Jouw partner en bv / fv

Mijn man had er nog niet echt zo over nagedacht toen ik het ter sprake bracht. Ik wil graag borstvoeding geven en een co-sleeper aan het bed. Hij zag het in eerste instantie echt niet zitten dat de baby in onze kamer zou gaan slapen. Ik heb hem uitgelegd dat het aangeraden word tegen wiegendood de eerste 6 maanden en dat het voor mij veel prettiger is om zo de nachtvoedingen te doen en dat hij daar waarschijnlijk juist minder last van heeft. Bovendien hoeft hij dus geen nachtvoedingen te doen.
Daarna was hij het er toch wel mee eens dat we het zo gaan proberen te doen. Ik geloof dat hij inmiddels ook helemaal aan het idee gewend is dat ik borstvoeding wil geven en ons kindje dicht in de buurt wil hebben. Moet alleen zeggen dat we het er de laatste maanden niet echt meer over gehad hebben, we hadden even wat anders te doen!

Mijn vriend had er op zich geen problemen mee maar ik had zoveel voeding dat ik als ik van de ene borstontsteking bijgekomen was, de volgende alweer te pakken had. Ik had minstens 2 liter voeding per dag en er bleef gewoon niets van me over. Toen ik de 4e keer met 40 graden koorts op bed lag heeft hij wel gezegd van nu is het klaar, bouw het alsjeblieft af want dit gaat gewoon niet. Zelf de lactatiekundige zat met de handen in het haar.

Bij de tweede heb ik in m´n zwangerschap al begeleiding gehad van een lactatiekundige en ook in de kraamweek maar de eerste beginnende borstontsteking had ik al na 2 dagen en moest ik gaan blokvoeden. Uiteindelijk bleek m´n dochter alleen de waterige voormelk te krijgen en ik had weer zoveel voeding dat de voedzame voeding niet kwam. Ook toen heeft m´n vriend gezegd nu is het genoeg want m´n dochter groeide gewoon niet.

ik heb bij de eerste ook niet overlegd, ik wilde gewoon borstvoeding geven, punt.
helaas bleek het hier niet zo makkelijk te gaan en ben ik na 1 week gestopt op advies van vk en kraamzorg.

nu bij de 2e weet ik nog niet goed wat ik wil en overleg ik wel met mijn vriend.
ik merk dat hij erg naar fv neigt en dat heb ik zelf ook, toch wil ik nu nog niet ('defitinief') zeggen dat ik het niet doe..

Bij de 1e zei ik gelijk, ik wil BV proberen. En daar stond hij 100% achter, maar toen het niet lukte en ik er doorheen zat was hij degene die uiteindelijk de keus voor mij maakte om te stoppen. Hij zag dat ikzoveel pujn had ondanks dat het niet lukte.
Bij de 2e heb ik gelijk gezegd, we beginnen met de fles en daar stond hij meteen achter.

Wij hebben er van te voren over gesproken en waren het samen eens dat we voor de BV proberen te gaan. We zien wel hoe het loopt. Lukt het om één of andere reden niet dan is het jammer.

Ik heb vanaf dag 1 geroepen dat ik bv wilde geven. Dit heb ik niet bewust overlegd ofzo. We vonden het gewoon allebei vanzelfspreken.
Toen de bv live geven niet lukte stond mijn vriend achter mij in alle keuzes die ik nam.

Mijn vriend heeft eigenlijk altijd gezegt dat hij het heel fijn zou vinden als ik borstvoeding zou gaan geven in de toekomst. Hij vind melk van koeien/geiten sowieso niet bedoelt voor mensen en waarom zou je je kindje kunstmatige voeding geven als de natuur er voor zorgt dat er melk in je borsten te zitten komt, speciaal voor jouw baby.

Ik ben het daar helemaal mee eens. Dus ik hoop dat ik in de toekomst bij eventuele kinderen borstvoeding 'kan' geven.

Mijn vriend maakt het niets uit: zowel borstvoeding als flesvoeding vindt hij prima.

Ik vroeg aan mijn man welke voeding we zouden geven. Zijn antwoord: borstvoeding toch? En dat heb i ook gedaan.

Ik vind de antwoorden van sommige wel een beetje respectloos naar hun man/vriend. Zo van het zijn mijn borsten en ik bepaal en als hij andere mening heeft is dat pech voor hem. Maar het is ook zijn kind.

Ik heb vanaf het begin altijd gezegd dat ik heel graag borstvoeding wilde geven, daar stond mijn vriend ook volledig achter. Toen ik met 30 weken ongeveer te horen kreeg dat ik i.v.m. mijn medicatie geen borstvoeding mag geven, was dat wel even omschakelen, zowel voor mij als mijn vriend. Nu geven we dus flesvoeding en ook daar staat mijn vriend volledig achter.

missy. schreef:Ik vroeg aan mijn man welke voeding we zouden geven. Zijn antwoord: borstvoeding toch? En dat heb i ook gedaan.

Ik vind de antwoorden van sommige wel een beetje respectloos naar hun man/vriend. Zo van het zijn mijn borsten en ik bepaal en als hij andere mening heeft is dat pech voor hem. Maar het is ook zijn kind.

Ja maar ja ik zou het dan toch moeten geven en aangezien ik dat dus echt niet wil....ik had het ook echt niet gedaan al zou hij op zijn kop gaan staan bij wijze van. Idd ook zijn kind maar ook mijn lijf.

Printje schreef:

missy. schreef:Ik vroeg aan mijn man welke voeding we zouden geven. Zijn antwoord: borstvoeding toch? En dat heb i ook gedaan.

Ik vind de antwoorden van sommige wel een beetje respectloos naar hun man/vriend. Zo van het zijn mijn borsten en ik bepaal en als hij andere mening heeft is dat pech voor hem. Maar het is ook zijn kind.

Ja maar ja ik zou het dan toch moeten geven en aangezien ik dat dus echt niet wil....ik had het ook echt niet gedaan al zou hij op zijn kop gaan staan bij wijze van. Idd ook zijn kind maar ook mijn lijf.

Dat maakt het ook lastig. Maar ik vind sommige nogal bot overkomen.

Bij L. heb ik 6 weken bv gegeven, toen ik er op een bepaald moment bijna aan onderdoor ging heeft hij aan de bel getrokken dat het klaar was.

Bij R. heb ik het geprobeerd maar zij wilde niet aanhappen,kolven kwamen nog geen druppels uit,dus na 2 dagen een huilend kind van de honger gestopt. Hij heeft me enorm gesteund,vooral omdat de vk heel dwingend was dat ik gewoon moest doorgaan.

Hoop nu wel weer bv te kunnen geven, maar lukt het niet heb ik zakje fv in huis.

Ja ik ben dat wel met je eens hoor missy, ik vind dat: "zo doe ik het en er is geen overleg over mogelijk punt" een houding die ik in mijn relatie niet wil. Natuurlijk kan mijn man mij niet dwingen iets te doen wat ik niet wil, maar dat betekend niet dat je hem maar voor een voldongen feit moet stellen. In mijn geval wil ik absoluut persé borstvoeding geven, maar we hebben het daar wel over gehad. Ik zou het heel vervelend vinden als ik borstvoeding zou gaan geven zonder dat mijn man daar achter staat. Als hij bij het gesprek had aangegeven dat hij wilde dat ik flesvoeding ging geven dan had ik zeker naar zijn argumenten geluisterd en daar vervolgens mij argumenten tegenover gezet en als hij dan nog niet 'om' was geweest dan had ik waarschijnlijk wel gezegd dat ik het te belangrijk vind om het maar te laten zitten en dat ik het toch ging doen. Maar wel pas als laatste 'optie'.

Ik ben hard aan het denken wat ik straks wil. Ik heb nog zo mijn twijfels. Maar ik bespreek het wel met mijn man allemaal. Hij zegt ook dat ik degene ben die uiteindelijk beslist omdat het mijn lichaam is, maar ik maak het wel bespreekbaar want ik wil hem gewoon erin betrekken.

Ik wilde bv geven dat vond mijn man ook fijn, toen het niet goed lukte zijn we fv gaan geven en daar stond mijn man ook achter.

Annemoontje schreef:Ik ben hard aan het denken wat ik straks wil. Ik heb nog zo mijn twijfels. Maar ik bespreek het wel met mijn man allemaal. Hij zegt ook dat ik degene ben die uiteindelijk beslist omdat het mijn lichaam is, maar ik maak het wel bespreekbaar want ik wil hem gewoon erin betrekken.

Waar twijfel je precies over? Als je het wil vertellen natuurlijk

Hij weet mijn mening en dat hij dat niet kan veranderen, wij overleggen veel maar aangezien ik bv echt niet wil is dit ook geen punt geweest. Ik had dit ook echt niet gedaan, niemand kan je zoiets verplichten.

tweeling schreef:

Annemoontje schreef:Ik ben hard aan het denken wat ik straks wil. Ik heb nog zo mijn twijfels. Maar ik bespreek het wel met mijn man allemaal. Hij zegt ook dat ik degene ben die uiteindelijk beslist omdat het mijn lichaam is, maar ik maak het wel bespreekbaar want ik wil hem gewoon erin betrekken.

Waar twijfel je precies over? Als je het wil vertellen natuurlijk

Het is voor mij natuurlijk nog best vroeg (ben net 8 weken) en ik ben me ook al goed aan het inlezen over bv en fv, maar ik heb gewoon bij allebei nog zo mijn twijfels. Ik weet niet of bv wat voor mij is, ik voel me daar nu nog niet echt fijn bij. Ik zie mezelf niet in openbaar voeden en kolfen lijkt me echt zo'n gedoe. Ik ben ook snel gestresst van mezelf en speelt ook wel mee in mijn keuze, ben dan ook bang dat het niet zal lukken de produktie. Ook speelt mee dat ik me niet prettig voel om op mijn werk te moeten kolfen, omdat het nogal een mannenbedrijf is en er echt geen andere ruimte is dan de wc, wat ik niet fris vind. Maar aan de andere kant denk ik van: wat als ik het nou niet probeer? Dan ben ik bang spijt te krijgen en me altijd af te vragen hoe het zal zijn. Ik denk er nog goed overna.

Lijkt me lastig als je er zo tegenop ziet Annemoontje! Je kunt natuurlijk gewoon beginnen en kijken waar het schip strand. Al geef je je kindje maar 3 weken borstvoeding, daarmee geef je het al een hoop goede stoffen mee. Sommige dingen die jij opnoemt moet je denk ik proefondervindelijk leren. Bijvoorbeeld of het goed gaat met de productie en ook hoe je het eigenlijk daadwerkelijk vind. Als jij je baby een week gevoed hebt en je vind het afschuwelijk, dan weet je dat, als je het niet doet weet je dat niet. Als je het écht niet wil moet je het gewoon niet doen denk ik, maar als je twijfelt dan zou ik er gewoon in ieder geval mee beginnen. Het is niet zo dat als je begint met borstvoeding je dan ook borstvoeding moet blijven geven!

Een vriendin van mij is na 3 maanden verlof gestopt toen ze weer aan het werk ging, rustig afgebouwd, die had écht geen zin om steeds te gaan zitten kolven. Sommige mensen stoppen na een paar weken omdat ze het niks vinden of omdat het niet gaat, anderen gaan jaren door. Maar iedereen moet doen waarbij die zich goed voelt uiteindelijk!

Pompoen schreef:Ja ik ben dat wel met je eens hoor missy, ik vind dat: "zo doe ik het en er is geen overleg over mogelijk punt" een houding die ik in mijn relatie niet wil. Natuurlijk kan mijn man mij niet dwingen iets te doen wat ik niet wil, maar dat betekend niet dat je hem maar voor een voldongen feit moet stellen. In mijn geval wil ik absoluut persé borstvoeding geven, maar we hebben het daar wel over gehad. Ik zou het heel vervelend vinden als ik borstvoeding zou gaan geven zonder dat mijn man daar achter staat. Als hij bij het gesprek had aangegeven dat hij wilde dat ik flesvoeding ging geven dan had ik zeker naar zijn argumenten geluisterd en daar vervolgens mij argumenten tegenover gezet en als hij dan nog niet 'om' was geweest dan had ik waarschijnlijk wel gezegd dat ik het te belangrijk vind om het maar te laten zitten en dat ik het toch ging doen. Maar wel pas als laatste 'optie'.

Jij verwoordt precies mijn gedachten. Forum vanaf de mobiel en reageer daarom niet zo uitgebreid.

Bij mij is er geen mogelijkheid voor bv maar ook mijn partner zou zeggen als de keuze er was fv want dan kan hij het van mij overnemen en sta ik er niet helemaal alleen voor.

Mijn man wilde dat ik deed waar ik me goed bij voelde.

Ik kan t me niet meer zo goed herinnenren eigenlijk. We hebben t er wel over gehad en omdat mn vriend allerlei allergieen en astmatische bronchitis heeft waren we t er beide over eens dat we voor bv zouden gaan. Het sluit t natuurlijk niet uit maar dan had ik wel gedaan wat ik kon.
We hadden voor ogen 6mnd bv te geven maar toen ik me er meer in verdiepte en de voordelen van langvoeden las besloot ik door te gaan. Hier was mn vriend t (vooral vanaf 9mnd ong) niet helemaal mee eens. Hij vond dat ik moest stoppen maar ik ben toch doorgegaan tot 20mnd. Hij vond trouwens dat ik moest stoppen omdat hij geen zin meer had om melk uit de vriezer te halen en kolfspullen af te wassen (kolfde ft), deze argumenten konden niet op tegen die van mij haha.

Bij eentweede ga ik zeker weer bv geven, hoop tenminste dat t weer gaat lukken. En dit keer kan ik hopelijk zelf voeden.

Het is hier nooit een issue geweest, maar ik vind niet dat hij me had kunnenverbieden om borstvoeding te geven (tenzij dat op de een of andere manier gevaarlijk was geweest) en ik vind ook niet dat een man een vrouw kan dwingen om borstvoeding te geven. Als je zelf ook nog twijfelt snap ik dat je overlegt, als je al weet wat je wil kun je wel overleggenen, maar dat is in mijn ogen dan meer voor de vorm.