Negatief zelfbeeld

Altijd rond deze tijd van het jaar (feestdagen, altijd donker) raak ik een beetje in een dip. Zullen een heleboel mensen wel hebben, denk ik.

Mijn vriend en ik hebben 6,5 jaar een relatie, waarvan 5 jaar samenwonend, en we hebben nu een jaar een dochter erbij. In principe gaat alles goed, we steunen elkaar, kennen elkaar en nemen de minpunten van elkaar (vaak) voor lief. Alleen, mijn vriend heeft in zijn jeugd niks meegemaakt, het ergste was het overlijden van zijn grootouders, voor de rest zijn ze heel beschermd opgevoed, en hierdoor is hij weliswaar heel erg lief maar ook vaak soft. Ik heb een hele roerige jeugd gehad die mij erg heeft getekend (heel veel pesterijen, ouders meerdere keren gescheiden, inmiddels geen contact meer met 1 van mijn ouders), en ik ben vrij hard en bot, laat mensen moeilijk toe en kan allesbehalve schijnheilig doen om de goede vrede te bewaren. Ik doe niks (waar ik de keuze heb) wat ik niet wil.

Door alles wat er vroeger is gebeurd, heb ik een gigantisch negatief zelfbeeld. En vooral nu, tijdens deze periode, is dat extra erg aanwezig. Mijn vriend kan 100x zeggen hoe leuk ik ben, maar vaak zeg ik al 'ja ik weet ook wel dat ik gigantisch lelijk/dik/onaardig/stom ben' en begin gelijk in een negatieve spiraal te raken. Mijn vriend kent me, kan prima relativeren en me troosten, en gaat gewoon weer verder, hij zal niet minder van me houden. Zelf wordt ik er alleen zo ontzettend neerslachtig en moe van!

Ik kan zelf wel heel makkelijk mensen oppeppen en prijs de mensen die ik liefheb (waaronder natuurlijk onze dochter) meerdere keren per dag de hemel in, maar mezelf lukt het niet.

Ik kan er niks aan doen, ik doe mijn best om mezelf leuk te vinden, doe moeite voor mijn uiterlijk, krijg heus complimenten, maar het blijft vermoeiend. Ik weet ook helemaal niet wat ik met dit verhaal wil, maar het is iig al heel fijn het van me af te schrijven even!

Psycholoog enzo hoef/wil ik niet naartoe nog, er valt prima mee te leven, maar ik vind het soms zo sneu voor mijn vriend. Aan mijn dochter laat ik het trouwens niet merken, en dat voelt ook vrij logisch. Mijn vriend kent mij natuurlijk op mijn kwetsbaarst, die ziet alle kanten.

Ik herken het wel, maar ik schommel er wel heel in. Het ene moment kan ik denken 'wat zie ik er goed uit vandaag!' terwijl ik de andere dag weer alleen maar negatieve dingen zie. Soms denk ik wel is dat als er 10 kilo af is, ik misschien wel gelukkiger zou zijn, maar ergens weet ik ook dat dat niet zo zal zijn (verleden met eetproblemen).
Ik heb ook grote moeite met ssociale situaties. Niet alleen om mijn uiterlijk, maar ook omdat ik het moeilijk vind om mezelf te profileren. Ik ben bang dat mensen me niet leuk, aardig of grappig vinden. Mijn humor is behoorlijk sarcastisch en niet iedereen kan dat waarderen...

Wat jij schrijft over je vriend herken ik ook. Mijn vriend is een enorme flierefluiter, maakt zich nergens druk om. Als ik dan een negatieve dag heb, troost hij me wel, maar begrijpt me eigenlijk niet. Dat is soms best frustrerend.

Ik heb verder ook geen tips ofzo. Ik zou zelf graag mildfullness of yoga o.i.d. willen doen, om meer met mezelf in het reine te komen, maar die lessen zijn moeilijk te combineren met mijn onregelmatige werk.

Nou inderdaad! Precies zo!
Ik kan ook hele goede dagen hebben! Heb serieus dun- en dikdagen haha en daar hangt mijn stemming mee samen.

Ik heb dezelfde humor, vind het verschrikkelijk een eerste indruk te moeten maken. Je moet mij echt leren kennen, wil je me snappen en überhaupt aardig vinden. Merk dat ik daarom sociale situaties ontwijk, en me isoleer samen met L. en mijn vriend. Behalve met mijn 2 vriendinnen, die kennen me ook als geen ander en hoef ik niet op te letten.

Sinds dat ik trouwens bevallen ben, ben ik alle sexappeal kwijt.
Ik voel me niet fijn meer in mijn lijf, al is het nagenoeg hetzelfde.

Je bent mijn verloren tweelingzus!!

*

Ach, de olijke drieling hier!!
Wij zijn gewoon een apart slag volk haha

Ik doe moeite voor mezelf, maar het wil gewoon niet naar mijn zin!
En dat oude leventje kan niet meer, ik weiger mijn kind weg te brengen (anders dan werk en carnaval).

Ga straks uitgebreider reageren!

Haha! Lotgenoten

Hier nog 1! Herken me helemaal in je verhaal! Ik heb ook echt een muurtje om me heen. Ik heb wel vrienden, maar er zijn maar 2 vriendinnen (en mijn man) waarbij dat muurtje er niet is.
Ook wat betreft mijn zelfbeeld. Ik heb best sjans en krijg geregeld complimenten, maar voel me soms zo lelijk. Sommige dagen voel ik me juist prima en vind ik mezelg wel leuk.

Nou inderdaad, als ik alles eruit gooi, gaat het wel even weer! Ik krop dus ook niks op haha

Ik ben net begonnen met een nieuwe baan, ook nog eens onregelmatig werk, dus het is even aanpassen voor ons allemaal. L. is ook nog eens al 3-4 weken aan het kwakkelen, die tanden schieten als paddestoelen uit de grond, ze krijgt 2 kiezen in 1x, maar daardoor had ze gisteren wel 40.4 en kon ze niet in slaap komen. Ook wil ze de hele dag bij je zijn, en met je kroelen, heel lief, maar ik heb écht meer te doen.

Ik vind een oppas zoeken wel een goed idee van je, misschien maar eens rondkijken ook hier! Dan kunnen we wellicht eens samen uit eten ofzo..

Star, welkom! welachenhetallemaalmaarweghoor

Ik ben wel weer echt aan het lijnen geslagen, wellicht als ik mezelf lekker in mijn vel voel dat het dan wat opklaart. En aan het shoppen geslagen haha

Ik heb weinig sjans, ik zie het wellicht niet of het is er niet, maar ik ga dan ook nauwelijks meer op stap. Ik voel me in de kroeg echt een moeke. Mijn vriend heeft een ontzettend grote vriendengroep, waarin wij ook nog eens de enige zijn met een kind. De volgende is inmiddels wel zwanger, maar ja, mannen onder elkaar is het toch anders, die kunnen gewoon nog voetballen bijv. want dat doen ze al jaren en de vrouwen zijn toch thuis.

Mijn vriend zei dat ik best samen met mijn vriendin (strawberry) kon gaan stappen, dan zou hij thuisblijven. Ik zie me al staan samen met haar in de kroeg, 2 moekes haha

Ja het samen uit eten gaan of andere dingen buiten de deur doen is er hier al maanden niet meer van gekomen terwijl we hadden gezegd dit ons nooit te laten overkomen. Maar dat is dus toch gebeurd. Nu ik nadenk is het opzich niet eens dat ik echt een laag zelfbeeld heb, maar merk wel dat ik gevoelig ben voor sitiuaties waarin ik beoordeeld word en dat mij dat tekent in sommige gevallen. Na de bevalling is mijn lichaam gewoon anders, en ik had mijn lichaam al deels verpest omdat ik ooit over de 100 kilo woog dus beter is het er niet op geworden. Het zal een kwestie van accepteren worden en gewoon tijd voor mezelf vrijmaken en voor ons vrijmaken worden denk ik.

Oh dat stappen, heb daar geen enkel probleem mee... Voel me juist top in zo'n setting... Alleen lijken de mensen om me heen daar echt geen zin meer in te hebben. Gekke is, als ik over straat loop, aan het werk ben of weet ik veel wat voel ik me niet echt moeder. N. hoort wel bij me, maar dat ik een moeder ben vind ik nog wel heel gek. Zorgelijk? haha

Parel, echt lekker doen met Strawberry op stap! Ik ga ook zo nu en dan met een paar vriendinnen stappen, echt heerlijk!
En echt, ik weet zeker, dat er genoeg mensen zijn die haar/zijn hoofd omdraaien als jij langs loopt! Ik zou het wel doen

Chococupcake, Ik voel me vaak ook geen moeder als ik iets zonder haar doe, en het mooie is dat ook niemand dat bedenkt dat ik wel eens moeder zou kunnen zijn. Als ik vertel over mijn dochter, dan vragen mensen meteen ''Huh, heb jij een kind!?'' Nouja ik ben geen 16 meer hoor .

M. en ik hebben nu een vaste oppas geregeld voor als wij eens een avondje weg willen. De opa's en oma's vinden dat ook niet erg hoor, om op te passen, maar ik vind het niet fijn dat telkens te vragen. M. en ik doen het afgelopen jaar vooral vaak dingen zonder elkaar zoals bios, uitgaan of gewoon een avondje naar vrienden. Maar vanaf nu gaan we ook weer eens vaker samen weg

Ik herken wat je zegt over jezelf. Als ik foto's van je zie, zie ik een prachtige meid en ik lees constant posts van je met daarin negatief commentaar op je uiterlijk. Toevallig las ik vandaag weer zoiets en ik wilde er eerst iets neerzetten in de trant dat het maar eens afgelopen moest zijn met dat negatieve gedoe terwijl je bloedmooi bent maar ik heb de post weer gewist omdat ik niet wist of je dat wel kon waarderen .

Ik herken wat je schrijft ook bij mezelf. Heb ook geen makkelijke jeugd gehad omdat mijn beide ouders ernstig ziek waren en daarna werd het ook al niet veel makkelijker eigenlijk. Ook al kun je je over specifieke ervaringen heen zetten, er blijft soms toch een gevoel hangen.

Hier helpt het om mijn zegeningen te tellen, dus heel bewust stil te staan bij wat er leuk is. Ik houd een dagboek bij waar ik de leuke dingen die ik doe in opschrijf en als ik dan in een negatieve bui terecht kom, kan ik daarin lezen dat het toch allemaal niet zo erg is. Misschien een idee voor je?

Ik vind het ook heel moeilijk om met andere mensen te praten over waarmee ik zit, ben dan bang dat ze me een grote zeurpiet vinden. Maar de keren dat ik dat wel heb gedaan, werd er eigenlijk heel goed gereageerd en zei een vriendin zelfs dat ze vond dat ik me altijd zo sterk staande had gehouden.

En verder begin ik in Januari aan mindfulness training (wat Aimee ook noemt): ik wil iets meer genieten van dit moment in plaats van getekend te zijn door mijn verleden en daardoor angst te hebben voor de toekomst. Niet dat ik dit altijd zo voel, maar op mijn donkerste momenten wel.

Ccc, zonder haar voel ik me wel moeder eigenlijk, maar kan wel goed zonder haar!

Star, goed zo, die oppas! Is ook wel heel gezond natuurlijk, samen wat doen! Strawberry en ik gaan wel eens samen naar concerten of het casino, echt stappen is er niet van gekomen nog haha wie weet doen we binnenkort eens gek!

Twellie, wat ontzettend lief van je, zeg! Wordt er bijna emotioneel van haha
Die training klinkt wel fijn, ik beleef heel veel dingen in een roes. Net als mijn bevalling, en dat vind ik best jammer.

Voel met jullie mee.

Ik snap ook heel goed wat jullie bedoelen. Ik ben erg gepest vroeger, dat ging altijd over mijn uiterlijk. Hierdoor is mijn zelfbeeld erg laag. Ik heb ook, net als Parel zegt, mijn dikke en mijn dunne dagen. Op dit moment vind ik mezelf ook iets te dik, maar toen ik een stuk slanker was als nu voelde ik me netzo. Ik weet dus wel dat het niks uitmaakt als ik een stuk dunner ben, maar toch heb ik nu weer het gevoel dat ik gelukkig ben als ik maatje 36 heb. Mijn man kan 100 keer tegen me zeggen dat hij me mooi vindt, en ik weet ook dat hij dat vindt, maar ik zie iets heel anders in de spiegel. Hij snapt het ook niet zo goed, hij is heel makkelijk, als hij ergens mee zit dan moppert hij een keer, verteld wat hem dwars zit en dan is het klaar voor hem. Het is dan ook echt uit zijn hoofd. Ik zou zo graag willen dat ik dat ook kon. Ik weet ook dat hij graag zou willen dat hij de onzekerheid weg kon nemen, maar helaas is het niet zo makkelijk.

Herken het helemaal!!!
Ik ben hierdoor in een depressie geraakt een halfjaar/jaar na de geboorte van de jongste en heb en mijn sociale angststoornis is hierdoor vergroot.

Ik heb ook een ontzettend negatief zelfbeeld en denk ook heel erg negatief over de wereld en over het moeder zijn wat zullen anderen wel niet van mij denken, en durf niet met anderen mensen te praten(ook met bekende)omdat ik al een antwoord klaar heb staan in mijn hoofd wat ze van mezelf denken.
Ook helpt het niet mee dat ik ook overspannen ben geweest.
Heb erg weinog vriendinnen terwijl mijn man heel makkelijk vrienden maakt en veel vrienden hebt.

Maar probeer te genieten......Dat probeer ik ook!!

Herken het ook wel een beetje.

Ik herken het ook wel. Ik heb ook een ptss en dat speelt in de donkere maanden ook veel meer op en dat werkt behoorlijk op mijn zenuwen. Van die zenuwen wordt ik oud . Werkt ook niet echt mee dat mijn man om de week 6 avonden werkt en in de ochtenden gaat hij om 5,10 de deur uit. Gelukkig zijn de kinderen niet meer zo vroeg wakker want ik vind het vreselijk om beneden te zijn als het donker is buiten. Mijn zwangerschap heeft ook niet veel goeds aan mijn uiterlijk gedaan en wert ook wel zeker dat ik pas gelukkig met mezelf wordt nadat ik mijn buik heb laten corrigeren. De kinderen gaan vanaf januari naar de psz en dan wil ik iig weer wat kleur opbouwen zodat mn huid niet zo grauw is. En weer meer goede voeding, dan is mijn huid ook een stuk minder grauw. Hopelijk scheelt dat al wat.

Ik zou overigens ook lekker met strawberry op stap gaan Parel. Hoeft niet eens de kroeg te zijn wat je goed doet. Lekker uit eten en poolen/bios klaar ik ook behoorlijk van op.

Moeke Parel ga lekker op stap met Moeke Strawberry!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit niet achter jou had verwacht. Ik vind je zo'n mooie meid en altijd erg enthousiast in je reacties.

Mijn vriend maakt zich ook nooit ergens druk om en ik ben altijd maar bezig met wat anderen wel niet van mij denken. Van deze kant weinig tips, want hier zit eenzelfde soort persoon. Ik kom alleen juist altijd te lief over, omdat ik altijd bang ben om anderen te kwetsen. Pfff, ook niet makkelijk, waardoor ik vaak zelf de sigaar ben

_Jet schreef: Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit niet achter jou had verwacht. Ik vind je zo'n mooie meid en altijd erg enthousiast in je reacties.

Hier ben ik het heel erg mee eens!

Parel, wat jammer dat je je zo voelt. En nergens voor nodig want je komt op mij over als een hele lieve, gezellige, leuke en mooie meid (dat laatste zie ik ook wel op je foto's). Ik weet verder niet goed wat je eraan kunt doen, ik heb zelf ook een vrij negatief zelfbeeld helaas, ook door pesten. Wat bij mij vaak wel helpt is even extra tijd besteden aan mijzelf, en dan vooral aan mijn uiterlijk (even naar de kapper, leuke kleding kopen etc..). Bij mij komt het nu ook dat ik even geen werk heb, dat ik daardoor waardering mis zeg maar.

Wat een lieve, meelevende reacties!
Voor de meiden die het ook ervaren, al dan niet ervaren hebben, een dikke knuffel.
Voor de meiden met de complimenten, dank je wel! Doet me wel degelijk goed!

Ik heb jaren geleden ook een burn out gehad, dat heeft me getekend en daardoor ben ik als een blad aan een boom omgeslagen.

Ik ben heel open, en heel sociaal via het digitale, jullie zien mij misschien niet zoals ik echt ben ofzo, ik weet het ook niet. Ik heb echt 2 kanten, en als ik me heel verdrietig voel dan kan ik mijn ei lekker hier kwijt, dan lees ik ook alleen maar de positieve berichten haha, heel slecht.