Nee papa, mama doen!

...zucht. Dat zegt onze dochter dus bij bijna alles wat mijn man wil doen. Schone luier? In de stoel tillen? Onder de douche? Mama doen!

Ik ben natuurlijk erg vereerd dat ze mij zo lief vindt maar ik vind het eigenlijk ook weleens vervelend. Mijn man wil haar ook kunnen troosten als er iets is, of helpen of wat dan ook, maar hij wordt constant 'afgewezen.' En voor mij is het ook onhandig; ik ben de enige die haar kan troosten als ze 's nachts huilend wakker wordt, en soms de enige die het voor elkaar kan krijgen haar luier te verschonen. Niet handig als je om de twee/drie uur een baby aan je borst hebt hangen.

Hebben jullie kinderen deze fase ook (gehad)? En duurde dat lang?

Ik weet dat mijn nichtje het ook een tijdje gehad heeft.
En ineens sloeg ze om en mocht mama niks meer doen maar moest papa alles doen...

Volgens mij heeft dat een week of 3/4 geduurd.

Ik hreb het nooit zo erg ervaren, want ik nam dan juist wat afstand en liet het geen over aan mijn vriend. Door alleen maar in haar wens mee te gaan zal ze juist nog meer aan je gaan hangen. Mijn advies is dus niet haar zin geven door de dingen te doen als zejou roept. Juist je man het laten doen. Slechter zal ze er niet van worden, een tijdje zal e erg boos zijn, maar je man weet net als jij hoe ze verzorgd moet worden neem ik aan.

Ja ook hier zitten we in die fase... Ook een klein meisje erbij die elke 3 uur bv wilt dus soms, vooral tegen de avond, druk! Het mijn man toch laten doen werkt niet, N wordt zo boos en hysterisch dat er geen land meer met hem te bezeilen is. Laat staan relaxed naar bed brengen en rustig slapen 
Het is een fase en het gaat weer over dus wij forceren het niet, het is nu eenmaal zo. Het is voor mij ff druk, maar gast vanzelf weer over

Hier hetzelfde, zal vanzelf wel weer overgaan. Al is het bij mij natuurlijk makkelijker omdat ik niet ook nog een kleiner kindje heb dat aandacht nodig heeft.

maiadebij schreef:Ja ook hier zitten we in die fase... Ook een klein meisje erbij die elke 3 uur bv wilt dus soms, vooral tegen de avond, druk! Het mijn man toch laten doen werkt niet, N wordt zo boos en hysterisch dat er geen land meer met hem te bezeilen is. Laat staan relaxed naar bed brengen en rustig slapen 
Het is een fase en het gaat weer over dus wij forceren het niet, het is nu eenmaal zo. Het is voor mij ff druk, maar gast vanzelf weer over

Dat tegen de avond is erg herkenbaar! Iedereen eten, Thije clusteren en Fenne wil alleen door mij geholpen worden...DRUK! En Fenne wordt inderdaad ook woest als mijn man het doet. Gisteren is het hem gelukkig wel gelukt haar in bed te krijgen, toen ik kotsend boven de wc-pot hing (buikgriepje), maar na twee uur werd ze wakker en wilde ze MAMAAA!

Wij willen het ook niet forceren, maar het is af en toen wel frustrerend voor ons alletwee.

Ik ben benieuwd of en wanneer er een papa-fase komt

Dit is wel typerend voor de leeftijd van je dochter.
Vaak is het een periode en gaat het vanzelf weer over of zoals hierboven ook al werd genoemd is het ineens de andere ouder die alles moet doen.
Je moet het gewoon een beetje afwisselen, sommige dingen móét papa gewoon doen omdat jij even wat anders doet, dat moet ze leren, dat zal ze zeker niet leuk vinden maar ik zou het wel op die manier doen. Niet alles aanpassen aan haar.
Maar het kan wel lastig zijn, kan me voorstellen dat je af en toe even denkt pffff... voor de papa is het soms ook niet zo leuk als hij niks mag doen, ook al doet hij nog zo lief, leuk en aardig.
Suc6 in elk geval

Minneke schreef:
...zucht. Dat zegt onze dochter dus bij bijna alles wat mijn man wil doen. Schone luier? In de stoel tillen? Onder de douche? Mama doen!

Ik ben natuurlijk erg vereerd dat ze mij zo lief vindt maar ik vind het eigenlijk ook weleens vervelend. Mijn man wil haar ook kunnen troosten als er iets is, of helpen of wat dan ook, maar hij wordt constant 'afgewezen.' En voor mij is het ook onhandig; ik ben de enige die haar kan troosten als ze 's nachts huilend wakker wordt, en soms de enige die het voor elkaar kan krijgen haar luier te verschonen. Niet handig als je om de twee/drie uur een baby aan je borst hebt hangen.Hebben jullie kinderen deze fase ook (gehad)? En duurde dat lang?

Maar is dat niet ook een deel van het probleem. Kan haar gedrag niet ook voortkomen uit een stukje jaloerzie of iets in die richting? Nu jij opeens ook bezig bent met een ander kindje en niet alleen met haar?

Smikkell schreef:

Minneke schreef:
...zucht. Dat zegt onze dochter dus bij bijna alles wat mijn man wil doen. Schone luier? In de stoel tillen? Onder de douche? Mama doen!

Ik ben natuurlijk erg vereerd dat ze mij zo lief vindt maar ik vind het eigenlijk ook weleens vervelend. Mijn man wil haar ook kunnen troosten als er iets is, of helpen of wat dan ook, maar hij wordt constant 'afgewezen.' En voor mij is het ook onhandig; ik ben de enige die haar kan troosten als ze 's nachts huilend wakker wordt, en soms de enige die het voor elkaar kan krijgen haar luier te verschonen. Niet handig als je om de twee/drie uur een baby aan je borst hebt hangen.Hebben jullie kinderen deze fase ook (gehad)? En duurde dat lang?

Maar is dat niet ook een deel van het probleem. Kan haar gedrag niet ook voortkomen uit een stukje jaloerzie of iets in die richting? Nu jij opeens ook bezig bent met een ander kindje en niet alleen met haar?

Ze is zeker wel af en toe jaloers op haar broertje, dat klopt. Gelukkig vindt ze hem meestal wel heel lief hoor. Maar de borstvoeding is eigenlijk nooit een probleem. Dan komt ze bij ons zitten en lezen we ondertussen een boekje of kijken even tv.
Ik denk eerder dat het de leeftijd/een fase is eigenlijk. Die jaloezie uit zich meer in andere dingen (ze heeft weleens geprobeerd Thije een mep te geven bijvoorbeeld. Maar dat staat hier volgens mij toch los van.

Herkenbaar, ook Luka heeft periodes dat hij liever mij heeft dan papa of andersom. We gaan hier eigenlijk niet in mee, wat natuurlijk wel diverse driftbuien tot gevolg heeft, maar ik heb gewoon geen zin om hem iedere avond naar bed te brengen en andersom is het net zo. Dus hij heeft zich naar ons te schikken. Doet hij dat niet; prima ga dan maar even uitrazen op de gang. Meestal is het snel over en verandert hij van Bengel in een Engel .

Minneke schreef:

Smikkell schreef:

Minneke schreef:
...zucht. Dat zegt onze dochter dus bij bijna alles wat mijn man wil doen. Schone luier? In de stoel tillen? Onder de douche? Mama doen!

Ik ben natuurlijk erg vereerd dat ze mij zo lief vindt maar ik vind het eigenlijk ook weleens vervelend. Mijn man wil haar ook kunnen troosten als er iets is, of helpen of wat dan ook, maar hij wordt constant 'afgewezen.' En voor mij is het ook onhandig; ik ben de enige die haar kan troosten als ze 's nachts huilend wakker wordt, en soms de enige die het voor elkaar kan krijgen haar luier te verschonen. Niet handig als je om de twee/drie uur een baby aan je borst hebt hangen.Hebben jullie kinderen deze fase ook (gehad)? En duurde dat lang?

Maar is dat niet ook een deel van het probleem. Kan haar gedrag niet ook voortkomen uit een stukje jaloerzie of iets in die richting? Nu jij opeens ook bezig bent met een ander kindje en niet alleen met haar?

Ze is zeker wel af en toe jaloers op haar broertje, dat klopt. Gelukkig vindt ze hem meestal wel heel lief hoor. Maar de borstvoeding is eigenlijk nooit een probleem. Dan komt ze bij ons zitten en lezen we ondertussen een boekje of kijken even tv.
Ik denk eerder dat het de leeftijd/een fase is eigenlijk. Die jaloezie uit zich meer in andere dingen (ze heeft weleens geprobeerd Thije een mep te geven bijvoorbeeld. Maar dat staat hier volgens mij toch los van.

Ik doelde ook niet alleen op de BV, maar meer op het feit dat je nu ook met een ander kindje bezig bent. Kan me voorstellen dat ze , op verschillende manieren, probeert om ook haar aandacht op te eissen. OOk al geef je haar aandacht genoeg. Neemt niet weg dat het daarnaast ook gewoon een leeftijdsding is en erg vervelend kan zijn.

Als mijn dochtertje moe is dan wil ze ook alleen mij, en dat is dus vrijwel altijd 's avonds en de enige tijd wanneer ze haar vader ziet doordeweeks is als ze 's avonds wakker wordt om wat voor reden dan ook. Ik ben dan de enige die haar terug in bed kan leggen, gaat hij naar haar toe dat is het krijsen en bij mij gaat ze meteen weer slapen.

Mijn vriend denkt dan ook altijd dat ze een hekel aan hem heeft. Dat is gewoon niet waar, want in het weekend wil ze heel graag dingen met hem doen. En als hij er doordeweeks niet is vraagt ze regelmatig naar hem of wil ze hem even bellen. Maar als ze pijn heeft of moe is, wil ze dus alleen mama. Het is gewoon een (lange) fase en die gaat wel weer voorbij. Het is af en toe wel vervelend omdat ik ook niet zo heel mobiel meer ben en het wel fijn zou vinden als haar vader wat meer kon overnemen. Maar ja, nu neemt ie maar wat meer over in de weekenden.

Ik ben ook benieuwd hoe het straks gaat als de kleine er is. Ik denk ook dat het komt omdat ik precies weet waar ze behoefte aan heeft en daar naar handel plus dat ik haar 7 dagen in de week zie en mijn man ziet haar eigenlijk alleen in het weekend waar ik dan ook weer bij ben. Mijn vriend is dan af en toe ook wat onzeker over hoe hij moet handelen in een situatie met haar en dat merkt ze waarschijnlijk ook. Verder kunnen ze het heel goed vinden samen hoor.

Tazz schreef:

Mijn vriend denkt dan ook altijd dat ze een hekel aan hem heeft.

Ik snap wel dat het soms niet leuk is om afgewezen te worden door je kind, maar dat vind ik wel een heel overdreven conclusie, zeker van een volwassene, hij zou dat toch wel een beetje moeten kunnen relativeren?

Susan schreef:

Tazz schreef:

Mijn vriend denkt dan ook altijd dat ze een hekel aan hem heeft.

Ik snap wel dat het soms niet leuk is om afgewezen te worden door je kind, maar dat vind ik wel een heel overdreven conclusie, zeker van een volwassene, hij zou dat toch wel een beetje moeten kunnen relativeren?

Nou ik herken dit ook wel van mijn broer hoor. Mijn nichtje wou ook niks van hem weten, hij ging wel sterk twijfelen of hij dingen soms verkeerd deed en hij vond het heel naar dat ze niks van hem moest weten.

Wij hebben maar weinig dingen die alleen papa of mama doet, vooral het in bad doen is vanaf het begin papading. Ik heb hem eigenlijk nooit zo in bad gedaan, wel soms dat ik met hem in bad ga, en dan vind ie dat ook wel weer iets leuks. Verder was zeker toen hij jonger was papa eigenlijk degene die hem vaker in bed legde omdat ik dan aan het werk was. Dat was max. 3 avonden, maar doordat we 2 andere avonden vaak samen deden en dan ik nog 1 of 2 merkte we toch snel dat hij behoefte had aan zijn vaste ritueel. En dat is toch anders of papa het doet of mama. Dus toen is Dave hem op bed gaan leggen omdat hij dan gewoon meteen in sliep, en anders nog een half uur lag te huilen, of iets later weer wakker werd. Dus dat was gewoon rustiger. Terwijl Joris overdag juist sneller slaapt als ik hem erin leg.

Met luiers enzo wil hij wel eens dat de ander het doet, maar zeker nu tijdens de zwangerschap hebben we dat wel afgeleerd door uit te leggen dat ik het niet kan, doordat ik ziek was ofzo. En dat papa het dus doet. Of dat papa bezig is met iets en ik het dus doe. Nu accepteerd hij het meestal goed, maar dat heeft wel even geduurd. Alleen het winkelwagentje duwen wil hij nog steeds heel graag dat (meestal) mama dat doet. En dan gaat ie ook wel even de zeik als het niet zo gaat.

.

Hier is de situatie wel anders, omdat we vrij weinig samen bij ons zoontje zijn omdat we een co-ouderschap hebben.
Maar op de breng/haal momenten blijven we meestal ook een tijdje even kletsen etc zodat hij even kan wennen en zoals vanavond brengen we hem samen naar bed.
Dan merk ik heel duidelijk dat de ouder waar hij vandaan komt het meeste met hem moet doen van hem. Ik moest hem bijvoorbeeld een boekje voorlezen en hem in zijn bed leggen.
Op dat moment gaan we daar meestal wel in mee. De volgende keer is het dan ook weer andersom en de rest van de tijd moet hij het gewoon doen met de ouder die bij hem is.

Ook hier zitten wij momenteel in die fase. Het valt me op dat het veel om kindjes gaat die in 2008 geboren zijn...

Q.uinten wil sinds een week alleen nog maar door mij naar bed gebracht worden, terwijl we het al zeker een jaar ieder om de dag doen. Als mijn vriend hem naar bed brengt blijft hij om 'mama' huilen en schreeuwen.
Het is op dit moment erg vermoeiend, vooral met de naderende bevalling, maar het zal wel weer over gaan. Net als alle andere fases....

Ezra heeft ook wel een periode gehad dat hij Dion straal voorbij liep en alleen maar bij mij wilde zijn, maar dat is gelukkig wel erg bijgetrokken. We hebben daarna nog de andere kant van het verhaal gehad dat hij iedere ochtend moord en brand schreeuwde als zijn papa naar zijn werk ging en daarna nog een hele tijd huilde, dat was ook niet alles. Nu gaat het gewoon goed.

Yrsa hangt ook nog wel erg aan mij, maar ze loopt wel meteen op Dion af als hij thuiskomt.

Hier is het juist andersom.
Als ik alleen thuis ben met Jamie is er niks aan de hand, dan mag ik alles doen (kan ook niet anders natuurlijk )
Ik ben dan ook de liefste, krijg knuffels en kusjes van hem etc.
Maar zodra papa er is moet papa ook alles doen en krijgt alle kusjes en knuffels.
We brengen hem wel samen naar bed, als ik het alleen zou doen zou hij geheid om papa gaan vragen.

Of ik het vervelend vind... Soms wel, maar ach begrijp ook wel dat hij de tijd die hij met papa heeft grotendeels met hem wil doorbrengen. Ik werk natuurlijk normaal gesproken ook maar 3 dagen en nu ben ik dus alle dagen thuis aangezien ik met zwangerschapsverlof ben. Papa werkt 5 dagen en die 2 dagen en de avonden met hem zijn gewoon heel belangrijk voor hem.

En wie weet, is de kleine uk in mijn buik wel een echt mama's kindje En anders krijgt papa het erg druk, haha.

bij ons is het nu ook zo! alleen is de ene keer perse mama doen, en de andere keer perse papa doen. Niet alleen bij mij of bij hem. Gelukkig!

Susan schreef:

Tazz schreef:

Mijn vriend denkt dan ook altijd dat ze een hekel aan hem heeft.

Ik snap wel dat het soms niet leuk is om afgewezen te worden door je kind, maar dat vind ik wel een heel overdreven conclusie, zeker van een volwassene, hij zou dat toch wel een beetje moeten kunnen relativeren?

Ja want het is natuurlijk erg leuk dat als je al veel weg bent voor je werk dat de weinige moment die je hebt met je dochtertje ze dat echt helemaal niks van je moet weten.

Je zou erbij moeten zijn en ik denk niet dat jij kan denken voor een ander. Als ze zo tegen mij zou doen zou ik daar ook enorm verdrietig van worden. En natuurlijk kan hij daarna wel relativeren maar op zo'n moment is het alles behalve leuk.

Je hoort mij niet zeggen dat het leuk is, wel? Ik zeg alleen dat ik 'hekel' nogal een heftig woord vind als het om zo'n kleintje gaat.