papa en mama uitelkaar hoe met kind?

Jouw zoontje is jonger dan mijn zoon maar wat ik heel belangrijk vond
- samen op een rustige manier vertellen
- de waarheid zeggen (wat natuurlijk niet betekend dat je alles hoeft te zeggen)
- uitleggen wat er gaat veranderen
- zeggen dat jullie hem heel lief vinden

En op die leeftijd zou ik het, als het zover is, een week van te voren vertellen ofzo. Niet te lang van te voren want dat is onrustig en moeilijk te overzien maar ook niet te kort zodat het kind geen tijd krijgt het te verwerken.
Oh en hij mag best een beetje van jullie verdriet zien. Maar niet te veel zodat je er echt voor je kind kan zijn.
Sterkte! Het is kut.. Maar als het al jaren slecht gaat, cijfer je jezelf echt te veel weg en dat is ook niet goed. Dus uiteindelijk zul je gelukkiger worden.

Als eerste heel veel sterkte!
Deze periode zal ontzettend moeilijk voor jullie zijn en ineens ben je de "grip" op de toekomst volledig kwijt.

Mijn zoon is nog veel jonger dus die krijgt er nog veel minder van mee, voorlopig hoef ik hem nog niets uit te leggen.
Ik woon inmiddels in een ander huisje en hij gaat iedere vrijdag naar zijn papa.
Ene week 1 nachtje , andere week 2.
Tot nu toe haalt hij hem ook 2 keer in de week van het kdv en zo is papa heel regelmatig in beeld.
Hij heeft recht op zijn vader , maar soms ben ik wel even toe aan wat afstand tussen ons 2 want het is een behoorlijke rollercoaster waar we doorheen zijn gegaan.

Voor de kinderen bij elkaar blijven is niet goed, maar dat doen heel veel mensen.
Ook ik was er bereid toe!
Maar nu weet ik dat we allemaal nog heel gelukkig kunnen gaan worden en zie ik de toekomst al weer wat zonniger tegemoet.

Sterkte!

Veel sterkte

Sterkte!

Ik heb er ook geen ervaring mee, maar wil je wel heel veel sterkte toewensen!

Geen ervaring, maar wil je wel heel veel sterkte wensen.

Heel veel sterkte

Wat vervelend te lezen, geen ervaring mee. Heel veel sterkte in deze tijd!

Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte!

mauwmauw schreef:We zijn nu nog niet uit elkaar,maar de kans is groot dat we dat wel gaan.

ik weet gewoon niet wat te doen.Ik wil dit helemaal niet.

Heb je al een relatietherapeut benaderd?

Je zegt dat je er eigenlijk nog niet klaar mee bent en dat de grootste oorzaak is dat jullie elkaar wat zijn vergeten na de geboorte van V. Ik zou ervoor gaan knokken als er nog iets zit. En met hulp. V heeft daar recht op toch?

Ik zou zoals Luce ook zegt relatietherapir proberen. Misschien btengt t jullie weer dichter bij elkaar, en zo niet, dan kun je wel tegen jezelf en V. zeggen dat jullie alles hebben geprobeerd maar dat t er niet meer in zat. Voor de kinderen bij elkaar blijven, als dat de enige reden is om samen te blijven, dat zou ik ook nooit doen, daar wordt niemand gelukkiger van.

Heel veel sterkte!

Oh wat naar

Ik heb ervaring maar dan als kind zijnde. Mijn ouders zijn ook gescheiden toen ik 2 jaar was, en ik kan me daar (gelukkig) niets van herinneren. Wat ik me wel kan herinneren is dat mijn vader zich nooit aan de afspraken hield, dat hij me op zou halen om een weekend naar hem te gaan, dan keek ik daar heel erg naar uit en dan kwam hij te laat (5 minuten duren voor een kind heel lang als jij naar de klok wijst 'als de wijzer bovenaan is') of zelfs helemaal niet op kwam dagen.

Van de scheiding zelf heb ik dus weinig overgehouden, maar wel van de afspraken die niet nagekomen werden. Wat ik dus wil zeggen is dat jullie kind nog jong is en dus uiteindelijk niet beter zou weten dan dat zijn papa en mama uit elkaar zijn, en dat hoeft niet perse voor je kind een negatieve ervaring te zijn. Maar dat dan wel vanuit allebei de ouders liefde moet komen en aan afspraken gehouden moet worden.

Ik ken jullie niet maar ik denk dat dat wel goed zit

Heel veel sterkte.

Heel veel sterkte!

Kan er in die zin niet over meepraten omdat M. toen nog geen 3 maanden oud was
Wel vindt ik het heel belangrijk om geen ruzie e.d. te maken waar hij bij is.

Ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen! Of misschien met een therapeut! Sterkte!

oh wat naar dat je eigenlijk het niet meer ziet zitten in deze relatie.
Idd misschien helpt relatietherapie. Al moet je daar dan wel allebei voor 100% achterstaan.
Ik heb zelf geen ervaring met scheiden met kleine kinderen, wel in onze naaste omgeving.
Het blijft rot hoe je het ook aanpakt.

Bedankt voor jullie reacties.Ik weet niet hoe het verder zal gaan.Ik wil niet weg,ik wil er voor vechten.Maar heb ook het idee dat het voor hem al klaar is.

mauwmauw schreef:Bedankt voor jullie reacties.Ik weet niet hoe het verder zal gaan.Ik wil niet weg,ik wil er voor vechten.Maar heb ook het idee dat het voor hem al klaar is.

Heb je dat idee of heeft hij het daadwerkelijk uitgesproken?

Stofzuiger schreef:

mauwmauw schreef:Bedankt voor jullie reacties.Ik weet niet hoe het verder zal gaan.Ik wil niet weg,ik wil er voor vechten.Maar heb ook het idee dat het voor hem al klaar is.

Heb je dat idee of heeft hij het daadwerkelijk uitgesproken?

Op moment vind hij dat leven als broer en zus,en houd hij van me als de moeder van V.Het gevoel wat hij in begin had,is weg.Hij is een erge binnenvetter,en als het eruit komt is dat in 1 keer.Wat hij het liefst wil is dat ik (tijdelijk)ergens anders ga wonen met V,zodat we ruimte hebben van elkaar.In eerste instantie zei ik ja,maar heb er nog eens goed over na gedacht en doe het niet.Ik vind dat we dan nog verder uit elkaar gaan groeien.Heb net een brief aan hem geschreven,praten wilt hij op moment niet en schrijvend kan ik mijn gevoelens en gedachte beter onder woorden brengen.

Ik denk dat schrijven in dat geval een prima oplossing is. Kan hij het ook op zijn gemak lezen en reageren als hij hij verwerkt heeft, een binnenvetter zal niet makkelijk praten in een confrontatie.
Kan je aan hem ook niet vragen of hij zijn gedachten en wensen op papier zet?

Is toch ook niet zo gek dag hij dat voelt als jullie elkaar als partners zo ongeveer verwaarloosd hebben? Daarom is het juist zo belangrijk om wel weer partnerdingen te gaan doen. Een misschien te intieme vraag, maar hebben jullie nog wel sex? Of tot voort kort gewoon gehad?

ja en dat wilt hij dus niet,partner dingen...dat helpt niet zegt ie.Ja helaas is dit hele gedoe begonnen na de sex gister.hoe lullig kan iemand zich voelen.

Wat verdrietig Mauwmauw, hopelijk komen jullie er toch nog uit samen

Wat een nare, verdrietige situatie. Ik hoop voor je dat jullie er alsnog samen uitkomen

Jeetje wat naar.

Ik denk ook dat belangrijk is dat jullie goed met elkaar blijven omgaan, in het belang van je kind. Maak je kind duidelijk dat jullie uit elkaar gaan maar dat jullie nog wel heel veel van hem houden en dat het niet zijn schuld is (want dat willen kindjes nog wel eens denken). Maak goede afspraken met elkaar en zeg geen nare dingen over je (ex-)partner waar je kind bij is.

Heel veel sterkte!

mauwmauw schreef:

Stofzuiger schreef:

mauwmauw schreef:Bedankt voor jullie reacties.Ik weet niet hoe het verder zal gaan.Ik wil niet weg,ik wil er voor vechten.Maar heb ook het idee dat het voor hem al klaar is.

Heb je dat idee of heeft hij het daadwerkelijk uitgesproken?

Op moment vind hij dat leven als broer en zus,en houd hij van me als de moeder van V.Het gevoel wat hij in begin had,is weg.Hij is een erge binnenvetter,en als het eruit komt is dat in 1 keer.Wat hij het liefst wil is dat ik (tijdelijk)ergens anders ga wonen met V,zodat we ruimte hebben van elkaar.In eerste instantie zei ik ja,maar heb er nog eens goed over na gedacht en doe het niet.Ik vind dat we dan nog verder uit elkaar gaan groeien.Heb net een brief aan hem geschreven,praten wilt hij op moment niet en schrijvend kan ik mijn gevoelens en gedachte beter onder woorden brengen.

Maar waarom gaat hij zelf dan niet weg? Vind ik logischer dan jij met jullie zoon.

Je wilt niet zomaar opgeven en er voor vechten. Maar dan moet hij dat ook willen he. Heel moeilijk om je er bij neer te leggen hoor, als hij dat niet wil. Maar zo kom je ook niet verder. Het klinkt verre van positief dat hij weet dat het komt omdat jullie geen leuke dingen samen meer doen, maar er verder niks aan wil veranderen.