Voor een aantal jaren in New York wonen, zou jij het doen?

Ik wil al heel lang naar New York en ik heb altijd wel een beetje over gedroomd. Toen ik je topic titel dacht, dacht ik 'ja, direct', maar ik heb het nu ook heel fijn en m'n leven is nu heel stabiel. Als ik naar New York zou gaan, zou ik geen idee hebben wat ík daar zou moeten doen. Ik zou het wel heel erg eng vinden, maar toch wel ontzettend gaaf.

Dat moet wennen, denk ik. Neem aan dat je het wel spreekt e.d.?

Pippa schreef:

Toet schreef:

madam schreef:Ik zou er geen moment over hoeven nadenken en gelijk mijn koffers pakken.

+1. Zeker als het maar voor een tijdje is! Zo'n kans krijg je maar één keer in je leven (bij wijze van dan )

Daarom zou ik ook naar ja neigen inderdaad denk ik, omdat het wel een kans is en in het buitenland wonen wel iets is wat in ieder geval mijn vriend geweldig zou vinden. Aan de andere kant is het wel enorm ver, ik zal ontslag moeten nemen ook bij mijn werk, je laat hier een leven (en kat) achter.... wil je dat voor een aantal jaren? Ik heb eigenlijk een hele grote kinder/trouwwens, hoe doe je dat dan.

Zoals ik al eerder schreef hebben wij dus in dezelfde situatie gezeten. Ik heb mijn baan opgezegd, we hebben ons huis, konijn en onze familie en vrienden hier achter gelaten en zijn gegaan. Drie jaar later kwamen we terug en alles was eigenlijk al snel weer hetzelfde als voorheen. Het huis hebben we verhuurd en daar wonen we nu weer. En qua sociaal leven en familie etc is alles ook weer hetzelfde.
Qua kinder/trouwwens, die had ik ook en ik ben dan ook getrouwd en met dochter terug naar Nederland gekomen Voor alles is een oplossing te bedenken natuurlijk.
Wij hebben toen gekozen ervoor te gaan onder het motto beter spijt van iets wat je gedaan hebt dan iets wat je niet gedaan hebt. Als we het echt niet leuk zouden vinden waren we gewoon eerder terug gekomen ondanks de boete die in het contract stond. Gelukkig was het allemaal niet nodig en hebben we echt de tijd van ons leven gehad daar. En natuurlijk hebben we onze familie etc gemist. Nu we weer in Nl wonen gaan we bijna elk weekend bij onze families langs, maar toch heb ik ze daar niet enorm gemist ofzo. We hebben elke week geskyped en het contact was op een of andere manier veel intensiever dan hier in NL.
Nou goed ik dwaal af haha. Mocht je het er nog eens over willen hebben of ervaringen willen dan hoor ik het wel!

Pippa schreef:

Toet schreef:

madam schreef:Ik zou er geen moment over hoeven nadenken en gelijk mijn koffers pakken.

+1. Zeker als het maar voor een tijdje is! Zo'n kans krijg je maar één keer in je leven (bij wijze van dan )

Daarom zou ik ook naar ja neigen inderdaad denk ik, omdat het wel een kans is en in het buitenland wonen wel iets is wat in ieder geval mijn vriend geweldig zou vinden. Aan de andere kant is het wel enorm ver, ik zal ontslag moeten nemen ook bij mijn werk, je laat hier een leven (en kat) achter.... wil je dat voor een aantal jaren? Ik heb eigenlijk een hele grote kinder/trouwwens, hoe doe je dat dan.

Tuurlijk, het is ook makkelijk gezegd voor ons en heel anders als je écht voor de beslissing staat. Het gaat er ook wel om of het bij jou als persoon past. New York is ook een onwijs drukke stad, daar moet je wel tegen kunnen. En ja, je moet alles hier een tijd achter laten, dat is zwaar. Maar wat betreft die kinder- en trouwwens, zou je die per se uit moeten stellen?

Wel leuk/fijn om te lezen allemaal! Misschien wordt er niks serieus mee gedaan hoor, en wil vriend het zelf eigenlijk helemaal niet, ik weet de functie niet eens precies Maar zat er ineens over na te denken hoe dat dan zou zijn en of ik het wel zou willen! Het is ergens wel een geweldige uitdaging.

En engels spreek ik wel, op het werk ook, maar dan kan ik ook in het NL verder, daar niet natuurlijk

Toet schreef:

Pippa schreef:

Toet schreef:

madam schreef:Ik zou er geen moment over hoeven nadenken en gelijk mijn koffers pakken.

+1. Zeker als het maar voor een tijdje is! Zo'n kans krijg je maar één keer in je leven (bij wijze van dan )

Daarom zou ik ook naar ja neigen inderdaad denk ik, omdat het wel een kans is en in het buitenland wonen wel iets is wat in ieder geval mijn vriend geweldig zou vinden. Aan de andere kant is het wel enorm ver, ik zal ontslag moeten nemen ook bij mijn werk, je laat hier een leven (en kat) achter.... wil je dat voor een aantal jaren? Ik heb eigenlijk een hele grote kinder/trouwwens, hoe doe je dat dan.

Tuurlijk, het is ook makkelijk gezegd voor ons en heel anders als je écht voor de beslissing staat. Het gaat er ook wel om of het bij jou als persoon past. New York is ook een onwijs drukke stad, daar moet je wel tegen kunnen. En ja, je moet alles hier een tijd achter laten, dat is zwaar. Maar wat betreft die kinder- en trouwwens, zou je die per se uit moeten stellen?

Ik pas me opzich enorm gemakkelijk aan, mijn vriend ook, maak gemakkelijk vrienden en ben niet zo moeilijk met leven, maar ik weet niet hoe Amerikanen zijn, en of die er voor open staan om een 'buitenstaander' op sleeptouw te nemen om het zo te zeggen. Het is daar wel heel anders allemaal natuurlijk! En nee, uitstellen misschien niet, maar als je daar een leven aan het opbouwen bent, mensen moet leren kennen etc, zou ik niet 'gelijk' aan kindjes willen beginnen, ook omdat je dan helemaal geen familie of vrienden hebt op zon moment, dat zou ik misschien wel moeilijk vinden op zon moment.

Ik had even gekeken op de website van de keten waarvoor ik werk en er zitten 9 (!) hotels van die keten in New York, dus dan moet ik vast wel een ingang kunnen vinden Mijn vriend heeft woensdag een gesprek met het bedrijf over hoe & wat, en wat het precies in zou houden, voorwaarden, functie en dat soort zaken.

Nyx schreef:Ja, direct.

Same here! Ik pak meteen mijn koffer in! Daar hoef ik niet eens over na te denken...

Als de financiële compensatie zo is, dat we daar leuk kunnen leven en de nodige dingen hier kunnen blijven betalen (pensioen e.d.) zou ik het doen, ook nu met kind.

Spannend Pippa!

Lonely Goatherd schreef:Als de financiële compensatie zo is, dat we daar leuk kunnen leven en de nodige dingen hier kunnen blijven betalen (pensioen e.d.) zou ik het doen, ook nu met kind.

Spannend Pippa!

Ik zat er idd nog over na te denken. Als wij samen daar goed kunnen leven van het salaris, kunnen sparen misschien, maar in ieder geval alle kosten kunnen dekken die we maken en we bij terugkomst weer hier kunnen wonen dan zou ik het doen! Ook met baby op komst!

Als mijn vriend heen moet wel, maar als het gewoon een eigen keuze is, nee. Want ik zou er doodongelukkig worden.

Pompoen schreef:

Lonely Goatherd schreef:Als de financiële compensatie zo is, dat we daar leuk kunnen leven en de nodige dingen hier kunnen blijven betalen (pensioen e.d.) zou ik het doen, ook nu met kind.

Spannend Pippa!

Ik zat er idd nog over na te denken. Als wij samen daar goed kunnen leven van het salaris, kunnen sparen misschien, maar in ieder geval alle kosten kunnen dekken die we maken en we bij terugkomst weer hier kunnen wonen dan zou ik het doen! Ook met baby op komst!

Kom, gaan we straks met z'n zessen Pompoen, kunnen we af en toe bij elkaar op de koffie.

En op elkaars kinderen passen haha!

Ja, toevallig zei ik het net nog tegen m'n vriend. Dit is een grote droom van me!

Pompoen schreef:En op elkaars kinderen passen haha!

Ohja, hoef ik ook geen au pair, ideaal!

Ja meteen!

Oh ja, ik ook. Maar nu ben ik sowieso wel wereldpersoon, maakt mij niet uit waar we wonen. Alleen krijgt mijn vriend nooit zo'n aanbod, dan zouden we zelf gaan. Ik werk hier ook met heel veel expats (nou ja, de vrouwen van expats) en als ik hoor wat voor compensatie zij krijgen voor een contract voor 2 of 5 jaar.. Wow. Dan speelt geld geen rol meer. Lijkt me heerlijk als vrouw of vriendin van, je vriend/man heeft een vaste baan en werkt veel en jij kunt doen wat je leuk vindt. Ik ben nu lerares op de Nederlandse school hier en vele vinden het gewoon leuk om te doen, is het niet voor inkomsten (zoals voor mij) maar gewoon voor de fun (en ze nemen hun kinderen mee die dan les krijgen). Ik zou er niet over twijfelen Pippa, zoveel mogelijkheden, geweldige ervaring en sowieso tijdelijk. Hebben jullie koophuis?

New York zou ik direct heen willen, vriend ook.
Nu heeft mijn vriend de kans om in Qatar aan het werk te gaan tegen heule goede voorwaarden, maar die beslissing is een heeel stuk minder makkelijk

Waarom ooh la la?

Omdat dat toch een heel ander land is dan Amerika.
Misschien is het ook omdat we eigenlijk niks van het land weten, behalve dan dat het vooral één grote zandbak is.

Geen idee in hoeverre het 'veilig' is, hoe ze met (westerse) vrouwen omgaan etc. Het is qua cultuur natuurlijk heel anders dan hier. Mijn gevoel is nu nog puur gebaseerd op een onbekend iets en misschien is Qatar wel heeeel anders dan Saoudi Arabie, Dubai etc. Maar nu voelt dat nog als 1 pot nat

We moeten ons er echt nog helemaal in verdiepen hoor, maar mijn eerste gevoel is dat dit een grotere stap is dan naar NYC.

Hmm Qatar is wel even heel wat anders ja, volgens mij kun je daar veel minder deel uitmaken van het dagelijks leven en ga je alleen om met expats. Met z'n tweeën zou ik dat nog wel overwegen, met een kind absoluut niet.

Kinderen zijn inderdaad ook een punt. We willen dit jaar heel graag zwanger worden dus dat is een heel belangrijk gegeven om in overweging te nemen.
Ook het feit dat we over 2 weken de sleutel van ons nieuwe huis krijgen speelt ook mee.

Daar tegenover staat wel dat mijn vriend écht veel geld gaat verdienen daar. Erg aantrekkelijk natuurlijk
Ik heb tegen 'm gezegd dat ie eerst alle ins en outs moet weten, het liefst samen een keer daar heen, voor hij een beslissing kan maken.

Qatar lijkt me ook heel bijzonder! Ik zou ook dat overwegen, zelfs met kind of zwanger raken. Wel zou ik inderdaad meer de behoefte hebben om uit te zoeken hoe het daar geregeld is en er idd wellicht een keer heen willen.

Ja, ik hoop dat wij ooit nog tijdje er mogen wonen....alhoewel....niet NY city, wel daarbuiten.
Zijn er vorig jaar op vakantie geweest in de US en willen komende jaren zeker keer terug.

Wel gaaf pippa, benook benieuwd wat je gaat doen.

Als alles goed geregeld is daar en het voor mij ook leuk en veilig zou zijn dan is het zwanger worden niet persé een belemmering.

Mijn vriend heeft altijd al gezegd nog een keer in het buitenland te willen werken dus dat de kans er in zat wist ik wel. En voor hem is het natuurlijk dé kans en de ervaring.

Nou ja, hopelijk krijgt hij snel meer info!