Vertekend zelfbeeld?

Volgens mij zie ik mezelf echt anders dan ik ben! Ik vind mezelf best slank maar het kan altijd slanker. Nu zit ik foto's te bekijken van de vakantie waarbij er 1 liggend is gemaakt op het strand.. Eigenlijk is die echt niet zo mooi. Uitstekende ribben en heupen, je kijkt zo mijn broekje in. Op die dag dacht ik echt nog dat ik na de vakantie echt minder moest gaan snoepen. Ik vind mezelf op dit moment ook echt niet super slank trouwens.

Is dit herkenbaar en wat moet ik ermee? Vorig jaar had ik precies hetzelfde. Op foto's zie ik mezelf gewoon heel anders dan in de spiegel lijkt het wel.

Dat is bij mij ook. Hoewel ik mijn spiegelbeeld geregeld net wat positiever vind dan mezelf op foto's...

Herkenbaar!

Als ik in de spiegel kijk, denk ik: "Precies goed zo. Er hoeft niks bij, maar ook niks af."
Echter, wanneer ik foto's van mezelf zie, begrijp ik pas dat andere mensen zeggen dat ik zo ontzettend dun ben.

Zelf weet ik ook niet wat ik ermee moet, dus kan je verder niet helpen.

Ik heb het ook, maar dan andersom. In de spiegel denk ik 'mwah, er moet wel wat van af', maar of foto's zie ik pas echt dat ik gewoon te dik ben. Ik vind het dan ook niet leuk meer om foto's van mezelf te bekijken.

Ja, ik heb dat ook. Ik zie mezelf wel 10 kilo zwaarder dan dat ik in werkelijkheid ben... Helaas.

Sproet schreef:Ik heb het ook, maar dan andersom. In de spiegel denk ik 'mwah, er moet wel wat van af', maar of foto's zie ik pas echt dat ik gewoon te dik ben. Ik vind het dan ook niet leuk meer om foto's van mezelf te bekijken.

+ 1, er is laatst een onverwachte foto op het strand van mij gemaakt. Voelde ik me eerst lekker en dacht ik dat het best wel meeviel, sinds die foto wil ik eigenlijk niet meer naar het strand deze zomer. Eerst maar eens wat afvallen..

En ik denk van foto's altijd; jeetje, ben ik dat? Zo slank?

Zoiets dus al ben ik echt niet zo mager.

Ik vind dat er bij mijn buik wel wat af mag. Had altijd gezegd dat ik graag weer rond de 52 kilo wou wegen ( weeg nu ongeveer 62 ). Maar pas keek ik naar foto's van mij op vakantie ( 6 jaar geleden ) en wat was ik eng dun! Toen woog ik ongeveer 50. Ik probeer nu dus tevreden te zijn met hoe ik eruit zie maar stiekem mag er van mijn buik wat af. Maar nergens anders van mijn lichaam.

Purple schreef:En ik denk van foto's altijd; jeetje, ben ik dat? Zo slank?

Weet je, dat lijkt me eigenlijk nog vervelender dan dat ik foto's zie en denk "WTF". Lijkt me erg om je niet zo slank te voelen terwijl je het wel bent!

xxDila schreef:Weet je, dat lijkt me eigenlijk nog vervelender dan dat ik foto's zie en denk "WTF". Lijkt me erg om je niet zo slank te voelen terwijl je het wel bent!

Ik pak ook zo vaak kleding in de winkel met echt 1 á 2 maten groter dan ik nodig heb.

Ik heb het ook andersom. Ik kan inmiddels wel relativeren dat ik gewoon slank ben, met mijn bmi 19, dus dat ik echt niet hoef af te vallen. En in de spiegel kijkend denk ik ook: nou, dat kan er nog best mee door. Maar op foto's vind ik mezelf echt zo monsterachtig dik, dat ik eigenlijk alleen op de foto wil als ik dronken ben. En ach, dat worden altijd monsterachtige foto's.

SuperGrover schreef:Ik heb het ook andersom. Ik kan inmiddels wel relativeren dat ik gewoon slank ben, met mijn bmi 19, dus dat ik echt niet hoef af te vallen. En in de spiegel kijkend denk ik ook: nou, dat kan er nog best mee door. Maar op foto's vind ik mezelf echt zo monsterachtig dik, dat ik eigenlijk alleen op de foto wil als ik dronken ben. En ach, dat worden altijd monsterachtige foto's.

Ik ook!!!

Vooral mijn bovenarmen zijn op foto's altijd zo pafferig brrr.. Wat bij mij ook zo is is dat mijn vet aan de achterkant zit, kont/achterkant bovenbenen. Dus van de voorkant ben ik best tevreden.. Laatst wilde ik een 'start' foto hebben voor mijn training (dat ik over 4/6 maanden kan kijken wat het verschil is) en ik walgde serieus van de foto van mij aan de achterkant..brr. Terwijl als ik in de spiegel kijk denk "dat kan er nog wel mee door".

Sweety schreef:Ik vind dat er bij mijn buik wel wat af mag. Had altijd gezegd dat ik graag weer rond de 52 kilo wou wegen ( weeg nu ongeveer 62 ). Maar pas keek ik naar foto's van mij op vakantie ( 6 jaar geleden ) en wat was ik eng dun! Toen woog ik ongeveer 50. Ik probeer nu dus tevreden te zijn met hoe ik eruit zie maar stiekem mag er van mijn buik wat af. Maar nergens anders van mijn lichaam.

Helaas heb je dat niet volledig voor het zeggen!

Volgens mij komt mijn zelfbeeld wel overeen met de werkelijkheid. De de ene dag kan ik in de spiegel kijken en denken "Looking good!" en de andere dag "Jesus wat een lijf daar mag wel wat van af". Zelfde voor foto's.

Sproet schreef:Ik heb het ook, maar dan andersom. In de spiegel denk ik 'mwah, er moet wel wat van af', maar of foto's zie ik pas echt dat ik gewoon te dik ben. Ik vind het dan ook niet leuk meer om foto's van mezelf te bekijken.

+1

Ik heb geen vertekend zelfbeeld.

Ik ben te mager en zie mezelf in de spiegel en op foto's ook echt te mager zijn.
Elke ochtend als ik naar de deur van mijn werk toeloop, zie ik mezelf in de ramen weerspiegelen en dan zie ik écht van die dunne beentjes. Ik schaam me er voor

Youandi schreef:Ik heb geen vertekend zelfbeeld.

Ik ben te mager en zie mezelf in de spiegel en op foto's ook echt te mager zijn.
Elke ochtend als ik naar de deur van mijn werk toeloop, zie ik mezelf in de ramen weerspiegelen en dan zie ik écht van die dunne beentjes. Ik schaam me er voor

+1 maar dan juist te dik Zou graag wat aan je afgeven

Ik heb zolang ik me kan herinneren altijd al een vertekend zelfbeeld gehad
-Als 12/13 jarige was ik al 175, terwijl de meeste vriendinnetjes 165 waren. Ik was al aan de pil was daardoor aangekomen en had vrouwelijke vormen. Zij waren allemaal nog plat. Ik voelde me dus net een walrus bij hun altijd. Dat heeft tot ik een jaar of 16 was geduurd.
-Daarna bleek ik mezelf vergelijken met meiden die dunner waren, op mn 16e was ik 68 kilo op 178, mn moeder zei een keertje, goh jij bent ook wel aangekomen de afgelopen tijd. Dus toen ging mn zelfbeeld er nog meer aan.
-Daarna begonnen met sporten en meer op eten gelet. Toen ik ging studeren was ik gewoon netjes qua gewicht en zat ik goed in mn vel. Maar goed toen ging ik onregelmatig eten en thuis was iedereen aan het sonja bakkeren dus ik viel toen ook af. Daarbij nog een vakantie waar ik meer afviel en ik was 58 kilo. Toen was ik eigenlijk super mager.. maar toen vond ik mezelf juist heel mooi
-de laatste jaren is er eigenlijk steeds wat bijgekomen, en eigenlijk elke extra kilo wilde ik niet opmerken. Oftewel ik negeerde de kilo gewoon. Tot voor 2 weken geleden, toen tikte de weegschaal 74 kilo aan (das dan 4 jaar na de 58 kilo). Waarvan ik het afgelopen jaar dus 7/8 kilo ben aangekomen. Dat heb ik dus nooit willen geloven en heb altijd gedacht dat ik even slank was als toen ik nog 65 kilo woog.
Inmiddels dus dat zelfbeeld bijgesteld en druk bezig met afvallen. Niet meer naar de 58 kilo, maar gewoon een nette 68 kilo is mijn doel. Dan voel ik me goed en heb ik een keurig figuur.

Conclusie: eigenlijk heb ik sinds een tijdje eindelijk een goed zelfbeeld

(en dan is dit verhaal alleen nog over gewicht, kan het ook nog wel over uiterlijk hebben )

Ik vind mezelf eigenlijk altijd vies dik, zowel op foto's als in de spiegel. Maar mensen in mijn omgeving zeggen juist weer dat ik zo mooi slank ben of juist dat ik wel eens wat meer mag eten. Zelf zie ik dit niet. Ben 2 jaar geleden 8 kilo aangekomen en sindsdien vind ik mezelf zo dik . Helaas heb ik nu wel een gezond gewicht waardoor afvallen heel moeilijk is omdat ik dan echt extreem moet gaan lijnen.

Pippa schreef:

Sproet schreef:Ik heb het ook, maar dan andersom. In de spiegel denk ik 'mwah, er moet wel wat van af', maar of foto's zie ik pas echt dat ik gewoon te dik ben. Ik vind het dan ook niet leuk meer om foto's van mezelf te bekijken.

+1

En hier nog 1.

Pippa, ik weet niet of je m'n reactie op jouw foto hebt gelezen in het foto-topic, maar ik had echt het idee dat je was afgevallen toen ik die foto zag.

Pippa schreef:

Sproet schreef:Ik heb het ook, maar dan andersom. In de spiegel denk ik 'mwah, er moet wel wat van af', maar of foto's zie ik pas echt dat ik gewoon te dik ben. Ik vind het dan ook niet leuk meer om foto's van mezelf te bekijken.

+1

Ja, dit heb ik eigenlijk ook wel, foto's zijn altijd zo confronterend. Ik hou dan ook niet van foto's die onverwachts worden gemaakt!

Ik zie mezelf ook anders dan dat ik ben. Ik vind mezelf vaak te dik. Ik ben wel wat steviger, maar echt niet veel te dik. Terwijl ik dat zelf wel vind. Ik kom net terug van een verjaardag en daar zei iemand dat ik er zo goed uit zag. Sorry, maar ik zie het zelf echt niet.

Ik heb het juist wel eens andersom gehad, ik heb een stabiel gewicht met een BMI van rond de 19 en op foto's en in de spiegel zie ik een slank persoon. In de zwangerschap kwam ik echter een kilo of 20 aan, maar twee weken na de bevalling had ik echt zoiets van: 'Nou, het meeste is er wel weer af, hoor!'. Nu zag ik een paar weken terug een foto van mezelf terug uit die tijd waarop ik op bed lag met mijn dochter, maar ik zag er echt nog uit als een aangespoelde walvis. Blijkbaar was ik dus zo gewend te denken dat ik slank was, dat ik dat beeld niet aanpaste toen het niet meer zo was.

Maar is het ook niet zo dat het per foto verschillend is? Ik kan op verschillende foto's van 1 dag, er de 1e x veeel slanker uitzien als op de andere. Als ik dan die slanke zie denk ik, goh dat ziet er nog wel goed uit en bij de "dikke" foto denken van ik moet eigenlijk wel dieten