Mama's of papa's kindje?

Is jullie kindje meer een mama's of een papa's kindje?

Hier, altijd al zo geweest, een overduidelijk mama'skindje. Het is alleen maar mama voor en mama na. wanneer hij s'ochtends wakker wordt en om mama roept, roept papa weleens Ja? Waarop zoonlief zeg; nee papa mij wil mama!
Natuurlijk is hij ook dol met papa maar als hij kan kiezen is het overduidelijk mama

dat hangt er maar net vanaf wat haar het beste uitkomt op dat moment. Voor het donderjagen moet ze absoluut bij papa zijn, voor het knuffelen of wat extra begrip als ze zichzelf heel sneu vindt moet ze bij mij zijn.

Het is hier alleen maar mama, het eerste jaar was het vooral papa, maar nou wil hij alleen maar mij. Als mijn vriend hem vast heeft, dan steekt hij zijn handen al uit dat ik hem vast moet houden en zegt hij continu mama, ook als hij in bed aan het huilen is en mijn vriend gaat er heen, dan is het ook alleen maar mama roepen, overal waar ik heen ga schuift hij achter me aan.. Word er soms wel een beetje moe van.. haha...

S. is duidelijk een papa's kindje terwijl D. duidelijk een mama's kindje is. Die wordt helemaal wild als ik thuiskom van het werk.

Dochter is papa's kindje en zoon mama's. Als papa in de buurt is hoef ik echt niets te doen met mijn dochter, en ze begint te krijssen als hij weg gaat. Als hij eenmaal weg is is mama wel goed, en komt ze lekker knuffelen!

Een papa's kindje. Al begint hij nu wel steeds meer naar mij te trekken

Dochter is echt een papa's kindje, en zoon is tot nu toe een mama's kindje, als hij huilt is alleen mama maar goed om hem te troosten.

Hoe klein T. ook is hij is nu echt een papa's kindje. Mijn vriend krijgt hem veel beter rustig. Misschien dat het nu veranderd omdat mijn vriend nu weer werkt en T. hele dagen met mij is.

J.uul is echt een mama's kindje en het gaat zelfs zo ver dat ze 's nachts heel slecht slaapt als ik haar niet in bed gelegd heb. Zo gauw ik dan thuis kom (als ik thuis ben leg ik haar altijd in bed) wordt ze wakker en zit ze rechtop in bed 'mama' te roepen en als ik dan kom kijken zit ze met twee uitgestrekte armpjes op me te wachten (vind ik vreselijk natuurlijk )

Overduidelijk mama's kindjes, allebei. Is ook niet raar gezien de gezinsomstandigheden.

Overduidelijk mama's kindje! Eerst moest ze niks weten van papa, gaat gelukkig stukken beter!

J. heeft geen duidelijke voorkeur. Het hangt een beetje van de situatie en zijn bui af wanneer hij papa of mama wil.
M. is nog klein maar is nu meer een mama's kindje maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ik het meeste met haar doe.

Geen idee, ik maak er een mama's kindje van, jongetjes 'horen' mama's kindjes te zijn. En als ik dat zo lees (met die uitgestrekte handjes in bed) vind ik dat heel erg ;p

Hier een moederskindje

De oudste maakt het overdag niet uit, maar is 's nachts een vaderskindje, dan is het altijd: paaapaaaaaa. Uiteraard heb ik geen problemen met die nachtelijk voorkeur .

De jongste heeft geen voorkeur voor een van ons beiden, maar nog voor niemand in het algemeen. Ze lacht heel lief naar iedereen, ze is nog maar vier maandjes.

Tot nu toe een mama's kindje. Maar goed, ben ook altijd bij hem, op 2 keer een avondje van 2 uur na. Maar toen sliep hij. Dus hij ziet mij echt altijd.

N. is een echt mama-kindje (en oma-kindje). Papa is gezellig om heel gek mee te doen, maar als ik in de buurt ben is het altijd mama. Hier komt het waarschijnlijk doordat mijn vriend veel werkt en dan met name 's avonds en 's nachts. Hij brengt haar nagenoeg nooit naar bed, we eten niet vaak met elkaar, etc.

Onze zoontje hangt aan ons allebei. Hij heeft niet echt een voorkeur. Als die ziek is wil die het liefste bij ons allebei hangen. Alleen als die op een van ons boos is dan hang die echt aan de gene waar die niet boos op is

a is echt een papa's kindje

Hij is heel lang een papa's kindje geweest maar nu echt een heel erg mama's kindje.

Hier twee mamakindjes.
Ze hangen allebei heel erg aan mij.
De jongste kan hij bijvoorbeeld ook echt niet naar bed brengen, die gaat gewoon niet slapen als ik er niet ben.
Als hij 's avonds wakker wordt en ik ben weg, gaat hij ook altijd pas weer slapen als ik weer thuis ben en huilt hij tot die tijd bij papa. Dat vind ik best wel eens lastig, omdat ik nooit fatsoenlijk zonder kinderen(of jongste) weg kan.
En ik vind het ook wel heel sneu voor mijn vriend, dat vooral onze jongste zo bij hem reageert.

Als mijn dochter pijn heeft is papa degene die haar het beste kan troosten.
Maar het naar bed brengen moet mama doen, dat werkt niet bij papa, tenzij hij naast haar gaat liggen, dan slapen die 2 binnen no time.

Geen van beiden, het is momenteel een echte opa's meisje!

Mijn mannen vinden iedereen leuk. Zolang ze maar eten en aandacht krijgen, en dan ook in die volgorde. Dus de juffen van het KDV vinden ze minstens net zo leuk.

Tenzij het echt huilen is, dan willen ze mama.

Nou, ik heb anderhalf jaar dienst mogen doen (werd soms zelfs gebeld als ik weg was, omdat N het wel heel bont maakte zonder zijn moesje) , nu ben ik bij het grofvuil gezet

Het is papa voor, papa na....Mama mag hem niet uit bed halen, niet uit de auto pakken, geen luier verschonen. Hij zegt dan :"Nee mama, mag niet! dahaag mama! Papaaaaa" dus....