het eerste huiltje van je kind

Lijkt me zo mooi, als na de geboorte je kind voor het eerst huilt. Blijft je dat bij? Wat deed het met jou?

Het enige wat ik dacht toen ik dat hoorde was "jeetje, wat huilt ze hard!".

Linda schreef:Het enige wat ik dacht toen ik dat hoorde was "jeetje, wat huilt ze hard!".

Hahaha, ja dat dacht ik ook!
Ik was wél blij dat ze begonnen te huilen overigens. Bij A. duurde dat wat langer waardoor ik meteen in de rats zat eigenlijk.

Dat onthoud je niet haha
Ik niet in ieder geval!
Ik was alleen maar blij dat ze huilde, dat betekende dat ze eruit was en in leven was!

Louise huilde niet meteen en daarna maar zwak. Dat blijft me wel bij. Maar even later was het in orde en diezelfde nacht heb ik genoeg gehuil gehoord. Ze had krampjes en kon niet slapen, dus moest ze bij mij liggen. Gevolg: ik had al 48u niet meer geslapen (eerst spanning voor de bevalling, dan de bevalling, dan het bezoek en dan die krampjes).

Ik kan me echt niet herinneren of l.uuk meteen huilde en of dit hard was of niet. Het verliep bij ons aan het eind zo heftig dat ik me bepaalde dingen niet meer kan herinneren.

L. heeft eigenlijk maar heel kort gehuild, daarna keek ze alleen maar met grote ogen om zich heen.
Pas toen de vk haar ging aankleden, begon ze weer te huilen. Ik vond het wel schattig klinken. Niet heel hard of schel ofzo.

Mijn oudste was te vroeg geboren, en huilde amper. Het was maar een raar hikkend geluidje.

De jongste begon meteen te bleren, ik wist niet wat ik hoorde haha.

Geen idee

J. was helemaal grauw en zo slap als een lappenpop toen ze geboren werd. Verder ademde ze niet en was ze muisstil. Dat moment heb ik dan ook niet mee mogen maken, dat ze huilend op mijn borst gelegd werd. Ze werd meteen meegenomen.

A. begon vrijwel meteen te huilen. Dat vond ik wel echt bijzonder, net op de wereld en meteen al geluid maken Ik vond het vooral heel schattig en was ook opgelucht dat ze dat deed, want dat is een goed teken.

H. huilde niet. Ze had bij de laatste perswee vruchtwater binnengekregen en kwam dus hoestend en proestend ter wereld. Ze bleef hoesten; de VK wilde het toen wel even uitzuigen. Pas daarna stopte ze met proesten. Huilen heeft ze toen ook niet gedaan.

Jasmine schreef:Geen idee

J. was helemaal grauw en zo slap als een lappenpop toen ze geboren werd. Verder ademde ze niet en was ze muisstil. Dat moment heb ik dan ook niet mee mogen maken, dat ze huilend op mijn borst gelegd werd. Ze werd meteen meegenomen.

Alleen dan niet J maar E... Hier precies zo!

D. heeft wel gehuild toen ze geboren is maar ik weet alleen nog maar dat ik dacht/zei "tjee.. wat is ze groot"!
ze was nl maar klein geschat en was bijna 8 pond.

Hier huilde ze wel zegt mijn vriend, maar ik weet het niet meer.
Ik heb de luttele seconde dat de navelstreng werd doorgeknipt gezien, en toen was ze mee met de artsen.

Ik weet het ook niet meer precies, weet nog wel dat ik dacht jeetje wat huilt hij hard hahaa en dat heeft hij nog zeker heel fijn 2 mnd volgehouden.

PapillonRose schreef:A. begon vrijwel meteen te huilen. Dat vond ik wel echt bijzonder, net op de wereld en meteen al geluid maken Ik vond het vooral heel schattig en was ook opgelucht dat ze dat deed, want dat is een goed teken.

+1
Hij kwam huilend te wereld

de oudste heeft echt heel hard en lang gehuild direct na de geboorte, de jongste heeft alleen de geboorteschreeuw gegeven en heeft helemaal niet gehuild verder, ze was direct al heel ontspannen en alert.

Het einde verliep vrij heftig. Het enige wat ik me herinner is dat ze zeiden dat het een meisje was en dat ze bij me neer werd gelegd, maar of ze huilde ik heb geen idee.

S gaf 1 kreet na de geboorte en dat was het. Daarna huilde hij pas een dag later, was ook 's nachts. En toen dacht ik: yes hij kan huilen

Hier ook meteen huilen en ik was daar heel opgelucht over en vond het ook heel bijzonder. Er ging echt een gevoel door me heen van "oh gelukkig, ze huilt!"

Ik kan me die eerste huiltjes bij allebei nog precies herinneren. Maar ik vond het nog veel mooier toen ze stopten met huilen en lekker tevreden bij me lagen.

De oudste huilde niet meteen, die werd in stuit geboren dus was extra spannend. Ik was zo blij dat ze na wat raar snikken en droogwrijven, toen zachtjes begon te huilen. Hoe dat precies klonk weet ik niet meer, maar staat op film gelukkig.

De jongste huilde meteen, en hard ook. Dat dacht ik ook gelijk haha. Ook dat is gefilmd.

Geen idee want ik lag bewusteloos toen mijn zoon ter wereld kwam.

Later vond ik dat hij juist heel zacht huilde. Maar na een paar dagen werd dat wel anders

De oudste huilde niet: ze maakte wat hoestachtige geluiden en vervolgens lag ze lekker bij me te kijken.

Van de jongste kan ik me niet eens meer herinneren of ze gehuild heeft. Ze werd trouwens ook meteen meegenomen.

Jasmine schreef:Geen idee

J. was helemaal grauw en zo slap als een lappenpop toen ze geboren werd. Verder ademde ze niet en was ze muisstil. Dat moment heb ik dan ook niet mee mogen maken, dat ze huilend op mijn borst gelegd werd. Ze werd meteen meegenomen.

+ 1