Wie herkent dit?

Mijn dochter is nu ruim acht maanden, ze heeft nooit goed geslapen, overdag ook heel erg weinig tot niet.. Een ritme of regelmaat hebben we nooit gehad dat lukt gewoon niet..

Zelf ben ik altijd moe en soms ook gewoon ontzéttend lui.. Lang het liefst de hele dag binnen.. Gewoon geen puf voor wat anders..
huishouden lukt me niet goed, het voelt altijd alsof ik een hoofd vol watten heb, alsof je er niet bij bent zelf.. Ik mopper en klaag veel..
Heb 1000 plannen maar kom nergens toe.. Neem me elke dag voor om t morgen anders te gaan doen..


NiEt quote aub

Ik herken het absoluut niet van mijn eerste..
Had energie voor tien, kon alles aan en genoot elke dag, hij was dan ook een heel makkelijke baby en sliep altijd veel en goed..

Herkenbaar. Ik heb me het eerste jaar zo gevoeld, daarna ging het gelukkig over. Ik ben best een beetje bang dat het straks weer zo is.

Misschien eens met je huisarts gaan praten om een PND uit te sluiten en evt je HB en schildklier te prikken?

Ik herken het maar al te goed. Geen tips helaas

Stofzuiger schreef:Misschien eens met je huisarts gaan praten om een PND uit te sluiten en evt je HB en schildklier te prikken?

Ik durf hiervoor echt niet naar de huisarts...

Deels herkenbaar.
Hier zijn de nachten de laatste maanden ook gewoon een ramp weer en dat vreet best veel energie.
T huishouden heb ik ook niet altijd zin in/puf voor en dan doe ik het samen in het weekend en dan is t zo gedaan.
De borstvoeding eist ook nog is veel energie van je, en hier eet ze nog niet goed overdag dus ik hoop dat ze dat binnenkort wel gaat doen zodat de bv wat afgebouwd kan worden
Het helpt wel als je toch naar buiten gaat, ik zie daar soms zo tegen op maar je krijgt daar ook goede energie voor terug!

Ik heb me zo ook al maandenlang gevoeld. Rond de 7/8 maanden ging het even wat beter voor een week of 3 maar daarna niet meer, nu is het al weer maanden zo.

Ponyo schreef:Deels herkenbaar.
Hier zijn de nachten de laatste maanden ook gewoon een ramp weer en dat vreet best veel energie.
T huishouden heb ik ook niet altijd zin in/puf voor en dan doe ik het samen in het weekend en dan is t zo gedaan.
De borstvoeding eist ook nog is veel energie van je, en hier eet ze nog niet goed overdag dus ik hoop dat ze dat binnenkort wel gaat doen zodat de bv wat afgebouwd kan worden
Het helpt wel als je toch naar buiten gaat, ik zie daar soms zo tegen op maar je krijgt daar ook goede energie voor terug!

Hier eet ze ook nog echt heel weinig vaste voeding idd.. Ook hangt ze enorm aan mij, kan geen stap verzetten of het is huilen geblazen.. En dat niet slapen breekt me ook heel erg op... Heb geen moment voor mezelf..
Ik zal mezelf idd maar verplichten om naar buiten te gaan ja..

Is er niet iemand waar ze een dagje in de week heen kan?

Ik denk dat ik me met zo'n slaapgebrek precies hetzelfde had gevoeld. Ik had de eerste tijd ook geen energie / puf meer. Dat kreeg ik toen de nachtvoedingen af begonnen te nemen weer.

Heb je zelf het idee dat het nog binnen de grenzen van het normale valt of dat het neigt naar een postnatale depressie? Ik denk dat het heel normaal is om mee naar de huisarts te gaan, wat houdt je tegen?

Ponyo schreef:Is er niet iemand waar ze een dagje in de week heen kan?

Mijn moeder heeft haar twee keer een middag meegenomen (tussen de voedingen door) dat was echt even heerlijk ja.. Maar goed toen was S nog wel thuis..
En wekelijks wegbrengen kan niet..

Ik zou toch naar de HA gaan, ik voelde me de eerste maanden ook niet goed, was moe, nergens zin in, mijn schildklier bleek niet meer te werken.

Twellie schreef:Ik denk dat ik me met zo'n slaapgebrek precies hetzelfde had gevoeld. Ik had de eerste tijd ook geen energie / puf meer. Dat kreeg ik toen de nachtvoedingen af begonnen te nemen weer.

Heb je zelf het idee dat het nog binnen de grenzen van het normale valt of dat het neigt naar een postnatale depressie? Ik denk dat het heel normaal is om mee naar de huisarts te gaan, wat houdt je tegen?

Ik slaap idd amper.. Hooguit zes uur per nacht en dan niet eens aaneengesloten en dit al maanden lang..

Ik denk niet dat t Pnd is.. Geen idee.. Hoe weet je dat eigenlijk..
Ik verwijt het maar aan het slaap tekort want dat is echt vreselijk, dat is denk ik gewoon wat mij nekt nu..

Siep schreef:

Stofzuiger schreef:Misschien eens met je huisarts gaan praten om een PND uit te sluiten en evt je HB en schildklier te prikken?

Ik durf hiervoor echt niet naar de huisarts...

Daar is de huisarts voor. De huisarts doet ook geen vriendendiensten, die stuurt gewoon een dikke rekening naar je zorgverzekering zodat hij/zij ook weer kan eten .

Happydobby schreef:Ik zou toch naar de HA gaan, ik voelde me de eerste maanden ook niet goed, was moe, nergens zin in, mijn schildklier bleek niet meer te werken.

Toen mijn dochter drie maanden was zijn al deze waardes na gekeken toen was alles in orde

Stofzuiger schreef:

Siep schreef:

Stofzuiger schreef:Misschien eens met je huisarts gaan praten om een PND uit te sluiten en evt je HB en schildklier te prikken?

Ik durf hiervoor echt niet naar de huisarts...

Daar is de huisarts voor. De huisarts doet ook geen vriendendiensten, die stuurt gewoon een dikke rekening naar je zorgverzekering zodat hij/zij ook weer kan eten .

Ik ben gewoon bang dat ik daar in huilen uitbarst en niet meer kan stoppen en dat ze me zien als een aansteller daar..

Wat lastig zeg, je weet vast wel dat R ook altijd zo slecht sliep maar soms legde ik hem gewoon in bed of spelen in de box. Je weet dat ik er niet van ben om bij wijze van 24 uur per dag met een kind rond te lopen, dan maar soms even huilen soms moest ik gewoon wat doen en had hij even pech.

En idd toch proberen naar buiten te gaan, ook voor s.

Siep schreef:

Stofzuiger schreef:

Siep schreef:

Stofzuiger schreef:Misschien eens met je huisarts gaan praten om een PND uit te sluiten en evt je HB en schildklier te prikken?

Ik durf hiervoor echt niet naar de huisarts...

Daar is de huisarts voor. De huisarts doet ook geen vriendendiensten, die stuurt gewoon een dikke rekening naar je zorgverzekering zodat hij/zij ook weer kan eten .

Ik ben gewoon bang dat ik daar in huilen uitbarst en niet meer kan stoppen en dat ze me zien als een aansteller daar..

Juist reden om te gaan als je al zover bent.

Wat als je door gaat en je stort straks in? Ben je dan een goede moeder? Of ben je een goede moeder als je dingen onder ogen ziet en er iets mee doet?

Klinkt keihard, maar in ben doorgegaan tot mijn kids opgenomen moesten worden, oa omdat ik gewoon niet meer kon.

Siep schreef:

Stofzuiger schreef:

Siep schreef:

Stofzuiger schreef:Misschien eens met je huisarts gaan praten om een PND uit te sluiten en evt je HB en schildklier te prikken?

Ik durf hiervoor echt niet naar de huisarts...

Daar is de huisarts voor. De huisarts doet ook geen vriendendiensten, die stuurt gewoon een dikke rekening naar je zorgverzekering zodat hij/zij ook weer kan eten .

Ik ben gewoon bang dat ik daar in huilen uitbarst en niet meer kan stoppen en dat ze me zien als een aansteller daar..

Maar je bent heus niet de enige die daar bij zo'n huisarts in huilen uitbarst. Die is echt wel iets gewend.

Jammer dat je haar niet wekelijks weg kan brengen, dan heb je iig 1 dagje om even wat rustiger aan te doen.

Denk niet dat je huisarts je een aansteller vind hoor! Maar van dat slaapgebrek word je idd niet vrolijker, ik denk ook wel is ik kan nu echt niet meer hoor, maar dan slaap ik een nachtje wat beter of laat K. mij uitslapen en ben ik weer fit en vrolijk, dus ik weet zeker dat het hier door t slaapgebrek komt.

Misschien heb ik nu de verkeerde voor me maar ben jij ook niet zwanger vd derde? Kunnen je klachten ook daarmee te maken hebben.

Printje schreef:Wat lastig zeg, je weet vast wel dat R ook altijd zo slecht sliep maar soms legde ik hem gewoon in bed of spelen in de box. Je weet dat ik er niet van ben om bij wijze van 24 uur per dag met een kind rond te lopen, dan maar soms even huilen soms moest ik gewoon wat doen en had hij even pech.

En idd toch proberen naar buiten te gaan, ook voor s.

Ik leg haar ook wel in bed als ik zie dat ze moe is of in de box als ik even wat anders wil doen, ze gaat vaak keihard krijsen.. Ik kan er gewoon niet goed naar luisteren en krijg dan schuldgevoelens..
Ik slinger haar vaak dan op mijn rug en dan vind ze t vaak oke maar dat is ook gewoon zwaar.. Helemaal omdat ik al moe ben..

Siep schreef:

Stofzuiger schreef:

Siep schreef:

Stofzuiger schreef:Misschien eens met je huisarts gaan praten om een PND uit te sluiten en evt je HB en schildklier te prikken?

Ik durf hiervoor echt niet naar de huisarts...

Daar is de huisarts voor. De huisarts doet ook geen vriendendiensten, die stuurt gewoon een dikke rekening naar je zorgverzekering zodat hij/zij ook weer kan eten .

Ik ben gewoon bang dat ik daar in huilen uitbarst en niet meer kan stoppen en dat ze me zien als een aansteller daar..

Joh, als je daar in huilen uitbarst denkt de huisarts juist dat het menens is en dat je geen aansteller bent. Ik heb trouwens ook al eens huilend bij de huisarts gezeten voor mijn angststoornis tijdens de zwangerschap van mijn tweede dochter en het zou mooi zijn geweest als hij had gezegd: 'Kom op nou mevrouwtje, niet zo overdrijven hoor!' Hij schrok er juist van en heeft e gelijk goed geholpen.

Printje schreef:Misschien heb ik nu de verkeerde voor me maar ben jij ook niet zwanger vd derde? Kunnen je klachten ook daarmee te maken hebben.

Heb een mk gehad laatst

(had je geen PM meer terug gehad van mij?)