Waarom is dat nou weer nodig?

Vandaag op m'n werk iemand die vroeg of ik soms slecht geslapen had. Ja klopt, maar twee uur geslapen afgelopen nacht. Vraagt ze waarom, dus ik uitleggen dat ik tot laat gewerkt had, vroeg er weer uit moest en m'n dochter bij ons lag en ik dus steeds wakker werd enz.
Nou die ogen, in Jullie bed? Uhm ja klopt. Nou dat zou zij echt nooit doen want ze kende kinderen die slapen nu nog bij hun ouders in bed dat was echt wel het slechtste wat ik kon doen en zo ging ze nog even verder. Ik was er echt zo klaar mee, dit soort opmerkingen heb ik al vaker gehad en meestal laat ik ze maar langs me heen gaan. Maar na een avonddienst tot half 12 terwijl ik er om half 6 weer uit moest en maar twee uurtjes slapen tussendoor kwam het stoom echt uit m'n oren. Ik heb gezegd dat ik zo'n vermoeden had dat als ze zelf in 2,5 jaar nog geen nacht had doorgeslapen ze haar mening vast wel had bijgesteld. Nee hoor dan zou ze erbij gaan liggen. In een ledikant?? Ja desnoods. Ja uhu. Ik ben maar weggelopen echt wat een muts.

Een zwaar nutteloos verhaal maar ik word nog boos als ik er aan denk. Waar bemoeit ze zich mee, waarom zo oordelen?

Wat is theoretisch gezien het verschil tussen je kind bij je in bed nemen, en bij je kind in bed kruipen? Dan zou ik ook voor ruimte kiezen en het kind tussen ons inleggen, hoor.

Lennox schreef:Wat is theoretisch gezien het verschil tussen je kind bij je in bed nemen, en bij je kind in bed kruipen? Dan zou ik ook voor ruimte kiezen en het kind tussen ons inleggen, hoor.

Ja geen idee. Die vrouw is ook 1 meter 90 ofzo dus ik zie het al voor me

Sowieso snap ik nooit zo goed dat mensen overal gelijk een mening over moeten hebben. Jullie zullen dat wel met een reden gedaan hebben, om in ieder geval nog een beetje slaap te hebben. Wie is zij om daar dan over te beslissen? Het is wellicht niet het beste nee, maar dat zijn wel meer dingen niet.

Ik zie zelf dus helemaal niet het slechte ervan maar buiten dat zou ik nooit zo'n preek tegen iemand gaan ophangen die daar niet om vraagt.
Ik heb trouwens nog gevraagd wanneer haar kinderen doorsliepen, dat was na maand of 2/3

Wij doen hier hetzelfde, r bij ons leggen dan slapen we binnen no time weer. Maar krijgen daar regelmatig opmerkingen over. Maar goed doe je het nooit..laten huilen is zielig en bij je nemen dom...de beste stuurlui staan aan wal zullen we maar zeggen...

Kom op hee je dochter is 9 maanden geen 9 jaar. En dan nog moet je het toch lekker zelf weten. Ik zou ook niet echt happy zijn na 2 uur slaap. Het zou trouwens niet in me opkomen om daar een mening over te hebben. Toen ik het las was de eerste vraag die in me op kwam, kon ze niet slapen?

Ooo herkenbaar! Superirritant inderdaad. Lekker laten kletsen, ze weet niet waar ze het over heeft!

( en dat overkomt de beste heb ik vandaag ervaren )

Zelfs al was ze 9 jaar... Toen ik 9 was sliep ik geregeld van 5 tot 7 ook nog bij mijn moeder in bed als mijn vader de deur uit ging om te werken en ik wakker was

Dat zijn vrijwel altijd de mensen die echt geen idee hebben hoe enorme impact dramanachten op je leven hebben. Ik antwoord tegenwoordig maar gewoon dat ik met liefde toegeef aan hun behoefte om bij ons te zijn. Eigenlijk is het ook maar idioot dat je als man en vrouw wel samen hoort te slapen, maar dat het belachelijk is om met je kind te slapen, die juist die basisbehoefte van zich veilig voelen nodig hebben.

Minx schreef:Kom op hee je dochter is 9 maanden geen 9 jaar. En dan nog moet je het toch lekker zelf weten. Ik zou ook niet echt happy zijn na 2 uur slaap. Het zou trouwens niet in me opkomen om daar een mening over te hebben. Toen ik het las was de eerste vraag die in me op kwam, kon ze niet slapen?

Ja ze kon niet slapen inderdaad. Normaal ligt ze wel in haar eigen bedje maar ze is ziek geweest, nu weer vreselijk verkouden en er komen tandjes door. Sowieso slaapt ze al niet zo geweldig de laatste 3/4 maanden dus alles bij mekaar wil ze gewoon graag bij ons zijn om getroost te worden.

Lennox schreef:Zelfs al was ze 9 jaar... Toen ik 9 was sliep ik geregeld van 5 tot 7 ook nog bij mijn moeder in bed als mijn vader de deur uit ging om te werken en ik wakker was

Gezellig toch . Het blijft toch een rust geven. Toen ik 17 was en mijn enkelbanden scheurde vond ik het ook prettig om naast mijn moeder in bed te liggen, net als toen ik 3 jaar geleden was geopereerd. (Ok ik lag niet tussen mijn ouders in maar het is gewoon een fijn gevoel dat als er wat is je ouders er snel voor je zijn)

@ printje, was jij er eerst ook niet op tegen om je kind bij je in bed te nemen? Staat mij iets van bij. Als dat klopt, wat heeft jullie er anders over laten denken?

.

Coco schreef:@ printje, was jij er eerst ook niet op tegen om je kind bij je in bed te nemen? Staat mij iets van bij. Als dat klopt, wat heeft jullie er anders over laten denken?

Klopt maar hij heeft het soms nodig lijkt wel, en daarnaast geniet ik er stiekem wel van mijn kleine vent tegen mij aan. En we hadden geen zin om 100x heen en weer te lopen wanneer hij in ons bed wel meteen doorslaapt.

Zelda schreef:Ik heb dat met mijn klasgenoten, ik ben de enige die moeder is en tijdens de les kwam er een discussie op gang of je wel/niet je kind moet slaan. 1 vrouw uit mijn klas voert dan get hoogste woord, als ze niet luisteren gewoon een paar tikken geven blablabla...zij is er ook nooit slechter van geworden en ze kan niet tegen dat softe gedoe in Nederland

Ik heb me er buiten gehouden maar ik denk wel echt van mens, serieus, baar zelf eerst een kind.

Ik zou háár volgende keer een corrigerende tik uitdelen. haha. Lijkt me best lastig om de enige moeder te zijn. Als je dan een butnacht hebt gehad of even met je handen in het haar zit, kun je niet effe sparren met mensen die weten wat je meemaakt.

.

Wij gaan wel bij de kinderen liggen, maar dat komt omdat we op zolder slapen en daar is geen traphekje en een steile trap, dus bij ons in bed vind ik nu gevaarlijk. Maar inderdaad is er weinig verschil.

Ik zou me echt niks aantrekken van zo'n Miep hoor!
Toen ik alleen met mijn zoon woonde sliep hij min 1 keer per week bij mij in bed. Gewoon omdat we dat gezellig vinden en er was toch een plek over ;-)
En dat gebeurt nu nog steeds wel eens.

Doe vooral waar jullie je goed bij voelen. En als je het tegen iemand vertelt, dan zou ik dat persoonlijk op zo'n manier doen dat er geen spelt tussen te krijgen is. Als jij daarin bijvoorbeeld onzeker overkomt, is het heel makkelijk voor een tuthola om commentaar te geven.

Ik heb bijna ditzelfde gesprek van de week gevoerd op het werk. Ik werk alleen nachten en soms zondag overdag. J. komt bij mij in bed liggen als ik thuis kom, ik voed haar liggend en daarna breng ik haar beneden naar papa. Ik val ook wel eens in slaap tijdens het voeden en J. ook en dan slapen we samen verder. Mijn collega die snapt niet waarom ik bv geef terwijl ik zo het leven van mijn kind op het spel zet en dat alleen maar omdat ik wil werken. Ook gevaar voor wiegendood.. blablabla... Tja, ik kwam uit de nacht en had zeer weinig behoefte aan een discussie maar ik was ook behoorlijk geirriteerd door die opmerking.

Ik heb met dit soort dingen altijd zoiets van, dat je het denkt prima. Maar hou het lekker voor je.

Ik sta er nu zo in dat ik ook zou zeggen dat ik het nooit zou doen, maar dat komt ook omdat mijn dochter een hele makkelijke slaper is. Dus er ook nog nooit over na heb hoeven denken. Maar misschien dat dit bij een tweede wel anders wordt. Geen idee, zien we dan wel.

Maar ik ga iemand niet vertellen wat wel en niet 'goed' is. Er zullen ook wel dingen zijn die bij mij 'niet goed' gaan, maar daar hoor ik dan ook liever niets over

XXAnnieXX schreef:Ik heb met dit soort dingen altijd zoiets van, dat je het denkt prima. Maar hou het lekker voor je.

Ik sta er nu zo in dat ik ook zou zeggen dat ik het nooit zou doen, maar dat komt ook omdat mijn dochter een hele makkelijke slaper is. Dus er ook nog nooit over na heb hoeven denken. Maar misschien dat dit bij een tweede wel anders wordt. Geen idee, zien we dan wel.

Maar ik ga iemand niet vertellen wat wel en niet 'goed' is. Er zullen ook wel dingen zijn die bij mij 'niet goed' gaan, maar daar hoor ik dan ook liever niets over

Dit vind ik ook. Iedereen mag en kan een mening hebben maar denk het dan.

S slaapt niet bij ons in bed maar dat komt meer omdat hij dan echt niet gaat slapen. Nee keten, lachen, babbelen, papa aan zijn oor trekken en aan mama's haar zitten is veel leuker. En dan slaapt hij eindelijk dan lig ik op het randje en ben ik bang dat 1 van ons boven op hem gaan liggen. Maar wij zijn wel van het principe, gewoon slapen in je eigen bed. Ben je ziek of zit er wat dwars (tandjes etc) dat vinden we anders, maar zomaar bij ons liggen zijn we geen voorstander van.

Tania: vervelend he, de combi verkouden en tandjes krijgen. Wij zijn er net weer een beetje bovenop (en dan komt er alweer een nieuw tandje aan) Succes met haar

Coco schreef:Dat zijn vrijwel altijd de mensen die echt geen idee hebben hoe enorme impact dramanachten op je leven hebben. Ik antwoord tegenwoordig maar gewoon dat ik met liefde toegeef aan hun behoefte om bij ons te zijn. Eigenlijk is het ook maar idioot dat je als man en vrouw wel samen hoort te slapen, maar dat het belachelijk is om met je kind te slapen, die juist die basisbehoefte van zich veilig voelen nodig hebben.

Mooi verwoord!

Hier slaapt J sowieso de helft van de nacht bij ons in bed (als ze wakker wordt komt ze zelf naar ons toe) en regelmatig slaapt ze de hele nacht bij ons. Man en ik zijn het er samen over eens en we vinden het alle 3 erg fijn...
Wat anderen er van vinden interesseerd me niet maar bepaalde opmerkingen kunnen we kwetsen (dingen als dat ik mijn kind in gevaar breng of haar 'verpest' etc.)
Maargoed ik krijg sowieso van mijn schoonfamilie standaard kritiek op hoe wij J opvoeden en in hun ogen ben ik volgens mij de slechtste moeder ooit en wordt J later crimineel of zo

Ik zou soms willen dat M bij ons slaapt, maar hij slaapt liever in zijn bedje.

Een collega van me heeft een kindje van 6 dat elke nacht bij hun komt liggen, ik hoop dat dat bij ons ook gaat gebeuren.

Het valt mij op dat het vaak mensen zonder kinderen zijn die commentaar hebben. Toen F.ay was geboren hadden vrienden van ons ook commentaar op dingen en zo zouden zij het nooit doen ( zij was toen zwanger ) tot hun zoontje geboren was.... ineens deden ze al die dingen ook zo...

Als jij je dochter bij jullie in bed wil hebben prima toch! F.ay ging ook gewoon tussen ons is als ze slecht sliep, vaak lag ze dan ook nog op mijn buik ( sowieso wel tot ze 3 jaar was ) en als ze lekker sliep legde ik haar weer terug. Nu ligt L.ivia gewoon nog lekker naast me in de wieg...hoewel de borstvoeding niet gelukt is en ik het vooral daarom deed bij ons op de kamer slapen is er nog geen haar op mn hoofd die eraan denkt om haar in haar eigen kamer te leggen.