Waarom of waarom niet, geloof jij?

Persoonlijk geloof ik niet in God, omdat 't voor mij iets te.. Onbewezen is. Maar tegelijkertijd, zou ik graag wél willen geloven, omdat 't iets is, dat altijd blijft, een stukje zekerheid, een stukje continuiteit, in een bijzonder druk en alsmaar bewegende maatschappij...

Waarom geloven jullie? Is 't van huis uit? Komt 't door een levensveranderende gebeurtenis?

Ik ben christelijk opgevoed, alleen geloof niet in God, ik geloof wel dat er iets is.
De bijbel op zich geloof ik niet in. Vind het mooie verhalen, en geloof ook dat een deel ooit gebeurt, maar als levensrichtlijn en 1 persoon die alles regiseerd nee daar geloof ik niet in.

Edit: ik denk dat je als niet gelovige makkelijker aan kan geven waarom je niet gelooft dan als je wel gelooft. Daar heb je geen reden voor je gelooft of je gelooft niet. Alleen als je gelooft dan geloof je en kun je vaak niet uitleggen waarom.

Ik geloof niet omdat ik er niet mee ben opgevoed. Heb er ook helemaal niets mee..

Ik noem mezelf agnost, omdat ik niet stellig wil zeggen of God wel of niet bestaat.

Ik ben wel gelovig opgevoed, christelijke school en soms naar de kerk
Maar Kan mij welaansluiten bij wat zero zegt!

We schijnen vanuit de overgrootoma gelovig te zijn. Maar mijn ouders zijn dit zeer zeker niet. Ik ben naar een openbare en christelijke school gegaan en zelfs op jonge leeftijd lieten mijn ouders mij naar de kerk gaan. Ze vonden dat ik het geloof zelf moest ondervinden. Pas afgelopen jaar heb ik alle bijbelen gelezen. En ik weet nu pas dat ik absolouut agnost ben. Ik geloof wel, maar niet in dat wat mij via de bijbel wordt voorgeschoteld. Zou dat het geval zijn, dan zou ik een afkeer hebben ben van Jezus. In de vele delen van de bijbel komt hij zo op mij over. Daar kan ik niet in geloven. Misschien wel in God, niet in Jezus.

Ik ben van huis uit Katholiek opgevoed. Kwam ook wel veel in de kerk, ondermeer omdat ik bij diverse koren zat en hielp bij de kindercrèche.

Sinds ik erachter ben dat de pastoor die mij heeft gedoopt, én de pastoor die mijn eerste communie heeft gedaan én degene die mij gevormd heeft (volgens mij doet de bisschop dat), drie aparte personen dus, alle drie kinderen hebben misbruikt, ben ik helemaal klaar met de kerk, daar kom ik nooit meer.

Ben ook een beetje van mijn geloof afgevallen, al denk ik wel dat er íets is...

Ik ben gedoopt, maar ik doe momenteel niks met het geloof. Het is mij te vaag, het zijn verhalen waar ik gewoon niet in kan geloven. Maar als ik zeg dat ik niet geloof in God voelt dat ook weer niet juist. Er zal vast iets zijn, maar wat het is weet ik dus niet.

Ik geloof niet omdat ik niet in staat ben te geloven.

Ik geloof in God, maar niet zoals de bijbel het beschrijft. Ik geloof dat hij heeft bestaan, ik geloof dat hij over ons waakt, maar ik geloof niet dat hij verantwoordelijk is wat er met mijn leven voor en na de dood gebeurd.

Ik geloof in een zielenwereld, maar niet specifiek de hemel.

Vanuit huis uit ben ik gelovig opgevoed. Ik geloof nog steeds, ga naar dezelfde kerk en zal in de toekomst mijn kinderen ook gelovig opvoeden.
Het is moeilijk uit te leggen waarom ik geloof, ik denk dat er een God is en dat hij is zoals de Bijbel beschrijft. De God van de Joden is dezelfde en ik denk ook de God van de moslims in oorsprong. Ik kan met niet voorstellen dat zoveel mensen over de hele wereld in iets geloven wat niet echt is. Naar mijn idee zit daar een grote kracht achter.

Ik geloof niet, of ik hang er tussenin.
De voornaamste reden is voor mij dat er TE veel ellende in de wereld is om te geloven dat er werkelijk een God is die wonderen kan verrichten. Als Hij dat kan (en dat staat wel in de Bijbel) waarom dan niet de oorlogen stoppen en de hongersnood in Afrika oplossen?
Er gebeurt te veel ellende op deze wereld.

Ik geloof, maar niet in een god als menspersoon ik geloof in het alles omvattende licht waar ieder deel van uitmaakt

Waarom ? Omdat ik dit al heel mijn leven geloof niet opgedrongen niet aangeleerd..

frolic schreef:Ik geloof, maar niet in een god als menspersoon ik geloof in het alles omvattende licht waar ieder deel van uitmaakt

Waarom ? Omdat ik dit al heel mijn leven geloof niet opgedrongen niet aangeleerd..

Zoiets inderdaad.

Ik geloof dat er iets moet zijn om bijv leven te laten ontstaan. Maar dan probeer ik het wel enigszins wetenschappelijk naar te kijken. Voor de rest vind ik het geloof (christelijk) te vaag. Ik zie voor mezelf ook weinig diepgang en betekenis in christelijke teksten en kerkdiensten bijvoorbeeld.

kajaka88 schreef:Ik geloof niet omdat ik er niet mee ben opgevoed. Heb er ook helemaal niets mee..

+1

Maura schreef:We schijnen vanuit de overgrootoma gelovig te zijn. Maar mijn ouders zijn dit zeer zeker niet. Ik ben naar een openbare en christelijke school gegaan en zelfs op jonge leeftijd lieten mijn ouders mij naar de kerk gaan. Ze vonden dat ik het geloof zelf moest ondervinden. Pas afgelopen jaar heb ik alle bijbelen gelezen. En ik weet nu pas dat ik absolouut agnost ben. Ik geloof wel, maar niet in dat wat mij via de bijbel wordt voorgeschoteld. Zou dat het geval zijn, dan zou ik een afkeer hebben ben van Jezus. In de vele delen van de bijbel komt hij zo op mij over. Daar kan ik niet in geloven. Misschien wel in God, niet in Jezus.

Wat bedoel je met alle bijbelen? Er is toch maar een bijbel?

Ik geloof in God(en daarmee ook in Jezus en de Heilige Geest want dat is een Drie-eenheid, je kunt niet in de één geloven en in de ander niet zoals iemand hier eerder aangaf)
Ik ben van huis uit opgevoed, naar de kerk gegaan, naar een christelijke school e.d. Maar ik voelde of deed er nooit wat mee. Heb zelfs een ruime periode gehad in mijn puberjaren dat ik er flink tegenaan geschopt heb en er niks mee te maken wilde hebben.
Maar sinds een jaar of 5 ben ik weer meer met het geloof gaan doen, heb mooie momenten mee mogen maken waardoor ik als het ware weer getrokken werd naar God. Kon er niet meer onderuit, als je het zo wilt zeggen.
En waarom ik geloof? Omdat ik niet geloof, maar wéét dat Jezus leeft en voor mij is gestorven. Ik heb genoeg dingen meegemaakt waarbij ik ervaren heb dat Hij bestaat. Ik volg dus niet iets wat mij is verteld van vroeger uit en heb dat klakkeloos aangenomen, maar ik volg mijn ervaringen. Hmmm..hopelijk kunnen jullie hier iets van maken.

Ik ben van het geloof gestapt, maar gebruik de Bijbel wel als spiegel in de opvoeding.

Ik vind het altijd zo apart dat iemand kan zeggen 'ik heb dingen mee gemaakt waardoor ik ervaren heb dat Hij bestaat'. Zie dit niet als aanval hoor, zo bedoel ik helemaal niet maar wat heb je mee gemaakt dan? Is het niet dat je dat wíl geloven, dus het automatisch daar aan koppelt?

Ik geloof zelf niet. Ik vind het te vaag en te onwaarschijnlijk.

Ik ben gelovig opgevoed en ging ook iedere week naar de kerk en heb op een christelijke school gezeten. Maar in de loop der jaren ging ik er steeds meer over nadenken en twijfelen. Tot ik tot de conclusie kwam dat ik het eigenlijk helemaal niet meer geloof omdat ik vind dat er helemaal niets van klopt en dat zoals ik het voorgeschoteld kreeg het eigenlijk te mooi is om waar te zijn. Ik kan het niet goed uitleggen, het was ook geen bewuste keuze en ik mis het best wel omdat het me wel een heel veilig gevoel gaf. Het gevoel nooit alleen te zijn en dat je na je dood in de hemel komt.

Tinus schreef:Ik geloof in God(en daarmee ook in Jezus en de Heilige Geest want dat is een Drie-eenheid, je kunt niet in de één geloven en in de ander niet zoals iemand hier eerder aangaf)
Ik ben van huis uit opgevoed, naar de kerk gegaan, naar een christelijke school e.d. Maar ik voelde of deed er nooit wat mee. Heb zelfs een ruime periode gehad in mijn puberjaren dat ik er flink tegenaan geschopt heb en er niks mee te maken wilde hebben.
Maar sinds een jaar of 5 ben ik weer meer met het geloof gaan doen, heb mooie momenten mee mogen maken waardoor ik als het ware weer getrokken werd naar God. Kon er niet meer onderuit, als je het zo wilt zeggen.
En waarom ik geloof? Omdat ik niet geloof, maar wéét dat Jezus leeft en voor mij is gestorven. Ik heb genoeg dingen meegemaakt waarbij ik ervaren heb dat Hij bestaat. Ik volg dus niet iets wat mij is verteld van vroeger uit en heb dat klakkeloos aangenomen, maar ik volg mijn ervaringen. Hmmm..hopelijk kunnen jullie hier iets van maken.

Tuurlijk kan dat wel. Zij zegt het toch net? Zij gelooft er toch in 1? Dat mag ze toch helemaal zelf bepalen en dat hoef jij toch niet voor haar te bepalen?

Er zijn mensen die geloven dat de mensheid hier is gebracht door aliens... Dat kan toch ook, dat die mensen dat geloven?

Ik vind mezelf een agnost, ik heb namelijk geen idee hoe het in elkaar steekt en dat hoeft ook niet, want ik denk dat ik als mens daar niet voor uitgerust ben, om de schepping van het heelal te begrijpen. Daar zijn menselijke vermogens te beperkt voor.

RYW schreef:

Tinus schreef:Ik geloof in God(en daarmee ook in Jezus en de Heilige Geest want dat is een Drie-eenheid, je kunt niet in de één geloven en in de ander niet zoals iemand hier eerder aangaf)
Ik ben van huis uit opgevoed, naar de kerk gegaan, naar een christelijke school e.d. Maar ik voelde of deed er nooit wat mee. Heb zelfs een ruime periode gehad in mijn puberjaren dat ik er flink tegenaan geschopt heb en er niks mee te maken wilde hebben.
Maar sinds een jaar of 5 ben ik weer meer met het geloof gaan doen, heb mooie momenten mee mogen maken waardoor ik als het ware weer getrokken werd naar God. Kon er niet meer onderuit, als je het zo wilt zeggen.
En waarom ik geloof? Omdat ik niet geloof, maar wéét dat Jezus leeft en voor mij is gestorven. Ik heb genoeg dingen meegemaakt waarbij ik ervaren heb dat Hij bestaat. Ik volg dus niet iets wat mij is verteld van vroeger uit en heb dat klakkeloos aangenomen, maar ik volg mijn ervaringen. Hmmm..hopelijk kunnen jullie hier iets van maken.

Tuurlijk kan dat wel. Zij zegt het toch net? Zij gelooft er toch in 1? Dat mag ze toch helemaal zelf bepalen en dat hoef jij toch niet voor haar te bepalen?

Er zijn mensen die geloven dat de mensheid hier is gebracht door aliens... Dat kan toch ook, dat die mensen dat geloven?

Ik vind mezelf een agnost, ik heb namelijk geen idee hoe het in elkaar steekt en dat hoeft ook niet, want ik denk dat ik als mens daar niet voor uitgerust ben, om de schepping van het heelal te begrijpen. Daar zijn menselijke vermogens te beperkt voor.

Ik had het er anders neer moeten zetten, zie ik nu. Dit is mijn opvatting, niet iets wat ik anderen wil opleggen. Als er iets is waar ik een hekel aan heb is als iets(wat dan ook) me opgelegd wordt, en dat wil ook niet bij anderen doen.

Dat vind ik ook wat een vreemde reactie, dat je niet in één kunt geloven, maar dat je in God én Jezus én de Heilige Geest moet geloven. Dat maakt iedereen voor zichzelf uit. Het blijft nog steeds 'geloven'.

Ik geloof wel in Jezus. Althans, dat hij bestaan heeft. Dat hij mensen kon genezen.
Er zijn wel meer mensen die dat soort gaven bezitten. Maar ik gooi het op een wonder der natuur en niet op het 'zoon van..' zijnde.

Youandi schreef:Dat vind ik ook wat een vreemde reactie, dat je niet in één kunt geloven, maar dat je in God én Jezus én de Heilige Geest moet geloven. Dat maakt iedereen voor zichzelf uit. Het blijft nog steeds 'geloven'.

Ik geloof wel in Jezus. Althans, dat hij bestaan heeft. Dat hij mensen kon genezen.
Er zijn wel meer mensen die dat soort gaven bezitten. Maar ik gooi het op een wonder der natuur en niet op het 'zoon van..' zijnde.

Ik denk ook dat Jezus wel bestaan zou kunnen hebben. Maar dat hij dan waarschijnlijk een heel goede dokter was en de verhalen een beetje zijn overdreven zodat het nu lijkt alsof hij over water kon lopen en ongeneeslijk zieken kon genezen.

Joan schreef:Ik vind het altijd zo apart dat iemand kan zeggen 'ik heb dingen mee gemaakt waardoor ik ervaren heb dat Hij bestaat'. Zie dit niet als aanval hoor, zo bedoel ik helemaal niet maar wat heb je mee gemaakt dan? Is het niet dat je dat wíl geloven, dus het automatisch daar aan koppelt?

Ik geloof zelf niet. Ik vind het te vaag en te onwaarschijnlijk.

Dit is iets wat ik vaker te horen krijg, of het niet iets is wat ik wíl geloven?
Zoals je hebt kunnen lezen was ik zelf op een moment in mijn leven, tegen het geloof aan het schoppen. Ik deed er niets mee en wilde er niets van weten. Het is dus niet iets wat ik zocht, en als er dan zulke dingen gebeuren..zoals ik al zei; ik kon er niet meer onderuit. Ik vind dit heel moeilijk uit te leggen omdat het een gevoel is en gevoelens kun je niet uitleggen, die zijn er gewoon imo.