papa en mama uitelkaar hoe met kind?

Hè bah wat naar. Ik snap dat dit heel moeilijk is, maar heb wel het idee dat het misschien beter is. Het is niet de eerste keer toch dat jullie problemen hebben en hij stond er toen toch ook niet achter dat je bepaalde onderzoeken bij jullie zoon liet doen?

mauwmauw schreef:ja en dat wilt hij dus niet,partner dingen...dat helpt niet zegt ie.Ja helaas is dit hele gedoe begonnen na de sex gister.hoe lullig kan iemand zich voelen.

En als je hem eraan herinnert dat hij niet voor zichzelf leeft maar ook een kind heeft waarvoor hij voor een goede basis moet vechten?

Och lieve Mauwmauw! Dus toch! Naar hoor. Knuffel!!!!

Ja, de valkuil is dingen naast elkaar gaan doen als je een kleine erbij krijgt, het evenwicht is dan gewoon zoek. Alleen als ik jou zo hoor is er wel meer dan alleen dat... Een broer en zus praten met elkaar.

Ik heb enige beginnende ervaring helaas. Ik kom net uit 2,5maand ongeveer gescheiden leven met mijn man, onze kleine meid is ongeveer net zo oud als V. Wij twijfelden en ik heb toen aangegeven ruimte te willen. Bij elkaar zijn werkten bij ons alleen maar averechts, omdat we beiden OF ons liepen te ergeren OF beiden ontzettend op onze tenen liepen, waar we ook beiden niet gelukkig van werden. Het is inderdaad een risico wat je loopt dat je door gescheiden te gaan leven nog verder van elkaar vervreemd.
Ik vond het belangrijk dat L er zo min mogelijk last van zou krijgen. Aangezien wij geen andere woonruimte konden vinden hebben wij het zo gedaan dat L gewoon in het huis bleef en wij omstebeurt bij (verschillende) vrienden gingen slapen. De halve week was ik bij L, de andere helft was hij bij L. Ik wilde gewoon zoveel mogelijk vastigheid voor L, dat zij iig lekker thuis was. Jouw vriends opmerking over dat jij dan maar elders moet gaan wonen met V vind ik dan ook bedenkelijk. Waarom gaat hij niet elders heen???

Verder merkte ik dat L bij ons vooral heel veel last had van onze depressieve gedachten. Maar goed, L is vanaf baby al een gevoelig meisje geweest. Toen we besloten (tijdelijk) uit elkaar te gaan ging R weg, nadat ze al op bed lag. Ook van de ruzie zelf heeft ze niks mee kunnen krijgen, maar die nacht heeft ze echt gespookt bijvoorbeeld. Verder merkte ik ze echt last kreeg van verlatingsangst. Het was voor haar heel onduidelijk, ze was altijd bang dat als je wegging je niet meer terugkwam. Ik heb dus elke keer heel duidelijk uitgelegd dat ik alleen ging werken, maar erna weer thuis kwam bij haar en dat we dan samen zouden gaan eten...

Ik zou bijna zeggen dat het voor V alleen maar fijn is dat hij nog zo klein is. Ik denk dat hij er nu vooral last van zou hebben dat het onduidelijk is en gebrek aan echt rustig thuis.
Verder heb ik geen ervaring. Sinds gister is mijn man weer thuis en gaan we het alsnog nogmaals proberen. Wel met behulp van relatietherapie. Ik denk dat het er in onze relatie nog wel iets is en voel me verplicht dat een kans te geven voor onze kleine meis.

Succes meis!

bedankt voor alle reacties,ik kan er op moment niet veel over kwijt.Ik huil veel,en ben down.Ik weet het gewoon niet meer.

Veel sterkte gewenst..

Heel veel sterkte Mocht je zover zijn en je wilt meer weten mag je me best een pm sturen. Ik heb 2 jaar geleden hetzelfde door gemaakt. Miss kan ik je tips geven.

Veel sterkte ...

Ach, wat moeilijk.
Sterkte

Wat heftig Mauwmauw... eerst dat gedoe met je woning, nu dit... Wat knap dat je meteen aan V. denkt. Je mag zelf ook verdrietig zijn he, dit is niet niks! Heel veel wijsheid, geluk en sterkte voor jou. Hoe gaat het op dit moment met je?

Heel veel sterkte meis!