het eerste huiltje van je kind

op de foto zie ik dat hij er huilend uit kwam maar ik weet er niks meer van hoor.

Hij huilde pas toen hij de kamer ernaast lag. De verpleegkundige zei tegen de artsen dat ze hun mond moesten houden want ik hoorde het niet.

Ik heb dingen gezegd als 'waarom huil je nou?' en 'rustig maar hoor!' Kan me herinneren dat ik oprecht verbaasd was dat hij zo moest huilen. Terwijl ik heus wel wist dat alle pasgeboren baby's dat doen

Jezzie89 schreef:L. heeft eigenlijk maar heel kort gehuild, daarna keek ze alleen maar met grote ogen om zich heen.
Pas toen de vk haar ging aankleden, begon ze weer te huilen. Ik vond het wel schattig klinken. Niet heel hard of schel ofzo.

Hier bij beide precies hetzelfde!

Luuk gaf één kreet toen de VK hem aanpakte en op mijn buik legde. Daarna lag hij alleen maar rond te kijken.

Het huilen is meteen dezelfde nacht nog goed gekomen trouwens

Toen a uit mijn buik werd gehaaldt huilde ze heel hardt ,op dat moment was het voor mij echt een opluchting van ze leeft .wat ik niet meegekregen heb op dat moment dat ze tijdens de keizersnee haar hebben geraakt boven haar wenkbrauw.het bloede heel erg .gelukkig viel het mee de volgende dag was het net een schaafwondje

Ik was bij beide heel blij dat ze begonnen te huilen, omdat het een goed teken is. Het is me niet specifiek bijgebleven, wel dat mijn dochter het eerste uur bijna constant gehuild heeft.

N. huilde volgens mij niet meteen, maar al wel snel. Gelukkig was ze ook snel weer stil en lag ze me lief aan te kijken tijdens het drinken.

Ik snap overigens wel een beetje wat je bedoelt. Toen ik zwanger was heb ik ontzettend veel aflevering van 16 & Pregnant gekeken en elke keer als dan het kindje bij de moeder op de buik gelegd werd moest ik een traantje wegpinken. Het leek me zo'n bijzonder mooi moment. Maar toen ik het zelf meemaakte dacht ik alleen maar "Thank god, ze is eruit!", haha! Pas toen ik zelf een beetje bijgekomen was kwam dat overweldigende gevoel

Hier huilde ze ook gelijk. Toen ze bij me lag was ze wel minder aan het huilen. Ze had een lief huildje vond ik. Nu klinkt ze nog steeds zo als ze huilt.

Ik kan het van de eerste redelijk herinneren, van de 2e niet, omdat ik best wel van de kaart was en ze was ook heel stil en suffig van de verdoving die ik had gekregen. Ze huilde de hele nacht geen 1 keer.

Y. huilde niet direct bij de geboorte, zij wou het liefst eerst aan de borst & daarna na het boeren ging ze even huilen. Toen E. werd geboren huilde zij direct, dat was echt bijzonder & mooi en ja, heb er best flink bij zitten huilen! Vond het gewoon wat overweldigend.

Ik heb eerlijk gezegd geen idee meer.. en dat vind ik echt erg!

Ik had de eerste keer een heel iel, klein huiltje verwacht, maar Ezra had echt een heel krachtig stemgeluid. Van Yrsa heb ik een herinnering dat ze al huilde voor ze er goed en wel uit was, maar misschien kan dat wel helemaal niet en is dat in mijn hoofd zo gegroeid.

Hier huilde ze beide ook niet zo heel hard, vooral de jongste niet die lag heerlijk bij mij en ging heel snel opzoek naar de borst, dat is mij meer bij gebleven

Toen L. geboren werd, huilde ze niet zo heel hard, maar wel lang, haha! Ze heeft een uur op mn buik gelegen voordat ze werd gecontroleerd en eigenlijk de hele tijd gehuild!

Bij N was het een zwak huiltje. ik zei ook tegen de vk waarom huilt ze niet. vk zei dat het voor N ook een heftige vlotte bevalling was

T huilde meteen luid vond ik wel prettiger trouwens.als ik beide geboortes vergelijk

Ik hoorde mijn kind eerder dan dat ik hem zag (keizersnede, dus ik lag achter zo'n doek). Meteen toen ik hem hoorde huilen begin ik ook te huilen en nu weer schiet ik vol als ik er aan denk. Ik vond dat een heel bijzonder moment.

*Lookie* schreef:Ik hoorde mijn kind eerder dan dat ik hem zag (keizersnede, dus ik lag achter zo'n doek). Meteen toen ik hem hoorde huilen begin ik ook te huilen en nu weer schiet ik vol als ik er aan denk. Ik vond dat een heel bijzonder moment.

Hier precies hetzelfde! Toen hij boven het doek werd gehouden, wisten we ook pas of we een zoon of dochter hadden. Dat ging zo: arts: "Het is een jongen! Oh... Hij plast..."

Susan schreef:Ik had de eerste keer een heel iel, klein huiltje verwacht, maar Ezra had echt een heel krachtig stemgeluid. Van Yrsa heb ik een herinnering dat ze al huilde voor ze er goed en wel uit was, maar misschien kan dat wel helemaal niet en is dat in mijn hoofd zo gegroeid.

Toen C's hoofd eruit was huilde hij maar zijn lichaam was er nog niet uit, dus dat kan wel