Hoe staan andere ouders hier in?

Er moet me even iets van het hart en misschien kunnen jullie mij helpen om wat andere inzichten te vergaren zodat ik de boel een beetje kan relativeren, want ik ben nu gewoon best pissig.

Aanstaande zaterdag zou ik samen met mijn vriend oppassen op het kindje van zijn broer. Het jongetje is nu 4 maanden oud, vrij gemakkelijk, huilt weinig (alleen als er iets is). Ik heb al regelmatig een uurtje op hem gepast.
Helaas moet ik a.s. zaterdag onverwacht werken, dus mijn vriend moest alleen oppassen. Hij vind dat geen ramp, kan echt super met kinderen om gaan en zou (als de omstandigheden het toelieten) liever vandaag dan morgen papa willen worden. Maar nu is het dus zo dat zijn broer niet wil dat mijn vriend alleen op hem past omdat zijn broer het zelf ook niet altijd even gemakkelijk vind. Dat kan, maar mijn vriend vraagt zo: 'En wat nou als Fortissimo alleen had moeten oppassen?' Nou, dat was dus geen probleem geweest.
Mijn vriend onwijs teleurgesteld, want er wordt gewoon getwijfeld aan zijn kunnen. Hij wil ook wel eens quality time met zijn neefje (we zien hem niet onwijs vaak i.v.m. werk) en had zich hier gewoon op verheugd.

En nu ben ik gewoon onwijs pissig en voel ik me ook nog eens schuldig tegenover mijn vriend dat ik toegezegd heb te werken, en dat ik dus min of meer ook zijn avondje verknalt heb, maar ik had dit écht niet verwacht. Mijn schoonzus (de moeder van het kindje) doet totaal niet moeilijk, dus ik heb het vermoeden dat het bij mijn zwager vandaan komt en die is nogal huiverig en bang als het om zijn zoontje gaat. Begrijpelijk, maar soms net wat té in mijn ogen.

Hmm lastig. Ik snap dat het niet echt leuk overkomt, hebben ze ook gezegd wat precies het probleem is?
Als het echt niet mag zou ik er verder geen probleem van maken.

Ik vind het ook raar en snap goed dat je pissig bent. Ik vertrouw mijn broer net zo goed als zijn vriendin, het zou me niet uitmaken wanneer hij alleen komt.

De reden is dat mijn zwager het soms ook lastig vind met het kindje alleen. Dat hij niet weet wat het huiltje betekent etc. Maar dat is dus zijn eigen angst en bangigheid. Ik weet ook niet wat elke huiltje betekent maar ik leg hem bij mij neer en hij is rustig. Ik zie het probleem gewoon niet, en daardoor blijf ik gewoon boos.

Ik vind het ook maar raar hoor, zeker als ze zelf aangeven dat het zo'n gemakkelijk kindje is. Het zal heus wel zijn soms, maar ik zie niet waarom je zwager denkt dat een man daar minder goed mee om kan gaan dan een vrouw.

Als wij in de toekomst mijn zus en haar vriend op onze zoon laten passen, zal ik daar echt niet moeilijk over doen. Ik vertrouw mijn zus alleen, maar ik vertrouw evengoed mijn schoonbroer alleen.

Printje schreef:Ik vind het ook raar en snap goed dat je pissig bent. Ik vertrouw mijn broer net zo goed als zijn vriendin, het zou me niet uitmaken wanneer hij alleen komt.

En ik zou juist eerder mijn broer(heb er geen hoor ) vertrouwen dan zijn vriendin bijvoorbeeld, omdat die veel dichter bij staat. Mijn vriend past ook rustig op mijn 4 nichtjes en neefjes op een hele middag in de leeftijd van 1,5 tot 5. Lijkt me toch wel een stuk lastiger dan zo'n upselkrupseltje

Ik snap dat je vriend teleurgesteld is, maar ik zou er niet een heel groot punt van gaan maken.

Tja, was het maar zo gemakkelijk hé?

Misschien is je zwager te bezorgd en misschien projecteert hij zijn eigen onzekerheid als vader teveel op je vriend, dat kan, maar als je nog maar zo kort een baby hebt dan moet je die ruimte wel gewoon hebben om zo beschermend te zijn zonder dat mensen meteen beledigd zijn en zich tekort gedaan voelen. Voor hem is het ook nog wennen, geef hem even de tijd. Misschien voelt hij zich diep in zijn hart ook wel heel onzeker bij het feit dat je vriend zijn hand er niet voor omdraait terwijl hij er zelf wel moeite mee heeft en het nota bene zijn eigen kind is. Er kan van alles meespelen en je kunt het begrijpen of niet, maar het feit blijft staan dat de ouders zich er goed bij voelen. Je past op om de ouders een plezier te doen, neem ik aan, dan moet het wel vrijblijvend zijn en niet dat ze ruzie hebben als ze het toch niet willen.

Ik had het ook geen fijn idee gevonden als mijn broertje alleen op mijn zoontje zou passen. Nou kan mijn broertje net een ei bakken, dus het is misschien geen hele eerlijke vergelijking Maar ik kan me er wel een beetje in inleven.
Een kleine baby is gewoon heel er lastig, en voor mijn gevoel hebben de meeste vrouwen dan toch net iets meer feeling ervoor dan mannen (wat misschien niet helemaal waar is, maar je had daarover die eerste maanden daar echt niet over in discussie hoeven gaan)

Haha mijn vriend is bijna 27 en kan wel iets meer dan een ei bakken inderdaad Het is gewoon een volwassen kerel met serieus, feeling voor kids. Ik was nog maar net met hem samen, of mijn nichtjes waren al helemaal dol op hem en ik was uit beeld

Tjah, lastig of niet, je kunt er weinig aan doen denk ik. Het is niet een keuze die jullie kunnen maken.
Als het mij zou gebeuren zou het mij denk ik niks uit maken.

Ja ik snap het vervelend is voor je vriend maar het is hun kind en hun beslissing dus je kan er verder weinig mee. Het is niet iets waar je recht op hebt ofzo. Ik zou tegen ze zeggen dat jullie het jammer vinden en verder niks. Het zou voor mij niet iets zijn om een groot drama over te maken. Ze hebben nou eenmaal net een kindje dat is allemaal nog wennen.

Tania schreef:Ja ik snap het vervelend is voor je vriend maar het is hun kind en hun beslissing dus je kan er verder weinig mee. Het is niet iets waar je recht op hebt ofzo. Ik zou tegen ze zeggen dat jullie het jammer vinden en verder niks. Het zou voor mij niet iets zijn om een groot drama over te maken. Ze hebben nou eenmaal net een kindje dat is allemaal nog wennen.

Dit inderdaad. Door de onzekerheid van je zwager heeft hij blijkbaar ook moeite om hem alleen te laten bij een andere (onervaren) man. Het is zijn kind en ik denk dat je als ouder altijd het gevoel wil hebben dat je kind in goede handen is. En ook al is dat waarschijnlijk zo bij jouw vriend, als je zwager dat niet gevoel niet heeft, begrijp ik dat hij het niet wil. Ik snap overigens dat het niet leuk is om te horen. Over een tijdje is het misschien wat anders.

Lastig. Ik vind de gedachtengang erg raar. Waarom hij het niet alleen zou mogen/kunnen van zijn broer, maar met jou samen wel. Het feit dat zijn broer wat angstiger is als het om zijn kind gaat is niet erg, maar niet geheel eerlijk dat hij dit van zijn broer dus ook denkt. Jammer, voor jullie beiden! Ik denk dat je er niet veel aan kunt doen helaas.

Ik snap dat je hier boos over bent en dat je vriend teleurgesteld is maar ik zou er ook niet een al te groot punt van maken. De gedachtegang van je zwager vind ik een beetje raar, en dat kunnen wij allemaal wel vinden maar het is wél hoe hij er over denkt, het is zijn kind en zijn keuze. Denk dat je dat het beste maar kunt accepteren.

Ik vind het raar dat je er pissig om bent.

Soms heb je als moeder ergens gewoon een onzeker gevoel over. En dan moet je het gewoon NIET doen, of het nou redelijk is of niet. Ik vind dat je dat als mama op papa zijnde best kan maken. Mijn broer is heel lief met de kleintjes, en hij heeft samen met zijn vriendin ook al op de gepast. Maar alleen zou ik ook niet doen. Niet omdat ik hem niet vertrouw, of het niet kan. Gewoon, omdat ik er nooit bij ben geweest en gezien heb hoe het loopt als hij alleen is met ze. En dan doe ik het dus niet. Punt. Niet nooit niet, gewoon NU niet. 4 maanden is nog zó klein.

Ik vind ook niet dat je als oom quality time mag eisen. Kom op, het kindje is 4 maanden.

Eens met de anderen. Ik kan me voorstellen dat het een teleurstelling is maar als één van de ouders er geen goed gevoel bij heeft dan gaat het feest niet door. Of dat gevoel nou rationeel is of niet maakt niks uit, de ouder beslist.

Natuurlijk gaan we geen dingen eisen, waarom zouden we? Maar ik vroeg me gewoon af of wij nou zo raar dachten dat hij wel het kindje bij mij alleen wil laten maar niet bij mijn vriend. Dat is gewoon iets wat ons tegen de borst stuit.

Ik kan me voorstellen dat het jullie tegen de borst druist maar ze hebben het tenminste wel eerlijk aangegeven.
Ik ben het eens met charles. Ik ben daar zelf ook zo kieskeurig in, wie wel en niet mag oppassen en sommige mensen inderdaad niet alleen maar samen.

Ja ik snap het ook, waarschijnlijk is het al een hele stap voor hun om de baby bij jullie te laten en als eentje er van dan ook nog uitvalt snap ik dat je dat je dat als ouder niet graag doet. En dat de baby dan wel bij jou zou mogen blijven en niet bij je vriend is denk ik meer een gevoelskwestie van de ouders, ik kan me dat wel voorstellen, ik liet mijn zoon ook liever bij en vrouw als bij een man, ik liet liever mijn moeder alleen oppassen dan mijn vader, niet omdat mijn vader het niet kan, maar gewoon een gevoelskwestie.

Floor schreef:Ik kan me voorstellen dat het jullie tegen de borst druist maar ze hebben het tenminste wel eerlijk aangegeven.
Ik ben het eens met charles. Ik ben daar zelf ook zo kieskeurig in, wie wel en niet mag oppassen en sommige mensen inderdaad niet alleen maar samen.

Nou, dat hebben ze dus niet. Mijn vriend stelde de vraag of het had uitgemaakt of dat wanneer ik alleen zou komen en hij moest werken, het dan wel door ging. Dit mocht wel. De reden waarom ze mijn vriend dan niet wilden hebben oppassen, blijft giswerk.

Kun je daar niet naar vragen dan?

Ik snap wel dat je je kind liever niet naar bepaalde mensen stuurt, maar als jullie gewoon (1) een goede verhouding hebben, (2) jouw vriend een prima kerel is met een goed verantwoordelijkheidsgevoel, (3) dat jullie familie zijn én (4) dat de moeder er geen probleem mee heeft, zou ik er ook wel flink van balen dat ik niet een middagje zou mogen oppassen. Ik bedoel: waar moet je dan aan voldoen?

Edit: wat ik wél snap, is dat het kindje nog maar vier maanden oud is en dat ze zelf nog een beetje aan 't zoeken zijn in hoe en wat. Als dat het argument zou zijn, zou ik dat zeker begrijpen en me daar ook niet vervelend over voelen. Maar verder hebben ze daar geen problemen mee, blijkt, want jij mag al wel oppassen. Dus het niet zo dat de ouders in het algemeen het kindje nog willen beschermen/liever niet 'weggeven'.

Weet je hoe vervelend het is voor nieuwbakken ouders met al die mensen die willen oppassen, maar je bent zelf net mama en je vind zoiets gewoon nog moeilijk en eng. Inplaats van dit te begrijpen moet je je vaak ook nog verantwoorden en dan voel je je als mama knap klote. Je wilt niemand kwetsen maar je wil je ook goed voelen bij een keuze je kindje ergens achter te laten. Vaak is er gewoon GEEN reden om dit te verantwoorden, behalve een gevoel. En dat wordt pas na een tijdje steeds beter en minder. Met 4 maanden ken je je eigen kindje amper.

Mensen zijn ook vaak zo egoistisch. Ze willen alleen zijn met het kindje van een ander. Om wie gaat het hier eigenlijk?

Fortissimo schreef:

Floor schreef:Ik kan me voorstellen dat het jullie tegen de borst druist maar ze hebben het tenminste wel eerlijk aangegeven.
Ik ben het eens met charles. Ik ben daar zelf ook zo kieskeurig in, wie wel en niet mag oppassen en sommige mensen inderdaad niet alleen maar samen.

Nou, dat hebben ze dus niet. Mijn vriend stelde de vraag of het had uitgemaakt of dat wanneer ik alleen zou komen en hij moest werken, het dan wel door ging. Dit mocht wel. De reden waarom ze mijn vriend dan niet wilden hebben oppassen, blijft giswerk.

Soms is dat gewoon een gevoel.