Waarom is dat nou weer nodig?

Ik vind het sowieso heerlijk om lekker met je kind te knuffelen in bed. Als wij op bed gaan heb ik wel eens tegen man gezegd dat ik F.ay nog wel even wou pakken lekker tussen ons in leggen.... nou dan doe je dat toch zegt hij altijd. Dus dan pakte ik F.ay slapend uit bed lekker tussen ons in en later legde ik haar weer terug ( F.ay is een goede slaper dus daar kun je dat prima mee doen ) erg toch haha, gewoon omdat ik ff lekker wil knuffelen

Ik heb in mijn vriendengroep 2 juffen zitten, 2 sph-era en iemand die pedagogiek studeert. Die kunnen me altijd ook zo mooi vertellen hoe het in theorie allemaal moet. Heb ze nog niet aan t verstand weten te krijgen dat theorie en praktijk niet te vergelijken is.

En w.b het samen slapen: ik krijg wel eens de opmerking dat je dan geen sex meer kunt hebben en dat dit ongezond is voor je relatie. Dan vraag ik altijd maar hoe ze denken dat ik zwanger ben geworden van hannah en dat ik niet echt in een vloek en een zucht blijvend zwanger was.

Ik heb ook een collega die zo'n opmerking maakte. ik kon toen ook gewoon dit langs me heen laten gaan. onze dochter is s'nachts ook een drama.altijd al een beetje geweest. nu begint ze de nacht in haar eigen bed en komt zelf s'nachts bij ons in bed. ik vind me nachtrust wel belangrijk aangezien er ook nog een mannetje van 1 is. maar gewoon doen wat je eigen gevoel je ingeeft. vanzelf komen ze op een leeftijd dat ze in de eigen bed de nachten slaapt

Coco schreef:Dat zijn vrijwel altijd de mensen die echt geen idee hebben hoe enorme impact dramanachten op je leven hebben. Ik antwoord tegenwoordig maar gewoon dat ik met liefde toegeef aan hun behoefte om bij ons te zijn. Eigenlijk is het ook maar idioot dat je als man en vrouw wel samen hoort te slapen, maar dat het belachelijk is om met je kind te slapen, die juist die basisbehoefte van zich veilig voelen nodig hebben.

Ja, maar die drama nachten komen doordat je je kinderen bij je in bed laat slapen. Dat snap je toch zeker wel?! Gewoon in hun eigen bed leggen, daaraan vasthouden en dan gaan ze vanzelf goed doorslapen.

Linda schreef:

Coco schreef:Dat zijn vrijwel altijd de mensen die echt geen idee hebben hoe enorme impact dramanachten op je leven hebben. Ik antwoord tegenwoordig maar gewoon dat ik met liefde toegeef aan hun behoefte om bij ons te zijn. Eigenlijk is het ook maar idioot dat je als man en vrouw wel samen hoort te slapen, maar dat het belachelijk is om met je kind te slapen, die juist die basisbehoefte van zich veilig voelen nodig hebben.

Ja, maar die drama nachten komen doordat je je kinderen bij je in bed laat slapen. Dat snap je toch zeker wel?! Gewoon in hun eigen bed leggen, daaraan vasthouden en dan gaan ze vanzelf goed doorslapen.

En ze het liefste uren laten huilen, krijgen ze sterke longen van!

Dochter was nog geen week oud en toen hebben we de co-sleeper neergezet. Heerlijk!! Wat een verademing was dat.

M'n schoonmoeder vond het maar vreemd, dat kon nooit goed zijn. Iedere keer vroeg ze wanneer ze in haar eigen bed zou slapen.
Schoonmoeder past 2 dagen in de week op dochter. Mijn man brengt dochter om 6 uur naar haar toe en dan kruipt dochter nog even lekker bij oma in bed. Want ze vindt het nu toch ook wel heel fijn en ziet er de voordelen van in. Ik heb wel eens gezegd dat ze dochter in een campingbedje kan leggen op een andere kamer, maar dat vond ze niet nodig.
Laatst hadden we het erover dat dochter misschien wel eens voor het eerst een nachtje bij hun kan komen slapen. Toen zei m'n schoonmoeder: ja, dan gaat opa op het logeerbed, kan D. naast mij liggen.
Echt leuk om dat verschil te zien!

Manlief is de komende 2 nachten niet thuis... HEERLIJK! Vanavond lekker samen in bed filmpje kijken en dan ga ik nog een haar uurtjes liggen lezen terwijl ze zich tegen me aan nestelt en in slaap valt. Als ik dan wil slapen ga ik aan de andere kant liggen zodat ik ook een keer wat meer ruimte heb 's nachts

Ik had trouwens voordat J er was ook het idee dat ze in haar eigen bedje hoorde te slapen en zelf in slaap moest vallen... Maar dat veranderde heel snel toen ze er eenmaal was en een moeilijke slaper bleek te zijn. Nu geniet ik er ook echt van als ik 's avonds bij haar ga liggen en ze een diepe zucht slaakt en zachtjes 'mama' mompelt en zich daarna helemaal tegen me aan nestelt en aan mijn haren gaat liggen friemelen.
Of als ze me 's ochtends heel lief wakker maakt door over mijn wang/haren te aaien en 'mama, jetje op' te zeggen.

Hier slapen ze regelmatig bij ons.. tja als we op die manier beter slapen dan is dat maar zo. En stiekem vind ik t best gezellig haha..
Als ze 18 zijn willen ze dat vast niet meer

Onze zoon wil niet bij ons in bed slapen, hij gaat dan alleen maar ouwehoeren en uiteindelijk huilen. Dus dat proberen we ook al niet meer... Maar ik vond het altijd wel gezellig hoor als hij 's morgens na de borstvoeding nog even lekker bij mij in bed lag te slapen (toen was hij pas geboren).

Ik was er voor de zwangerschap ook op tegen om je kind in bed te nemen, inmiddels snap ik helemaal dat je je kind lekker bij je in bed neemt na zoveel dramanachten.

Pippa schreef:Sowieso snap ik nooit zo goed dat mensen overal gelijk een mening over moeten hebben. Jullie zullen dat wel met een reden gedaan hebben, om in ieder geval nog een beetje slaap te hebben. Wie is zij om daar dan over te beslissen? Het is wellicht niet het beste nee, maar dat zijn wel meer dingen niet.

+1

Ik zei voordien ook altijd, onze kinderen komen niet bij ons in bed.
En nu we een kind hebben....Ik vind het stiekem heel fijn wanneer hij s nachts wakker wordt en bij ons wil slapen

Hij slaapt verder altijd in zn bedje, alleen wanneer hij ziek is of niet kan slapen. Ook komt hij weleens beneden s avonds als hij bijv snipverkouden is, lekker kroelen op de bank. was ik voordien ook heeeeeeel erg tegen.