---

Hallo,

Ik heb inmiddels dik 4 jaar een
relatie. Over een paar maanden word ik 27 mijn vriend is al 27. Ik denk dat ik
ongeveer al 2 jaar lang een kinderwens heb, die nu sterker dan sterk is. Ik ben
in juni gestopt met de pil. Ook ivm de bijwerkingen. Als wij vrijen dan komt
mijn vriend niet in mij klaar. We zouden vanaf september proberen om zwanger te
raken. Mij vriend twijfelde wel iets maar zegt wel kinderen te willen hebben.
Hij stelt het elke keer uit. Het was eerst vanaf september en we zijn nu
inmiddels februari. De ene keer zegt hij ik wil nu graag kinderen ik ben er
klaar voor. Maar wanneer wij vrijen durft hij niet in mij klaar te komen. Als ik
hem vraag wat hij nou wil, zegt hij wel kinderen te willen, maar hij vind het
eng.
Ik wordt gek van zijn wispelturigheid en ik heb dit ook al een paar
keer gezegd, maar hij zegt elke keer dat hij er bijna klaar voor is.
Hebben
jullie hier ervaringen mee?

luna86 schreef:

---

Hallo,

Ik heb inmiddels dik 4 jaar een
relatie. Over een paar maanden word ik 27 mijn vriend is al 27. Ik denk dat ik
ongeveer al 2 jaar lang een kinderwens heb, die nu sterker dan sterk is. Ik ben
in juni gestopt met de pil. Ook ivm de bijwerkingen. Als wij vrijen dan komt
mijn vriend niet in mij klaar. We zouden vanaf september proberen om zwanger te
raken. Mij vriend twijfelde wel iets maar zegt wel kinderen te willen hebben.
Hij stelt het elke keer uit. Het was eerst vanaf september en we zijn nu
inmiddels februari. De ene keer zegt hij ik wil nu graag kinderen ik ben er
klaar voor. Maar wanneer wij vrijen durft hij niet in mij klaar te komen. Als ik
hem vraag wat hij nou wil, zegt hij wel kinderen te willen, maar hij vind het
eng.
Ik wordt gek van zijn wispelturigheid en ik heb dit ook al een paar
keer gezegd, maar hij zegt elke keer dat hij er bijna klaar voor is.
Hebben
jullie hier ervaringen mee?

Pff wat vreselijk! Ik heb er op die manier geen ervaring mee nee. Ik ken wel dat ik al heel lang een kinderwens had en mijn vriend er steeds nog niet klaar voor was. Dat vond ik al heel zwaar. Maar wat jouw vriend doet zou mij echt woedend maken! Hij moet gewoon duidelijk zijn wat hij wil en wanneer. En zich daar dan ook aan houden! Waar is je vriend bang voor? Weet je dat? Als je er samen goed over praat? Misschien komen jullie dan wel tot een duidelijke maand dat jullie er echt voor gaan en dan MAG hij ook echt niet terug krabbelen!! Sterkte ermee. Lijkt me echt zwaar!

Mijn man was exact zo. Ik werd er af en toe gek van.

Ja wat moet je ermee. Ik weet nog toen ik zei dat in mijn vruchtbare periode zat. Mijn vriend zei toen nou dan moeten we er vanavond maar voor gaan. Toen het moment daar was trok hij zich toch weer terug. Ik werd daarom wat boos, waarop hij zei. dat ik hem onder druk zet . Ik snap niks van zijn gedrag. Hoe ben jij mee omgegaan Floor?

Vreselijk lijkt het me als je zelf zo'n sterkte kinderwens hebt. Kijk dat iemand er nog niet klaar voor is dat kan, en ik vind dat je dat moet accepteren. Maar niets is zo vervelend als iemand steeds 'de datum' opschuift

Zenna schreef:Pff wat vreselijk! Ik heb er op die manier geen ervaring mee nee. Ik ken wel dat ik al heel lang een kinderwens had en mijn vriend er steeds nog niet klaar voor was. Dat vond ik al heel zwaar. Maar wat jouw vriend doet zou mij echt woedend maken! Hij moet gewoon duidelijk zijn wat hij wil en wanneer. En zich daar dan ook aan houden! Waar is je vriend bang voor? Weet je dat? Als je er samen goed over praat? Misschien komen jullie dan wel tot een duidelijke maand dat jullie er echt voor gaan en dan MAG hij ook echt niet terug krabbelen!! Sterkte ermee. Lijkt me echt zwaar!

Ik vind jou reactie een beetje hard overkomen. Ze moeten tot een maand komen en dan MAG hij niet meer terugkrabbelen? Hoe kan een ander dat nou voor iemand beslissen? Het kan toch dat hij denkt dat hij er over een half jaar klaar voor is maar er een half jaar later toch anders over denkt? Moet hij dan maar met tegenzin aan kinderen beginnen?
Ik zou goed met hem praten en uitleggen dat je het vervelend vindt. Daarna zou ik het even laten rusten en er pas later weer op terugkomen. Ik kan me voorstellen dat hij zich onder druk gezet voelt als je het er veel over hebt.

Eens met Jenthe. Jullie moeten er allebei achterstaan dus ook ik zou een gesprek met hem aangaan en het daarna ff laten rusten.

luna86 schreef:Ja wat moet je ermee. Ik weet nog toen ik zei dat in mijn vruchtbare periode zat. Mijn vriend zei toen nou dan moeten we er vanavond maar voor gaan. Toen het moment daar was trok hij zich toch weer terug. Ik werd daarom wat boos, waarop hij zei. dat ik hem onder druk zet . Ik snap niks van zijn gedrag. Hoe ben jij mee omgegaan Floor?

Niet zeggen wanneer je vruchtbare is
Gewoon lekker sex hebben wanneer daar zin naar is.
Geen druk opleggen, want dan is het ook niet meer leuk en minder makkelijk klaarkomen voor hem.
Jij MOET tenminste niet klaarkomen hij eigenlijk toch wel wil je meer succes hebben.
Ik snap zijn gedrag dan in deze situatie wel.

Misschien is ie er toch nog niet klaar voor. Misschien moet je het even laten rusten, wie weet begint ie er dan zelf een keer over.

Het is ook niet zo dat ik het er constant over heb. Ik geef hem echt wel tijd. Stoppen met de pil heb ik ook al uitgesteld, want meneer wilde niet met condoom, terwijl ik een hoge bloeddruk van de pil krijg. Het vervelende is, dat hij zelf thuiskomt en dan over kinderen begint, met ik ben er nu klaar voor. Ik heb er zin in. En vervolgens twijfelt hij weer. Ja dan weet ik het ook niet meer, dan krijg ik weer hoop en begin er dan ook over. Dan is het toch niet raar dat ik dan om duidelijkheid vraag.

Ik krijg eerder het idee dat hij een bepaalde angst heeft. Angst voor het onbekende ?? Hij wilt wel een kindje want hij wijst het niet meteen per definitie af, maar is misschien bang om die stap ook echt daadwerkelijk te zetten.
Als het eenmaal erin zit kunnen jullie ook niet meer terug.

Misschien een gesprek met hem aan gaan en vragen of hij ergens bang voor is? En hoe hij het voor zich ziet jullie toekomst ?

Ik zou me er anders ook aan ergeren, hoor. Het kan best dat je koudwatervrees hebt, maar ga dan gewoon het gesprek aan en ga je niet letterlijk terugtrekken op het moment dat je seks hebt, want dat vind ik echt kinderachtig en dan ben je de ander ook gewoon aan het frustreren.

Ik denk dat je er bij zoiets allebei klaar voor moet zijn, en blijkbaar is jouw vriend dat nog niet (al denkt hij soms van wel). Ik snap best dat je graag wil weten wanneer hij het wel wil, maar ik denk niet dat het reeel is om een bepaalde maand of datum van hem te vragen want die kan hij je waarschijnlijk op dit moment zelf ook nog niet geven. Ook snap ik best dat hij zich toch wel lichtelijk onder druk voelt staan, al heb je het er misschien niet dagelijks over, hij weet wel dat je het erg graag wil. Daarbij begrijp ik jouw frustratie ook wel omdat je zelf wel echt toe bent aan een kind.
Ik zou er gewoon de komende tijd niet veel meer over zeggen en het even laten voor wat het is. Maar er wel bij zeggen dat hij niet steeds op het laatste moment af moet haken, en er pas over moet beginnen als hij ook zeker weet dat hij niet af gaat haken.

Ik zit ook in een soortgelijke situatie. Vriend wil wel, maar eigenlijk ook weer niet. Volgens hem moeten er eerst nog wat dingen geregeld zijn. Tijdens het uitpraten van een ruzie zei hij je mag er wel over praten en dingen aan me vragen, maar als ik dit deed was ik volgens hem obsessief Mijn vriend vind het gewoon zo'n zware beslissing, want het is voor de rest van je leven en je moet het kind ook iets kunnen bieden. Helemaal mee eens natuurlijk. Ik stopte met de pil, omdat ik klachten had en hij kwam met het idee om te stoppen. We zouden dan condooms gebruiken. Zo gezegd zo gedaan, maaar soms stopte meneer hem er even in zonder condoom. Hij kwam dan niet in mij klaar. Ik vond dit verschrikkelijk verwarrend en frustrerend, want ik had ook zoiets van wat wil je nou dan.

Toen heb ik dit bespreekbaar gemaakt en kwam eruit dat hij wel heel heel graag wilde, maar eerst nog wat meer zekerheid wilde rondom financiën. De reden waarom hij hem er soms even instopte was dus omdat hij het zo graag wilde en na lang zeuren kwam het hoge woord eruit dat hij eigenlijk heel stiekum hoopte dat ik dan toch per ongeluk zwanger raakte. Want de afspraak was dat als ik toch per ongeluk zwanger raakte we het zeker lieten komen en het dan wel zouden redden. Hij vond alleen de situatie niet verantwoord genoeg om er echt voor het eggie voor te gaan.

Beetje ingewikkeld dus want ik denk hier ook anders over. Mijn advies is dan ook praat met hem. Probeer erachter te komen waar hij bang voor is en geef hem tijd. Probeer niet te beginnen over wanneer hij dan wel wil, in elk geval niet direct. Ik zou trouwens ook heel erg boos worden als ik had gezegd we zitten in vruchtbare periode, hij zegt dan gaan we ervoor en als we dan daadwerkelijk sex gaan hebben hij ineens niet meer wil. Ik zou ook niet aangeven dat ik in vruchtbare periode zit, want dat geeft druk alsof je er teveel mee bezig bent. Go with the flow....


Edit: woow beetje lang verhaal geworden

Ben ik nu de enige die bij de biologieles heeft gehoord dat je ook van voorvocht al zwanger kunt raken???

whaha nee hoor, daarom was het ook zo tegenstrijdig bij mij Maar er schijnen ook onderzoeken te zijn die beweren dat dit niet zo is en dit alleen maar wordt gezegd om jeugd angst in te boezemen zodat ze in elk geval condooms gaan gebruiken of de pil of iets dergelijks

Volgens mij kun je van puur voorvocht juist niet zwanger raken en zit het gevaar 'm erin dat veel mannen niet op tijd terugtrekken.

Zeg het maar als dit te persoonlijk wordt hoor, maar hoe gaat dat dan als jullie seks hebben nu? Zeg je van tevoren: 'en nu gaan we lekker kindjes maken' o.i.d?

Ik ben gezegend met een man tegen wie ik dat kan zeggen, maar het scheelt misschien dat Tomas een verrassing was. Een tweede is toch een minder grote stap.

Ik kan me voorstellen dat sommige mannen er kriebels van krijgen als ze er heel bewust van worden gemaakt dat ze een kindje gaan verwekken. Misschien gaat het beter als je probeert die gedachte lost te laten en het gewoon leuk te hebben samen? Begin met een fijne massage, en kijk waar het schip strandt. Dat idee

Susan schreef:Volgens mij kun je van puur voorvocht juist niet zwanger raken en zit het gevaar 'm erin dat veel mannen niet op tijd terugtrekken.

van puur voorvocht kun je inderdaad niet zwanger worden, maar als de man voor de tijd nog klaar is gekomen, dan is het wel weer mogelijk. Een beetje vaag verhaal dus. Dus ze zeggen voor het gemak maar dat het ook in voorvocht kan zitten.

Ik mis een beetje de dialoog tussen jullie. Je vriend geeft aan nog niet zeker te zijn, maar bij jou merk ik vooral het gevoel van 'het moet, het moet, het moet'. Heb je al eens een écht gesprek met hem gehad? Wat vind hij eng? En begrijpt hijdat het voor jou evengoed eng is? Voor iedereen die voor een kindje gaat? Het zal altijd eng blijven, dat zeker, maar geef je hem ook aan dat die angst heel natuurlijk is, dat je hem begrijpt en dat je misschien zelfs diezelfde angst voelt?

Práátmet elkaar. Ik heb namelijk het idee dat jullie hierin volledig langs elkaar heen gaan.

Ben ook wel benieuwd naar wat Lennox vraagt inderdaad.

Erover praten en lol maken zijn wel twee vereisten als je een kindje probeert te krijgen.

Ik ben ondertussen ervaringsdeskundige

Zou je het ook accepteren als hij nu geen kind wil? Later als hij groot is wel, maar niet nu. En ook geen datum paraat heeft voor wanneer wel? Ik heb de indruk dat hij wel kinderen wil, maar om wat voor reden niet nu. Dat voor een kindje gaan eng is snap ik, dat dat voor jou eng is ook, maar misschien zitten er veel meer/grotere dingen achter die je niet kunt afdoen met 'maar voor mij is het ook eng'.
Ik zou het gesprek aangaan en het anders laten rusten. Ik zou het niet fijn vinden als mijn partner me verwijt dat ik doordram oid.

Het is zeker angst bij hem ja, en vooral voor het onbekende. Mijn vriend is een enorme twijfel kont, daarnaast kijkt hij ook veel naar anderen. Veel vrienden van hem zijn nog vrijgezel dus die hebben nog geen kinderen. Ik denk wanneer het eenmaal raak zou zijn, dat hij ook blij zal zijn. Praten doen wij regelmatig, maar ik ben ook weer bang dat ik hem onderdruk zet.
Jullie zeggen allemaal dat ik hem onderdruk zet, maar ik vind dat het best mee valt. Hij weet wel dat mijn kinderwens erg groot is, maar hij begint er zelf ook over, dat hij er klaar voor is, en vervolgens krabbelt hij weer terug.
Wanneer wij sex hebben, genieten wij ook echt wel, en hebben wij het niet over kinderen krijgen. Ik heb 1 x gezegd dat ik in mijn vruchtbare periode zat.
En mijn gevoel van het moet het moet, krijg je wel naar 2 jaar een kinderwens te hebben en dat je ondertussen al je vrienden collega's ziet zwanger worden en of al kinderen hebben. En dan ook nog een wispelturige vriend die de ene keer zegt ik wil ook en de andere keer weer afhaakt. Dan word mijn gevoel alleen maar sterker.
Frustrerend!!!!

Toch denk ik dan dat jullie echt eerst heel goed moeten praten samen... want zwanger worden terwijl hij toch steeds twijfelt, werkt niet. Daar krijg je volgens mij alleen maar problemen mee (hoe sterk je kinderwens op dit moment ook is). Je zult er beide achter moeten staan op zo'n moment. En natuurlijk moet je er geen druk onder zetten, maar praten kan geen kwaad. Misschien is het een goed idee, om het toch twee maanden te laten rusten en er dan weer eens over te beginnen?

Samen zwanger zijn en worden is voor een man heel anders dan voor ons vrouwen. Wij voelen alles, en de man ziet en voelt in eerste instantie helemaal niets. Bij ons werd mijn man juist onzeker toen wij zwanger waren. Was bang dat er iets ergs met mij zou gebeuren tijdens de bevalling. Onze VK heeft ons erg goed begeleid, we zijn haar erg dankbaar. Want door haar hebben we uiteindelijk erg kunnen genieten. Daarnaast zijn er vaak speciale avonden bij VK's. Dat zijn zwanger worden spreekuren. Misschien zouden jullie dat samen eens kunnen doen, en wie weet durven jullie dan samen wel eens naar de angsten en obstakels op de weg te bekijken en kan zij deze misschien wel wegnemen voor hem.

Ik moet lachen om je post, Munk. 'Samen zwanger worden' en 'toen wij zwanger waren', haha!